Sex en relatie [man heeft prostaatkanker]

Wat erg

Moet hij dan levenslang die injecties krijgen? Dat is geen prettig vooruitzicht.

Anonima

Ten eerste natuurlijk sterkte met deze situatie. Ik snap best dat het dubbel voor je is. Je hebt je man liever nog jaren bij je, maar jij bent er ook nog.
Hoe ervaart je man het eigenlijk? Mist hij seks? Is er geen manier te vinden waarmee je man niet al te pijnlijk geconfronteerd wordt met de onmogelijkheden?

Andere behandeling?

Mijn vader heeft ook prostaatkanker gehad. In het academische ziekenhuis in Utrecht zijn er toen (uiteraard onder verdoving) een soort radioactieve kleine balletjes in zijn prostaat ingebracht, die de prostaat van binnenuit bestraalden. Die dingetjes verliezen langzaam hun werking en toen het was uitgewerkt, was de kanker weg. In de tijd dat ze werkzaam waren mocht mijn dochter (toen een jaar of 6) niet bij opa op schoot. Ik neem aan dat hij toen ook geen seks mocht hebben, maar dat heb ik niet gevraagd. Het voordeel van de behandeling is dat mijn vader geen medicijnen hoefde te slikken, niet geopereerd hoefde te worden en dat alles voor zover ik weet normaal functioneert. Mijn vader is nog steeds onder controle, maar gelukkig ook nog steeds kankervrij. Misschien is voor jouw man een andere behandeling ook mogelijk?

Anonima

Met onmogelijkheden bedoel ik het ontbreken van lustgevoelens en daarmee aan zin in seks. Ik weet dat het lastig is om bij totaal gebrek aan zin de ander wel te (helpen) bevredigen. Maar als deze situatie definitief is, zou je man zich er misschien wel toe kunnen zetten om jou een plezier te doen.
Ik opper dit terwijl ik (gelukkig) geen ervaring heb met zo'n situatie. Dus wie weet stel ik wel iets vreselijk fouts voor. Maar misschien dat met knuffelen en tegemoetkomen aan jouw behoeftes toch een weg gevonden kan worden om het op die manier toch fijn met elkaar te hebben.

Reactie

@Stoepkrijt: zolang de hormooninjecties hun werk doen, geen andere behandeling. Eea blijft toch onduidelijk voor mij, woon in 't buitenland, spreek/versta de taal goed maar ik heb zo nu en dan 't idee dat me 2 jaar geleden andere dingen werden verteld/vertaald dan nu.
@Kaaskopje: door de hormooninjecties absoluut geen gevoel voor sex. Nou moet ik toegeven dat sex nooit himmelhoch jauchzend was, mss dat dat meespeelt, echt uitgebreid knuffelen is er niet meer bij, want voorheen zou dat geëindigd zijn met sex, wat dus nu niet meer mogelijk is, dus waarom zou je ...

ik vind het wel jammer (slecht woord gekozen) dat er blijkbaar geen andere vrouwen c.q. partners zijn die in eenzelfde schuitje zitten, die me wellicht verder zouden kunnen helpen. Maar jullie reacties doen me ook al veel goed!! dank

Maar

kan hij wel opgewonden raken (eventueel met wat stimulatie)? Want je zou dan kunnen overwegen de arts viagra te vragen. Trouwens, dit zou je sowieso met de behandelend arts kunnen bespreken, jullie zijn echt de enigen niet die dit zo ervaren.

Tja

Het testosteron op nul, dat is zoveel als een castratie voor een man, het hormoon is de drive bij een man voor lust, net als oestrogenen dat zijn voor een vrouw. Met viagra kan je een erectie krijgen maar als je geen zin voelt? Dan zou het 100% zijn om de vrouw tevreden te stellen.

Als het echt niet anders kan dan moet het maar qua levenskwaliteit vind ik toch een zware dobber. Dus het is zo erg dat het dit is of uitzaaiingen/doodgaan?

Reactie

@Sancy: viagra ?? daarmee gaat testosteron weer 'werken', en dat is niet zo handig met prostaatkanker ...
@K.Dootje: deze hormooninjecties zijn (volgens mij, als ik het goed begrepen heb) het eerste stadium. Tegenwoordig begint men met het minst ingrijpende; op den duur ja, hormooninjecties of uitzaaiingen en doodgaan, zeker omdat het niet operabel is.

