Te veel hulp

Wel herkenbaar

JE hebt de keuze tussen over je heen laten walsen, of je grens aangeven met bonje als gegarandeerd gevolg.

Ik heb met veel vallen en opstaan geleerd "hó, stóp!" te zeggen. Sommigen staan daarvoor open, anderen voelen zich meteen aangevallen. Prima, die horen dan niet meer thuis in mijn aura. En soms is het verstandiger om afstand te nemen.

Een schoonpa die alles wel even regelt? "Bedankt dat je dit wil regelen, maar ik wil er eerst even over nadenken want het overvalt me allemaal wel heel erg." Kom met een tegenvoorstel indien nodig.

Een over je heen walsende medemoeder op school? In dat geval kun je misschien beter je activiteiten elders gaan verrichten om haar het podium te geven dat zij blijkbaar nodig heeft om zich goed te kunnen voelen. Met als excuus dat je het opeens heel erg druk hebt of zo.

ADHD

Ik heb een zus met ADHD en dit is heel herkenbaar. Soms erger ik me eraan, maar dat zeg ik dan ook gewoon duidelijk. Soms kan ze ermee stoppen, soms ook niet. Dan heeft het even tijd nodig en merk ik dat ze het later anders probeert te doen. Impulsbeheersing is lastig voor haar, dus als ze iets denkt dan doet en zegt ze het ook meteen. Duidelijk zijn helpt het beste, ook voor jezelf en dat houdt jullie relatie het beste. Want de andere kant van de ADHD-medaille is heel positief: er is altijd wat met haar te beleven, ze is heel eerlijk en spontaan en we hebben heel veel lol.

Tja en mijn vader lijkt erg op haar. Dat geregel, dat doet hij ook (mijn zus trouwens helemaal niet, die laat haar man dat allemaal doen, want het is saai). Hij doordenkt en plant meteen alles tot in detail. Ik denk dat het deels komt omdat hij dingen eng vindt en meteen allerlei gevaren en beren op de weg ziet. Stressss. Dat plannen geeft hem nog de meeste controle. Tja en dat controlfreakerige dat herken ik dan weer van mezelf. Dus ik laat hem maar gewoon lekker en als ik het anders wil, dan doe ik het toch gewoon anders. Zeg ik dat gewoon.

Volgens mij is duidelijkheid in beide gevallen het beste. Dan ben je het ergeren voor, dat is dan niet meer nodig.

Bal

Sorry, ik heb het te ongenuanceerd neergezet. Beter was "kans op bonje". Want inderdaad, er is een verschil tussen een goedbedoelende ADHD-er en een pronkmoeder (wat een mooie term!).

Sorry voor mijn eerdere ongenuanceerdheid!

Herkenbaar, herkanbaar

Bij mijn man, mijn kinderen, mijn schoonvader.

Mijn man zegt altijd:' geef ze een vinger en ze rukken je arm eraf'

Het is overenthousiast in het diepe spring gedrag, wat bij een enthousiaste adhd-er kan horen. En het is bijna altijd GOED bedoelt. Als je er boos om wordt, kun je iemand vreselijk kwetsen. Ze willen niet over je heen lopen. Ze doen het omdat ze een doel in de verte zien en erheen willen. Ze zien niet dat jij in de weg staat.
De mensen met adhd die ik ken, vinden het echt heel naar, als ze er achter komen dat ze op die manier iemand gekwetst hebben. Omdat de meeste adhd-ers een nogal wankel zelfbeeld hebben, kunnen ze fel en verdedigend reageren als je ze er dan op aanspreekt. Als een kat in het nauw zeg maar. Om dan later vol zelfhaat in een hoekje weg te kruipen. ( en dat ziet bijna niemand)
Omdat ze een vriendin van je is, wil je dat ook niet, lijkt me.

Hoe ga ik er mee om:

Ik boodschappen geven. ' ik vind het leuk dat je helpt, enthousiast bent. Maar ik heb even tijd nodig om te denken. Geef me even bedenktijd.'
'Ik vind het leuk dat je me helpt, maar ik heb hier over nagedacht en wil het op mijn manier doen, neem het nietvan me over.'
' ik vind het nu niet handig dat je me helpt. Zullen we afspreken om samen koffie te drinken.'

