Schoonvader oordeelt veel

Karaktertrek?

Naar mijn ervaring zijn er nu eenmaal mensen op de wereld, die overal een mening over (willen) hebben en die deze mening ook altijd moeten ventileren van zichzelf.
Ik ken er nogal wat, mijn moeder bijvoorbeeld. Je kunt dat zien al 'oordelen' en dat is het natuurlijk ook. Maar wat is er mis mee? Het staat hun toch vrij om van alles te vinden?

Ik zeg dan: 'Ja dat vind jij.' En als ze de mening herhalen: 'Ja, ik weet dat je dat vindt, dat zei je zo pas ook al.'

En verder trek ik me er niets van aan. Ik heb ook wel meningen over hen, maar het verschil is dat ik die voor me houd. (of hier op het forum verkondig, zoals in dit geval)

Ik vind post #24 in dit draadje een mooie, misschien heb jij er ook wat aan?
http://www.ouders.nl/forum/relaties/mensen-die-steeds-zelf-alleen-maar-aan-het-woord-zijn

hoe belangrijk is het voor je,

Wat is het precies wat je raakt / waar je je aan ergert?

Want veranderen zul je de schoonvader niet, dus misschien helpt het om te bedenken wat je het ergste vindt?

Voel je je beledigd door zijn mening over jou en jouw verhalen? Vind je in het algemeen dat hij 'te oordelend' is (over wat er in de krant staat, over de kleur van de auto, dat soort dingen)? Zou je willen dat je gewoon een aardig (koffie-automaat/voordeur-/klets-)gesprek met hem kunt voeren zonder dat hij er telkens oordelen doorheen fietst? Of zou je best graag met hem willen discussieren omdat hij wel interessante gezichtspunten heeft (maar het gewoon rottig brengt?).

Op zich vind ik het niet raar dat jij en je vriend er anders naar kijken. Dat is ook helemaal niet erg om dat aan elkaar te vertellen.
Maar het is aan jou zelf om te bepalen hoe je ermee omgaat.

Als je je echt persoonlijk aangevallen voelt, dan zou ik het heel snel van me af laten glijden omdat discussies met je schoonvader volgens mij zonde van je tijd zijn. Hoe nodig is het dat hij jou aardig vindt?

Als je je niet persoonlijk aangevallen voelt, maar het telkens vervelend vindt hoe het gaat kun je gespreksonderwerpen proberen aan te passen, hem veel meer laten praten, de afwas gaan doen , dat soort dingen. Zoiets als een tandartsbezoek. Het moet maar het is niet leuk, het kan tegenvallen het kan meevallen. Zenn . . . . .

Ik zou zeker niet uitzoeken of hij 'veel' of 'weinig' oordeelt. Het is alleen maar belangrijk wat jij vindt en wil en wat je daaraan kan doen.
Misschien ben jij ook wel 'oordelend' in jouw enthousiaste verhalen en vindt zijn vader dat jij het verkeerd ziet . . ?

gr Angela

Algemeen oordelend

Goede vragen die je stelt Angela. Wat mij precies ergert is dat hij 'snel' oordeelt en 'snel' conclusies trekt en anderen probeert in een bepaald hoekje te duwen in het liefst 'zijn mening'. Toen mijn vriend tijdens het eten een keer zei dat hij weleens op de PvdA heeft gestemd, zei zijn vader dat hij dat maar altijd moet gaan doen. Gelukkig dat mijn vriend zich daar niet zoveel van aantrekt. Maar toch zou ik het wel vervelend als mijn ouders dat doen. Voornamelijk mijn eigen vader heeft mij waardevrij opgevoed.
Ik vat het inderdaad snel persoonlijk op, omdat ik het idee dat ik ook iets moet zijn in zijn ogen wat ik niet ben. Dat stelt hem dan teleur en daardoor mij dus ook.
En als er vier van de zes bijeenkomsten al over je geoordeeld wordt, dan vind ik dat veel. Helemaal als je elkaar nog niet kent

realisser

jij je wel dat je ook je vriends mening nogal polariseert door deze te vertalen als'oordelen mag onbeperkt'. Je maakt er een heel erg zij/ik dingetje van. Dat helpt de zaak niet.

Kun je eens een voorbeeld geven van iets wat jij vertelt en wat er dan gezegd wordt dat voor jou als een oordeel voelt?

Probeer eens wat nonchalanter erin te staan. Laat het bij anderen als zij ergens een oordeel over lijken te vellen. Trek het je niet zo persoonlijk aan. In je laatste alinea is jouw opmerking ook veelzeggend. Jij ging naar de psycholoog om om te leren gaan met de kritiek en spanning vanuit de schoonfamilie. Daar lijkt toch ook echt een dingetje van jou te zitten. Inderdaad: een gevoeligheid...Overgevoeligheid.

