Twijfels twijfels en nog eens twijfels
Beste forumgenoten,
Mijn partner en ik zijn nu bijna 10 jaar bij elkaar. We hebben een korte pauze gehad zoals ze dat noemen, dit was ongeveer 5 jaar terug. We verschilden toen van mening omtrent het krijgen van een kindje. Ik was er toen niet klaar voor en mijn partner voelde zich gekwetst op dat moment, mede omdat we al lichtelijk aan het oefenen waren toen.
Zij was 18 en ik was 19 toen wij bij elkaar zijn gekomen, een ouderwetse supermarktliefde. Inmiddels hebben wij een zoontje van 2,5 jaar en hebben wij een zeer pittige eerste levensjaar achter de rug gehad. Wij hebben in het eerste levensjaar weinig geslapen omdat ons zoontje niet kon slapen in de nacht. We hebben weleens een discussie gehad en ruzie gehad. Ik kan aardig relativeren waardoor ik snel kan zeggen; laten we dit niet nu doen, we hebben slaap te kort. Inmiddels zijn we natuurlijk een stuk verder dan dat eerste levensjaar.
We doen vrijwel ieder weekend leuke dingen als gezin, we zijn eigenlijk nooit thuis in het weekend. We hebben onlangs nog met zijn tweeën wat gegeten, maar dit was sinds corona wel pas de eerste keer. We hebben elkaar daardoor een beetje uit het oog verloren en minder aandacht aan elkaar gegeven. Het klinkt ook allemaal logisch na het krijgen van een kind. De seks begon ook steeds minder te worden en we hebben geprobeerd om er wat meer spanning te brengen door wat leuke speeltjes aan te schaffen. In het begin zorgde dat voor iets meer seks met wat meer spanning maar het zwakte al wat meer af.
Mijn partner heeft sinds 2 jaar een nieuwe baan. Ze heeft het heel erg naar haar zin, het is echter wel een mannenwereld waardoor er veel aandacht is van andere mannen. Vanuit het bedrijf hebben ze veel uitjes en heeft ze sinds ze daar werkt ook een nieuwe vriendin erbij die niet vies is van een beetje flirten en aan andere mannen zitten (ze heeft een vriend).
Onlangs ging ik een app voor mijn zoontje opstarten op de telefoon van mijn partner (dit doen we wel waker), er stond echter een gesprek open met haar nieuwe vriendin. In deze app vertelde mijn partner dat ''hij'' ook op dat feest zou komen en ze benieuwd was wat haar gevoel nu was met een aantal lach poppetjes. Verder heb ik niet gelezen en ik heb de app opgestart voor mijn zoontje. Uiteraard gingen mijn gevoelens alle kanten op en ik wist even niet wat ik ermee aan moest.
Ik heb besloten om diezelfde dag haar nog te confronteren met dit appje. Zij geeft aan dat dit een grappige vorm was bedoeld, als grapje. Ze meende dit niet serieus en ze vond hem niet eens leuk gaf ze aan. (Ik heb ooit nog in een eerder stadium gelezen dat ze hadden afgesproken dat als ze elkaar weer zouden zien, mijn partner en die jongen dat ze nog wel even samen zouden gaan karaoken). Ik vond het een dermate vervelend dat we een discussie hebben gekregen over onze relatie waarin ik heb aangegeven dat ik vind dat er geen genegenheid meer is vanuit haar kant en dat ze er ook geen moeite meer voor doet. Ze was het met mij eens. Lang verhaal kort; We hebben besproken dat we ons allebei gaan inzetten om onze relatie weer beter te maken dan dat die nu is.
In de dagen en weken erna heb ik van alles bedacht om onze avonden thuis wat leuker te maken, spelletjes doen, elkaar vragen stellen via papiertjes grabbelen etc.. Ik bleef het gevoel houden dat er wel leuk op gereageerd werd op dat moment maar dat zij met niks kwam, het kwam nog steeds allemaal vanuit mijn kant.
Onlangs had ze weer een uitje met haar werk, ze had wat gedronken dus toen ze thuis kwam dacht ik dat we na weken wel weer een keer seks zouden hebben. Echter deed ze erg afwijzend waarop ik vroeg ik iets fout doe of dat het aan mij ligt. Na een aantal keer aandringen gaf ze aan dat ze vond dat het bij haar inderdaad allemaal niet vanzelf gaat en dat ze de genegenheid niet meer voelt. Ze gaf aan dat ze misschien uit elkaar wilde gaan.
