Tonen van emoties verboden in relatie?

Lastig, we weten natuurlijk niet hoe jullie discussies verlopen.
Natuurlijk moet je gewoon je emoties kunnen delen in een relatie, het klinkt een beetje emotioneel manipulatief van je man om hier zo op te reageren.

Aan de andere kant ligt het er ook wel aan hoe je de gesprekken/discussies begint en voert, misschien begin jij al meteen vanaf minuut 1 heel hoog in de emoties te zitten terwijl dat (nog) niet nodig is? 

Ik begrijp niet hoe je überhaupt een relatie kan hebben zonder emoties te tonen.  Hoe hebben jullie dan een relatie opgebouwd? Of mogen positieve emoties wel?
Persoonlijk vind ik het nogal wat als een partner je verbiedt emoties te hebben. Ik vind het ook een teken van zelf emotioneel niet zo volgroeid zijn en controle dwang of misschien iets in het autisme spectrum, heb je daar wel eens aan gedacht?

Maar belangrijker: wat doe jij ermee? Het lijkt me geen doen alles te moeten opkroppen. Kunnen jullie wel ruzie maken? Ik vind het best overheersend klinken van hem.

Het onderdrukken van emoties is heel ongezond. Je kunt iemand niet verbieden die te hebben. Ik vind het erg dwingend gedrag van je man dat je heel vrolijk moet zeggen dat je boos bent. Dat werkt toch niet? Dat komt dan toch niet over?
Ook al kun je het niet oplossen, je kunt er wel voor de ander zijn en hem/haar steunen. 

als hij t echt zo wil hebben dat je nooit je emoties uit dan klopt er iets niet. Wat ik me wel kan voorstellen is dat hij er niet goed tegen kan, omdat ik dat zelf ook ervaar, als een dierbare verdriet heeft word ik van binnen eik een beetje boos maar niet op diegene hoor en ik zou dat ook nooit laten merken en troost diegene ook gewoon met heel mn hart maar ik denk dat ik dat dan voel omdat ik mijn dierbare niet verdrietig wil zien want dat doet mij ook verdriet maar uiteraard mag iedereen gewoon al zn emoties bij mij tonen. Je zou hem eens kunnen vragen of t mss te pijnlijk voor hem is om jou verdrietig te zien en dan kunnen jullie mss opzoek naar wat wel werkt voor hem. Niemand kan emotieloos door t leven gaan lijkt me en al zeker niet in een relatie, vroeg of laat zul je toch een keer boos of verdrietig zijn.

Maar het is dan dus wel volledig geoorloofd dat hij een aantal dagen nukkig is? Ik vind hem nogal manipulerend overkomen, bah.

Ik heb het idee dat mannen maar wat graag doen alsof vrouwen emotioneel zijn en zij niet. Wat er in werkelijkheid volgens mij gebeurt is dat vrouwen hun emoties benoemen  en dat mannen net doen alsof hun nukkigheid etc op rationele redenen is terug te voeren. Maar dat ze hun emotie geen naam geven wil niet zeggen dat die er niet is. 

Dat zou meneer wel willen natuurlijk: het vrouwtje altijd vrolijk en gezellig zodat hij zich niet ongemakkelijk hoeft te voelen, en zelf naar hartelust nukkig doen als dat zo uitkomt, want zolang hij niet zegt dat hij boos is, is er geen emotie in het spel. De grapjas. 

Volgende keer dat hij laat zien dat hij boos/gefrustreerd/bang/zenuwachtig/verdrietig oid is, zou ik hem toch eens voorhouden dat hij van jou toch ook verwacht dat je altijd vrolijk en gezellig doet, dus dat jij dat dan ook voor jou wel mag doen.

Temet schreef op 01-06-2023 om 14:44:

Ik heb het idee dat mannen maar wat graag doen alsof vrouwen emotioneel zijn en zij niet. Wat er in werkelijkheid volgens mij gebeurt is dat vrouwen hun emoties benoemen en dat mannen net doen alsof hun nukkigheid etc op rationele redenen is terug te voeren. Maar dat ze hun emotie geen naam geven wil niet zeggen dat die er niet is.

Dat zou meneer wel willen natuurlijk: het vrouwtje altijd vrolijk en gezellig zodat hij zich niet ongemakkelijk hoeft te voelen, en zelf naar hartelust nukkig doen als dat zo uitkomt, want zolang hij niet zegt dat hij boos is, is er geen emotie in het spel. De grapjas.

