Stiefvader

buurman

zelf geen ervaring, na 2 jaar ging de relatie met mijn vriend uit.

Maar van mijn buurman weet ik dat ze 7 jaar gewacht hebben tot alle kinderen het huis uit waren voor ze zijn gaan samenwonen.

nou Sam34

Ik weet niet of jij de 'baas' bent in jullie relatie, maar ik zou dit toch bij uitstek met de moeder bespreken... Je maakt door je manier van vragen ook een rare indruk op mij doordat je de mening van stiefvaders vraagt. Dit is een vraag voor ouders in zijn algemeenheid toch? Of ben je alleen geïnteresseerd in een mannenmening?

Je verhaal is echt te kort om er iets zinnigs over te zeggen. het is van zoveel andere factoren afhankelijk!
Hoe veel kinderen, hoe oud zijn ze, hoe lang is de scheiding van hun vader geleden, hoe liggen de contacten, hoe ver wonen jullie uit elkaar, hoe close is de relatie tussen jou en de moeder, enz.

Dus barst los!

Haastige spoed

Woont hij nu bij zijn ouders? Of nog bij een ex?
Ik denk dat het heel verstandig is dat hij de boot afhoudt. Als je vanuit het niets gaan samenwonen met iemand met drie kinderen, ben je snel weer weg vermoed ik. Dat trek je niet als je geen kinderen gewend bent. Daarbij vind ik twee jaar een relatie ook aan de korte kant, en de tijd die jullie samen zijn te weinig om elkaar goed te leren kennen.
En je bent nu ook een gezin he. Daar hoeft niet per se een man bij.

settelen?

Als je 34 bent en een gezin hebt met 3 kinderen, dan lijkt me dat je aardig gesetteld bent

Even een paar vragen:
Als je vriend zegt dat hij eerst op zichzelf wil wonen, met wie woont hij nu dan?
En, hoe gaat het tussen je kinderen en je vriend? Kunnen ze het goed met elkaar vinden? Zijn jullie bijvoorbeeld al eens met z'n vijven op vakantie geweest?

Serieus?

Jij gaat elke keer met al je kinderen bij zijn ouders logeren? Laat hem eerst maar een jaar of twee op zichzelf wonen. Dan leert hij ook voor zichzelf zorgen voordat hij dat voor jullie doet.

Ik denk dat dit niet de goede man is voor jou

Hij woont bij zijn ouders, hij heeft OV angst, jullie zijn nog nooit samen op vakantie geweest, jij moet altijd naar hem toe.
Dit lijkt me niet de goede man.

Natuurlijk hoeft hij niet direct bij jou te wonen. In die zin is het best verstandig als hij eerst op zichzelf gaat wonen. Wat houdt hem tegen om dat te doen?
De vraag is of er daarna iets verandert. Mijn gevoel zegt dat je daar niets mee opschiet.

nee

Zeker niet aan samenwonen denken met iemand die nog bij zijn ouders woont en die nog nooit langer dan een paar dagen met jou en je kinderen samen is geweest. Dat is vragen om problemen. En dat zou ik met name je kinderen echt niet aandoen!

Als je echt veel om hem geeft, stimuleer hem dan om zo snel mogelijk op zichzelf te gaan wonen en om aan de slag te gaan met zijn angsten. Maar heel eerlijk gezegd denk ik dat je beter afscheid kunt nemen van het idee dat deze man een grotere rol gaat spelen in je leven... De keuze is dan: accepteer je de situatie zoals hij is (en zet je de relatie in deze vorm door) of niet (en maak je een einde aan de relatie).

tsja

Als je het zo voelt, dan zou ik er mee kappen.

Als hij er zelf niets aan doet,

dan wordt het niets. Je kunt het één keer indringend zeggen. En als dat niet helpt, trek je je eigen conclusies.

maar

hoe oud is je vriend eigenlijk?
En...hoe kun je een band opbouwen met iemand die je eens per maand ziet? En als dan soms je kinderen meegaan: hoe kun je dan stellen dat het goed gaat tussen hem en de kinderen? Dat lijkt me nog maar zeer de vraag.
Ik zou me er voorlopig bij neerleggen dat dit nog heel lang kan gaan duren met zijn problemen, want ik neem aan dat hij er meerdere heeft.Als je zo'n sterke angst hebt voor het OV heeft hij dan wel een baan, een inkomen, een opleiding gedaan? Of doet hij dit met de fiets? Ik neem namelijk aan dat hij niet bij jou komt omdat hij blijkbaar geen auto tot zijn beschikking heeft o misschien ook geen rijbewijs en blijkbaar dan wel een fiets o.i.d.? Anders zou hij helemaal de deur niet uikomen, dat ijkt me al een probleem op zich.
Hoe ken je hem eigenlijk?

