Stress door veranderingen op het werk
Hallo, ik ben nieuw hier. Ik wil graag mijn situatie delen.
Mijn man heeft bij tijd en wijle veel stress van zijn werk. Hij heeft een managementbaan, maar vaak komt er op een gegeven moment een nieuwe organisatiestructuur of een nieuwe baas. En dan moet of wil hij van baan veranderen.
Hij kan daar moeilijk mee omgaan. Zo lang als ik hem ken, 28 jaar, maakt zo’n situatie dat hij erg uit balans raakt. Hij heeft al eens zonder overleg een baan aangenomen aan de andere kant van het land, we zijn een keer uit elkaar gegaan erdoor, en de laatste keer heeft hij een paar jaar gestresst op de studeerkamer gezeten zonder te solliciteren of wat dan ook.
In die situaties is er eigenlijk geen land met hem te bezeilen. Hij doet dan erg gestresst naar mij en nu de kinderen, en hij trekt zich heel erg terug. Er valt dan niet met hem te praten en hem steunen lukt ook niet. Vaak gaat hij dan ook heel negatief doen over onze relatie.
Helaas is het weer zover. Na 2 weken mij en de kinderen afsnauwen kwam hij gisteren ermee dat er een nieuwe organisatiestructuur op stapel staat op zijn werk en dat hij dat niet ziet zitten. Om in één adem door te gaan met hoe slecht onze relatie is en daarna alle communicatie af te kappen en tv te gaan kijken.
Ik krijg het hier erg benauwd van en zie de bui alweer hangen. Maar ik wil dit niet meer zo.
Volgens mij zeg ik dat niet en ik vind dat ook niet 
.
En daar was het dan, gisteren zei de leidinggevende tegen mijn man: Wil je niet een sabbatical? Daar gaan we dus weer 
.
S.ndra schreef op 02-08-2023 om 08:18:
En daar was het dan, gisteren zei de leidinggevende tegen mijn man: Wil je niet een sabbatical? Daar gaan we dus weer
En wat ben je nu eigenlijk opgeschoten in 6 pagina's? Vrij weinig als ik deze opmerking lees.
S.ndra schreef op 02-08-2023 om 08:18:
En daar was het dan, gisteren zei de leidinggevende tegen mijn man: Wil je niet een sabbatical? Daar gaan we dus weer
Zou jouw man niet beter af zijn als zelfstandig projectmanager? Klussen doen en dan weer uitpuffen? Hij klinkt als iemand die zichzelf nogal over de kop loopt en dan weer bij moet komen, echt een sprinter en niet bepaald een rustige diesel. In een vaste baan wordt verwacht dat je zelf je belastbaarheid bewaakt en regelt, en de dingen zijn nooit echt klaar, en hij lijkt daar niet zo goed in te zijn. Dan is een parttime baan met daarnaast een ontspannende hobby, of steeds negen maanden op en drie af, misschien meer geschikt. En als jij hem echt zo zat bent, ja, dan kun je ook beter weggaan lijkt me. Dit steeds op het randje van net nog wel/eindelijk niet meer lopen is voor geen van beide goed. Jij bent nu ook steeds aan het uitkijken naar straks wordt het beter, nog even volhouden, en dat komt maar niet, dus jullie zitten een beetje in hetzelfde mechanisme gevangen lijkt het. Tijd om iets anders te doen. Neem samen een sabattical. Of van elkaar.
Tja, ben ik verder gekomen, ja en nee. In elk geval gebeurt er nu wat ik al aan had zien komen. Dat is jammer, ergens hoopte ik dat ik het mis had. Het is niet zo dat ik mijn man ‘zo zat’ ben. Ik ben deze situaties zat. Die leveren heel veel stress op voor hem, ons gezin en voor mij. De eerste reflex op het forum is blijkbaar scheiden. Alleen ben ik dat niet van plan. Een weekendje weggaan is leuk, maar helpt niks, is mijn ervaring, zodra je thuiskomt, kom je weer in dezelfde situatie.
