Schoonvader oordeelt veel

Beertje

Heb je door hoe bot jouw reactie is?

En nee, ik zou het ook niet fijn gevonden hebben als mijn schoonouders zonder aankondiging in mijn huis hadden gestaan. Denk wel dat ik ze als ik aangekleed was een kop koffie zou hebben aangeboden, maar dat doet er niet toe.

Wat Ik88 over haar schoonvader schrijft is trouwens niet te vergelijken met wat jouw verhaal.

huh Beertje?

Beertje, naar mijn idee sla je de plank twee keer erg mis.

Over AnneJ: ze mag zelf reageren als ze wil, maar ik vind haar juist absoluut niet bot! Ik begrijp je boze reactie totaal niet. Ze reageert veel (stiekem vraag ik me wel eens af of ze nog wel voor iets anders tijd heeft ), meestal relativerend. Begrip voor anderen kwekend. De-escalerend. Het 'klein maken' - dat lees ik vaak bij AnneJ en dat werd ook al genoemd in het draadje over fijne forum-mensen.

Daarna je verhaal over je schoonouders die zomaar je huis binnen lopen waarbij er een kans is dat je dan net in je blote kont staat - wat ook precies het geval was-: tja, trek inderdaad iets aan en laat daarna weten dat ze die sleutel alleen mogen gebruiken bij bijvoorbeeld vakantie of op verzoek, maar dat het anders de bedoeling is dat ze eerst aanbellen. En dan gezellig koffie maken (zou ik doen).
Ik ben het verder met Wilgenroosje eens dat dit weer een heel ander schoonouder-verhaal is en niet veel te maken heeft met het verhaal van ik88.

Reactie

Geen reactie meer nodig.
Maar ik denk wel dat de stress die het allemaal oplevert soms te weinig erkenning krijgt. Het is toch inderdaad wel een, vind ik,sterke kant van dit forum dat je kijkt wat iemand zelf kan doen om zaken op te lossen of in goede banen te leiden. Het is nou eenmaal een heel ander verhaal om een ander te veranderen.

sjonge

neem jezelf en je omgeving eens wat minder serieus. Als iemand mij zou vertellen dat hij het wel erg vindt dat ie van mij geen kerstkaart krijgt zou ik spontaan aanbieden dat hij, en alleen hij een kerstkaart krijgt!
Als hij zegt dat het hem te snel gaat: het gaat jou niet snel genoeg!

Je moet echt eens proberen met iets minder spanning in het leven te staan en niet zo veel te denken!
Het lijkt er ook op dat je dus ook iets met schoonfamilie in het algemeen hebt. Of heb je dit met veel anderen ook?

nooit doen!

Het kan best dat jij moeite hebt met schoonpapa.
En aan wie dat ook ligt, stiekem ben ik het óók eens met je vriend, het ligt aan jou..., hoe dan ook moet je schoonpapa niet afbranden bij je vriend.
Zoek daar iemand anders voor! Klaag bij je moeder, vriendin, hier, maar niet bij je vriend!
Dat is niet goed voor je relatie.
Natuurlijk zit je vriend in een loyaliteitsconflict, jij brengt hem daarin. Hij is natuurlijk loyaal aan zijn vader. En zelfs al was zijn vader een enorme ploert. Dan nog mag hij daar alleen maar over klagen, of niet, en niemand anders.

oordelen

hmm.... ik ben het eens met de rest dat je wel heel erg gevoelig bent voor andermans oordeel en in de opmerkingen van je schoonvader wel heel snel een negatief (ook nog) oordeel ziet. Tenminste, de voorbeelden die je geeft komen mij niet over alsof de man aldoor zijn oordeel klaar heeft. Ik zou haast denken dat jij heel onzeker bent en afhankelijk bent van permanente bevestiging om je goed te kunnen voelen.