Volgende keer dat hij laat zien dat hij boos/gefrustreerd/bang/zenuwachtig/verdrietig oid is, zou ik hem toch eens voorhouden dat hij van jou toch ook verwacht dat je altijd vrolijk en gezellig doet, dus dat jij dat dan ook voor jou wel mag doen.

yep, plus 1. Je zou het bijna een vorm van machtsuitoefening kunnen noemen. 

Temet schreef op 01-06-2023 om 14:44:

Ik heb het idee dat mannen maar wat graag doen alsof vrouwen emotioneel zijn en zij niet. Wat er in werkelijkheid volgens mij gebeurt is dat vrouwen hun emoties benoemen en dat mannen net doen alsof hun nukkigheid etc op rationele redenen is terug te voeren. Maar dat ze hun emotie geen naam geven wil niet zeggen dat die er niet is.

Dat zou meneer wel willen natuurlijk: het vrouwtje altijd vrolijk en gezellig zodat hij zich niet ongemakkelijk hoeft te voelen, en zelf naar hartelust nukkig doen als dat zo uitkomt, want zolang hij niet zegt dat hij boos is, is er geen emotie in het spel. De grapjas.

Nouja, hele religies zijn natuurlijk gebouwd op het principe dat de vrouw verantwoordelijk is voor zowel haar eigen emoties als die van haar man (kindernne hebben geen emoties, die hoor je eruit te slaan. Dat heet "opvoeden").

Oordelen is natuurlijk wel makkelijker omdat we de situatie niet kennen, als TO nogal uitbundig is in haar emoties en bij het minste geringste urenlang tranen met tuiten huilt of de boel kort en klein slaat kan ik me de reactie van haar partner wel iets beter voorstellen. Maar laten we ervanuit gaan dat het niet zo extreem is en dan moet partner toch leren dat zijn gedrag net zo goed gestuurd wordt door emoties.

" Als TO nogal uitbundig is in haar emoties en bij het minste geringste urenlang tranen met tuiten huilt of de boel kort en klein slaat kan ik me de reactie van haar partner wel iets beter voorstellen."

Dat is natuurlijk zo. Als iemand voortdurend enorm emotioneel is en/of als iemand zijn partner voortdurend zwaar belast met zijn eigen sores zonder oog te hebben voor de behoeftes van de ander (zie het draadje 'spanning door werk') dan mag het wel een tandje minder. Maar verwachten dat je partner alle negatieve emoties maar inslikt, dat gaat toch echt te ver.

WendelmoedM schreef op 01-06-2023 om 18:48:

[..]

Nouja, hele religies zijn natuurlijk gebouwd op het principe dat de vrouw verantwoordelijk is voor zowel haar eigen emoties als die van haar man  laten we ervanuit gaan dat het niet zo extreem is en dan moet partner toch leren dat zijn gedrag net zo goed gestuurd wordt door emoties.

bold: ja maar dat is toch geen argument om er maar mee door te gaan? Ik bedoel, evolueer. Niet bold: eens

Je partner klinkt als emotioneel onvolwassen en manipulerend. Wie is hij om voor jou te kunnen en willen bepalen hoe jij om mag gaan met jouw emoties?? Het is een normale uiting van gevoel. Vraag jezelf af hoe het komt dat hij emoties xo kan en wil onderdrukken. En waarom wil hij dit van jou. 

Een goede partner heeft respect voor jou als persoon. 

Maar waar gaat het over? Wat doet hij fout opdat jij boos wordt? En hoe uit je dat?
Natuurlijk moet hij ruimte geven voor jouw emoties maar misschien valt er ook wat te verbeteren tav jouw uitingsvormen? 

Beklemmend. Hoe hou je dit vol? Kennelijk al een hele tijd, je schrijft dat je kinderen hebt. Misschien vul ik teveel in uit een eigen ervaring, maar word je niet juist klein gehouden, hierdoor. Dat je niet je spontane zelf kunt zijn, maar op eieren loopt. 
Zou hier recht tegen in gaan, en zijn reactie problematiseren. Welke opvoeding en patronen heeft hij ontwikkeld, dat boosheid en verdriet toelaten verboden gebieden zijn. 
Wat leef je nu je kinderen voor? 
Familieopstellingen zou iets kunnen zijn om deze oude patronen te doorbreken.