De dagen hierna hebben we een aantal keren geprobeerd te praten maar dit werkte niet zo goed. Er zijn geen verwijten gemaakt maar ze herhaalde wel wat de vorige avond zei. Ze heeft op dinsdag aangegeven ruimte te willen zodat ze kon nadenken. Ik heb toen aangegeven dat ik wel van huis ga de aankomende dagen. Helaas bleek het niet helemaal goed te kunnen omdat de optie die we hadden toch niet kon. Ik heb er toen voor gekozen dat zij bij ons kindje bleef en ik wel de avonden weg zou gaan (overdag werken we allebei dus zien we elkaar ook niet). Ik ben de woensdag en donderdagavond weggeweest, na een half uur krijg ik een appje van mijn partner waar ik nu ben. Ik gaf aan dat dat nu even niet belangrijk is en dat we elkaar het beste even met rust kunnen laten als zij ruimte nodig heeft. Van het een kwam het ander en wat zaten weer te appen. Ze heeft 5 keer die avond gevraagd waar ik was. Toen zij weg was heb ik ook gevraagd waar zij was, echter weet ik dat zij in haar eentje was als vrouw dus ik maakte me wel wat zorgen dat ze niet ergens zou komen waar het niet zo prettig zou zijn. Hierna heb ik haar met rust gelaten.
Nadat zij thuis was gekomen op vrijdagavond hebben we nog samen oude foto's zitten te bekijken en hierna zijn we naar bed gegaan (We slapen nog wel in hetzelfde bed). Afgelopen weekend hebben weer leuke dingen gedaan als gezin en op moederdag heb ik haar uiteraard gewoon cadeautjes gegeven uit naam van mijn zoontje. We hebben ook nog ontbijt op bed gebracht. In de avond zijn uiteten geweest met haar kant van de familie.
Nu zitten we op maandagavond en we hebben het niet meer gehad over wat er allemaal gebeurd is van de week. Ik doe wel mijn best om weer de oude te worden omdat ik niet mijzelf ben geweest de afgelopen maanden. Ik raak haar sinds gisteren weer wat meer aan, hier ben ik mee gestopt sinds vorige week. Nu merk ik dat als ik haar aanraak dat ze dat ook prima vind en niet afwijzend reageert, ook niet als ik een stapje verder ga op haar billen.
Heeeel lang verhaal kort; Ik wil vechten voor ons en ons gezin. Mijn partner zij vorige week niet te weten of zij dit wel op zou kunnen brengen. Nu we een week verder zijn weet ik gewoon niet meer zo goed wat ik er van moet denken.
Vandaag zijn we weer samen vrij geweest en zijn we smidddags met de kleine naar het strand gegaan om even uit te waaien. Het resulteerde in even lekker eten met elkaar (haar idee) en genieten van ons zoontje.
Denken jullie dat er nog liefde vanuit haar kant zit na het aanhoren van mijn verhaal? Ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Ondertussen is mijn ervaring dat goed praten belangrijk is. En dan niet oppervlakkig. En ook afspreken bijvoorbeeld dat zij de ene week uitstapje bedenkt en jij andere week (want ik lees onvrede). Veel dingen samen doen is ook goed voor verbinden. Maar vooral dus een open gesprek.
Even sidekick: Eerlijk gezegd krijg ik de indruk dat je vriendin het flirtpad is opgegaan (of meer?). Iemand ontkent altijd maar als je eigenlijk nu vecht tegen verliefdheid van haar voor ander, is het nog lastiger. Die app wisseling is voor mij rode lap. Check dit goed.
Idee: Ga open gesprek aan met wat jij voelt. Je afstand, twijfel, verwachtingen etc Niet met alleen maar commentaar maar vanuit jezelf: ik wil, ik voel, ik zie. En laat haar dat ook doen. Wat voel je voor haar, waar liggen je twijfels, hoe zie je de toekomst? Is er verliefdheid op ander geweest of actueel? Wat doen jullie daar mee? Wat is goed tussen jullie voor jou, wat zou je graag anders zien.... Etc.