Het is heel belangrijk om gen grieven op te gaan stapelen. Dan wordt je boos en dan reageert de ander niet mer op je boodschap, maar op je boosheid. Ze zijn zich van geen kwaad bewust en zullen zich dan er lullig voelen en jou dat kwalijk nemen. Mijn man zegt dan: 'waarom zeg je dat niet gelijk?' Dus adrem en direct werkt het beste. Niet achteraf gaan klagen

Het is nog beter om pro-actief te zijn. Als je weet dat er een bepaalde situatie aankomt, van te voren al beslissen of je adhd-er erin wilt betrekken. Ook kan het zinvol zijn, om op een rustig moment het met haar te bespreken. Op een positieve, kalme manier. 'Het valt me op dat... Dan doe jij... Dan vind ik het moeilijk om... En dan voel ik me.... Wat vind jij daarvan? '
Maar dat kan mijn schoonvader bijvoorbeeld helemaal niet. Hij wordt dan verdrietig en zegt dat hij het nooit meer zo zal doen. En dan doet hij later precies hetzelfde. Die moet je echt als een overenthousiaste kangoeroe af en toe flink bijsturen. Hahaha zo van: 'hohohoho, wacht eens even. Stop eens even. Dit gaan we niet zo doen.' Als je dat met humor brengt, kan hij dat heel goed hebben.

ADHD?

Ik begrijp niet zo goed waarom dit erbij moet. ADHD of niet, het gaat er toch om dat jouw grenzen overschreden worden en wat jij daaraan moet of kunt doen? Ook als iemand ADHD heeft zijn jouw grenzen overschreden? En begrip, omdat iemand nou eenmaal is wie hij is (met ADHD kun je er nix aan doen en anders moet je maar veranderen?) is altijd op zijn plaats.

els

De draadjesstartster komt er niet uit, met haar begrip en proberen te voorkomen dat haar grenzen overschreden worden. Naar ik begrijp (misschien zie ik het verkeerd) lukt wat ze gedaan heeft niet.

Het gaat dus niet normaal, adhd is daar een logische verklaring voor. De vriendin heeft een beperking/uidaging/geweldige karaktereigenschap, die we met zijn allen adhd noemen. Als je dat meeweegt en je erin verdiept, snap je waarom de 'normale' reactie op grensoverschrijdend gedrag, niet werkt.

Daarom is de adhd (of hoe je het noemen wilt) relevant.

Och

Probeer er het voordeel van te zien. Jij hebt het gemak van de hulp en zij het plezier van het podium om hun kunsten te laten zien.

Oh herkenbaar

Mijn dochter ten voeten uit.

Voordeel van een ADHDer is dat boosheid snel kan oplaaien, maar ook zo weer weg is.
Af en toe knettert het weleens tussen ons, dus.

Hou die geweldige karaktereigenschap maar voor ogen. Geweldige uitdrukking.
Ken je de poster van Balans over de positieve kanten van ADHD? Daar hou ik me altijd aan vast als ze hier weer eens uit de bocht vliegt.

oooohhhhh hoe herkenbaar

Dus....ADHD en 'de regie overnemen' zijn zaken die bij elkaar horen? Djeeezzzz.....wist ik dat maar eerder. Ik had ooit n schoonmoeder met een tomeloze energie die werkelijk alles uit handen nam. Ze nam mijn huis, mijn huishouden, mijn werk en mijn kinderen over. Werkelijk alles! Gek werd ik ervan. Als t had gekund had ze ook mijn sexleven nog overgenomen hahaha. En na 2000 x zeggen dat ik dat echt niet wilde leidde dat uiteindelijk tot een hysterische krijspartij van de 68 jarige in kwestie en het einde van mijn huwelijk was t uiteindelijke gevolg.
Ik had graag gehad dat me dit eerder verteld was....
Hier wordt vaak gesproken over 'grenzen aangeven'. Maar dat werkt dus niet bij ADHD-ers? De schellen vallen van mijn ogen....