Vragen aan de arts? tja, helaas we wonen niet in NL, de cultuur is wel wat anders en de blik van de arts staat uitsluitend en alleen gericht op de patient. En geloof me, ondanks mijn gevoel, daar ben ik wel blij om dat deze oncoloog echtgenoot steeds met een glimlach ontvangt, even onderzoekt en zegt dat alles goed is. Binnen 10 minuten staat we weer buiten ... maar soms, heel soms, bekruipt me wel eens het gevoel 'ja hallo, ik ben er ook nog'

Anonima

Dat kan ik best aannemen, tenslotte zijn jullie een stel en draag je zo'n ziekte ook een stuk, samen met je man. Best wel jammer. Ik wens jullie veel sterkte toe!

Anonima

", echt uitgebreid knuffelen is er niet meer bij, want voorheen zou dat geëindigd zijn met sex, wat dus nu niet meer mogelijk is, dus waarom zou je .."

Ik denk dat hier voor jullie nog veel winst te halen is. Ook zonder opgewonden te zijn kan het heerlijk zijn om uitgebreid te knuffelen. Elkaar aanraken is erg belangrijk vind ik. Als jullie dat niet gewend zijn is het misschien een idee om samen een cursus masseren te gaan doen? Elkaars lichaam op een andere manier ontdekken en een andere manier van lichamelijk met elkaar bezig zijn.
En hij zou jou natuurlijk ook met zijn handen en mond kunnen bevredigen?

Bestraling? second opinion?

Praat je hier ook met je man over? Wat vindt hij ervan?
Je schrijft dat de tumor inoperabel is, maar is bestraling dan een optie? Heb je het weleens rechtstreeks tegen de dokter gezegd dat je je seksleven mist (of woon je in een zwaar islamitisch buitenland?) In mijn familie weet ik van prostaatkanker, waarbij er bestraald is en 2 jaar hormonen moesten worden gebruikt en daarna werd het weer "normaal", maar ik weet niet het fijne van het seksleven en van kanker heb ik ook geen verstand. Ken je het boek "Heimwee naar de Lust" van Ivan Wolfers, dat gaat over dit onderwerp.

Prostaatkanker

Ik ben zelf een man van 54 jaar en heb prostaatkanker. Het kan niet geopereerd worden vandaar dat ik heel veel herken in dit verhaal. Ik krijg ook hormoon injecties en een heleboel bestralingen en dan maar hopen op de beste afloop natuurlijk.
Door de hormonen verdwijnt inderdaad de lust, het testosteron gaat naar nul en een erectie krijgen is niet meer mogelijk. Seks heb ik altijd beschouwd als het bindmiddel in de relatie. Ik zal niet zeggen dat je zonder seks geen relatie kan hebben maar juist die seks maat dat je intiem bent met elkaar, met elkaar praat, je weer goed voelt of dingen weer goed maakt. Het is gezond en natuurlijk ook heel erg lekker en de klap is enorm weet ik uit eigen ervaring. Niet allen de seks maar alles eromheen. Elkaar wat uitdagen, plagen, opwinden, vastpakken.. een groot voorspel en de ontlading zorgt er voor dat je weer verder kunt. Maar voor een man ook gewoon het wakker worden met een stijve, of het op de dag krijgen.
De neiging is ook groot om het niet meer te doen omdat juist elke keer de confrontatie met het niet kunnen zo verdrietig maakt. Echt een ego ding van de man natuurlijk maar wel waar.
Dit is ook het eerste wat ik met mijn vrouw besproken heb. Verdrietig ben ik er toch wel van dus het niet doen lost niets op. Wij hebben afgesproken om in ieder geval gewoon als altijd twee keer in de week seks te hebben. Het wordt alleen heel anders. Ook voor mijn vrouw is dit heel moeilijk. Daar waar het eerst veel meer op mij, de man gericht was is dat nu veel meer op haar. Best wat drempels overstappen dus en soms een heel andere grens opzoeken. Mijn bevrediging zit hem nu juist in het variëren en zo goed mogelijk bevredigen van mijn vrouw. Dat is ook een ego ding van de man, naast het klaarkomen staat op nummer twee dat een man zich een goed minnaar wil voelen. Ook al zijn we over de 50 en hebben we een nog ouderwetse opvoeding genoten zijn wij gaan experimenteren. Wij zijn wat speeltjes gaan proberen, we proberen de spanning anders op te bouwen. Mijn vrouw geeft nu aan seks te willen en indirect zegt ze daarmee mij te willen. Wat uitdagende outfitjes voor in de slaapkamer, een leuke jurk op de dag, gelakte nagels. Prikkelend blijven. En ja ik ben en blijf er verdrietig van dat het bij mij niet meer lukt. Dat kan niemand verhelpen en het is er nu eenmaal dus moeten we er ook mee leven. We blijven in ieder geval intiem. De speeltjes winden haar meer op dan dat ik dat zelf kon en dat geeft voldoening voor ons allebei. Maar het begint met praten. Wees er open over, eerlijk, praktisch. Je hebt het allebei nodig en het is zo zonde je leven samen meer te verknallen dan eigenlijk nodig is. Ik wens jullie heel veel succes en sterkte.