Idee?
Ik denk dat er nog wel liefde is vanuit haar kant anders gaat ze niet bellen waar je bent en zou ze je aanraking wrs afgewezen hebben.
Die vrouwelijke collega is echter wel een rode vlag met zo te lezen andere principes. Dat mag je je vrouw best vertellen want dergelijk gestook doet een huwelijk geen goed. Dat is ook een verantwoordelijkheid die bij je vrouw ligt omdat jij dat geapp niet kan stoppen.
Nu vind ik ook dat als je vrouw vraagt waar je bent, je die vraag niet kan beantwoorden met ‘ dat is niet belangrijk’. Wat moet zij wel niet denken wat je aan het doen kan zijn dat je niet met haar wilt delen, terwijl je haar verdenkt van misstappen of geflirt? Wees open om aannames te voorkomen.
Gelukkig ondernemen jullie nu meer leuke middagen met elkaar; goed begin. Er kunnen op haar werk fysiek aantrekkelijke collega’s rondlopen, niets is zo aantrekkelijk aan een eerlijke man thuis die aandacht aan haar besteedt.
Serieus? Ga je als volwassen iemand aan anderen vragen of ze nog van je houdt?
Communiceer!
'Denken jullie dat er nog liefde vanuit haar kant zit na het aanhoren van mijn verhaal? ' Misschien wel liefde, maar geen of veel minder behoefte aan seks. Kun je daarmee leven?
Tsjor
Hallo,
Enorm bedankt voor jullie reacties.
Inmiddels slaap ik wat meer buitenshuis nadat mijn zoontje op bed ligt, ik zorg dan dat ik de volgende ochtend terugben voordat hij wakker wordt zodat hij er nog niets van meekrijgt. We hebben nog twee of drie keer gepraat. Ik heb bij haar aangegeven dat ik een afspraak heb gemaakt met de makelaar om het huis te verkopen, dat vond ze niet heel geweldig maar dat heeft ze wel geaccepteerd. Hierna hebben we het over de spullen gehad om het nog een beetje luchtig te houden, dat ging wel oke. Hierna hebben we het over ons zoontje gehad. Zij houdt vast aan haar standpunt dan zij ons zoontje wilt meenemen en dat ik een paar uurtjes in de week met hem mag doorbrengen. Ik heb aangegeven hier niet mee akkoord te gaan en dat ik50/50 wilt. Bij elk gesprek lopen we hierop vast en wordt zij enorm boos en gaat ook dubbelzinnige opmerkingen maken, heel vervelend.
Van de week hebben we besproken dat zij op maandagavond en dinsdagavond weg is en ik op woensdag en donderdagavond en dat we de weekenden bij elkaar zijn voor ons zoontje zodat we nog wel als gezin iets leuks kunnen doen voor hem.
Vandaag was de eerste dag dat we weer samen wat gingen doen. Ze wilde graag naar een winkelcentrum wat verder weg omdat ze graag een leuk jurkje wilde kopen. Dat hebben we gedaan en na veel passen en meten is het jurkje gekocht. We hebben het eigenlijk heel erg gezellig gehad en wat gelachen en gepraat maar niet over de situatie.
Zij heeft vanavond een verjaardag van een collega die 50 wordt en ik een verjaardag van een vriend. We gingen ons klaarmaken deze middag, zij eerst even douchen en toen zij bijna klaar was heb ik met uitgekleed en hebben we gewisseld toen zij klaar was, dit deden we eerst eigenlijk nooit. We zagen elkaar naakt en dat gaf ook weer een bepaald gevoel na bijna 3 weken, maar we vonden het niet vreemd, ik voelde wel dat een bepaalde spanning in de lucht was, wel positief. We bleven eigenlijk met elkaar praten in de douche (zij was er al uit) en we hebben elkaar nog geholpen meer scheermesjes delen. Hierna nog naakt naast elkaar gestaan voor het bed en aangekleed, ze kon in ieder geval zien dat ik haar graag zie (Als je snapt wat ik bedoel 
) Hierna hebben we nog twee tot drie uurtje samenthuis doorgebracht voordat zij werd opgehaald en ik een andere vriend moest ophalen. We hebben het de hele tijd gezellig gehad en vroeg elke keer om mijn mening over hoe ze eruit zag, ik heb haar gecomplimenteerd een aantal keren.