Reactie

Tante Sidonia, wat ik met 'oordelen mag onbeperkt' bedoel is dat zijn hij een onderscheidt maakt in dat zijn vader dat wel onbeperkt mag doen, maar wanneer 'ik' er per ongeluk iets uitflap of iets anders vol waarde-oordeel zeg, dan is dat 'hel op aarde'.
Een voorbeeld van een oordeel van mijn schoonvader was afgelopen weekend als volgt: Mijn schoonvader vraagt aan ons of wij zomervakantieplannen hebben. Zowel mijn vriend als ik voeren hier beiden het woord. Ik zeg dat we waarschijnlijk een midweekje weggaan en niet zo heel ver. Mijn vriend voegt toe dat het dit jaar wat minder praktisch uitkomt en dat we het daarom op deze manier doen. Daar wordt verder niet op gereageerd. Een uur later komt mijn schoonvader hier plotseling op terug en zegt: Dus jullie gaan niet op vakantie dit jaar?
En dat laatste wat je zegt, dat vind ik dus heel tegenstrijdig van mijn vriend: Eerst voor mij opkomen dat ik niet per se naar een psycholoog had moet gaan en nu dat dus eigenlijk wel zeggen.

why do you care?

ik vind dit wel een pietluttig voorbeeld, ik zou dit echt afdoen als 'zennnn . . . . . kennelijk onthoudt schoonvader dit niet, blabla, ik vertel gewoon gebroken grammofoonplaat'. . .

Bottom line is nog steeds dat jij inderdaad degene bent die 'moet' veranderen. Je legt het probleem bij de schoonvader en bij je vriend, maar jij hebt zelf het probleem.

And you always have to look out for number one , want een ander kan dat niet voor je doen.
Dus bedenk wat echt je probleem is (je wilt kennelijk aardig gevonden worden en je vindt het belangrijk dat ze het met je eens zijn) en probeer dat aan te pakken. Dmv psycholoog lijkt mij prima, probeer het maar uiteen te rafelen en je gedachten/gedrag zo proberen te sturen dat je er zelf beter uitkomt en het beter naast je neer kunt leggen.
Dit is dus niet de eerste keer dat het je gebeurt, en vast niet de laatste situatie. Denk ik?

En nee dat maakt niemand goed of slecht in dit verhaal. Niemand heeft gelijk of niet.

gr Angela

pas op

en partner die bij een kortdurende relatie zo voor zijn ouders blijft opkomen zou ik niet willen. Ik heb bij mijn ouders gezien dat het heel belangrijk is dat (vooral een man) achter zijn vrouw staat zodat ze niet alleen staat tegen haar schoonouders.

Je ziet het hier ook overal op het forum. De vrouwen die een partner hebben die ze niet voldoende steunen hebben het het moeilijkst in de schoonfamilie.

hoofd

Ik denk ook dat het meer in jouw hoofd zit, dat jij geaccepteerd wil worden. Je had dit eerder en nu pas ziet je vriend dat jij idd een probleem hebt. Je bent onzeker. Geeft niks, maar het zit je kennelijk dwars en dan is het wel goed om daar hulp bij te zoeken.

Los van je schoonvader

Als ik een partner zou hebben die het 'hel op aarde' voor mij zou maken, als ik mijn mening geef, zou ik een einde aan de relatie maken. Ik kan me geen situatie voorstellen waarin dat acceptabel is.

En dat heeft niets met schoonouders te maken.

Ach

Die reactie op de vakantieplannen... Misschien begreep hij het niet helemaal, of vindt hij een midweekje weg geen vakantie.
Ik moest aan mijn ouders en schoonouders ook sommige dingen honderd keer vertellen, omdat ze het alweer vergeten waren of verkeerd begrepen. Ik wou dat ik ze nog had.
Ik zie die vraag van je schoonvader echt niet als oordelen.

Dat voorbeeld?

Waar zit het oordeel dan?

Ik zie het echt niet. En zelfs als dat er al heel verkapt in zit, wat is het probleem? Je schoonvader vindt een midweek dan blijkbaar geen echte vakantie. Waarom is het zo belangrijk dat hij zijn akkoord uitspreekt over jullie vakantieplannen?

Ik geloof je vriend eigenlijk wel. Volgens mij ligt het meer bij jou.

Dus jullie gaan niet op vakantie dit jaar?

