Te gevoelig?
Graag wil ik wat aan jullie voorleggen. Ik ben jaren en jarenlang onderdeel geweest van een vriendengroep. Nu lig ik er helemaal uit, het voelt alsof ik eruit ben gewerkt als een splinter uit een zwerende vinger en ik ben er erg verdrietig over. Wat ik me afvraag is of ik iets fout heb gedaan of te gevoelig ben. Misschien kunnen jullie er iets over zeggen.
Ik was ooit een van de 'populaire' leden van de groep. Toen er een nieuw lid kwam is er er veel veranderd. Het is heel gestaag gegaan, wel zeker meer dan 5 jaar. Voorheen organiseerden we om en om uitjes. Op een gegeven moment werden uitjes die ik had georganiseerd ineens getorpedeerd, men kon ineens niet meer, of het ging wel door, maar er werd erg geklaagd dat het een stom uitje was, hoewel altijd vooraf met iedereen kortgesloten. Volgende fase was dat een uitje door een van de anderen werd georganiseerd en dat er dan rondgemaild werd als voldongen feit, zonder met elkaar kort te sluiten, dat vind ik niet echt prettig, maar nog geen ramp. Rond die tijd ben ik enkele keren niet mee gegaan, omdat er bij mij allerlei zaken speelden die verder niet met de groep te maken hadden, waar iedereen de reden goed van wist.
Vervolgens kreeg ik mails in de trend van: wij gaan daar en daar heen, verhaal in geuren en kleuren, en o ja x, als je mee wilt, leuk. En per keer in koelere bewoordingen. Dat vind ik ook geen fijne manier van communiceren, maar nog geen ramp. Nu heb ik gehoord dat de groep weg is geweest zonder het mij te zeggen. Het voelt slecht..
Tja, wij kennen die groep niet
wij weten niet wat er is veranderd in de groepsdynamiek en wat jouw aandeel daarin was.
je bent een paar keer niet meegeweest en nu hebben ze je na wat vrijblijvende nodigingen betreffende verdere happenings niet meer gevraagd.
Logisch dat je je daar naar bij voelt.
Maar ja, zo gaan die dingen in clubs zonder bestuur - dan zijn er formele regels hoe om te gaan met leden die een tijdje niet meedoen en dat heeft zo'n vriendengroep niet.
Misschien kun je afspreken met iemand van de groep en een op een wat bijpraten.
Je kunt er ook voor kiezen al die lui van je mailadreslijst te halen en verder te gaan met je leven. Zij gaan geen initiatief meer nemen denk ik, tenzij ze een reunie plannen.
Tja...
Je kunt natuurlijk heel lang in je eigen kringetje blijven ronddraaien, maar waarom vraag je het niet gewoon?
Je gaat nu de hele tijd uit van aannames, en zo creeer je voor jezelf een negatieve sfeer.
Mailtjes hebben de slechte eigenschap dat het platte tekst is waar je zelf een toontje aan hangt.
Schiet niet op. Dus: als jij graag een actieve gezellige rol in de vriendengroep wilt, dan moet je actie ondernemen. Als je verder geen geluid maakt kan de ander daar ook niet op reageren en daarmee geef je ook een bepaald beeld af richting de vriendengroep.
Actie ondernemen dus als je er nog wat van wilt maken.
Bah wat naar
Ik denk dat je zeker niet te gevoelig bent. De feiten spreken voor zich, namelijk. Wat ze gedaan hebben is niet leuk.
De enige tip die ik je kan geven is om aan een strategisch iemand te vragen waarom je niet mee gevraagd bent en of er toevallig nog meer speelt.
Is er iemand in de groep die je dit eerlijk durft te vertellen? Vraag me wel af: dat commentaar op jouw uitjes, kwam dat altijd van dezelfde personen? En zit daar en verband met het nieuwe lid?
Eerlijk gezegd: ik ben meer een mens van een op een contact, en ik weet nu weer waarom.
