Twijfel
Hallo allemaal.
ik ben nieuw op dit forum en heb een probleem waar ik graag jullie mening over wil horen.
ik ben een man van 46 jaar vader van 2 Kids. Mijn oudste dochter is non binair en heeft een hele lastige tijd achter de rug. Ze heeft zware depressieve buien gehad en is 2 jaar onder behandeling geweest. Tijdens deze therapie zat ook een stukje gezins therapie. Nu viel het mij op dat ze mij veel meer vertelde over haar gevoelens dan mijn vrouw. Tijdens 1 van de sessies moesten we elkaar een knuffel geven en ze versteende toen ze mijn vrouw een knuffel moest geven.
we zijn nu inmiddels 2 jaar verder en alles gaat een heel stuk beter met haar en ze bloeit helemaal op. Nu is de jongste van 15 aan de gang. Ze voelt zich geen jongen maar een meisje. Ze draagt ook een rok en bh en zo gaat ze ook naar school. Wij blijven haar maximaal ondersteunen maar op gevoelsvlak verneem ik dat ze.mij meer verteld dan dat ze dat tegen mijn vrouw doet. Zo vertelde ze mij ook dat ze donkere gedachten had en niet wist wat ze ermee aan moet. Gelukkig gaat hen nu ook weer iets beter.
waar ik nu mee zit is dat ik steeds meer begin te twijfelen aan mijn huwelijk. De.laatste 2 jaar praten we amper. Intiem zijn we nauwelijks en ik mis gewoon iets. Ik weet er is veel gebeurd en zij heeft heel veel vriendinnen met wie zij alles deelt en ik pot het op. Maar ik begin steeds.meer het gevoel te krijgen dat ons huis mijn thuis niet meer is. Overdag werken s'avonds voor de buis hangen waar ik meestal geen zin in heb en dan maar in mijn hobby kamer ga zitten.
tot overmaat van ramp ben ik ook nog eens smoorverliefd geworden op een collega. Ik ben er wel achter dat zij dit niet is op.mij dat doet pijn maar dit doet me wel realiseren dat er tussen ons iets goed scheef zit.
ik weet even niet meer wat te doen. Tegelijk liefdesverdriet en vastzitten in een relatie. Scheiden wil ik nog niet. Niet zolang de jongste zich niet wat beter voelt. Alleen ben ik op dit.moment echt even de kluts kwijt.
Ten eerste: voor wat betreft het non-binair zijn van je kinderen: meld je aan bij transvisie zorg en word lid van de facebookgroep 'ouders van transkinderen'. Ook voor ouders van nb kinderen en de kinderen/ jongeren zelf. Voor je kind (ik weet niet hoe oude ze zijn) dit: https://www.coc.nl/algemeen/jongerenlijn-genderpraatjes-gelanceerd-voor-transgender-non-binaire-en-zoekende-jongeren?fbclid=IwAR23AOp3SvJNRv6tXARiRPP43daSoJqD_PVwO5GkTjVaVcvwI4QGaBgO0a8
ten tweede: wat is je vraag precies? Twijfel je omdat je kind jouw meer vertelt dan zijn/haar moeder? Of dat ze wat versteent bij een omhelzing? Niet praten en of vrijen is niet goed. Daar zou ik voor in therapie gaan. Maar het eerst met haar aangaan. Vragen wat zij ervan vindt. Ben je gaan twijfelen voordat je verliefd werd op een ander of er na?
Het is niet makkelijk een trans of een nb kind te hebben, daarom is het samen kunnen vinden ook belangrijk voor jullie kinderen. Ik zou eens beginnen de tv uit te doen en te gaan communiceren met elkaar.
sterkte en succes
bij transvisie zijn we al een poosje bekend netzoals we op het moment dat ze uit de kast kwam we direct hebben ingeschreven bij VUMVG.
Alleen mijn vraag zit hem in de twijfel. Ik weet niet wat ik wil. Ik ben niet tevreden over hoe het nu gaat. We hebben nauwelijks contact en heb het gevoel dat ik niet gehoord of gewaardeerd wordt. We moesten laatst een vragen lijst invullen en toe moest ze mij vragen wat voor werk doe je eigenlijk wat moet ik op papier zetten.
ze heeft het altijd druk met hobby's en met social media. Waardoor we geen tijd meer hebben voor ons... ik verneem dat ik nu ook steeds meer afstand van haar aan het nemen ben. Dit gaat al een paar jaar zo met ups en downs. Alleen worden de dalen steeds dieper.5 jaar geleden verzetten ik me er nog tegen en stak er veel energie in maar de laatste 2 jaar heb ik echt zo iets van laat maar... als het kapot gaat gaat het maar kapot...
ik wil gewoon gewaardeerd voelen eens een complimentje een oprechte knuffel.
we leven nu onder een dak en begin me steeds meer te irriteren in bepaalde dingen. En heb niet meer de puf om hier tegen in te gaan. Heb soms echt het gevoel dat het een richting verkeer is.
die twijfel dus.... en praten is niet ons sterkste kant.... nooit geweest wel met anderen maar niet met elkaar.
en daar komt bij dat ik afgelopen periode echt de vlinders weer gevoeld heb naar heel lang. En dat voelde heerlijk ondanks het kut gevoel wat ik nu heb. Hierdoor is er iets veranderd...
Ja okay, je bent ontevreden. Wat heb je er aan gedaan tot nu toe?
Voor mijn gevoel best veel .. heb dit al een paar keer aangegeven maar dan gaat het even goed en dan verslapt het weer.
om dan vervolgens nog meer in de sleur te belanden
Ja maar noem eens wat dan. Anders gaan we hier dingen opnoemen die je al gedaan hebt. Hoe denk je dat je vrouw er in staat?
En besef je ook dat het gevoel van beginnende verliefdheid, ook al is het niet beantwoord, een oneerlijke vergelijking is met een huwelijk dat al jaren duurt?
Klinkt als midlifecrisis. Bedoel ik niet negatief. Maar je bent niet gelukkig. Lang bij elkaar. Zware jaren. Scheef. Sleur lees ik. Zoek het niet bij de ander. Het zit in jou. Verandering begint bij jezelf. Jij hangt ook op die bank. Je bent niet aan het investeren maar continue aan het vertrekken. Ontwijkt elkaar. Je stond open voor ander. Denkt slecht over haar (maar hoe zit met dat verliefd worden op ander, wat heb je daar rondom gedaan, praat je jezelf soms goed door negatief over je partner te denken?)
Doorbreek het zelf.
En daarnaast: start therapie. Praten gaat dan makkelijker met elkaar. En dan ontdek je of het scheef zit of kans heeft. Klaar is of niet. Eerlijker dan vluchten in andere relatie.
Voor mijn gevoel best veel .. heb dit al een paar keer aangegeven maar dan gaat het even goed en dan verslapt het weer.
om dan vervolgens nog meer in de sleur te belanden
Dat patroon herken ik. Als ik bij mijn ex aangaf dat het niet goed ging deed ie ook weer even zijn best. Net lang genoeg om mij 't idee te geven dat het goed zou komen. Maar dat kwam het dus niet. Nou was ik er heel erg op gericht om altijd maar rekening met hem te houden, en dat maakt een relatie ook niet beter.
Ja maar 'aangeven'....? Vind je dat zij alleen moet veranderen dan? Zou kunnen hoor, maar, inderdaad, wat mensen hierboven ook zeggen, je kan zelf ook dingen ondernemen, organiseren met haar, van de bank af komen.