Ik heb zelf nogal negatief ingestelde ouders, die overal een oordeel over hebben, weinig genuanceerd. Het heeft heel lang geduurd voordat ik doorhad dat hun visie op dingen niet standaard is. En ik heb ook moeten leren dat als je een andere mening hebt, die er niet toe doet, je die voor je kunt houden. Of nog belangrijker: dat je ook bevriend kunt zijn met mensen die andere keuzes maakt (mijn ouders hebben dus geen vrienden). Eigenlijk zijn andere mensen veel vriendelijker gebleken dan ik dacht, nadat ik het huis ben uitgegaan
Bijvoorbeeld: de buren nemen kunstgras en dat zou ik persoonlijk niks vinden voor m'n eigen tuin. Dat hoef ik niet te zeggen tegen de buren natuurlijk, want het doet er niet toe wat ik van de tuin van de buren vindt. Alleen als ze mij serieus zouden vragen wat ik van de nieuwe tuin vindt, zou ik kunnen zeggen dat kunstgras niet mijn keus zou zijn, maar dat het erom gaat dat zij er blij mee zijn. Of ik zou ze kunnen vragen waarom ze voor kunstgras hebben gekozen... mijn ouders zouden meteen kunnen vinden dat die buren in z'n geheel niet meer deugen, omdat ze kunstgras nemen. Dat zeggen ze dan weer niet tegen de buren (alhoewel mijn moeder er wel zou kunnen uitflappen dat kunstgras lelijk is maar ze hebben de buren intussen wel in z'n geheel, als persoon, afgekeurd.

Misschien ben jij wel opgevoed met het andere uiterste? Zou dat ook nog kunnen?

Bedankt

Dag allemaal,

ik ben erg blij met alle reacties die ik heb gekregen. Jullie hebben mij een goede spiegel voorgehouden. Ik heb bruikbare tips en aanwijzingen ontvangen. Echter merk ik ook nadelen van het inzetten van een dergelijke forum als deze, want ik merk dat men soms hier voor je gaat denken van 'oh ze staat niet open', zoals Egel zegt. Maar zoals ik van de meeste reacties heb geleerd van jullie, ga ik daar niet zoveel meer van aantrekken.

Als je er verder mee kunt...

...zijn onze reacties niet voor niets geweest. Alle goeds gewenst!

fijn

dat je het zo opvat! Heel goed, hopelijk kun je nu beter overweg met de manier van communiceren van je schoonvader

Ik88: je hebt geen goedkeuring nodig

Hoi Ik88, ik heb wel een beetje met je te doen hoor. Ik lees een beetje tussen de regels door, dat je graag wil dat je geaccepteerd wordt, met je beslissingen en dat hij dara een positief oordeel over heeft in plaats van kritiek. Het klinkt een beetje alsof je schoonvader nog in de ouderrol zit ("ik weet het wat goed voor jou is en hoe het hoort" en jij nog erg in de kindrol "ik wil graag goedkeuring, erkenning". Probeer uit die kindrol te stappen. Je kan hier wat over lezen , het heet "transactionele analyse". Even googlen.

Je hebt geen goedkeuring of bijval nodig van je schoonvader over je vakantieplannen/loopbaankeuze/kampeerervaring etc etc. Je bent een volwassen vrouw (neem ik aan). Op het moment dat jij je als volwassene opstelt, door zijn oordelen te nemen voor wat ze zijn: meningen, en dus geen waarheden, kun je het ook wat beter loslaten. Op termijn zal hij jou dan ook meer als een volwassene gaan benaderen (en misschien zelf respect hebben voor je keuzes) in plaats van een kind. En anders is afstand nemen een goed alternatief. Je kan namelijk niet verwachten dat hij verandert. Het enige wat je kunt doen is veranderen hoe jij op hem reageert, hoe hij jou raakt.