*PLOP*

Adhd en metaniveau

Meestal ben ik erg voor een gesprekje met een ik boodschap op meta niveau, maar bij ADHD'ers in mijn omgeving werkt dit niet zo. Direct, duidelijk, vriendelijk stoppen.

"Alleen....ze walst direct over mij heen. Ik had het gevoel alsof ik haar aan het helpen was in plaats van andersom."

Dan ben je al te ver. Bij de tweede "geef jij de lijm even aan" al nee zeggen. Direct. Jij laat over je hern walsen en dat moet je dus niet doen. Hoeft ook geen heel verhaal bij, gewoon nee.

En misschien wordt iemand dan pissig. Boze mensen lijken veel op regen: het gebeurt soms. En dan kan je altijd binnen blijven of denken 'soms word ik nat' of 'soms is iemand boos'. Dat moet dan maar even en dat hoef jij niet op te lossen. Als ik boos ben hoeft iemand dat ook niet voor mij op te lossen. Het enige wat jij hoeft te doen is nee zeggen.

Wat je nu vraagt is hoe wordt zij redelijk, zodat ik geen grenzen hoef aan te geven. Dat gebeurt dus nooit.

(Dochter heeft zo'n meisje in de klas die vask boos is. Gaan ze er allemaal achteraan lopen zegt ze. En 'de hemel komt toch niet naar beneden? Dan is ze maar boos. Ik loop er niet achteraan. Héél verstandig vind ik.)

Ik heb een moeder in de klas die net zo is. Zij kan niet helpen met het kerstfeest, want zij heeft het druk met haar 100 dingen. Komt dan binnen rennen met 'het is veel handiger als de kinderen allemaal een bakje zus krijgen iov een bakje zo', dan zeg ik letterlijk 'nee'. Nee zo heb ik dat niet gepland en zo wil ik dat niet doen. En niet allemaal uitleg waar maar discussie over komt, maar een duidelijk nee.

Adhd'ers blijven trouwens niet lang boos. Meestal een stortbuitje.

Niet zien

Een volwassene adhd-ster legde uit dat ze haar adhd-kinderen helemaal niet druk vond, ze pakte zelf ook van alles aan. Ze heeft energie voor tien en niets is haar te veel, dat klopt. Ze zegt nooit nee, geen tijd.
Maar ze staat wel open voor goede raad van anderen omdat ze het zelf niet bemerkt.
Praat eens met je vriendin hoe zij wilt dat je dat haar kan aangeven, ook wat betreft de reactie met jouw kinderen.

Herkenbaar, en toch ook weer niet

Bij mij man vooral. Andere ADHD-ers heb ik niet in de nabije familie. Lastig soms, heel lastig... dus ik lees mee en probeer er ook weer iets van op te steken.

van Pimpelpaars: "Het is overenthousiast in het diepe spring gedrag, wat bij een enthousiaste adhd-er kan horen. En het is bijna altijd GOED bedoelt. Als je er boos om wordt, kun je iemand vreselijk kwetsen. Ze willen niet over je heen lopen. Ze doen het omdat ze een doel in de verte zien en erheen willen. Ze zien niet dat jij in de weg staat." Dit is heel herkenbaar. Als mijn man vindt dat er iets moet gebeuren, dan moet het ook NU en op zijn manier gebeuren. Als ik het niet (nu, direct) nodig vind, of een andere manier voorstel, dan is het vaak al bonje, dan 'doet hij het nooit goed' en 'heb ik alleen maar kritiek'. Hij doet ook soms dingen die expliciet bedoeld zijn om mij te helpen, zoals alvast de was ophangen of zoals gisteren alvast de stoelen weer terugzetten in de auto. Ik had ze er alleen bewust nog niet in teruggezet omdat ik denk dat ik dit weekend liever een lege auto heb met alles wat er mee moet aan spullen... En alvast de was ophangen, ik heb hem al zo vaak gevraagd dat NIET te doen, omdat het mij dan bij het vouwen of strijken 3 keer zoveel tijd kost.