Vragen
Bel een van de leukste mensen uit de groep en vraag waarom ze jou vergeten zijn. Leg uit dat je het leuk vindt om ook mee te gaan.
Ik heb ooit gelezen dat "het ergste feest het feest is waar je niet naar toe wilde, maar niet voor gevraagd werd". Vind je de uitjes met de groep wel echt leuk? Uit jouw bericht lees ik niet veel enthousiasme voor de groep (met het "nieuwe" lid in het bijzonder) en de uitjes. Dat kan nonverbaal best opgepikt zijn door de groep. Jij denkt dat iedereen wel begrijpt waarom jij een tijdje niet meegegaan bent. Dat is maar de vraag.
Dus gewoon eens bellen en aangeven dat je mee wilt de volgende keer. En dan enthousiast meedoen.
Ginny
Probleem met dit soort zaken is dat je niet van feiten kunt spreken. Heeft toch echt vooral met gevoel te maken en hoe je zaken uitlegt.
Te gevoelig
Volgens mij werkt dit nou eenmaal zo in vriendengroepen. Als je een paar keer nee zegt gaan ze je overslaan. Is mijzelf ook wel van beide kanten overkomen. Het is gewoon niet fijn om telkens nee te horen, dan denk je "ach als ze weer mee wil horen we het vanzelf", maar ja daardoor denkt de andere kant dat ze haar niet meer mee willen. Meestal is het geen onwil of bewust. Feit is wel dat je op een gegeven moment buiten de groep gaat vallen ook als je wel weer mee gaat, dan voel je je er toch een beetje buiten staan, omdat je dingen hebt gemist. De reden voor het niet mee gaan heeft hier niet zoveel mee te maken, ook al is die nog zo goed.
Been there....
En bij ons kwam dat omdat we als eerste een kind kregen en dus opeens 'anders' waren.
Zo'n 12 jaar later kregen we een mail met een uitnodiging om weer eens bij te praten.
Nee, dank je.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Veranderd
Je was eerst een van de populaire leden, maar na komst van een nieuw lid, veranderde dat. Daarna is een paar keer jouw uitje 'getorpedeerd'. Zijn jij en de groep niet gewoon uit elkaar gegroeid? Waarom wil je eigenlijk vasthouden aan deze mensen?
Vrienden
Misschien moet je je afvragen of het wel echte vrienden zijn in deze vriendenclub. Dat vraag ik me af als ik dit zo lees. Waarom vrienden willen blijven met mensen die jou niet als vriend zien?
Vriendengroepen (o.t.)
Na de middelbare school heb ik nooit meer in zo'n vriendengroep verkeerd (en toen ook maar met zijn vijven), en daar ben ik niet rouwig om. Toevalligerwijs (of niet) tref ik ook altijd mannen die een beetje op zichzelf zijn met hooguit twee of drie vrienden. Ik moet er echt niet aan denken om me steeds te moeten handhaven in zo'n groep, en krijg al een steen in mijn maag als ik eraan denk. Apart hoor... Wat zou dat nou zeggen?
Vic ook ot
Dat heb ik nou ook. Te veel gedoe en teveel ongeschreven regels denk ik.
Ik trek best wel in groepen op, maar dan of heel laag frequent, of vooral met 2 of 3 mensen van die groep. Meer kan ik niet aan, blijkbaar. Ik ben meer van het serieel een-op-een contact denk ik.
Geen idee wat dat betekent. Vroeger had ik dat trouwens niet zo.
Reactie
Heel fijn al deze reacties. Ik moet zeggen dat het me beoorlijk aan het denken zet. Ik denk wel dat ik duidelijker had kunnen communiceren en me wat teveel teruggetrokken heb, me meer had moeten laten zien. In mijn gekwetstheid/geraaktheid heb ik dat niet gedaan.
Maar ook doet het me nadenken wat ik van deze groep wil en of ik wel wat met deze groep moet en moest willen... Ik ben bang dat ik er nog wel even op zal doorkauwen en treuren, maar de reacties zetten het wel wat meer in perspectief, prettig.
