Relaties
Natasa
24-03-2019 om 13:47
toch zelf een scheiding aanvragen en een paar overwegingen
Ik heb hier al eerder geschreven. Ik begin nu even een nieuw draadje en voor de herkenbaarheid een andere naam.
Ik ga dinsdag naar een advocaat om eenzijdig de scheiding voor te bereiden. Niet dat ik het niet meer volhou. Met een man die al een half jaar niet tegen mij praat. Het is heel gewoon om dat niet vol te houden. Maar ik kon het steeds beter volhouden. Er was geen strijd. Er waren zijn uitspraken dat hij zeker zou gaan scheiden. Hij had mij in de nazomer meegenomen naar een mediator. Maar omdat die hem op een gegeven moment ergens op aansprak, in het belang van de kinderen, heeft hij het vertrouwen in die mediator opgezegd. Hij wilde toen wel met mij naar een andere. Maar ik weigerde dat. Ik zei dat hij het maar zelf moest doen. Ik zou dan zo nodig ook een advocaat zoeken. Dat was begin november vorig jaar. Hij heeft nog niks gedaan.
Ik dacht, het kan zijn dat zo’n tijd dat je eigenlijk als gescheiden mensen samen toch heel goed voor de kinderen zorgt, ook zijn nut heeft. Het kan zijn dat hij die rust nodig heeft om voor zichzelf meer duidelijkheid te krijgen. Er is geen sprake van een ander. Wellicht wel een midlife crisis. En sterke vermoedens van een persoonlijkheidsstoornis bij mij.
Ik had hulp aangevraagd voor mijzelf, ruim een jaar geleden. Omdat anderen daarop aandrongen. Soms werd gezegd dat ik toch ook wel mijn aandeel zou hebben. Vorige week was ik eindelijk aan de beurt. Bij de intake had ik een heel fijn iemand. Ze snapte mij zomaar. Begon zelf over narcisme. En zei ook dat ze eigenlijk niks voor mij konden doen. Ik heb helemaal geen klachten. Ik slaap goed, ik heb in van alles interesse en ik ben gelukkig. De verzekering betaalt het dan niet. En zelf kan ik het niet betalen.
Eigenlijk heb ik daar wel vrede mee. Het gaf ook voor mijzelf helderheid in mijn situatie. Ik merk vaak dat mijn situatie heel moeilijk uit te leggen is. Ik bedacht dat mensen heel gauw een plaatje in hun hoofd hebben, zodra ik iets vertel, over mij als slachtoffer, als iemand die het misschien niet meer langs zal volhouden en dus dringend hulp nodig heeft. Maar ik ben eigenlijk helemaal geen slachtoffer. Eigenlijk is mijn man het slachtoffer, van zichzelf. En ik vind dat heel tragisch, maar ik kan er niets aan doen. Mijn man probeert mij wel tot slachtoffer te maken. Hij heeft tegen iemand gezegd, weet ik, dat hij wel weet hoe hij mij kapot kan krijgen. Alleen, hoe vreemd het ook klink, ik kan er om glimlachen. Ik ben ook niet gekwetst, niet boos. Dat heb ik allemaal wel gehad. Mensen denken ook vaak dat je niet helemaal normaal bent, dat je mist dat je boos kan worden. Maar ik ben daar allemaal al doorheen gegaan. En ik zie dat voor een groot deel mijn man niet anders kan zijn dan hij is. Het is ook weer niet zo dat ik dat dan maar goed vind. En dat heeft hij ook van mij gehoord. Op allerlei manieren.
De psycholoog waar ik was, samen met de psychiater die er ook nog even bijkwam, zeiden mij dat ik nog wel aan mijn man kon vragen om een gesprek met hen te hebben. Dan konden ze in zijn taal met hem spreken. Ik zou het kunnen proberen. Ik wist zeker dat hij het niet zou doen. Maar ik wilde het voor hen toch gevraagd hebben. De manier waarop mijn man liet merken dat het niet de bedoeling was dat ik tegen hem begon te praten, liet mij, na één nacht slapen, besluiten dat ik zelf de scheiding eenzijdig moet gaan voorbereiden. Ik kan hem niet in de waan laten dat hij zo mag doen van mij. Eindelijk, zei mijn man. Ik heb dezelfde dag een afspraak gemaakt en kon een week later bij de advocaat komen. Dat is overmorgen.