Twee keer per week

Ten eerste Bossie... mooi hoe open je hier op gereageerd hebt, maar heb je gezien dat het een draadje uit 2012 is?

Wat ik me afvraag, jij hebt het over speeltjes, maar je weet dat je met je tong ook wonderen kunt verrichten? In combinatie met de speeltjes natuurlijk.

Ik vind het overigens knap dat jij je onder deze omstandigheden tot twee keer seks per week kunt zetten. Ik zou het wel erg vinden als je dat alleen doet omdat je bang bent je vrouw anders kwijt te raken. In geval van ziekte gelden er andere regels vind ik. Als de rest goed is, moet het zonder gezamenlijke seks ook lukken. Zolang je elkaar maar vast mag blijven houden, knuffelen en aanraken.

reactie

ik zag dat iemand na 1,5 jaar hier op reageerde. Mooi om te lezen. Helaas is mijn man meer van 'als je er niet over praat, is het er niet', houdt veel van mij maar heeft geen enkele prikkel (meer) om aan sex te denken. Nog 1x wel gebeurd in die afgelopen tijd, maar hij raakte behoorlijk gefrustreerd en tja na afloop voor mij behoorlijk pijnlijk ...
Verder eens met Kaaskopje in haar laatste alinea.
En nog eens, ik vind 't vreemd dat als prostaatkanker bij 1 op de vier mannen voorkomt, er hier op ool niet meer vrouwen zijn die met hetzelfde of ongeveer hetzelfde kampen

Nog een reactie.

Ik zie nu pas dit onderwerp voorbijkomen. Bij mijn man is prostaatkanker vastgesteld in januari vorig jaar. Het was een agressieve vorm, al door de prostaat heengegroeid met uitzaaiingen in de lymfelieren. Hij heeft een operatie gehad waarbij de lymfeklieren verwijderd zijn en hij heeft 34 bestralingen gehad. nu krijgt hij ook eens per drie maand een hormoonspuit.Chemisch castratie dus. Ons is verteld dat de kans bij hem heel klein is dat de kanker helemaal weg is. Door de hormoonbehandeling wordt het tegengehouden, maar het zal ooit weer terugkomen. Testosteron is de aanjager voor de tumorcellen. Tussen de 1 en 4 jaar zal hij ongevoelig worden voor de hormonen en dan stijgt de psa waarde en waarschijnlijk is de kanker dan terug. Dan is er geen genezing meer mogelijk en wordt het chemotherapie. De gemiddelde levensduur is dan 2 jaar.Omdat de kanker al in de lymfeklieren zal zal het waarschijnlijk al door de lymfe op andere plaatsen zitten.
Ik heb een heel goed boek gelezen en dat kan ik je zeker aanraden. het gaat vooral over de relatie en wat het doet met je relatie. Het heet "Als je man verandert" door Marion Bloem en Paul Kil. De laatste is een uroloog die ook nog veel medische dingen vertelt. Je kunt het bestellen op bol.com Ik heb er veel aan gehadm ook omdat het vooral ook over de vrouw gaat die er ook nog is.
Wat de seks betreft...ja daar kan ik je weinig over zeggen. Wij hadden al 6 jaar geen seks meer. Uit elkaar gegroeid, we hebben een zakelijke relatie zeg maar. En omdat hij ook nog eens een autisme stoornis heeft praat hij er niet over en ik weet daar dus niets over te zeggen. Ik denk ook wel eens, stel dat we een normale relatie hadden dan heeft dat allemaal een enorme impact. Ik denk ook dat er in het ziekenhuis wel aangeboden werd om in een gespreksgroep te gaan of zo, maar daar is hij natuurlijk niet op ingegaan. Want thuis praat hij er nooit over. Het ergst vond ik nog wel dat hij al 4 jaar klachten had en nooit ermee naar de huisarts wilde. Ik heb het hem zo vaak gezegd, maar hij luistert nooit naar mij. En daar ben ik nu nog best kwaad over. Hij beseft niet dat wij, de kinderen en ik, er ook mee opgescheept zitten. Hij is bijna 60, dus nog best jong.
Hoe oud is jouw man? Praat hij er wel over?