Twijfels over voortgang relatie

Wat

Een gewauwel en moeiljjk gedoe.

Heb je niks anders te doen? Niet aardig maar het is wel een serieuze vraag. Zijn hier ook nog kinderen in betrokken?

Bied ze dan een stabiele omgeving in plaats van te wisselen van partner om al je kanten maar tot z n recht te laten komen.
Pffff, ik kan er niks mee.

Ipv

Ipv je steeds als het lastig wordt te richten op het verbreken van de relatie, probeer je eens te richten op het voortzetten ervan en er iets minder "egoïstisch" in te staan?
Het lijkt nu alleen om jouw ontwikkeling in een relatie te gaan.
Ik vind ook wel dat je wat wazig in relaties staat.

Wow

..is iedereen zo veroordelend en conclusie-trekkend hier?

@'Silver':...dit voor jou zgn.'gewauwel en moeilijk gedoe' is voor mij wel iets belangrijks, dus om dan ergens achter een schermpje dit zo gemakkelijk af te schuiven met jouw bovenstaande woorden is in mijn ogen wel heel simplistisch.

Ja...ik heb genoeg 'andere dingen te doen'(maar dit is nu belangrijk voor mij dat ik daar voor mezelf graag meer duidelijkheid over wil) en Nee...er zijn geen kinderen bij betrokken(volwassen en het huis uit)

@Priem:...ik richt me altijd op voortzetting in relaties(waarom anders starten?),maar ik merk nu gewoon dat ik daar niet verder in kom. 'Sue me'.
En natuurlijk gaat het ook om mijn ontwikkeling hier,ik groei en loop tegen dingen aan. 'Thats life'.Ik ben deze relatie niet aangegaan met als doel om nu hier tegen aan te lopen.

@Claire...afhankelijk? Totaal niet aan de orde: eerder juist te onafhankelijk.

Er wordt hier een beeld geschetst van een afhankelijke vrouw die egoistisch is en niet naar zichzelf kijkt. Jullie kunnen er niet meer naast zitten,maar schijnbaar zijn conclusies snel getrokken en woorden snel getikt.

Jammer dat er zo kort door de bocht wordt gereageerd hier,ik hoopte op
wat meer constructieve woorden.

Petra

Ik weet uit eigen ervaring dat je mensen ontmoet of relaties aangaat zoals je dat op een bepaald moment zelf (misschien wel onbewust) nodig hebt. Ken je dat nummer van de Stones: You can't always get what you want, you get what you need..."
Maar in wezen gaat het er toch om dat je prettig voelt bij iemand? Er zijn altijd valkuilen en je komt jezelf tegen. Daar kijk je dan op terug, en dan heb je weer iets over jezelf geleerd natuurlijk. Maar dat vind ik niet de meest plezierige ervaringen. Bij mij gaat dat niet zo snel naar een volgend leerproces.

Andere reageerders: wel erg veroordelend en kort door de bocht. Silver: die kinderen van jou mogen blij zijn met zo'n doortastende no-nonsense moeder/vader

Toch niet

Mijn enige "veroordeling" (als een ander dat woord dan graag wil gebruiken en een ander daarna nog een keer, lekker makkelijk...ipv de post anders te lezen) is dat het vaag is hoe je in relaties staat.
M.a.w.: ik snap het niet. Dat kan. Ik hoef dat ook niet te snappen.

Je kunt het ook gebruiken om te spiegelen: kom ik echt zo over? Is dat juist? Of kom ik op schrift anders over? Klopt dat?
En daarmee iets doen in je relatie.
Als dat allemaal niet nodig is omdat het zo goed gaat, dan neem je daar niets van mee en dan post je hier niet natuurlijk.
Maar het gaat niet goed en daarvoor en daarvoor ook niet.