Ik heb geen idee hoe het verder gaat op allerlei vlakken. Wel dat ik hier blijf. Dat het nog best een tijd kan duren voor het rond is. Dat ik dat ook niet erg vind. Het gaat eigenlijk gewoon meer om het gebaar. Maar dat gebaar moet wel zo in elkaar zitten dat het ook serieus is. Ik heb het gevoel dat ik uit liefde ga scheiden. Ik moet hem duidelijkheid gunnen. Ik moet hem duidelijkheid geven over het feit dat er geen weg is, door mij eerst kapot te maken. Ik gun hem ook geen gemanipuleerde vrouw.
Mijn overwegingen zijn eigenlijk alleen maar: tussen de kinderen en mijn man is er juist een herstel van de relatie opgetreden. Dat kan allerlei (misschien ook wel dubieuze) oorzaken hebben. Maar het is wel zo, het is duidelijk te zien. Ze vragen ook nooit meer om te scheiden, wat ze eerder wel deden. Hoe ga ik daarmee om? Wat vertel ik hen? Hij heeft het eerder gehad over een flatje hier in de buurt, zodat de kinderen makkelijk naar hen toe kunnen. Hij zal waarschijnlijk ook nog gebruik maken van de garage die hier aan het huis vast zit en wat zijn hobbyruimte is. Kunnen we daar problemen mee krijgen als de bijstand vermoedt (hij zal een aanvullende bijstandsuitkering moeten aanvragen) dat er een gezamenlijke huishouding wordt gevoerd? En ik overweeg om het laatste stukje van het officieel maken van de scheiding ut te stellen tot hij al een tijdje op zichzelf woont. Tenzij hij dat zelf niet wil. Ook vraag ik me af, voor het zoeken naar een andere woning, alleen te doen door te reageren op spoedwoningen, ga ik hem daarvoor stimuleren, of wacht ik het gewoon weer af. Ik zal hem nooit het huis uitzetten. Dat kan denk ik ook niet.
Dus eigenlijk heb ik niet veel vragen, alleen deze laatste. Het valt me op dat als ik het er met mensen over heb, ik allerlei antwoorden krijg op vragen die ik niet gesteld heb. Ben benieuwd hoe dat nu hier gaat
Temet
26-03-2019 om 20:59
Natasa
In principe zou het geen verschil hoeven te maken, de criteria zijn in beide wetten vziw op dit punt hetzelfde.
Er is een probleem als wordt aangenomen dat hij zijn hoofdverblijf in jouw woning heeft. Om die indruk weg te nemen is het van belang dat er geen spullen van hem in de woning liggen. Langskomen om de kinderen te zien moet kunnen, maar die koffie zou ik m toch maar in de garage laten zetten als er verder niemand thuis is. Het is zijn huis niet meer.
Over huisbezoek valt heel veel te zeggen maar dat laat ik nu even.
Groeten,
Temet
Natasa
26-03-2019 om 21:33
Temet
Dank je. Het helpt me wel om alles heel concreet te bedenken nu. AnneJ zei dat al wel eens, maar toen was ik er nog niet aan toe.
Als ik volgende week bij de advocaat ben geweest, ga ik het er met mijn man denk ik over hebben. Het klopt precies dat hij niet weet wat hij wil. Toen we hier net woonden, had hij al gezegd dat hij wilde scheiden. Als ik het had over de kleur gordijnen bijvoorbeeld, zei hij: dat moet jij weten. Zo van, ik blijf hier niet. Maar toch vond hij het best belangrijk dat ze uiteindelijk netjes kwamen te hangen. En eigenlijk denk ik dat hij hier niet graag weg wil. Maar ja, ik heb gewoon een duidelijke reden en dat zal ik hem dan nog een keer vertellen.
Ik twijfel eigenlijk nog steeds of ik het niet in een later stadium wil vertellen als ik zoveel mogelijk van mijn kant alles op papier heb. Ik zal vragen hoe de advocaat er over denkt. Ik moet er van uit gaan dat nog totaal onbekend is wanneer hij dan woonruimte zal vinden. Dus denk ik hoef ik ook niet zo lang mogelijk te wachten voordat ik het er met hem over heb. Want ik zal toch daarna nog een tijd met hem onder een dak leven. Misschien zelfs beter als ik dat volgende week gelijk doe, want als het heftig wordt heb ik nog de mogelijkheid om dat met de advocaat te bespreken.
Zonnebloem
26-03-2019 om 21:54
Naief
Natasa, normaal vind ik dat je heel nuchter over de problematiek van leven met een man zoals die van jou kunt schrijven als je anderen advies geeft.
Nu het over je eigen situatie schrijft en over dat je wilt scheiden, vind ik dat je erg naïef overkomt.