Van Sanne: "Meestal ben ik erg voor een gesprekje met een ik boodschap op meta niveau, maar bij ADHD'ers in mijn omgeving werkt dit niet zo. Direct, duidelijk, vriendelijk stoppen." Helaas, ook erg herkenbaar (metagesprekken werken helemaal niet). Op een iets andere manier, hij heeft nogal eens de neiging om zich niet zo duidelijk te uiten. Dan kan ik 2 dingen doen, of zelf bedenken wat hij nu precies bedoelt, of het hem vragen nog een keer uit te leggen. Beide werken dus niet, een vraag wordt gelijk als kritiek gevoeld. Hmm, nu ik dit schrijf bedenk ik nog een 3e methode die ik eens zal proberen toe te passen, ik zou kunnen bedenken wat hij bedoelt en dat dan zelf onder woorden brengen en zijn bevestiging vragen. Misschien werkt dat wel?

@Sanne: 'mijn' ADHD-er kan juist wel heel lang boos blijven, helaas.

Plop?

@verhuiswagen, voor je iedereen over één kam scheert, misschien handelt je schoonma uit verbitterdheid door tegenslagen in haar leven. Dat komt zo vaak voor....

Ergens ook vreemd dat je hier in dit draadje zo'n reactie post..--

de ene ADHD'er is de andere niet

Ik heb er altijd moeite mee als een hele groep mensen over één kam wordt geschoren. Het is zo zinloos. Alsof iedereen met een bepaalde diagnose opeens in een bepaald vakje past. Alsof zo'n diagnose volledig bepaalt hoe je je gedraagt en wat je zwakke punten zijn. Natuurlijk niet. Mensen zijn zoveel meer dan hun diagnose!

Zo komen dus de misverstanden de wereld in. Mensen lezen dit draadje en iemand als Verhuiswagen gaat direct conclusies trekken. Zo zonde. Alsof 'regie overnemen' een symptoom is van ADHD. Maar ook Sanne schrijft: ADHD'ers blijven nooit lang boos. Oh?? Andere mensen wel, maar als je ADHD hebt niet? Je doet mensen enorm te kort met dit soort veralgemeniseringen.

Mensen met ADHD zijn net gewone mensen: enorm verschillend van elkaar dus.

'geweldige eigenschappen'

"Hou die geweldige karaktereigenschap maar voor ogen. Geweldige uitdrukking.Ken je de poster van Balans over de positieve kanten van ADHD? Daar hou ik me altijd aan vast als ze hier weer eens uit de bocht vliegt."

Ik heb daar dus helemaal niets mee, dat blije gedoe over ADHD. Zo er er ook een boek 'Hoera, ik heb ADHD'. Nou, mijn kind is er helemaal niet blij mee. En gelijk heeft hij. Het IS ook niet leuk. Je krijgt zo'n diagnose namelijk op basis van een aantal 'beperkingen' die je hebt. Niet omdat je zo leuk, aardig of spontaan of creatief bent. Je krijgt een diagnose omdat het een serieuze 'handicap' is. Niet omdat je 'geweldige karaktereigenschappen' hebt. Karakter staat er compleet los van.

bijtje

Ik ben zo blij dat je dit schrijft. Dank je wel. Het voelt als een stukje begrip. Ik heb heel recent de diagnose ADD gekregen. Altijd gevoeld dat er iets was, vastgelopen in van alles en nog wat, maar pas nu (rond mijn 50e) de diagnose. Verklaart veel, maar het is ook best heftig. Het zal wel wennen, maar het is toch wel een verwerkingsproces waar ik nu doorheen ga.

De symptomen van ADD zijn op een behoorlijk aantal punten anders dan die van ADHD. Ik ben juist meer op de achtergrond en onzeker, lijk soms niet te luisteren en heb chaos in en om me heen. Dat is ook gedrag dat volgens de velen afwijkt van het gemiddelde. Daar ben ik me heel bewust van. En dat is moeilijk, juist omdat ik alles zo goed wil doen. Al mijn hele leven loop ik op mijn tenen om me aan te passen aan wat er van me verwacht wordt en om er een beetje bij te horen.