Ik gun je een wat langere relatie i.p.v. weg te gaan als je uitgeleerd bent. Je hóeft niet weg als je uitgeleerd bent. Jij mag hem ook dingen leren. En samen leren en leren tevreden en gelukkig te zijn.
En waarom het ook wazig klinkt is omdat je tegenstrijdige dingen zegt:
Je bent een sterke vrouw die bij een sterke man graag kwetsbaar wil zijn. Dat is wat dubbel. Waarom ben je dan een sterke vrouw (vroeger)? Of ben je dat niet (wens kwetsbaar opstellen)?

Dat herhaal je bij een volgende relatie. Weer een mannelijke man waarmee het uiteindelijk niet lukt.
Daarna een zachte zorgzame man die (wederom) je zachte kant naar boven haalt (je mag klein zijn en zacht en vrouwelijk). Maar je was sterk? Maar wilt ook kwetsbaar zijn. Maar de mannen mogen niet veranderen en dan moeten ze weer veranderen.
Je hebt geleerd sterk te zijn, maar je wilt kwetsbaar zijn. Nu laten 3 diverse mannen je kwetsbaar zijn, waarbij het met die sterke mannen slecht afliep)en nu moet hij, je zachte man, toch van zachtaardig naar mannelijker veranderen omdat jij dat wilt en aantrekkelijker vindt.
Mag hij dan niet zijn wie hij is? Moet het allemaal om jouw ontwikkeling gaan in een relatie?
Waarom vind je al zo snel dat je uit-ontwikkeld bent? Dan blijf je toch je hele leven zoekende?
Waarom trek je na je verhaal zelf de conclusie dat het klinkt alsof het over is?
Ik zou die conclusie helemaal niet trekken n.a.v. jouw verhaal, ik zou gaan wérken.
Aan mezelf en aan de relatie.
Net zoals je de optie hebt als iets kapot is van materiaal. Je kunt het verstellen, een knoop vervangen; je kunt ook zeggen ik gooi het weg, want er mist een knoop en ik koop iets nieuws.
Ik vind het vluchten voor jezelf, zoekend en op deze manier nooit vindend.

niet cynisch bedoeld

heb je toevallig al een mannelijke man op het oog? Iemand die in jouw ogen aan de voorwaarden voldoet om een echte man te zijn? Dit kan je blik namelijk vertroebelen op je eigen (voor heel veel mensen ideale) situatie.

andere duit in het zakje

Ik deel de mening wel van Priem hierboven. Ik zou het zelf zonde vinden om weer een relatie door zoiets om zeep te helpen. Volgens mij ga je zo nooit vinden wat je zoekt,en het is voor je man/vriend ook niet leuk. Waarom gaan jullie niet een hobby zoeken waarbij je man/vrouw zijn duidelijk naar voren komt. Kan in van alles zijn. Bij stijldansen moet de man leidend zijn, wellicht ligt dat jullie allebei heel goed en 'voel' je weer bij hem een soort leiding/dominantie terug? Eentje in een positive setting. Of ga iets fysieks doen waarbij de man (over het algemeen) gewoon sterker is qua kracht, dus zoek daar iets in, waarbij hij sowieso beter en sterker is, waardoor jij hem meer 'als het mannetje' gaat zien. Bijvoorbeeld iets als klimmen of een vechtsport? Dat hij je daarin dingen kan leren of moet begeleiden.
Zelf weet je denk ik wel beter dingen te verzinnen waarin hij uitblinkt en jij niet, daarin zou ik het zoeken, kan je heerlijk op hem leunen.

Fijn

@Emma..dank je wel. Idd, het 'krijgen van wat je nodig hebt ipv wat je (denkt te) wil(len)'is voor mij ook een duidelijk gegeven. Ik geloof ook dat mijn vriend o.a daarom op mijn pad is gekomen: het was tijd voor mij om mijn 'zachtere kant'naar boven te mogen halen en met/door hem is dat in gang gezet.En je hebt helemaal gelijk: het gaat erom dat je je prettig voelt bij iemand.