Ik ben het eens met Doenja, dat je niet weet hoe hij gaat reageren. Het feit dat hij het zelf vaker heeft gehad over scheiden, betekent niet dat hij het goed gaat opnemen als jij zegt te willen scheiden en je dat ook nog eens serieus meent.
En je weet toch dat de dingen die hij zegt van geen waarde zijn. Als het zo uitkomt zegt hij een volgende keer totaal het tegenovergestelde. Totaal onbetrouwbaar dus. En daar wil jij jouw plan op baseren?
Echt, mijn advies is om het pas te zeggen als je een heel goed plan hebt, wat je precies doet als hij helemaal uit zijn dak gaat. Denk aan Doenja. Nooit eerder fysiek geweld meegemaakt met haar ex, tot ze zei dat ze wilde scheiden. Ik zeg niet dat jouw man dat doet, maar hou er rekening mee dat hij het wel kan doen. Of dat de situatie zo explodeert dat jullie helemaal niet weken of maanden in een huis kunnen blijven wonen.
Dus mijn advies bespreek van tevoren met je advocaat wat je juridisch kunt doen als je man explodeert en samenwonen niet meer mogelijk is. Wat ik weet is dat je een voorlopige voorziening kunt aanvragen, maar daarvoor heb je allerlei documenten en gegevens nodig. Zorg dat je die allemaal verzameld hebt, voor je de scheidingsmelding doet, zodat je die a la minute aan je advocaat kan geven. En zorg dat je zeker weet dat je advocaat dan snel kan schakelen en niet toevallig net 2 weken met vakantie gaat. Het opstellen van een verzoek duurt even (een paar dagen of zo) en na indiening duurt het geloof ik nog een paar weken. Die weken moet je dus kunnen overbruggen bij familie of vrienden. Als hij boos is en het huis niet uit wil, zul jij het huis uit moeten.
Zorg ook dat je een tas klaar hebt staan met alle belangrijke spullen plus spullen voor een tijdje voor het geval hij helemaal uit zijn dak gaat. Zodat je meteen het huis uit kunt vluchten (maar dan moet je wel meteen een voorlopige voorziening aanvragen, anders kun je het schudden en loop je het risico dat hij daar tijdens de echtscheiding kan blijven). Zo heb ik het begrepen. En zorg dus dat je ergens kunt overnachten (familie, vrienden, vakantiehuisje, B& voor de weken totdat de voorlopige voorziening is uitgesproken.
Leen13
26-03-2019 om 22:01
Scheiden
Zorg vooral ook dat je aanstaande exman goed terecht komt. Voorkom de wanhoop. Het klinkt niet alsof het nou zo'n zelfredzame man is.
Help zonodig mee om andere woonruimte te vinden of zaken aan te vragen of te regelen.
Natasa
26-03-2019 om 22:04
Zonnebloem
Tegelijk met jouw beticht krijg ik een appje van iemand die ook al zegt: heb je wel een adres voor als..
Ik vind het lastig. Ik zal erover nadenken. En met de advocaat bespreken. Maar ik zal niet het huis uitgaan zonder de kinderen. Ik heb het huis trouwens ook nodig voor een deel van mijn werk.
Ik heb ooit eens een keer gemerkt dat als ik heel overtuigend tegen mijn man zeg: bekijk het maar als je zo doet, dat hij rustiger wordt. Alleen nu ligt het natuurlijk anders, dat weet ik ook wel.
Soms is hij knetter narcistisch en soms valt hij mee voor een narcist. Ik ben echt wel op veel voorbereid psychisch. Het is niet zo dat ik naief ben in de zin van, ik heb geen idee wat kan gebeuren.
Ik ga wel even erover nadenken welke vrienden van hem ik zal inlichten.
Zonnebloem
26-03-2019 om 22:25
Natasa
Jij zegt "Maar ik zal niet het huis uitgaan zonder de kinderen. Ik heb het huis trouwens ook nodig voor een deel van mijn werk."
Als dat zo is, dan moet je je er dus op voorbereiden, voor je het hem vertelt!!, dat je binnen no time een voorlopige voorziening kunt aanvragen als hij uit zijn dak gaat. En daarin vraag je dan dat jij in de woning kunt wonen tot de echtscheiding geregeld is en dat hij het huis moet verlaten. Niet fijn, maar als samenwonen niet meer kan is dat dan de enige optie. Wees erop voorbereid, dat je alle stukken en info klaar hebt liggen en dat je advocaat in de startblokken zit, als het nodig is. Maar je moet dan misschien voor die paar weken tot uitspraak VV wel het huis verlaten. Dus wees daar ook op voorbereid. Dat je ergens kunt overnachten en de kinderen toch even moet achterlaten.