En ik ben zo, zo, zo ontzettend blij dat ik bij míjn vriendinnen mezelf kan zijn, ADD'er mag wezen. Dat ze me waarderen om mijn gevoel voor humor en om mijn inlevingsvermogen. Ik ken meer ADD'ers. Het is de afgelopen jaren een familiedingetje gebleken en we zijn allemaal anders. We zijn allemaal goed zoals we zijn, hoewel ons dat gevoel vaak niet gegeven wordt.

Als je je als vriendin niet neer kan leggen bij het gedrag dat bij jouw ADHD-vriendin hoort, moet je misschien eerlijk tegen haar zijn en die vriendschap verbreken. Ze zal nooit kunnen worden zoals je van haar verwacht. Het is toch vreselijk als je ook bij je vrienden en familie op je tenen moet gaan lopen omdat je niet mag zijn zoals je bent.

Ik wel Bijtje

Je bent zo geneigd om continu in te zoomen op doe niet, hou op, niet zo hard etc. dat het ook weleens goed is om in te zoomen op iets anders.
En eerlijk is eerlijk, ik krijg echt grijze haren van mijn dochter maar ik kan ook heel erg genieten van die dartele vlinder. Ik vond die poster dus echt een eye-opener. Heb m ook gekregen tijdens de mediatietherapie. En oudste heeft een brusjescursus gedaan en die heeft daar toen ook mee gewerkt. Was erg verhelderend voor hem.

Ik ook Bijtje

Het stikt van de Adhd-ers in de familie en ook de kinderen hebben vriendjes met adhd. Ik zie het als een totaalpakket aan eigenschappen die je hebt meegekregen die zowel negatieve als positieve kanten hebben (naast allerlei karaktereigenschappen, die er inderdaad los van staan). Impulsiviteit heeft als positieve kant dat je spontaan bent en er altijd iets met je te beleven valt. Concentratiegebrek betekent ook dat je alles ziet en hoort. Druk zijn betekent ook een tomeloze energie. Ik moet er wel bij zeggen dat bij mij het glas altijd halfvol is en dat ik zelf ongetwijfeld ook een klap van de adhd-molen heb meegekregen, al vind ik zelf dat ik het niet heb.

Een handicap vind ik het beslist niet, wel is het in deze maatschappij (grote klassen, kantoortuinen) voor mensen met adhd lastiger om zich op hun taak te kunnen focussen. Maar ook daar kun je mee leren omgaan. Mijn zoon moest onlangs een toets inhalen op de gang waar veel leerlingen langs liepen. Tja, dat ging dus niet. Dat gebruiken we dan als leerpunt: bespreek volgende keer met de docent dat je een rustige plek nodig hebt als je een toets inhaalt. Zo leert hij stap voor stap beter om te gaan met zijn adhd.

Enne, inderdaad hebben niet alle doordrammers en pushouders en pronkmoeders adhd. Sommige zijn gewoon irritant van zichzelf.

Ik snap het nog steeds niet

Begrip doet toch niets af aan het feit dat grenzen zijn overschreden? Ook als iemand met ADHD de regie overneemt in plaats van te helpen zoals afgesproken is dat het geval en zul je je grenzen moeten aangeven. En op welke manier je dat het beste kunt doen hangt m.i. af van de persoon. De een blijft lang boos, de ander heeft het gewoon niet in de gaten. Of dat nou komt door ADHD of iets anders is toch niet relevant?

Ginny en Bal

Fijn Ginny, dat zo'n poster jou zo heeft geholpen. Ik heb nooit in de mopper-modus gezeten richting mijn kind. Het was ons van jongst af aan duidelijk dat er veel onmacht zat. Wij hebben gelukkig altijd van hem kunnen genieten.

Bal, je schrijft "Een handicap vind ik het beslist niet". Ik denk dat jullie in een gelukkige situatie zitten dat je er zo naar kunt kijken. Bij mij is het glas ook absoluut altijd halfvol, maar ik zie het hier toch echt anders. Mijn kind (en diverse familieleden, het zit hier ook overduidelijk in de familie) lopen echt tegen veel hindernissen aan. Niet alles gaat over met begrip, liefde en goede begeleiding. Helaas niet.