@Priem..ook zoiets: jij hebt jouw eigen verhaal/overtuigingen/gevoelens/verleden en van daaruit spreek jij hier tegen mij. Als ik aangeef dat ik daar anders in sta/anders over denk,dan moet ik jouw post maar gewoon 'anders lezen'? Dat is nou in mijn ogen 'lekker makkelijk',want zo kun je hier berichten sturen naar iedereen met jouw persoonlijke mening en als de ander het niet met jou eens is,dan schuif je het gewoon onder het kopje "ze snapt me niet/leest me niet goed etc" Je maakt ook wel erg veel aannames in jouw laatste bericht:

Ik ben niet zelfreflecterend(jawel hoor,constructieve woorden pak ik zeker op)

Ik ben schijnbaar snel uit-ontwikkeld en ga weg uit een relatie als ik uitgeleerd ben(nee,want uitgeleerd ben ik nooit..dat is nooit mijn reden(geweest) voor vertrek uit relaties)

Ik ben tegenstrijdig(nee,kan een vrouw niet sterk en kwetsbaar tegelijk(willen) zijn? Mijn 'sterke' mannen haalden helemaal niet mijn zachtere kant naar boven,dat doet juist alleen mijn huidige partner. Bij de 'sterke' mannen kon ik me veilig voelen door hun fysieke bouw en door hun krachtige karakter,maar ze haalden mijn zachte kant niet naar boven. Mijn huidige partner leerde mij dat! Zonder een sterke fysieke bouw en krachtig karakter,liet juist hij mij zien dat 'kwetsbaar opstellen' ook kan zonder die 2 eigenschappen en dat er eigenlijk vooral Vertrouwen voor nodig was.Jouw "wederom" slaat dan ook kant nog wal en is door jou zelf ingevuld.)

Ik vind dat mijn partner niet mag zijn wie hij is(nee,als je echt goed had gelezen zag je staan dat ik aangaf dat hij precies goed is zoals hij is..maar ws niet meer voor mij)

Ik trek de conclusie dat het over zou kunnen zijn (ja,dat gebeurd wel eens he,dat je tot een inzicht komt door dingen aan papier toe te vertrouwen: dan staat het er ineens zo duidelijk. Dat jij die conclusie niet zou trekken,is idd precies wat het is: jouw manier van ermee omgaan,maar ik ben jou niet)

Ik vlucht voor mezelf,zoek en zal zo nooit vinden(over misplaatste conclusies trekken gesproken. Wie ben jij,dat jij weet dat ik 'vlucht'?..dat ik op deze(mijn) manier,zoekende naar oplossingen die voor mij werken- nooit zal vinden wat ik wens voor mijzelf?)

Ik sta open voor reflecterende woorden,maar die van jou resoneren niet bij/in mij(nee,niet omdat ik ze niet wil horen-maar omdat ik mijzelf wel goed ken en daarin geen herkenning vind)

Misschien een idee, om in de toekomst niet zo snel conclusies trekken over iemand en zijn/haar verhaal en beter begrijpen dat jijzelf ook reageert vanuit jouw persoonlijke ervaringen/verleden.
Vragen stellen ipv snelle conclusies trekken, is mijn inziens altijd een betere start voor een open communicatie

@clowntje..Nee,niemand anders "op het oog".Ik ben me bewust van het feit dat dat idd een 'trigger' zou kunnen zijn,maar dat is hier niet het geval.

Dit dus.

@Jasmijn.
Dankjewel voor jouw bijdrage.
De door jou ingebrachte oplossingen zijn idd. heel constructief(activiteiten waarbij het man/vrouw-zijn meer duidelijk wordt) en daar kan ik wat mee. Sterker nog,tot die conclusie waren wij ook gekomen en daar zijn we aan begonnen.

Mijn vriend zit sinds een jaar op de (verdedigings/vecht-)sport Krav-Maga(en heeft daar veel plezier in) en hij leert mij thuis de technieken. Zo zijn we samen bezig en heeft hij een leidende rol daarin. We starten over 2 weken ook met dansen:Tango! En ik vermoed dat dat(met hem als 'leider'van mij )mij ook wel wat zal laten voelen.