Hopelijk niet nodig. Maar hopen dat het goed gaat en het onvoorbereid aan hem vertellen kan nog rampzaliger uitpakken. En lijkt mij niet verstandig. Wees eigenlijk op het ergste voorbereid en hoop dat het meevalt.
Natasa
26-03-2019 om 22:25
Doenja
Ik besef dat het voor jou confronterend is als ik schrijf ik zal niet zonder de kinderen weggaan. Jij was hulpeloos in die tijd en wat je geschreven hebt over hoe ging bij jou dat heb ik vaak voor ogen. Ik ben voor jou blij dat jij nu een 'langzaam draaiend schip' ziet zoals je het beschreef, met het oog op de meningen over jou die eindelijk gaan kantelen en wat ik een heel mooi beeld vind. Dat wilde ik even zeggen.
Ik heb zoveel kennis tot me genomen over narcisme nog in mijn relatie. Onze situaties zijn gewoon niet goed te vergelijken. Ik ben in de gelegenheid om te zorgen dat ik niet geïsoleerd raak bijvoorbeeld en niet meer aan mijzelf twijfel in deze fase al.
Natasa
26-03-2019 om 22:27
Zonnebloem
Ik zal de mogelijkheid over een voorlopige voorziening bespreken met de advocaat.
Temet
27-03-2019 om 10:16
overigens
Het zou nu kunnen lijken alsof een verzoek voorlopige voorzieningen alleen kan als de nood aan de man komt, maar dat hoeft niet, je zou er ook voor kunnen kiezen om zo'n verzoek gewoon te doen, ook al is man nu nog kalm, zodat je een stok achter de deur hebt als hij zijn kalmte later zou verliezen.
Een ander punt is dat het in sommige gemeenten voor het verkrijgen van een urgentie voor een huurwoning nodig is dat de rechter heeft uitgesproken dat die partner de woning moet verlaten. Dat verschilt per gemeente en je advocaat kan je hierover meer vertellen. Maar als die situatie zich voordoet dan kan een verzoek voorlopige voorzieningen dus ook gewoon nodig zijn om de vertrekkende partner een betere kans op nieuwe woonruimte te geven.
Ik ben het trouwens wel eens met Zonnebloem dat het verstandig is om met je advocaat te bespreken wat deze aan documenten nodig heeft en wie wat regelt en te bespreken hoe snel hij/zij een procedure kan starten. Dat voorkomt misverstanden en frustratie.
Groeten,
Temet
Doenja
27-03-2019 om 17:25
heel anders
" Ik besef dat het voor jou confronterend is als ik schrijf ik zal niet zonder de kinderen weggaan. Jij was hulpeloos "
Ik ben nooit weggegaan zonder kinderen. Mijn ex is destijds opgepakt en heeft een huisverbod gekregen. Daarna was ik verplicht om hem terug te nemen en later om een normale omgangsregeling te hanteren met de vader van mijn kinderen. In de dagen dat ze bij vader waren heeft hij mijn kinderen ervan weten te overtuigen dat hij volledig onschuldig was en het allemaal aan mij lag. De kinderen hebben toen belastende verklaringen afgelegd over mij bij de rechtbank en op basis daarvan (en aan het feit dat ik dakloos werd gemaakt) zijn de kinderen aan de vader toegewezen. Dus er is nooit sprake geweest van een vlucht zonder kinderen. Het gaat zo geleidelijk en heel mijn omgeving zei alsmaar dat dit nooit ging gebeuren, terwijl ik wel al heel lang uitsprak dat ik daar bang voor was. Ik was ook niet geissoleerd zoals je je dat misschien voorstelt. Mijn ex en zijn moeder zijn gewoon heel goed in staat gebleken om een heel deel van mijn vrienden,bekenden, kring om te praten en te overtuigen dat het allemaal aan mij lag.
Omdat ik mijn vrienden zorgvuldig uitzoek, had ik nooit verwacht dat zij zouden geloven aan die onzin praatjes. Maar zij werden zijn "flying monkey's" en zijn dat nog.
Sterker nog, ik had een hele grote sterkte kring mensen om me heen die me steunden en heel goed zagen wat er aan de hand was. Alleen mijn ex heeft ze bedreigd en toen kozen ze eieren voor hun geld. Je leven/gezin riskeren voor de problemen van een ander, dat doen maar weinig mensen.