Het geeft wel weer overduidelijk aan dat je geen uitspraken kunt doen over 'de ADHD'er'. Want die bestaat gewoonweg niet.

Wel relevant

Als je je vriendin in een rolstoel moet duwen, omdat ze niet kan lopen, dan zul je dat accepteren, omdat ze er niets aan kan doen. Dan doe je dat, omdat het niet kunnen lopen een eigenschap van je vriendin is. Op het moment dat ze in de rolstoel gaat zitten, omdat ze wel kan, maar niet wil lopen zal je tegen haar zeggen: "loop zelf maar". Waarom zeg je dat? Op dat moment wordt er een grens overschreden.

Als je vriendin te enthousiast dingen van je overneemt, omdat dit een eigenschap is die zij heeft door haar ADHD, dan is het een eigenschap van je vriendin. Zo is ze. Dit kun je niet veranderen. Verwacht je dat wel, dan moet je vriendin op de toppen van haar kunnen leven om aan je eisen te voldoen.
Als je vriendin op dezelfde manier met je omgaat, omdat het een akelige bijdehand is, dan kun je daar wel iets van zeggen. Dan is het vervelend gedrag dat aangepast kan worden, of jullie passen niet bij elkaar.

Voor degene die niet kan zou je, als je een echte vriendin bent, meer compassie moeten hebben, dan voor degene die niet wil. En anders is het misschien beter er een punt achter te zetten.

ouwe ADD'er

"Als je vriendin te enthousiast dingen van je overneemt, omdat dit een eigenschap is die zij heeft door haar ADHD, dan is het een eigenschap van je vriendin. Zo is ze. Dit kun je niet veranderen. Verwacht je dat wel, dan moet je vriendin op de toppen van haar kunnen leven om aan je eisen te voldoen."

Ik kijk er wat anders naar. Het is misschien een nuance-verschil, maar toch. Je hebt niet een bepaalde eigenschap 'omdat je ADHD hebt'. Het is precies anders om. Als je genoeg vinkjes scoort op een lijstje met 'eigenschappen' (de DSM criteria), dan heet dat dat je ADHD hebt. ADHD is een afspraak. En die afspraak verandert ook nog wel eens. Dan hebben sommige mensen volgens de nieuwe lijstjes opeens geen ADHD meer. Of opeens wel. Daarmee ontken ik het bestaan van ADHD niet hoor, integendeel. Maar iedereen scoort andere vinkjes op het lijstje (en de een ook meer dan de ander). En ook al heb je genoeg vinkjes op het lijstje, dan betekent dat niet dat je 'er niets aan kan doen'. Dat je niet leerbaar zou zijn. Dus als een vriendin in haar enthousiasme steeds over je heen dendert, is het niet automatisch 'dat ze daar niets aan kan doen'. Het is een valkuil om dingen af te schuiven op ADHD. 'Over iemand heen denderen' is geen eigenschap van ADHD. Veel mensen hebben wel last van impulsiviteit. Misschien speelt dat bij haar. Misschien doet ze enorm haar best om haar te beheersen maar lukt het niet. Maar dat hoeft helemaal niet. Misschien heeft ze gewoon een 'blinde vlek', heeft ze niet in de gaten dat anderen dit irritant vinden.

Bijtje

dat zeg ik toch ook?

"Als je vriendin te enthousiast dingen van je overneemt, omdat dit een eigenschap is die zij heeft door haar ADHD, dan is het een eigenschap van je vriendin."

Daarmee zeg ik toch dat ALS de vriendin dit doet, OMDAT het veroorzaakt wordt door haar ADHD dit een eigenschap is die bij je vriendin hoort.

Ik zeg ook:

"Als je vriendin op dezelfde manier met je omgaat, omdat het een akelige bijdehand is, dan kun je daar wel iets van zeggen."

Ik ben alleen wel van mening dat je er bij iemand die ADHD heeft, ernstig rekening mee moet houden dat het gedrag veroorzaakt kan worden door impulsiviteit en dat je diegene enorm tekort doet als je gaat proberen dat gedrag te veranderen. Vandaar dat ik ADHD wel degelijk relevant vind zonder, zoals je in bovenstaande aangehaalde stukjes kunt lezen, alles daarmee goed te praten.