Fijn zo'n reactie!

laatste

@Priem..ook zoiets: jij hebt jouw eigen verhaal/overtuigingen/gevoelens/verleden en van daaruit spreek jij hier tegen mij.--

Zegt wie? Hoe weet jij vanuit welke positie ik reageer? Je verdraait mijn woorden. Dingen die ik als vraag neerzet "waarom......" zie jij als oordeel.

Jasmijn is het met me eens, zij geeft het voorbeeld van een hobby (iets dat je al doet), ik geef het voorbeeld: werken aan je relatie en je bedankt haar en fileert mijn posting tot iets wat er niet staat en bent daarbij zo sarcastisch dat mn mond openvalt.

_ Misschien een idee, om in de toekomst niet zo snel conclusies trekken over iemand en zijn/haar verhaal en beter begrijpen dat jijzelf ook reageert vanuit jouw persoonlijke ervaringen/verleden.
Vragen stellen ipv snelle conclusies trekken, is mijn inziens altijd een betere start voor een open communicatie_

Je trekt wel heel snel je conclusies over hoe ik volgens JOU over je denk. En je zit er zover naast. Je hoeft me overigens niet de les te lezen als ik een posting schrijf die je niet aanstaat omdat JIJ het niet snapt. Ik vind dat zo kinderachtig.
Als je partner goed is, maar niet meer voor jou, dan is hij toch voor jou niet goed genoeg?
Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik kap ermee. Als je het na een aantal postingen met uitleg nog niet vat dan heeft het geen zin en ga ik mn energie voor mezelf gebruiken.

Dat..

lijkt mij een heel goed plan.

afhankelijk

Je posts geven mij wel het beeld van een zeer afhankelijke vrouw.
Je verwacht iets van totale samensmelting oid.
Zoek dat bij jezelf. Of blijf hoppen de rest van je leven.
(of ga iets nuttigs doen met je kwaliteiten)

Geforceerd

Moeilijke situatie en ik kan je eigenlijk niet goed raad geven. Hoop dat jullie dit samen overwinnen. Het lijkt mij allemaal erg geforceerd en dat is voor jullie allebei niet goed.
Ik heb wel eens ergens gelezen dat als er ergernis ontstaat, dat dan de relatie al heel ver heen is
Zelf heb ik een soortgelijke situatie meegemaakt, na een heftige relatie met een zeer mannelijke en dynamische man ontmoette ik een hele rustige degelijke man waar ik een gezin mee kreeg maar ik had wel moeite met zijn passieve karakter al zei ik daar weinig tot niets van. Ik realiseerde mij altijd wel dat dit mij veiligheid en rust gaf. Stomverbaasd was ik dan ook toen bleek dan mijn man vreemdging en er binnen no-time geen relatie tussen ons meer was. Na heel veel verdriet en boosheid weet ik dat hij er last van had niet aan mijn verwachting te kunnen voldoen (dit klinkt zwaarder dan het voor mij was), geen reden om vreemd te gaan, misschien wel om open te staan voor een ander.

hmm

Ik denk dat zolang je nog zo duidelijk een ander nodig hebt om te kunnen zijn wie je wilt zijn, geen enkele relatie het lang gaat redden. Volgens mij zou het vooral moeten gaan om wat je zelf kunt bieden in een relatie en niet wat je kunt halen...

Ben benieuwd..

@Claire..ik ben benieuwd: waarom is dat beeld van 'afhankelijk zijn'
ontstaan? Ik ben juist een (zeer) onafhankelijke vrouw en het verbaasd mij dat mijn woorden wat anders doen vermoeden. Interessant dat ik zo overkom.
Ik zoek niet naar een 'samensmelting'(het idee alleen al,gruwel),maar wel naar bep. eigenschappen in een partner waardoor ik juist volledig mezelf kan zijn/blijven in een relatie en waar ook ik me gelukkig bij voel.