Zonnebloem
27-03-2019 om 17:37
Doenja
Jij zegt "Sterker nog, ik had een hele grote sterkte kring mensen om me heen die me steunden en heel goed zagen wat er aan de hand was. Alleen mijn ex heeft ze bedreigd en toen kozen ze eieren voor hun geld. Je leven/gezin riskeren voor de problemen van een ander, dat doen maar weinig mensen."
Dat is echt heftig. Ging hij niet alleen jou maar ook anderen bedreigen? Wat erg.
Ik hoop dat het niet vaak voorkomt. Liegende partners/exen en mooipraters die mensen omturnen kende ik al, maar dit?!
Dat bedenk je ook niet van tevoren, toch?
Natasa
02-04-2019 om 22:37
een stapje verder
De advocaat is heel voortvarend. We hebben vandaag in ruim een uur alles al besproken en eind deze week krijgt mijn man van de advocaat een brief. Ik twijfel nog of ik daarvoor iets zeg of niet.
En dan hangt heel veel af van de reactie van mijn man.
Ik ben heel benieuwd naar zijn reactie. Het kan alle kanten op gaan denk ik.
Ik zat in het weekend nog eens te lezen over persoonlijkheidsstoornissen. Toen kwam ik iets tegen wat bij ons denk ik zeker wel speelt. Het is duidelijk dat mijn man gekrenkt is. Narcistische krenking wordt dat genoemd, niet zomaar zoals iedereen wel eens gekrenkt is. Wat een raar woord als je dat vaak zegt, gekrenkt. En ik las dit (van Frans Schalkwijk): Het uitblijven van genoegdoening wordt beleefd alsof de ander die niet wil geven, wat vernederend voelt en de razernij weer vergroot.
Vandaar denk ik dat hij het zo lang volhoudt. Vroeger kon ik nog wel eens merken dat hij op een gegeven moment zelf weer goed wilde hebben.
De advocaat zegt dat als het nodig mocht zijn, ik hem een bericht kon geven en dan zou hij gelijk een voorlopige voorziening regelen. Hij kon ook wel zorgen dat hij het huis uit zou worden gezet. Maar dat is een laatste optie.
Vandaag ook weer een heel goed contact tussen man en kinderen. Gelukkig hebben ze dat met mij ook, anders zou ik me zorgen maken. Ik denk wel eens aan de discussie hier op het forum over het feit of je blij moet zijn of niet als kinderen hun vader ‘doorzien’. Hier hebben ze hem in het verleden heel goed doorzien, dat weet ik. Misschien dat het me daarom lukt om er gewoon van te genieten als ik ziet dat dat contact nu zo goed is. Of er nu wel of niet een andere bedoeling bij mijn achter zit, dan alleen maar een goede vader willen zijn.
Natasa
02-04-2019 om 22:43
sorry voor de spelfouten aan het eind
En een aanvulling.
Ik had namelijk eerst meer geschreven, maar dat weggehaald omdat het zo'n lang verhaal werd.
Maar de genoegdoening zou er voor mijn man uit moeten bestaan dat ik in ieder geval niet zo rustig en blij verder leef als ik nu toch al een tijd doe.
In het verleden waren er ook periodes van zwijgen en negeren. Ik kon er toen niet zo goed tegen en huilde dan wel eens een keer. Er was eens een hulpverlener die hem vroeg wat het hem deed als ik huilde. Hij zei toen: dan denk ik dat ze zich schuldig voelt. Als we het weer goed hadden gemaakt, verbaasde ik me er wel altijd over dat hij er helemaal niet mee bezig was wat voor nare indruk dat zwijgen op mij had gehad. Maar hij was alleen maar tevreden met een soort genoegdoening. En die krijgt hij nu dus niet. Dat besefte ik ineens.
Doenja
02-04-2019 om 23:08
het is de krenking
Het is de krenking Natasa, een narcist voelt heel veel dingen als een krenking. En ervaart zich gekrenkt in hoe hij denkt hoe jij leeft. En kan daar heel moeilijk mee om gaan. Daar kan het gevaar in zitten; dat die krenking zich uit in woede en agressie.