Wat ik me wel meer bewust ben is dat ik in een vrij stressvolle situatie leef met gezondheidsproblemen, een zorgenkind, oude ouders en een demente schoonmoeder, waar ik vrij weinig aan kan veranderen. Zoiets als dit er nog overheen is gewoon moeilijk. Ook aan de werksituatie van mijn man kan ik weinig veranderen. Grenzen stellen aan hoe daarmee wordt omgegaan kan natuurlijk wel en dat doe ik ook, maar leuk is het allemaal niet. Ik doe mijn best de moed erin te houden. De ene dag lukt dat beter dan de andere. Maar ik denk toch dat dat onze weg is. Ik zoek voor mezelf manieren om beter met alle stress om te gaan en oplossingen te vinden voor dingen die bij mij en onze situatie passen.
S.ndra schreef op 02-08-2023 om 14:41:
Tja, ben ik verder gekomen, ja en nee. In elk geval gebeurt er nu wat ik al aan had zien komen. Dat is jammer, ergens hoopte ik dat ik het mis had. Het is niet zo dat ik mijn man ‘zo zat’ ben. Ik ben deze situaties zat. Die leveren heel veel stress op voor hem, ons gezin en voor mij. De eerste reflex op het forum is blijkbaar scheiden. Alleen ben ik dat niet van plan. Een weekendje weggaan is leuk, maar helpt niks, is mijn ervaring, zodra je thuiskomt, kom je weer in dezelfde situatie.
Wat ik me wel meer bewust ben is dat ik in een vrij stressvolle situatie leef met gezondheidsproblemen, een zorgenkind, oude ouders en een demente schoonmoeder, waar ik vrij weinig aan kan veranderen. Zoiets als dit er nog overheen is gewoon moeilijk. Ook aan de werksituatie van mijn man kan ik weinig veranderen. Grenzen stellen aan hoe daarmee wordt omgegaan kan natuurlijk wel en dat doe ik ook, maar leuk is het allemaal niet. Ik doe mijn best de moed erin te houden. De ene dag lukt dat beter dan de andere. Maar ik denk toch dat dat onze weg is. Ik zoek voor mezelf manieren om beter met alle stress om te gaan en oplossingen te vinden voor dingen die bij mij en onze situatie passen.
Als je man nou die sabbatical neemt, en een tijdje niet werkt, geeft dat dan meer lucht om al die ballen in de lucht te houden? Misschien is hij wel beter af met minder uren werk, of ander werk, of geen werk. Hij kan dan meer voor zijn moeder doen ook.
Als het nu niet kan zoals het gaat, dan moet het misschien maar gaan zoals het wel kan.
Tijd om geen Atlas meer te zijn.
Nee, mijn man heeft een leeftijd dat als hij nu een sabbatical neemt hij wsch niet meer aan het werk komt.
Denk je dat? Wanneer een werkgever tegen mij zegt: "Wil je geen sabattical nemen?", dan hoor ik: "Wil je niet een periode onbetaald verlof nemen?" Om daarna weer terug te komen dus.
In het geval van jouw man is een sabattical alleen zinvol als hij daarna kan gaan werken in een minder stressvolle functie of (dromen mag) met een extra collega (bv die hem ondertussen vervangen heeft) om dit werk samen te toen. Want deze functie kan hij duidelijk niet aan in zijn eentje en als hij dit blijft doen, is het binnen de kortste keren weer mis.
Het idee van een sabbatical is nou juist dat je daarna gewoon weer in dezelfde baan verder gaat. Dus het idee dat hij niet meer aan het werk komt, klopt niet, hij blijft dezelfde baan behouden.
Alleen ben ik het wel eens met IMI-x2 dat de huidige baan kennelijk te zwaar is voor je man, en aangezien jij beschrijft dat dit al jarenlang aan de gang is, lijkt de kans groot dat een sabbatical niet gaat helpen.
En het is niet per se zo dat iedereen hier als eerste reflex bij problemen heeft dat je maar moet scheiden, maar jij beschrijft een patroon dat al jarenlang bestaat, een situatie die niet acceptabel voor jou is, en een man die niet wil inzien dat hij (ook) stappen moet zetten om iets aan die situatie te verbeteren. En door die optelsom van factoren komen die adviezen om een scheiding in gang te zetten. Want jij geeft aan dat je het niet meer trekt, en je man geeft aan dat hij niks gaat veranderen.
