Taxeren bij verdeling spullen?
Wie is er gescheiden en had waardevolle spullen, zoals antiek, zilver, kunst te verdelen?
Ik kan me voorstellen dat je "normale" meubels en spullen "gewoon" verdeeld, zelf een beetje schat dat het qua waarde niet teveel uit de pas loopt. Maar met waardevollere spullen kan het flink schelen.
Hoe hebben jullie dat gedaan?
Laten taxeren door een taxateur? Hoe ben je daar niet teveel geld aan kwijt en is het toch een goede taxatie?
Hier
Wij hebben aangehouden dat de spullen die iemand al had, en dus in de relatie heeft gebracht, automatisch toekwam aan de rechtmatige eigenaar (waren niet getrouwd in gemeenschap van goederen trouwens). Dus is zijn geval een antiek kastje bv. Dat hebben we buiten de te verdelen spullen gelaten.
De spullen die we samen hebben aangeschaft hebben we of zelf ingeschat qua waarde of op Marktplaats gekeken wat voor prijzen er gewoon waren. In ons geval waren dat een aantal design meubelstukken die behoorlijk wat waard waren. Dat zal in het geval van een antiek zilveren bestek lastig zijn gok ik. Maar goed, taxeren is ook niet heel goedkoop.
idem als swaen
Wat je zelf hebt ingebracht (en als het om antieke dingen gaat vaak geerfd of gekregen van familie) dan is dat gewoon (nog steeds) van degene die het heeft ingebracht. Heb je gezamenlijk dure stukken gekocht, tja, dan zal je ofwel op internet moeten uitzoeken wat zoiets waard is, of het moeten laten taxeren.
of ... 
zoals jaaaaren geleden de ex van mijn man: alles wat ik jou gegeven heb is van mij. Alles wat ik van jou gekregen heb is van mij. Alles wat we samen gekocht hebben, zoek ik als eerste uit wat van mij is.
Chiquita
Ja, ja, die exen toch he?
zit er middenin en dit zegt mijn advocaat
Dit zijn de feiten waar een rechter rekening mee houdt:
- persoonlijke spullen en cadeau's blijven van jou
- alles wat 5 jaar oud is, is nog maar de helft van de aanschafwaarde waard
- alles wat 10 jaar oud is, is niets meer waard
- Antiek of zeer waardevolle zaken moeten getaxeerd worden en die kosten moeten samen opgehoest worden.
De rest is je eigen emotie. Je kunt vanalles vinden, wat eerlijk is, maar bovenstaande is hoe het wettelijk gaat.
Ik heb alles waar mijn ex omgevraagd gegeven (bed, kast, ladenkast, halve keukeninrichting, persoonlijke spullen, bibliotheek, cd's, dvd's etc. etc.) Vond t prima om spullen te delen. Veel dingen die in mijn ogen van hem waren (waren ooit van zijn ouders geweest bijv.), heb ik hem aangeboden. Maar die hoefde hij niet. Uiteindelijk waren er 5 dingen die hij wilde waar ik nee op heb gezegd (BBQ en 12 jaar oude wasmachine die ik goed kon gebruiken o.a.). De spullen die hij wel vroeg heeft ie later naar de stort gebracht (bankstel en droger van Miele)en daar wil hij nu via de advocaat nog dat ik de kosten van de stort daarvan ga voldoen. Alles wat hij afwees heeft ie opgeteld en nu gezegd dat het 50.000 euro waard is, en of ik dat even wil betalen aan hem. Ik heb hem via mijn advocaat laten weten dat als hij echt denkt dat t zoveel waard is, hij het maar snel moet komen ophalen. Mag ie het zelf op marktplaats gaan verkopen en 50.000 euro in zijn zak stoppen.
Herkenbaar verhuiswagen
Alles wat ik wilde hebben is enorme bedragen waard (een bed met toebehoren en een slaapbank) maar wat hij allemaal wilde hebben is niets waard (een gitaarversterker met een aantal gitaren bijvoorbeeld)
Mochten jullie nog echt kunnen overleggen, maak dan gewoon de balans op, verdeel de spullen en zet op papier dat jullie beide eens zijn met de verdeling van de inboedel. Probeer alles gewoon gelijkwaardig te verdelen
taxeren
Bedankt voor jullie reacties. Ook voor de grappige (of trieste) van Chiquita.
Nog even over het taxeren. Heeft iemand nog ervaring met niet te dure maar wel goede taxaties van waardevollere dingen? Ik zag wel iets dat je online kunt doen dmv het toesturen van foto's. Weet niet of dat goed is. Het zilver bestek is trouwens niet antiek, maar misschien wel iets meer waard?
Waardering
Ik heb destijds een overzicht gemaakt met waarden. Mijn ex wilde het gros van de spullen want hij had ze uitgekozen. Ook goed, hij meer spullen, ik meer geld.
Uiteindelijk heb ik alle discussies verloren. Hij had dus 90% van de spullen, en wilde toch ook nog de lamp waar ik zo aan gehecht was.
Vesper
Hoezo heb je dan alle discussies verloren? Bij de rechter?
Of alles toegegeven voor de lieve vrede?
Lannie
Ik ben ze niet aangegaan, dat is een betere uitdrukking. Neem mee die spullen als je daar blij van wordt.
hier
Ik heb alles achtergelaten omdat mijn kinderen daar bleven wonen en ik niet als een dief door de spullen wilde gaan en hen in een half leeg huis achter wilde laten.
Ik hecht ook weinig waarde aan spullen.