Mijn ex was na de scheiding jarenlang bezig met uitvogelen wat ik deed, wanneer, met wie (brood halen, op de fiets zingen of plantjes bij de voordeur zetten) en dat ervoer hij als totaal geen compassie hebben met zijn gevoel, zijn verlies, wat hij allemaal kwijt was geraakt of hoe diep het hem gekrenkt had. Het grappige is, dat dit niet omgekeerd gebeurt. Het interesseerde hem geen zier hoe ik me voelde En nog grappiger is dat het niets over de ander zegt als je bovenstaande ogenschijnlijk normale dingen doet, hoe graag de narcist je hiervan ook wil overtuigen. Ik zou je willen adviseren om helemaal niks te zeggen tegen je man. En te zorgen dat je niet thuis bent als hij de brief krijgt en dat je met je kinderen ergens anders bent toevallig (plan dat je ze ophaalt van school om samen iets onbenulligs/eenvoudigs te gaan doen zoals gymschoenen uitzoeken). Niet vluchten of zo, maar het is toevallig zo. Want besef je heel goed dat je natuurlijk nooit van een narcist moet scheiden, aldus mijn psycholoog. Die zal dat als de ultieme krenking opvatten.
Natasa
02-04-2019 om 23:37
Doenja
Ik weet niet precies wanneer die brief komt. Het is ook zo dat ik twee weken heb gezegd dat ik dit zou doen en toen zei hij: "eindelijk". Ik weet wel, dat hoeft nog niks te zeggen over wat hij nu doet.
Al is het wel zo dat ik toen ik ooit eens echt kwaad was (ik had gezegd waarom hij niks zei toen ik iets over het weer zei, waarop hij antwoordde, dan moet je wel eerst genoeg waarde hebben voor mij om iets tegen te zeggen) en ik zei: ik kom in mijn pauzes nu naar huis omdat ik weet dat je thuis bent, maar ik kan ook wat anders gaan doen in mijn pauzes. Dan hoor ik het wel weer van jou als je wel tegen me wilt praten, hij na een paar minuten vroeg of ik thee kwam drinken samen met hem. Zo, dat werkt goed, dacht ik toen. Maar ik had ook al snel bedacht, dat het niet bij mij hoort om zoiets in een soort trucje om te zetten.
Ik snap je waarschuwingen. En eigenlijk is dat ook goed. Ik zou anderen ook waarschuwen als ik heb meegemaakt wat jij hebt meegemaakt. En er zijn anderen die ook weer genoeg redenen hebben om te waarschuwen over wat er kàn gebeuren als je een narcistische partner hebt. Alleen het moeten in mijn hoofd wel waarschuwingen blijven over wat kàn gebeuren. En ik moet nog wel ruimte over houden in mijn hoofd om te kunnen reageren op hoe het bij mijn man gaat uitwerken in onze situatie. Ik kan niet alleen maar bibberend alle mogelijke slechte scenerio’s in mijn hoofd gaan afspelen en alleen maar klaarstaan om weg te rennen. Ik probeer de bijbelse spreuk, listig als een slang, argeloos als een duif toe te passen. Maar ik vergeet echt niet wat er kan gebeuren.
Zonnebloem
03-04-2019 om 04:09
voorbereid
Jee Natasa, je zet snelle stappen!
Ben je voorbereid om te vluchten (vluchttas klaargezet?) als hij echt uit zijn dak gaat omdat hij de scheidingsmelding als de ultieme krenking ziet?
Waar ga je dan slapen?
En wat doe je dan met de kinderen? Hoe oud zijn ze eigenlijk? Laat je die dan achter? Wat zeg je dan tegen hen? (en hoe - het kan echt exploderen, heb je daar rekening mee gehouden?)
En heb je het financieel goed geregeld? Eigen inkomen, zodat je geld kunt blijven houden, niet dat hij je financieel kalt stelt en je op dat vlak in de penarie komt? Heb je daar rekening mee gehouden?
En ik weet niet of jullie spaargeld hebben? Wat doe je als hij de spaarrekening (de gezamenlijke, of een spaarrekening op zijn naam waarin jij zou moeten meedelen) leegplundert? (ook dat doen sommigen) Realiseer je je dat het heel moeilijk is om dat aangetoond te krijgen (en om daar compensatie voor te krijgen, het is immers dan allemaal nog tijdens jullie huwelijk), zeker als dat voor het formeel indienen van het echtscheidingsverzoek is? Of maakt je dat allemaal niets uit?
Heb je alle papieren al verzameld (of zelfs al aan de advocaat gegeven), zodat hij snel kan handelen voor een voorlopige voorziening? En wat vraag je dan?
Ik vind het allemaal enorm dapper. Veel succes en sterkte de komende dagen (en daarna). Hou je ons op de hoogte?