Ik heb al meer dan 25 jaar zo'n schoonvader en ik weet hoe vermoeiend het is als iemand altijd maar een mening/oordeel geeft, en die dan vervolgens negatief is. Dus ik geloof je wel als je het gevoel heeft dat er altijd wordt geoordeeld: dat zou heel goed ook echt het het geval kunnen zijn. Het enige wat er is; je hoeft er niets mee te doen; sterker nog: de enige manier om er mee om te gaan is loslaten, afstand nemen van wat er gezegd wordt. Het zegt niets over jou, het zegt wat over de manier waarop hij naar het leven kijkt.

Ik heb daar zelf een hele ontwikkeling in moeten doormaken (door echt te gaan beseffen dat de manier hoe ik reageer echt bij mij ligt, hij gaat niet veranderen); mijn man heeft daar ook een hele ontwikkeling in moeten doormaken, door niet van mij te verwachten dat ik altijd maar meebeweeg om gezeik te voorkomen, maar dat ik het dus soms nodig heb om afstand te nemen. Inmiddels hebben we zo ongeveer wel een manier gevonden om met elkaar om te gaan. We zien elkaar een paar keer per jaar en dat is voor mij genoeg. Bij mij gaat wat hij zegt het ene oor in en het andere oor uit. Ik heb verder niet van hem nodig, ik tolereer hem omdat hij de vader is van mijn man, maar dat was het dan ook wel.

Wat wel ontzettend belangrijk is is dat je met je partner blijft praten. Blijf praten wat het met jou doet en hoe je je voelt. Maar : hou het ook vooral bij jezelf. Je schoonvader zal niet veranderen. Je partner zal hierin ook een ontwikkeling moeten doormaken, door te accepteren dat zijn vrouw niet dezelfde houding ten opzichte van zijn vader hoeft te hebben als hijzelf. Als hij wil meebewegen met alle nukken/oordelen/meningen, dan is dat zijn keuze (en zijn proces om daarvan los te komen als hij dat wil), maar hij kan en mag niet van jou verwachten dat jij niet je eigen keuzes mag maken. Respect voor elkaar is hierin cruciaal. ook al vind hij het niet leuk, hij moet het wel accepteren. En jij moet accepteren dat hij op zijn eigen manier met zijn vader omgaat.

Toevoeging Ook zo

Ik zou aan de laatste alinea van Ook zo willen toevoegen dat het belangrijk is dat je vooral geen ruzie maakt hierover met je partner. Hij hoeft het niet met jou eens te zijn. Dus als je met je partner praat en over hoe jij je voelt hoeft hij dat niet 'goed' te vinden of te begrijpen. Het is een feitelijke situatie en in hoeverre hij daar begrip voor heeft is niet het te bereiken doel. En ook andersom, als hij het totale nonsens vindt, of aanstellerij, of wat dan ook: daar gaat het niet om. Je vertelt hem wat je voelt met alleen het doel dat hij weet (kennis heeft van) wat het met jou doet en welke beslissingen jij daarover neemt.

neem mijn schoonouders…ha,ha,ha

Over oordelen gesproken.
Schoonmoeder dat ze mijn moeder had horen zeggen dat ze wel eens naar de V&D ging.
Nog geen 5 min later (net toen mijn ouders vertrokken waren) zegt schoonmoeder luid en duidelijk: "Mensen die naar de V&D gaan zijn sloebers!!". Over oordelen gesproken. Zegt meer over schoonmoeder dan over een ander.

Schoonvader: Tijdens een familiebijeenkomst bij een tante van mijn man. De broer van mans Oom is gepensioneerd, net als schoonvader, en vraagt belangstellend of schoonvader activiteiten doet als voorzitter zijn van een vereniging of iets in die richting. Gewoon een nette, belangstellende vraag. Ik hoorde dat toevallig en zag ook dat schoonvader nogal bot en afwijzend reageerde naar de man die op zijn beurt maar met iemand anders ging praten. Schoonvader leek door een wesp gestoken.
Later bleek dat hij boos was door het "OORDELENDE gedrag van die vent want die was natuurlijk directeur geweest en hij niet en die man heeft na zijn pensioen allerlei neven activiteiten die hij ook moet doen".