De hele dag heb ik haar gewoon aangeraakt zoals ik dat altijd deed, af en toe op haar billen en in de auto ook op haar been, ze zei er niets van en ik had het idee dat ze het ook goed vond. Ons zoontje is overigs uitslapen i.v.m. de verjaardagen.
Ze vroeg of ze een sleutel mee moest nemen, ik heb gezegd dat het niet hoeft, dat ze alleen wel even een berichtje moest sturen als ze nar huis gaat, dat vond ze goed. Vanavond gaan we allebei in een iet wat beschonken toestand thuiskomen en ik weet ook dat we dan vroeger altijd vuurwerk tussen de lakens hadden. In dit geval slapen we ook gewoon naast elkaar en de kleine is van huis. Ik ben een man, ik sla niet snel het aanbod af als we ervoor gaan vanavond maar ik wil voor mezelf ook geen fout maken dat het morgen weer compleet anders is. Dan heb ik mezelf er alleen maar mee.
Ik heb haar zojuist nog een berichtje gestuurd; Je zag er mooi uit, veel plezier! (hartje).
Zij stuurde terug: Dankjewel (kus poppetje met hartje).
Ik heb haar vrijdag opgehaald van haar werk, ze stapte in en we bogen allebei onze hoofden naar elkaar toe om een kus te geven, op het laatste moment trok ik mijn hoofd weg en begon een beetje te lachen, we waren het erover eens dat we het een beetje gek vonden dat we in die situatie terecht kwamen maar we zeiden ook allebei verbolgen; oh nee dit doen we natuurlijk niet meer.
Al met al vind ik het erg lastig. We hebben het eigenlijk gezelliger dan twee maanden geleden en ik heb het gevoel dat zij ook naar mij wat opener is in de zin van het gezellig doen en lekker praten over luchtige onderwerpen. Ik vind het ook lastig of ik nu een nieuwe stap moet nemen of dat ik het vanuit haar moet afwachten.
Ik hoor graag de adviezen, alvast bedankt.
zet het uit elkaar gaan even ‘on hold’
wat jullie meemaken is zoooo normaal bij vele koppels als er een kind komt.
uit je verhaal lees ik dat jullie, logischerwijs, van partners omgetoverd zijn tot mama en papa.
Als gezin doen jullie het geweldig, jullie zijn de beste ouders ter wereld en dat werkt goed.
jullie zijn elkaar duidelijk uit het oog verloren als liefdespartners, en ja dat is ook normaal. Liefdespartners blijven bij de komst van een kind vergt namelijk bewust werk en energie!
je laatste stukje geeft duidelijk aan dat er nog wel romantische liefde is, ver weg onder het stof!
nu jullie ‘afstand’ hebben genomen bekijken jullie elkaar in een ander daglicht. Jullie gaan zogenaamd uit elkaar en er komt automatisch weer meer spanning tussen jullie… en moet er nu toch een vorm van spanning zijn om lust op te wekken…
ik lees dat jullie intimiteit vooral zijn verloren! Je geeft zelf aan dat ‘het naakt’ naast elkaar staan en wisselen in de douche niet meer bestond… en dat het deze keer een leuke ervaring leek voor jullie beiden.
Ik ga je even in mijn vrouwenbeweging laten kijken:
Tijdens de afgelopen badkamer scène was er spanning tussen jullie beiden, jullie waren naakt en het voelde fijn voor jullie beiden. Wel heb jij met jouw verlangen ‘niets’ gedaan… het was duidelijk dat je verlangen had 😉 maar er hoefde niets mee te gebeuren. Als vrouw heb ik vaak het gevoel dat als er verlangen getoond is van meneer naar mevrouw, het volgende stapje: hoppa, let’s do it, komt. Dat geeft weinig ruimte aan mijn verlangen…
Nu heb je de ruimte gelaten om haar verlangen te laten groeien door niets te verwachten. Er werd een spanning opgebouwd die nodig is om haar verlangen aan te wakkeren.
Yep, zoals ze zelf aangeeft, ze heeft MEER en MEER tijd nodig om op jouw niveau van verlangen te zijn, vooral als er een kind bij betrokken is.