Als jij bij nader inzien hebt besloten dat je het toch maar wel trekt, ja, dan wordt het een ander verhaal natuurlijk.
S.ndra schreef op 02-08-2023 om 14:41:
Tja, ben ik verder gekomen, ja en nee. In elk geval gebeurt er nu wat ik al aan had zien komen. Dat is jammer, ergens hoopte ik dat ik het mis had. Het is niet zo dat ik mijn man ‘zo zat’ ben. Ik ben deze situaties zat. Die leveren heel veel stress op voor hem, ons gezin en voor mij. De eerste reflex op het forum is blijkbaar scheiden. Alleen ben ik dat niet van plan. Een weekendje weggaan is leuk, maar helpt niks, is mijn ervaring, zodra je thuiskomt, kom je weer in dezelfde situatie.
Wat ik me wel meer bewust ben is dat ik in een vrij stressvolle situatie leef met gezondheidsproblemen, een zorgenkind, oude ouders en een demente schoonmoeder, waar ik vrij weinig aan kan veranderen. Zoiets als dit er nog overheen is gewoon moeilijk. Ook aan de werksituatie van mijn man kan ik weinig veranderen. Grenzen stellen aan hoe daarmee wordt omgegaan kan natuurlijk wel en dat doe ik ook, maar leuk is het allemaal niet. Ik doe mijn best de moed erin te houden. De ene dag lukt dat beter dan de andere. Maar ik denk toch dat dat onze weg is. Ik zoek voor mezelf manieren om beter met alle stress om te gaan en oplossingen te vinden voor dingen die bij mij en onze situatie passen.
Sorry, maar dat is klinklare onzin. Als er ergens een plek is waar er niet direct geschreeuwd wordt om een scheiding, dan is het hier wel. Maar eerlijk: je situatie, waarin manlief soms jaren lang onderdoor gaat aan de stress, en jij dus ook, klinken bij mij niet bijster gezond in de oren nee.
Overigens is het heel normaal en ook heel gezond voor managers om een (externe) coach te hebben. Want managers hebben geen directe collega’s om eens mee te sparren en feedback van te krijgen, en vaak zijn andere managers eerder concurrenten (bv om de budgetten, of om de plekken zelf) dan collega’s. Dan is een coach die zelf manager is in een ander bedrijf heel fijn voor reflectie.
We weten wel wat de letterlijke betekenis van sabbatical is, maar we hebben ook genoeg ervaring om in deze situatie te begrijpen wat er wordt bedoeld en dat is niet terugkomen helaas. Het punt is niet dat hij zijn werk niet aan kan. Ik snap dat dat zo lijkt, maar zo ligt het niet. Het punt is dat na de sabbatical de functie niet meer hetzelfde is.
Hij kan overduidelijk het werk niet aan want hij kan niet op een gewone wijze met zijn gezin omgaan door de stress van zijn werk!
Je werkt om je gezin te onderhouden dat moet positief zijn voor het gezin, niet zo negatief jarenlang en terugkerend negatief.
Echt open je ogen en kom tot de realiteit. Dit is ook niet goed voor je kinderen!
Nee, dat is niet wat de situatie is. Het werk zelf is geen probleem en dan is er geen stress. Bedankt voor het meedenken.
S.ndra schreef op 03-08-2023 om 07:54:
Nee, dat is niet wat de situatie is. Het werk zelf is geen probleem en dan is er geen stress. Bedankt voor het meedenken.
Het uitvoerende deel niet maar het andere deel wel en dat is gewoon werk, dat hoort erbij. En dat is van negatieve invloed op jullie gezin. Dus hij kan het werk niet aan.
Maar dat wil hij en jij niet inzien. Want dat betekend dat hij een sprong in het diepe moet maken waar hij bang voor is.
Bang voor status verlies wellicht, verandering etc maar je laat hem wel jullie gezin kapot maken door hem de hand boven het hoofd te houden. Niet echt een goed voorbeeld voor de kinderen van zowel hem als jou.
Organisaties veranderen, de een wat vaker dan de ander. Bij mij gemiddeld om het jaar, ik heb ook al eens tegen een sollicitant gezegd 'als dat de reden is dat je bij je huidige werkgever weg wilt moet je hier zeker niet zijn'.