Over oordelen gesproken!!

Die vraag van je schoonvader zou ik zelf opvatten als: "Hij heeft het gewoon niet goed verstaan en bedoelt hij dat wel als een oordeel gewoon zeggen: "Ja, wij gaan een midweekje weg; dat heb ik je toch al verteld?"
Klaar.

Laat los

Ik denk dat je schoonvader het niet zo kwaad bedoelt. Hoe oud is hij eigenlijk? Het kan ook een leeftijddingetje zijn dat de wereld en de gesprekken gewoon te snel voor hem gaan.
Maar je leeft met je vriend samen en niet met zijn vader. Dus verbijt je frustraties en laat het ook echt los. Misschien is het gewoon geen aardige man. So be it. Ik spreek uit ervaring. Ik ken mijn schoonvader nu 27 jaar en iedere keer zit ik met kromme tenen. Mijn man gelukkig ook, dat scheelt. Hij heeft nogal een uitgesproken mening, zullen we maar zeggen. In het begin ging ik er tegenin, maar daar kwam alleen maar ruzie van. Dat was hij niet gewend, ik dus wel. Bij een bezoek kijk ik de wijzers vooruit.

Als schoonmoeder...

Middelste van 16 had ruim een jaar lang een nogal gevoelig vriendinnetje. Hij vertelde me een keer dat ze helemaal van slag was en zich zelfs een tijdje soort vsn buitengesloten voelde. Reden: ik had (samen met een van onze andere kinderen) de slappe lach gehad over ( en ja, wat overdreven meegezongen met) een in onze ogen nogal over the top dramatisch top 40 liedje dat zij eigenlijk wel leuk vond. (En even voor de goede orde...we hadden geen idee wat haar mening over deze song was. Natuurlijk hebben we niet willens en wetens haar all time favoriet belachelijk gemaakt)

Waarschijnlijk vond ze ons ook heel snel oordelend. Het is ook nooit helemaal goed gekomen tussen ons. maar eerlijk gezegd vond ik niet dat dat (alleen) aan mij lag...

Ingrid

Opsplitsen

Ik heb de indruk, dat jij niet zo goed onderscheid kunt maken tussen oordelen, een mening hebben, veroordelen, humor (hoe fout je die ook kunt vinden), iemand afbranden e.d.. In het geval van schoonvader kan ik me voorstellen dat 14 maanden te kort voor je zijn om hem volledig te kunnen doorgronden. Het kan dan inderdaad wel nuttig zijn, om van je vriend aan te nemen dat hij zijn vader beter kent dan jij.

Lees eens over Amsterdamse humor. Geen idee waar jullie vandaan komen, maar als je niet bekend bent met dat soort humor, kun je er moeite mee hebben. Mijn eigen man vindt het maar niks. Ik kan er wel tegen, zolang maar duidelijk is dat het als humor bedoeld is.

De opmerking over de PvdA, kán bedoeld zijn als sarcasme. Als vader normaal VVD of PVV stemt en hij hoort zoon zeggen dat hij weleens op de PvdA gestemd heeft, dan kan dat reden zijn voor zulk sarcasme. Dus? Hoe erg is dat? Zo'n gesprek zou bij ons ook plaats kunnen vinden. Als hier een kind op de PVV zou stemmen, zou ik daar grondig van gaan zuchten. Verschil met schoonvader is, dat ik dan eerder zou zeggen dat kind vast niet goed begrepen heeft waar de PVV voor staat en dat ik het er niet mee eens ben, maar dat kind zelf die keus mag maken. Ik zou dus ook zeker een oordeel hebben in dit voorbeeld. En dat mag, als je elkaar verder maar respecteert. Ik kan me de tijd nog herinneren, dat het eigenlijk not done was om over politieke keuzes te praten. Dat was privé. Dat is nu niet meer zo stellig en dan kun je verwachten dat mensen een mening over je keus hebben. Zo zij het.