klinkt alsof

hij zijn handen vol heeft met zichzelf en jou er eigenlijk helemaal niet bij kan hebben en je kinderen zeker niet.
Trek je conclusie...
en sterkte

stiefvader

hoe zou hij trouwens als 'stiefvader' een rol kunnen gaan spelen van betekenis als hij je kinderen nog nauwelijks kent én zichzelf met moeite kan sturen?
Ik kan me voorstellen dat hij daar misschien ook van terugschrikt, het is nogal wat om als stiefvader 'binnengehaald' te worden , een rol waar hij misschien nog helemaal niet 'goed' in is én waar hij niet in kan groeien op natuurlijke wijze (als hij in de buurt woonde kon je dat langzamerhand gaan opbouwen samen).
gr Angela

Vraagje

Meetens (topic: "vriendin flirt met vriend" en topic "stiefvader en dochter", Ano (topic:"vriendin flirt met vriend") en Sam34 (topic: stiefvader").
Is dit allemaal 1 en dezelfde persoon?
Schrijfstijl lijkt heel veel op elkaar.

Kinderen de deur uit

Ik heb 3 jaar een relatie met mijn vriend. Hij is een volwassen, zelfstandige, verantwoordelijke man, natuurlijk met zijn eigen-aardigheden maar zonder serieuze issues. We wonen op een halfuur van elkaar. De ene week zitten we vooral in mijn huis met mijn kinderen (soms is hij een dagje thuis), de andere week vooral in zijn huis met zijn kind (soms ben ik een nachtje thuis), een weekend overlapt met alle kinderen, een kinderloos weekend. Ik vind het een fijne regeling. We zijn al een paar keer met alle kinderen op vakantie gegaan, wat meestal goed verliep. Natuurlijk waren er kleine wrijvingen, die we konden oplossen.
Het gaat bijzonder goed tussen iedereen, toch hebben wij de afspraak dat we pas gaan samenwonen als alle kinderen de deur uit zijn. Dat gaat nog minstens 8 jaar duren.

In jouw geval zou ik zeker niet aandringen op samenwonen. Je kinderen en je vriend kennen elkaar nauwelijks en al helemaal niet in de dagelijkse school-/werkstress-situatie. Je vriend is geen gezin met kinderen gewend, dat is vragen om problemen. Als je nu doordrukt, vrees ik dat jullie relatie snel voorbij is. Laat hem zelf tot de conclusie komen dat hij eerst veel meer tijd met jullie in het dagelijks leven moet doorbrengen. Dat hij misschien een appartementje in jouw buurt moet huren, zelfstandig moet worden, en van daaruit moet onderzoeken of hij echt deel van jouw kerngezin kan en wil gaan uitmaken.

Ik denk dat je veel te snel wilt en dat je een te rooskleurig beeld van een samengesteld gezin hebt. Samengestelde gezinnen zitten vol problemen en conflicten doordat je twee gezinsculturen samenvoegt. Hoe pak je de dingen aan, wat vind je normaal en acceptabel? Kleine verschilletjes kunnen tot grote problemen leiden. Het kost heel veel tijd, vele jaren, om die gezinnen en gewoonten naar elkaar toe te laten groeien.
Concentreer je nu op jouw eigen gezin, jij met je kinderen. Maak dat een goed lopend en warm gezin. Trek niet aan je vriend. Als hij echt wil, komt hij vanzelf naar je toe. Hij weet immers dat hij welkom is.

meer zien dan er is

misschien wil jij wel veel meer zien dan dat er is.
Ziet hij het allemaal minder zitten dan jij en wil hij het niet heel bot zeggen.

Vrij?

Hij is niet na anderhalf jaar werken 'vrij', hij is gewoon een half jaar werkloos. Een man van deze leeftijd die zijn zaakjes niet op orde heeft, die duidelijk de boot afhoudt, is niet de man die jij nodig hebt of die je kinderen nodig hebben.
Je hebt met Jeugdzorg te maken schrijf je. Geloof me, het laatste wat je er dan bij wil is een vent met issues. Dit kan zelfs tegen je gaan werken, met name omdat hij niet de biologische vader is. Je gaat vanuit hun optiek moedwillig een instabiele situatie creëren. Zij kunnen dan vinden dat zowel moeder als stiefvader onbetrouwbaar is en een gevaar voor de ontwikkeling van je kinderen. Dit kan je je kinderen kosten.
Mijn advies is, neem afscheid van hem, geef jezelf tijd om alles op orde te krijgen en ga dan eventueel weer op vrijersvoeten.