Stiefvader worden is moeilijk... Direct samenwonen of niet?
Hallo,
Sinds een jaar en een half ben ik samen met een vrouw van 13 jaar ouder. Tussen ons gaat het heel goed, maar mijn relatie met haar 3 kinderen is minder...
Het speciale aan deze situatie is dat ik de kinderen al vroeger ken dan hun mama. Ik was namelijk leider van hen bij de jeugdbeweging. Mijn relatie met de kinderen toen was heel goed. Ze vertelden alles tegen mij, van hun school, hobby's, anderen zaken. Ze zeiden zelfs dat ik eigenlijk hun beste vriend was en vroegen zelfs of we geen familie waren omdat we zo goed overeen kwamen.
Daarna ben ik dan, in het geheim, een relatie aangegaan met hun mama. Toen ze erachter kwamen waren ze daar niet echt blij mee... In de tijd nadien heb ik hen gewoon laten doen, spraken we niet echt meer tegen elkaar, ook niet op de jeugdbeweging. Uiteindelijk zijn we toen 3 jaar uit elkaar geweest.
een jaar en een half geleden kwamen we weer aan de praat en zijn we uiteindelijk terug samen nu. Omdat het nu toch echt wel serieus is, zijn we van plan samen te gaan wonen. Zij heeft ook een huis gekocht en dat zijn we nu aan het renoveren. De verhuis staat gepland binnen een maand.
In de tussentijd kom ik wel bij haar, en haar 3 kinderen thuis. Met de oudste is de band wel al beter nu, ik kan wel eens met hem een kort gesprek hebben blijft ook wel eens in de zetel zitten om naar tv te kijken ofzo. Met de 2 jongsten gaat het nog steeds niet goed. Ze praten nog niet tegen mij.
De 2 grote vragen zijn nu
1: hoe moet ik mijn relatie met de kinderen beteren?
2: moet ik volgende maand direct mee verhuizen met het hele gezin of is het beter dat ik nog even alleen blijf wonen en de kinderen eerst gewoon laat worden aan het nieuwe huis?
sommigen zeggen dat ik beter direct mee verhuis. Gewoon duidelijk maken dat dit de nieuwe situatie is en ook zo zal blijven. Anderen zeggen dat het beter is dat ik wel eerst de kinderen het huis laat gewoon worden en dat ik achteraf daar ook ga wonen.
Ik weet niet of mensen hier daar ervaring mee hebben of gewoon wat info kunnen geven met wat ik/we het beste doen...
Alvast bedankt en ik hoop op nuttige reacties!
Je kende de kinderen al vroeger dan de mama? Dat moet je toch eens uitleggen; dat vat ik niet.
Ik zou zeker niet gaan samenwonen voorlopig en je zelf niet als stiefvader benoemen. Daar hebben ze helemaal geen zin in.
Poezie schreef op 16-02-2021 om 18:29:[..]
Graag gedaan hoor, en fijn dat je onze reacties ter harte neemt! Je klinkt als een prima persoon, maar probeer niet de vaderrol op je te nemen. Eerder zagen ze je meer als vriend, probeer dat weer op te pakken dan komt het vast goed
her was zeker niet mijn bedoeling om de vaderrol op mij te nemen, maar wel inderdaad terug als aanspreekpunt, dat ze weten dat ik er ben om te helpen. En zoals ik al zei, de oudste begint er wel de voordelen van in te zien dat we samen zijn. Misschien omdat hij al wat ouder is
Pippeltje schreef op 16-02-2021 om 18:51:Je kende de kinderen al vroeger dan de mama? Dat moet je toch eens uitleggen; dat vat ik niet.
Ik zou zeker niet gaan samenwonen voorlopig en je zelf niet als stiefvader benoemen. Daar hebben ze helemaal geen zin in.
ik kende de kinderen alle 3 al vanaf ze 6 jaar waren ja, omdat ik toen hun leider was bij de ksa
MeikeT schreef op 16-02-2021 om 18:29:[..]
Dus jij had een relatie met haar terwijl zij nog samen met haar man was?
eigenlijk waren ze al uit mekaar, maar ze woonden wel nog samen ja...
Ja, bespreek dat met je vrouw hoe jullie dat gaan doen of het zinvol is om nog wat afstand te houden of dat jullie het nu samen gaan doen. En nee, niet als vader maar wel als volwassen huisgenoot.