Heb slechts 1 dubbele kast en 1 dubbel bijzettafeltje meegenomen. Voor mij was er door een erfenis meer ruimte om de spullen zelf te kopen. Mijn ouders zijn nog in leven, dus ik had nog geen spullen met emotionele waarde in huis. Buiten dat waren meubels ed toch te groot omdat ik naar een kleinere woning ging verhuizen.
In jouw geval zou ik de spullen gewoon wat op het oog verdelen, taxeren levert vaak minder waarde op dan je in eerste instantie zou denken.
Scheelt in elk geval een hoop onmin als je het niet zo strak verdeelt.
Jojo
In zijn algemeenheid ben ik het met je eens dat je beter op het oog kunt verdelen. Maar als een antiek voorwerp enkele duizenden euro's waard is en een "gewoon" meubelstuk niets of max 200, gaat het natuurlijk wel erg scheef lopen. Vooral als mijn man nou net die antieke/waardevolle stukken wil hebben.
Ik ben niet van plan om aan elk onderdeel een bedrag te koppelen hoor, dat lijkt me erg vermoeiend en vervelend.
wij keken niet naar de waarde
...maar naar de emotie. Daarbij was ook sprake van een waardevolle kunstverzameling die van mijn schoonvader is geweest. Vanwege de emotionele waarde bleef die bij ex. We hebben niks laten taxeren, waarschijnlijk had hij de helft van de waarde toch niet kunnen opbrengen of het anders moeten verkopen en we wilden het in zijn familie houden.
Sneed ik daarmee in mijn eigen vlees? Zo zie ik het nog steeds niet. Als je het in geld omrekent heb ik een stevige veer gelaten, maar het ging mij er om dat we kregen wat we nodig hadden en wat een persoonlijke emotionele waarde had. Ik heb het nooit als ongelijk ervaren. Zo bleven de prachtige kristallen glazen bij hem, omdat het een verlovingscadeau van zijn inmiddels overleden ouders waren, en nam ik de uitgebreide verzameling servies mee die ik als jonge vrouw had verzameld.
Ook de auto en het witgoed mocht hij houden. Hij had de auto (een ouwetje) harder nodig dan ik en het witgoed was te oud om te verhuizen. Gelukkig kwam er een stevig stuk overwaarde vrij uit ons huis waarmee ik witgoed en meubels nieuw kon kopen. Heerlijk, een nieuwe start!
Ik heb wel het servies, delen van de keukeninventaris, delen van het linnengoed e.d. meegenomen. De uitgebreide keukenmachine gebruikte ik immers meer dan hij.
Verder de foto's en films omdat dat mijn ding was. En veel boeken.
Hoewel mijn ex en ik niet bepaald een goed huwelijk en nahuwelijk hadden, was de verdeling van de boedel één van de makkelijkste dingen waarbij we erg op één lijn zaten. Jaren later wilde hij nog wat meubels, die ik destijds al mooi vond maar die bij hem bleven om praktische redenen, weg doen en vroeg hij of ik die alsnog wilde hebben. Gráág! Ik huurde een busje en samen met zijn toenmalige vriendin hebben we de boel naar mijn flat gesjouwd.
Het zijn dingen waar ik met een goed gevoel op terug kijk 
en ik denk dat dat vooral ook komt omdat we er niet met een rekenmachine naast zijn gaan zitten.
Lannie
"Maar als een antiek voorwerp enkele duizenden euro's waard is en een "gewoon" meubelstuk niets of max 200, gaat het natuurlijk wel erg scheef lopen. Vooral als mijn man nou net die antieke/waardevolle stukken wil hebben."
Dat ligt eraan. Hoe groot is de emotionele waarde voor elk van jullie? Als het antiek uit zijn familie komt, zou ik het bij hem laten en genoegen nemen met die tafel van 200 euro.
Of als je dat antiek eigenlijk helemaal niks vindt. Laat het dan lekker bij hem en bekommer je niet teveel om de centen.
Als het antiek uit jouw familie komt ligt het weer anders.
Als jullie sámen hebben geïnvesteerd in dat antiek, is het een ander verhaal, denk ik.
als
Als het idd antiek is dat jullie samen hebben gekocht als hobby, omdat je het mooi vond enz, dan zou ik enkel die stukken laten taxeren, maar de uitkomst kan toch vaak tegenvallen.
Als het om enkele stukken gaat dan zou ik die gewoon opsplitsen.
Zilver bestek is niet zoveel waard schat ik in en het eet ook niet lekkerder. Dat zou ik, als de ander het wel graag wil, gerust achterlaten.
De emotionele waarde is vaak veel hoger, dan maak je allebei een voorkeurslijst, legt die naast elkaar en dingen die jullie allebei willen leg je apart en laat je taxeren. En wie weet kun je er dan een symbolische geldwaarde aan geven. Hij die antieke kast, dan jij geld voor een nieuwe kast voor (ongeveer )de helft van de waarde van de antieke kast. De waarde van verzekeren of taxeren ligt vaak hoger dan de waarde die je ervoor krijgt als je het zou verkopen.
Ik zou het niet als scheeflopen zien, dat zie je misschien nu zo omdat alles nog voor je staat. Je verlies is het huwelijk dat niet geslaagd is, niet zozeer de spullen. Ik snap je wel en er mag best een redelijke verdeling zijn, maar beperk dat tot bv 3-5 van de meest belangrijke dingen van waarde en wees bereid te onderhandelen.
Een frisse start; het weer vrij zijn na een huwelijk waarin je gevangen was/je dat zo voelde, is onbetaalbaar en goed met elkaar omgaan ook