Leerbaar

Klopt, wat bijtje zegt, maar impulsbeheersing, beheersing van emoties en concentratietekort zijn toch wel de standaard dingen die de basis vormen van adhd. Niet de gedragsprobelemen waarover je zoveel leest. Het verschilt wel degelijk per persoon welke eigenschappen overheersen, maar dit is de basis. Sommige kinderen zijn niet eens druk van buiten, maar alleen van binnen. En ook adhders kunnen zeker wel leren hun impulsen beter te beheersen en daar werken we bv bij onze zoon ook dagelijks aan. Tegelijkertijd mag hij zijn wie hij is. Dat is soms een lastig evenwicht. Want hij moet daarbij wel grenzen van anderen respecteren, bv van zijn broertje die juist veel rust nodig heeft (lekker handig zo'n combi

Dus die vriendin van TO zal zich vast wel proberen aan te passen aan de wensen van TO en daar wat van leren. Dat lukt de ene keer dan wel en een volgende keer niet. Zo reeel moet je wel zijn. Je kunt de aard van het beestje niet veranderen.

Misschien hebben we inderdaad wel mazzel met onze adhd-tak. Iedereen is goed terechtgekomen, al was er natuurlijk vroeger veel onkunde. Ook de kinderen doen het goed en hebben de mazzel dat ze behoorlijk slim zijn. Dus ze hoeven niet altijd op te letten op school en ook niet lang aan hun huiswerk te zitten, was dat niet zo dan was het functioneren op school een veel groter probleem. Gedragsproblemen kennen we ook niet. Wel een hoop druk gedoe natuurlijk, ik word er soms knettergek van.

Eigenlijk

vraagt Bloem alleen wat advies hoe haar grenzen aan te geven. Ze weet wel dat ze grenzen moet aangeven, al is het maar omdat de houding van haar vriendin te dicht bij haar kinderen komt.

Ze kan het voorzichtig vragen maar dat blijft vaak niet hangen. Dat laatste staat los van het feit dat de vriendin adhd heeft of een onaangenaam karaktertrektje of de manier van opvoeden of onzekerheid etc.

Maar Bloem is er wel een beetje klaar me, zo te lezen.

Op de creaclub was ook een vrouw , mevrouw X, die enthousiast meehielp. Maar als het resultaat van een deelnemer niet in lijn lag met X, nam X de onderdelen weg en zette die zo als het haar het beste uitkwam. Bes kwetsend voor de deelnemer. Na een paar vriendelijke verzoeken dat niet te doen, is haar bijdrage beëindind.
Ja, ze was gekwetst dat haar hulp niet gewenst was.

In geval van Bloem, ik weet niet hoe het zal aflopen. Ik hoop dat je vriendin liever heeft dat je met haar praat dat dat jullie ruzie krijgen.

Oja,

De vrouw had nog een vervelend trekje dat niets met welke gedragsstoornis te maken had, zoals Bloem baalt van het feit dat haar vriendin niet eerlijk is over de verrichtingen. Het is een en- en situatie.

Dank

Allemaal bedankt voor de tips en inzichten. Bij het uitlaten van de hond vanochtend moest ik denken aan een vliegwiel als ik aan vriendin en schoonvader denk. Je vertelt ze iets (zonder bijv. om hulp te vragen) en ze beginnen meteen van alles te regelen of te bedenken hoe ze het moeten oplossen.

Toen ik zwanger was van mijn eerste hadden ik en man het erheen keer over dat het best wennen zal zijn om de nachten er ook uit te moeten om zoon te voeden etc. Veder helemaal niets, gewoon een opmerking. Begint schoonvader ineens mer een plan om bij ons te komen slapen als zoon net geboren is zodat hij hem kan voeden, verschonen etc..Ik dacht eerst dat het een geintje was, maar hij meende het dus echt.

Ik denk dat ik inderdaad meteen moet aangeven of ik iets wil of niet. Dat doe ik immers ook naar schoonvader, dus waarom niet naar vriendin? Inderdaad zoals al meerdere keren is aangegeven, direct duidelijk zijn.