Nee, zeker niet samen gaan wonen tot de kinderen de deur uit zijn. De kinderen zitten niet op jou te wachten, laat ze rustig hun leven leiden zonder een ‘vreemde’ man in huis waar ze niet op zitten te wachten. Dit leidt alleen maar tot ruzies en de vraag is of jullie relatie daar überhaupt tegen bestand is. In de tijd dat ze bij hun vader zijn kan jij bij je vriendin zijn.
Ik snap die kinderen wel. Die dachten in jou op hun club/vereniging een neutrale partij gevonden te hebben om hun hart te luchten. Bleek het jou om hun moeder te gaan!
Niets neutraal, zoals je ook ziet in het stevige oordeel dat je over hun vader hebt...
Ik zou de omgang met hun moeder voorlopig absoluut beperken tot de tijd dat de kinderen bij hun vader zijn.
Jippox schreef op 16-02-2021 om 20:59:Ik snap die kinderen wel. Die dachten in jou op hun club/vereniging een neutrale partij gevonden te hebben om hun hart te luchten. Bleek het jou om hun moeder te gaan!
Niets neutraal, zoals je ook ziet in het stevige oordeel dat je over hun vader hebt...
Ik zou de omgang met hun moeder voorlopig absoluut beperken tot de tijd dat de kinderen bij hun vader zijn.
die kinderen ken ik wel al een paar jaar voordat ik met hun mama iets had he. En dat "oordeel" dat ik over hun vader heb hou ik gewoon voor mijzelf en ga ik absoluut niet met hen bespreken hoor. Zelf ben ik wel nog vriendelijk tegen hun vader geweest, als hij eens in een goeie bui is.
Hoe dan ook, het is voor de kinderen geen leuke ontdekking geweest dat jij iets met hun moeder hebt terwijl zij jou als hún vriend zagen. Dat zal aan ze moeten worden uitgelegd en het zal een tijd uren voordat dat weer goedkomt. Daar moeten jullie echt in investeren. Het zal voor jou niet makkelijk zijn om het contact met de kinderen te herstellen. Dat zou je heel langzaam aan moeten opbouwen, zeker niet nu bij ze intrekken. Het is erg belangrijk dat ze ervaren dat er niets verandert in het contact dat ze met hun moeder hebben. Het is op eieren lopen en jezelf wel eens wegcijferen. Toch is dat de enige manier. Probeer terloops wat gesprekjes te hebben, laat ze veel alleen bij hun moeder, voel je niet afgewezen als ze geen zin hebben. Je moet er heel veel met de moeder over praten en elkaars gevoelens respecteren. Daarbij geldt: kinderen gaan vóór. En nogmaals: probeer niet de vader uit te hangen of ze op te voeden. Spreek met hun moeder af dat jij haar vriend bent en niet hun vader. Zij hebben hier niet om gevraagd, jij hebt een relatie met je vriendin en niet met haar kinderen.
"Zij hebben hier niet om gevraagd, jij hebt een relatie met je vriendin en niet met haar kinderen."
Nu ik het zo teruglees is het toch wat ingewikkelder omdat je zelf ook een vriendschap hebt gehad met de kinderen. Wat zegt hun moeder hier eigenlijk over? Voor mij zou het erg ingewikkeld zijn een relatie te hebben met iemand die een vertrouwensband heeft met mijn dochter, achter haar rug om, en dan maar vinden dat ze deze "stiefvader" moet accepteren. En dat midden in de puberteit!
Als jullie willen dat de kinderen jullie relatie accepteren heb je nog een lange weg te gaan. Begin met de gevoelens van jou en je vriendin volledig te verkennen en te accepteren/respecteren..
Hoe zijn de gesprekken tussen jou en de kinderen verlopen sinds je een relatie met hun moeder hebt? Hebben ze durven zeggen wat ze ervan vinden? Je kunt nog eens een gesprek hebben met hun moeder erbij, waarbij je ze laat blijken dat je begrijpen kunt dat ze zich misschien wel 'verraden' voelen, dat je eerst hun vriend was en nu ineens met hun moeder bent? Maar dat jij de kinderen nog steeds heel graag ziet en graag het contact weer wil verbeteren.Of misschien kunnen jullie wat gesprekken doen met iets van een gezinstherapeut, waarbij de kinderen de ruimte kunnen voelen zich te uiten hierover.