Maar het hoeft geen kritiek of sarcasme te zijn. Het kan ook bedoeld zijn als 'Goed zo jongen! Stemde je maar altijd op de PvdA!'. Als dát het is, zie ik het zéker niet als veroordeling maar als wens. Ik zou het ook fijn vinden als mijn kinderen mijn politieke richting zouden kiezen. Iemand mag dat eerlijk zeggen. Dat betekent niet dat je de ander aan het afbranden bent. Er zit hoe dan ook wel een oordeel in, maar je kunt niet van iemand eisen dat hij nergens een oordeel over mag hebben. Oordelen doet iedereen. Jij ook.

Wat het kamperen betreft, had je kunnen reageren met gespéélde verontwaardiging (met een lachje dus) en 'oh lekker is dat! Wat is kamperen dan volgens u/jou?' Ik heb de indruk dat je meer ad rem moet worden met deze man. Als dat geen eigenschap van je is, kan het best moeilijk zijn om dat te leren, maar ik heb de indruk dat je die eigenschap mag gaan ontwikkelen. Daar is meer zelfvertrouwen voor nodig. Geloof in je eigen keuzes, geloof erin dat jij geen toestemming nodig hebt voor een bepaalde mening. Geloof er ook in dat je net zoveel recht op een mening hebt. Makkelijk gezegd... ik doe er al mijn hele leven over .

Vriendschappen met mensen die een totaal andere humor hebben, totaal andere opvattingen hebben e.d., zijn bij mij door de jaren heen een kalme dood gestorven. Jij kan de relatie met je schoonvader geen kalme dood laten sterven. Je moet het met hem doen, zolang deze relatie duurt. Probeer er daarom ook van jouw kant iets van te maken. Na elk bezoek kun je de deur weer achter je dichttrekken en is alleen belangrijk hoe gelukkig jij met je vriend bent.

Probeer voor je boos, verdrietig of verontwaardigd raakt over iets wat je schoonvader zegt te beoordelen hoe het bedoeld kan zijn. Vraag desnoods hoe hij het bedoelt, zonder boos te klinken. Gewoon: hoe bedoel je/bedoelt u? Ik heb echt de indruk dat je alles wat hij zegt véél te serieus neemt en het té snel als kritiek ervaart. Het is gewoon een rare snijboon, met humor waar jij nog aan moet wennen. Wie weet zul je er nooit aan wennen, maar probeer het te plaatsen en van je af te schuiven als iets waar de man last van heeft en niet jij. Dat ik eerst zei dat je meer ad rem moet worden is misschien in tegenspraak met dat je eerst moet nadenken over hoe iets bedoeld kan zijn. Die twee gaan niet in een moment samen. Maar je kunt het wel als opeenvolgend traject proberen. Als je het hebt leren begrijpen, weet je hoe je er mee om moet gaan. Laat je niet zo makkelijk van je stuk brengen! (zeg ik met een bemoedigende glimlach)

Ach ja

De meeste mensen vinden wel wat, sommige zeggen het niet, sommige wel in meer of mindere mate, handiger of onhandiger. Ik ben wel veel erger gewend, mijn schoonmoeder heeft in het begin zeker zes maanden helemaal niks gezegd omdat ze mij stom vond.

Maar weet je, mensen die jij stom vindt doen (soms), mensen die jou stom vinden doen (soms): je hebt ze en je houdt ze. Het fijne is dat je dat zo groot en zo klein kan maken als je zelf wilt.

Je kunt denken dat hij stom oordelend doet en dat dat erg is en dat dat uit de weg moet en dat jij daar iets mee moet of hij of je vriend of jullie alle drie.

Je kunt ook je schouders ophalen. Wat maakt het uit wat hij vindt? Hij heeft zijn mening over een midweek vakantie en jij de jouwe en that's it.

Ik denk dat je gelukkiger wordt van de tweede optie. Ik wel tenminste.