Natasa
03-04-2019 om 08:53
Zonnebloem
Spaargeld is er niet.contant geld in huis wel, ik heb eerder gezegd dat hij dat mee mag nemen als hij wegaat. Hij zou weggaan hoor, had hij gezegd. Het was geen beloning van mij, zo van als je alsjeblieft maar weggaat, dan mag je dat mee. De advocaat zegt dat ik kan dreigen met uithuiszetting van hem als hij moeilijk gaat doen. Maar ik hoop niet dat dat nodig is.
Ik heb verschillende adressen waar ik zou kunnen overnachten. ik zal m'n paspoort en m'n externe harde schijf waar van alles op staat wat ik nodig heb klaarleggen plus wat geld en dat is het dan.
Maar ik bereid mij meer op een andere manier voor. Dat ik mijzelf goed snap en rustig genoeg ben om niet verkeerd te reageren in wat ik zal gaan zeggen als hij wel het gesprek aan zal gaan na die brief. Ik denk dat het daar vooal op aan komt
Angela67
03-04-2019 om 09:14
maar
je kunt hem toch niet beïnvloeden als hij plotseling iets dreigends doet?
Ik snap wel dat je je mentaal heel goed voorbereidt en dat is ook een belangrijk onderdeel, maar zorgen dat er geen confrontatie KAN plaatsvinden op het moment dat hij het leest lijkt me de eerste stap. Met mentale kracht kun je zijn onverwachte acties niet *voorkomen*.
En dat betekent dus jij niet thuis, kinderen niet thuis, slaapspullen bij een logeeradres (dat hij niet direct bedenkt), belangrijke papieren en geld veilig gesteld. Neem de helft van het cash geld mee, je hoeft niet heiliger dan de paus te zijn natuurlijk . . .
Sterkte,
gr Angela
Natasa
03-04-2019 om 09:29
Even kort
Maar vergeten jullie niet dat wij al bijna de scheiding helemaal hadden geregeld. Op zijn verzoek? ik moet hem duidelijk maken (en het is nog zo ook) dat het geen wrok van mij is, maar iets vsn, ik kan niet anders. Nu jij al maanden geen enkel gesprek, geen enkel woordje probeert.
Angela67
03-04-2019 om 12:31
Als dat zo is
Dan hoef jij hem niets duidelijk te maken. Je wilde minder uitleggerig worden ☺️. Dan is hij degene waar je het beste op kunt oefenen.
Gr Angela
Zonnebloem
03-04-2019 om 13:24
onvoorspelbaar
Natasa, weliswaar heeft hij aangegeven te willen scheiden. Mar als jij de daadwerkelijke stap neemt met de brief, dan kan hij dat als zeer krenkend ervaren.
En waar de ex van Doenja ook nooit fysiek geweld gebruikt had, deed hij dat toen opeens wel.. Idem dito bij iemand anders die ik ken. Onvoorspelbaar. Dus potentieel gevaarlijk! Hopelijk valt het mee, maar onderschat het niet. Als hij explodeert is hij veel sterker dan jij. Stel je erop in en tref de juiste maatregelen, dan valt het hopelijk mee.
Natasa
03-04-2019 om 13:28
Angela
Ik moest even over je bericht nadenken, maar je hebt helemaal gelijk!
Ik overweeg om toch nog te zeggen: je weet dat er een brief komt van mijn advocaat?
En om met ons oudste kind er wel over te spreken.
Zonnebloem
03-04-2019 om 20:59
lost
Natasa, sorry, ik ben totally lost door jouw laatste reactie.
Je zegt dat je Angela begrijpt, maar schrijft vervolgens dat je de komst van de brief bij je man wil aankondigen en oudste wilt informeren.
Maar Angela schreef in #49:
"je kunt hem toch niet beïnvloeden als hij plotseling iets dreigends doet?
Ik snap wel dat je je mentaal heel goed voorbereidt en dat is ook een belangrijk onderdeel, maar zorgen dat er geen confrontatie KAN plaatsvinden op het moment dat hij het leest lijkt me de eerste stap. Met mentale kracht kun je zijn onverwachte acties niet *voorkomen*.
En dat betekent dus jij niet thuis, kinderen niet thuis, slaapspullen bij een logeeradres (dat hij niet direct bedenkt), belangrijke papieren en geld veilig gesteld. Neem de helft van het cash geld mee, je hoeft niet heiliger dan de paus te zijn natuurlijk . . . "
Angela zegt dus: als jij vertelt dat je echt wil scheiden, kan je man opeens iets dreigends doen. Dus zorg dat je op dat moment (samen met de kinderen) niet thuis bent.
En jij reageert dan: ik vertel het hem (en oudste zoon) wel vast van tevoren.