@EllenM...dank je wel. Duidelijk.Je hebt gelijk dat het allemaal wat 'geforceerd' aanvoelt nu. Mijn verwachtingen bijstellen...ik denk dat je daar iets heel belangrijks noemt. Ik heb ze idd,vnl wat relaties betreft. Ik zie mijn "ideale relatie" met bijbehorende beelden/gevoelens zo voor me en ik besef nu ook, dat ik die verwachtingen ook nu weer vanuit het verleden projecteer op mijn vriend. Bedankt,hier kan ik wel wat mee...ik ga er eens 'goed op broeden'

@Jippox...ik ben het volledig met jouw woorden eens. En tegelijkertijd herken ik dat niet als "mij". Ik voel/weet/zie nl. heel duidelijk,dat ik geen ander nodig heb om te (mogen/kunnen)zijn wie ik ben. Maar ik kies er zelf wel bewust voor om (dmv een liefdesrelatie) samen te zijn met een ander,en daar heb ik dan ook mijn persoonlijke wensen bij.

Waar ik tegen aan loop, is denk ik mijn verwachtingspatroon over hoe 'de ideale partner voor mij' eruit ziet.

Dan blijft dus voor mij de vraag:
kan/wil ik mijn verwachtingen/wensen bijstellen op zo'n manier dat we er allebei blij mee zijn.

Je hebt gelijk

ik was enorm kort door de bocht.
Dat er geen kinderen de dupe worden van dit gedoe maakt de situatie wat mij betreft volledig anders- je hebt enkel met jezelf en je partner te dealen.

Ik heb je post nog eens doorgelezen, met het voornemen proberen te begrijpen wat je bezielt. Zonder oordeel.
Het is me niet gelukt- weer dacht ik; heb je niets anders te doen dan jezelf en de ander zo te ontleden?

Dus ik zal me van verdere reactie onthouden.
Hoop voor je dat je hier andere reacties gaat krijgen waar je wel wat mee kunt.
Ik had beter m'n mond kunnen houden.

ideaal

Dè ideale partner bestaat volgens mij niet. En wat is er eigenlijk mis met 'goed genoeg'? Ik denk dat hoe harder je zo'n ideaal nastreeft hoe minder kans er is dat je er ooit bij in de buurt komt. Je ziet dan namelijk alleen nog maar wat er aan jouw ideale plaatje ontbreekt, en niet wat je eigenlijk allemaal wèl hebt.

Tevreden

Een mens is pas gelukkig als hij/zij kan leren tevreden te zijn met wat er WEL is. Aan elke relatie schort wel iets. De vraag is of je desondanks tevreden kunt zijn met wat je wel vindt in deze relatie.

Mindfulness kan je helpen te onderzoeken waar je onrust/ontevredenheid vandaan komt en waarom je je nooit echt hecht aan je partners. Psychotherapie kan ook. Doorgaan zoals je altijd al gedaan hebt is ook een optie. Wat een keuzevrijheid.

Reactie

Petra,

Ik heb alle reacties hierboven niet gelezen, maar wil wel reageren op jouw verhaal. Het doet me namelijk denken aan een relatie die ik heb gehad en welke door mij verbroken is omdat hij te lief en zachtaardig was. Hoewel ik geen ruziemaker ben, vind ik het wel prettig als ik van tijd tot tijd 'tegengas' krijg, en dat kreeg ik bij deze man totaal niet. Hij droeg me op handen, maakte nergens een probleem van en was bij het onderdanige af.

Vooral het laatste was de reden voor mij om er een punt achter te zetten, het ging me zo tegenstaan. Het is leuk als je in de smaak valt bij een man, maar ik had er heel veel moeite mee om zo verafgood te worden.