‘hoe vaak horen we van mannen: er is geen seks en intimiteit meer… en ze zeggen dit terecht! Zelfs knuffels zijn er niet meer.
Maar hoe vaak ervaart de vrouw een knuffel als een vraag naar meer? Geeft hij een kusje of een knuffel, het escaleert snel naar grijpen naar de billen en de borsten… denkt zij: daar is hij weer… ik wou gewoon een knuffel, ik ben niet toe aan seks. Resultaat, vrouw vermijd elke vorm van intimiteit want dat leidt telkens weer naar seks, en ze is er helemaal niet klaar voor (mentaal en fysiek)
onthou: mannen zijn snelkookpannen, vrouwen slowkookers 😉
mijn tip: ga terug, allebei, naar het begin van jullie relatie waar jij haar versierde en zij je verleidde.
Doe zoals in de badkamer, wordt intiemer zonder altijd all the way te hoeven gaan… geef haar de ruimte om haar verlangen op te bouwen, je zal verbaasd zijn hoe ze je zal verleiden.
‘blijf je gezin koesteren door nabijheid en veiligheid te bouwen. Zoek vormen van spanning om de vlam weer aan te wakkeren tussen jullie (spanning hoeft niet extreem te zijn zoals parenclubs ofzo)
Herontdek elkaar, doe nieuwe dingen samen … voor nu zal jij was het voortouw hierin moeten nemen… en zet je verwachtingen naar direct resultaat en stomende seks effe op kant… bouw het verlangen op.
leestip: Mating in captivity van Esther Perel.
Dank voor het antwoord, ik heb het gevoel dat ik hiermee wat kan.
even een update.
Inmiddels zijn we alweer even verder. Ze heeft opgebiecht dat ze sinds 1,5 week iemand van haar werk leuk vindt. Het gaat om een leeftijdsverschil van 24 jaar. Hij is 50. Ze zegt dat dit echt pas na ons is gaan spelen. Het is ter spraken gekomen tussen hen twee omdat hij begrip voor haar situatie kan opbrengen. Een echte rebound dus. Nadat ze het heeft vertelt is de bom gebarsten bij mij, maar ook haar ouders zijn er mee gaan bemoeien. Zitten we eigenlijk niet op te wachten. Ze hebben haar duidelijk gemaakt dat wat ze nu allemaal aan het doen is totaal niet kan. Ze zullen nu niet maar nooit niet een kerel van 50 accepteren omdat hij gebruik maakt van de situatie.
ze geeft aan dat ze niks met het gevoel gaat doen. En het gekke is, ze doet er nu ook echt niets mee. Dat weet ik namelijk. Maar ze zegt dat ze in relatietherapie wilt omdat ze dat verplicht naar ons zoontje. Ze doet het niet voor onze relatie zegt ze. Maar ondertussen raak ik haar nog steeds aan zonder dat ze het erg vindt, ik pak haar vaak vast op haar been en dat laat ze graag toe. Alleen intiem worden we niet in bed ondanks dat we naast elkaar slapen. We zijn dit weekend zelfs even 2 nachten weggeweest met ons gezin, even weg van alles. Het ging ongelofelijk goed eigenlijk. We kleden ons nog steeds om naast elkaar en we zien ook alles van elkaar, we praten veel met elkaar en lachen met elkaar, zo lang we het maar niet over alles hebben wat er nu aan de gang is. Ik merk wel dat ik veel meer geef, zij geeft eigenlijk niet veel zoals het lijkt. Maar ik denk dat ze op haar manier geeft door te lachen, praten en plezier te maken.
de situatie wordt alleen maar lastiger omdat we door lijken te gaan met onze relatie terwijl we geen relatie meer hebben. Het enige wat echt ontbreekt nu is het intiem zijn. Omdat we niet over alles praten is het heel erg lastig inschatten allemaal. Het liefst zou ik haar een keer een kus geven of een knuffel maar ergens ben ik bang dat dat een pijnlijk moment kan worden omdat ik het niet peilen allemaal. We gaan woensdag naar relatietherapie maar ik heb er een hard hoofd in omdat ze er niet heel erg voor openstaat..
Moeilijk allemaal en ik weet allemaal niet wat ik er van moet vinden. Zal het te laat zijn om in therapie te gaan? Of niet?
