Twijfel na leuke date

Sinds een jaar ben ik alleenstaande moeder met drie kinderen.Daarvoor was mijn relatie niet al te best. Nu heb ik een paar weken geleden een keertje met een man afgesproken om bij ons te komen eten. Hij is iemand die ik al jaren "vaag" ken en soms ook sprak, maar waar ik in ieder geval altijd een positief gevoel bij krijg. In ieder geval kwam het er een keertje van dat ik hem gevraagd heb om te komen eten. Dat was een heel gezellige avond.Duurde een paar uurtjes, net mooi. Daarna hebben we nog een keer afgesproken om met zijn tweeën iets af te spreken. Uiteindelijk zijn we vorige week naar de film geweest. Voor en na de film hebben we heerlijk zitten praten. Na de film bij hem thuis en tot diep in de nacht zitten praten en daarna bracht hij mij thuis. Er is verder niets gebeurd ofzo. Ik voel echt wat voor hem maar verwachtte niet direct een relatie ofzo. Wel hoopte ik op een nieuwe date met hem. Vandaag sprak ik hem telefonisch en hij vroeg mij direct wat mijn verwachtingen waren enzo. Hij was niet patsboem verliefd maar er zit wel een gevoel voor mij zei hij.Maar dat het best gecompliceerd is gezien mijn gezinssituatie. Hij wil er even over nadenken hoe nu verder. Hij zei ook dat hij gerust nog wel een keer wil afspreken en dat ik niet moest schromen te bellen. En of ik vanavond mee wilde naar een activiteit in het cafe. Dat heb ik niet gedaan. Naderhand heb ik hem nog wel een appje gestuurd waarin ik zeg dat ik maar de bal even bij hem leg en dat ik niet bel omdat ik anders maandag weer zou bellen omdat ik echt wel wat voor hem voel en dat dat voor mij ook verwarrend is (ik stel mij niet zo snel open nl.) Verder wenste ik hem een fijn weekend. Natuurlijk kreeg ik een appje terug met de boodschap ik laat het allemaal even bezinken en jij ook een fijn weekend.
Als klap op de vuurpijl kom ik hem daarna bij de supermarkt op de parkeerplaats tegen en hij mij met een rood hoofd wederom een fijn weekend wenst.

Ik weet zeker dat hij ook iets voor mij voelt dat heb ik hem ook geschreven want dat voel ik gewoon. Dat zie ik aan zijn ogen en hoor dat aan zijn ademhaling. Ik kan dat best goed inschatten. Ik hoop natuurlijk op meer en het hoeft gerust niet direct een dikke relatie te zijn met alles erop en eraan. Maar we zouden het toch rustig kunnen opbouwen. Kortom ik heb eigenlijk gewoon een rotdag hierdoor en moet nu maar afwachten wanneer hij weer iets van zich laat horen en vooral wat hij dan laat horen. Ik vind dit een erg lastige situatie en maak mezelf gek door steeds op mijn telefoon te kijken terwijl het nog wel weken kan duren. Pfffff lang verhaal maar ik moest het even kwijt. Iemand tips voor mij??