Oa phaedra

Herkenbaar . Zo'n relatie had ik ook. Daar hebben we het veelvuldig over gehad en daarin is hij aan de slag gegaan waardoor er meer balans kwam. Deze man is ook aan de slag om hieraan tegenoet te komen en dan is het niet goed want dan is hij niet zichzelf. Stel nou dat je man dat tegen jou had gezegd: schat ik viel op sterkte vrouwen en nu heb je ineens je kwetsbare zachte kant ontwikkeld. Ik vind dat niet meer passend en je bent daardoor niet meer jezelf. Maw draai het eens om.
Begrijp me niet verkeerd. Ik sta echt open voor het geval dat je uit elkaar kan groeien. Maar na 5 jaar al?
Ik zou me gebruikt voelen als ik je man was.
En daarbij neem je altijd weer jezelf mee. Waarom niet samenwerken hieraan? Ik heb na 25 jaar allang de conclusie getrokken dat mijn man niet alles kan zijn en bieden wat ik nodig heb. Dat kan ook wisselen door de jaren heen. Daarin vind ik je ook afhankelijk. Hoezo heb je je man nodig om een bepaalde kant van jezelf te ontwikkelen? En andersom ook is het ook zo. Ik heb ook niet 100 procent alles in huis wat mijn man nodig heeft. . Bepaalde dingen zoek ik in andere mensen. Nee niet door vreemd te gaan maar ik heb wel een goede vriend al vanaf kindsafaan die mij inspireert op bepaalde vlakken. Ik heb geen man die heel inspiratievol is. Soms zoek ik dat wel. Ook vriendinnen, coaching, werk kunnen bepaalde dingen invullen als het voor 80 procent of weet ik veel hoeveel wel bij je partner te vinden is. Ook wij kennen tijden dat we denken: pfff moet ik nog de rest van mijn leven met jou? Trigger om ad slag te gaan en niet om het bijltje erbij neer te gooien. M.a.w de grote vraag blijft staan. Hou je van deze man ? En waarom? Hield je ooit echt van hem of heeft hij je ergens mee geholpen in je ontwikkeling en was je daarom verliefd? Verliefdheid weg nu en wat dan. Dat gaat blijven gebeuren. Dat wordt bedoeld met je neemt jezelf mee. Een relatie is een werkwoord. Niet een : ik kan me zo goed ontwikkelen bij jou. Dan ga je lekker naar een psycholoog. Wel oppassen dat je daar niet verliefd op wordt

Ik bedoel dus

Lang verhaal kort. Jij mocht je van hem aan zijn zijde ontwikkelen. Nu wil hij dat en haak jij af. Dat vind ik gek. Dat is inderdaad geen liefde. Dan is hij uiteindelijk ook beter af zonder jou

Dank!

Bedankt allemaal,voor jullie persoonlijke bijdrage,inzichten en tips.
Er ontstaat bij mij zo een nieuw verfrissend 'plaatje' over mijzelf en mijn relatie.

@Phaedra...zo voel ik dat ook, maar ook dit:

@Guera...Goede vragen! Het 'omdraaien' werkt ook verhelderend.
En het "Jij mocht je van hem aan zijn zijde ontwikkelen. Nu wil hij dat en haak jij af. Dat vind ik gek". Je hebt gelijk,nu dit zo zwart op wit hier staat,voelt dat idd. niet 'fair'. Het minste wat ik voor ons/hem/mijzelf kan doen, is dit(de ontwikkelingen)'tijd' geven. Dank je.

Zijn er 2

Petra's tegelijk op OO?

petra

Ik herken heel veel in de manier waarop je de ontwikkeling van jullie relatie, jouw persoonlijke ontwikkeling beschrijft. Bij mijzelf heb ik heel duidelijk gemerkt dat ik eerst altijd dominante mannen nodig had om sturing te krijgen in mijn leven terwijl het altijd fout afliep omdat zij mij te veel overheersden en ik mezelf niet meer terug kon vinden. Later ben ik juist iemand gaan zoeken die heel zwak bleek te zijn -niet bewust- bij wie ik me veel te veel leidend voelde, relaties waarin ik me ging vervelen omdat ik behoefte had aan tegen gas.
Inmiddels ben ik zelf sterker geworden en kan nu samenleven met een man die precies weet wat hij wil maar ook in staat is de ander ruimte te geven voor een eigen keus en ontwikkeling.