Ik weet niet of je Angela nou goed begrepen hebt.
Maar je lijkt je ogen te sluiten voor het risico dat hij explodeert en opeens iets (fysieks) dreigends doet, dat jij met je goede mentale toestand echt niet fysiek kunt tegenhouden.
Besef je dat nou? Dat je man kan exploderen? En gevaarlijk kan worden?
Verder hoop ik natuurlijk dat het allemaal rustig verloopt.
Natasa
03-04-2019 om 22:28
Zonnebloem
Ja hoor, ik heb Angela goed begrepen. Het is echt niet zo dat ik jullie aan het pesten ben doordat ik wel om raad vraag, maar soms meedeel iets anders te doen dan sommigen van jullie zeggen. Ik denk dat ik redelijk goed kan luisteren. En ik heb aangegeven hoe ik omga met jullie waarschuwingen.
Zonder jullie waarschuwingen was ik niet met de advocaat begonnen over voorlopige voorzieningen. Had ik niet nagedacht over wat ik nodig heb als ik toch weg zal moeten gaan.
Maar ik ga niet op voorhand weg.
Natuurlijk weet ik dat mijn man kan exploderen. Dat heb ik al zo vaak gezien. Alleen nog nooit is hij handtastelijk geweest. En natuurlijk sluit ik dat niet uit. Maar ik ben wel degene die met allerlei waarschuwingen in mijn achterhoofd en met alles wat ik heb meegemaakt al, hier nog wel zelf een afweging in mag maken, dacht ik.
Heb jij trouwens wel begrepen wat ik twee berichten terug schreef. Dat dit voor hem niet uit de lucht komt vallen?
De advocaat en iemand uit mijn omgeving vonden dat ik wel van te voren iets moest zeggen. Het is gewoon een moeilijke afweging. Wel of niet heeft allebei misschien evenveel voor- en nadelen.
Ik heb het nog niet gedaan trouwens. Wel met zoon gepraat. Dat verliep goed.
Natasa
04-04-2019 om 17:33
Verder
Ik vroeg net aan m'n man, zullen we straks even wandelen en praten, het is belangrijk. Hij schudde z'n hoofd van nee. Even later zei ik, je krijgt wel een brief van mijn advocaat. Hij explodeerde niet. Ik zie dat hij nu onrust van binnen heeft aan de manier waarop hij beweegt. Doet kattig tegen zoon. Zegt dat hij samen naar een andere mediator had gewild. Ik krijg kans om te zeggen waarom ik dat niet wilde. Hij zegt dat hij ook een advocaat gaat zoeken. Natuurlijk zei ik. Ik zeg dat ik van hem hou, maar dat het zo niet kan. Dat hij niet mag denken dat hij zo mag doen. In het verleden heb ik ook wel eens gezegd dat hij niet moet doen alsof hij een god is, dus hij is wel wat gewend.
ik heb medelijden met hem echt. Maar ja, 'hier sta ik, ik kan niet anders'. Dat zei Luther. Ik heb eens gehoord dat Luther helemaal niet iemand was die zich alleen maar als een held tegen de misstanden in de kerk keerde, maar dat hij er ook onder leed dat hij zich los moest maken van de kerk. Het was wel de kerk waar hij eigenlijk onddanks de misstanden voor altijd bij wilde horen. Zo voelt het voor mij ook. Niet zo van: gelukkig, daar zijn we straks van af.
tsjor
04-04-2019 om 18:15
Natasa
En dat was het dan. Toch een heel belangrijke stap gezet. en dat is goed gegaan. Er kunnen in de loop van het proces nog wel emoties komen, de een huilt, de nader wordt boos, de een zwijgt en de ander schreeuwt. Hoe het ook zij, het zijn ingrijpende processen. Maar de eerste stap heb je al gezet en dat is gelukkig goed gegaan.
Tsjor
Zonnebloem
04-04-2019 om 19:13
blij
Natasa, ik ben blij dat hij rustig is gebleven en niet is geëxplodeerd.
Kan nog veranderen natuurlijk, bij ontvangst van de brief bijvoorbeeld, maar die kans acht ik nu kleiner.
Succes met het vervolg.
Angela67
04-04-2019 om 19:20
De kop is eraf
Goed gedaan en goed gegaan. Hou vol in je voornemen om niet te gaan uitleggen - misschien antwoord geven als hij iets vraagt maar ga niet alles willen bespreken. Dat hielp hiervoor niet en nu heb je het niet meer nodig.
Gr Angela
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.