In jouw geval zou ik je vriend niet verlaten. Er spreekt nog veel te veel commitment uit je berichten en ik denk dat je spijt gaat krijgen. want eenmaal gescheiden heb je elkaar gekwetst en moet de liefde nogwel heel sterk zijn om nog samen te kunnen gaan.
Ik denk je jullie ontwikkeling, want jij moet mee ontwikkelen als hij zijn mannelijke kant sterker maakt, veel meer e tijd moet geven! je geeft het nu nauwelijks de kans. Je bent toch niet ongeduldig aangelegd of zo?
Het zijn goede suggesties die je gekregen hebt en jullie oefenen met de vechtsport en het dansen zijn vermoedelijk leuke en goed stappen. Als jullie samen door deze ontwikkeling komen sta je straks nog veel sterker!
Ik vind het trouwens ook nogal gemakkelijk geconstateerd dat scheiden voor de kinderen niet erg is als zij al uit huis zijn. Volgens mij ligt dat zo simpel nou ook weer niet. maar goed, dat hoeft je drijfveer niet te zijn.
Feit dat hij onecht lijkt is trouwens ook heel logisch. Het is echt iets wat je de tijd moet geven. Hij moet het zich eigen maken en een weg zoeken in zijn nieuwe kant. Ken je dat van jezelf niet, je moet ander gedrag aanleren omdat je te veel last hebt van bepaald gedrag en dan voelt je nieuwe ik gewoon in het begin vreemd aan. En pas na een tijd gaat het goed voelen.
Dus.... kalm aan, dan breekt het lijntje niet!

Hoe

Hie rijm ik deze adviezen met het draadje van Pennestreek waar juist steeds werd gezegd dat je je niet in 1000 bochten moet wringen om goed genoeg voor de ander te worden? Gaat deze man zijn eigen karakter geen geweld aan doen door nu een 'echte vent' te worden?
Ik heb er overigens geen verstand van, en val bij herhaling op mannen met een groot ego en ietwat (of overduidelijk) dominant karakter. Mijn uitstapje naar een 'sappie' leidde ertoe dat mijn toch al wat irritant betweterige karakter tot volle bloei kon komen en ik nogal tegen de man ging vitten. Zo wil ik niet zijn en ik wil ook geen man die zich dat laat welgevallen. Oftewel, als het niet past moet je niet wrikken

Bijzonder karakter

Maar TS, vind je niet dat je vriend eigenlijk een heel bijzonder karakter heeft? Zou het wel fijn zijn als hij een krachtig karakter had, vol zelfvertrouwen en waarschijnlijk ook weinig ruimte voor de mening van een ander omdat dat in lijn is met hun krachtige zelfverzekerde karakter?
Hij komt over als een eerlijke man die open staat voor de ideeën van een ander maar ook durft aan te geven wa hij aan wilt werken. Dat is best moedig en sterk van hem. Ik niet of elke krachtige zelfverzekerde man dat durft. Daarmee wil ik aangeven dat hij ook krachtig is, alleen op een andere wijze.
Het is aan jou de vraag of je hem tijd wilt geven, zoals hij jou de tijd heeft gegeven om tot jezelf te worden.

Een open en eerlijke persoonlijkheid , die het vermogen heeft om naar je te luisteren, bij wie je je ei kwijt kan en je laat uitspreken ipv botsen, bezit een bijzonder waardevol karakter.
Het gaat er toch om of jullie samen fijn kunnen praten en leuke dingen kunnen ondernemen?
Je kan elkaar vormen, maar dat lukt alleen als beiden daarvoor open staan. Een dominante man is minder snel in staat om open te staan voor een ander.
Koester wat naast je staat.