Het lijkt me ook heel lastig een relatie te hebben met iemand die alles als verwijt of oordeel opvat. Je kan geen grapje meer maken, alles wordt onder de loep genomen.
Ik denk dat je echt te veel denkt, dat iedereen tegen je is.
Een simpele opmerking als: Dus jullie gaan niet op vakantie dit jaar?
Is: hoe zat het nou ook al weer?
Juist aardig bedoeld, geinteresseerd.
Jij vat het meteen op als : wat idioot, wie gaat er nou een paar dagen op vakantie, dat is toch geen vakantie zeg.
Maar dat zit in jouw hoofd, dat hoeft hij helemaal niet te bedoelen.
En stel dat hij het wel zo zou bedoelen, wat ik niet geloof: so what? Je gaat toch niet met hem op vakantie?
Het is jouw onzekerheid waar je last van hebt.

Zie het oordeel ook niet echt in genoemd voorbeeld

Midweekje weg is geen vakantie? Prima dat is de mening van je schoonvader.
Ik krijg van schoonouders wel echte oordelen over me uitgestort, midden in mijn gezicht of achter mijn rug.
Dat ik niet goed voor haar zoon zorg, omdat schoonmoeder er achter kwam dat hij pannenkoeken als warme maaltijd had gehad. Dat ik niet lekker kan koken, want de soep smaakt zo anders dan zij gewend is. (Ik had soep van verse tomaten, waar zij altijd een 6 borden pak presenteert.)
Zolang hij jou niet echt rechtstreeks aanspreekt op dingen die je doet zou ik het laten gaan. Pas als je echt afgekat wordt zou ik er wat van zeggen.

Recht op je mening

Ik denk dat je je inderdaad onnodig aangevallen voelt.
Maar ik (komen uit een ongezonde relatie) val vooral hierover: "wat ik met 'oordelen mag onbeperkt' bedoel is dat zijn hij een onderscheidt maakt in dat zijn vader dat wel onbeperkt mag doen, maar wanneer 'ik' er per ongeluk iets uitflap of iets anders vol waarde-oordeel zeg, dan is dat 'hel op aarde'."
Dit is helemaal niet oké. Vader heeft recht op zijn mening, akkoord, maar jij hebt evengoed recht op jouw mening. Als je partner zulk gedrag vertoont, moet je eens heel goed nadenken of hij het wel waard is jouw partner te zijn.

hel op aarde

ik denk dat als je kunt meegaan in de suggestie dat het een gevoeligheid van jou is, een onzekerheid die je wilt gaan ombuigen, dan zul je wellicht ook merken dat jouw vriend het niet 'hel op aarde' vindt als jij een oordeel geeft, maar dat jij het dan weer heftiger opvat dan hij het bedoelt.

al met al is het echt wel ingewikkeld, dat snap ik inderdaad. Maar als je voor ogen kunt houden dat het jouw gedachten zijn, die je dus kunt proberen te gaan beïnvloeden dan steek je je enerige in de juiste dingen.

Misschien moet je het een tijdje ook niet bespreken met je vriend. Als jullie er toch niet vaak heengaan, kun jij rustig je ding doen in je hoofd en voornemens proberen uit te voerenin het dagelijks leven. En als er dan weer een bezoekje aankomt vraag je aan je vriend of hij je kan helpen bij je voornemens uitvoeren (bijvoorbeeld dat je de afwas gaat doen als je het moeilijk vindt en dat hij je dan even 'laat gaan', of dat hij helpt de conversatie luchtig te houden als jij onverhoopt té diep op iets reageert?)

gr Angela

Lastig

Ik zou het knap lastig vinden om een vrouw te hebben die wil dat ik tegen mijn ouders voor haar kies en niet de harmonie mag bewaren door haar uit te leggen dat deze mensen nou eenmaal zo in elkaar steken, korrel zout.
Mogelijk dat vriend het zelf ook een lastige eigenschap vind van zijn vader waar hij als kind misschien wel last van heeft gehad, fijn is dat niet dat voortduren beoordelen, maar het zijn wel zijn ouders en hij is er mee in het reine.
Nu jij nog.

Reactie

Ander voorbeeld van een oordeel was dat ik mij überhaupt al ging verontschuldigen over dat ik geen kerstkaartjes had gestuurd vanwege drukte. Hij ging datdat ook nog bevestigen dat hij dat wel jammer vond. Terwijl hij gewoon had kunnen reageren: dat geeft niet. Ook vond hij dat ik niet voldoende kampeerervaring had nadat hij vroeg of ik voldoende kampeerervaring had. Ik zei dat ik met school en met mijn ouders veel had gekampeerd. Niet vragen over hoe en wat, maar gelijk oordelen dat dat geen ervaring is. En een paar maanden geleden heb ik met plezier besloten een nieuwe opleiding te starten. Met enthousiasme heb ik dit nu twee keer verteld en allebei de twee keren waardeert hij niet mijn enthousiasme maar zegt hij:dit gaat mij nu veel te snel.

ja?

De voorbeelden zijn duidelijk. Maar wat vind jij ervan i.r.t. de suggesties dat jij zelf de regie hebt over je gevoelens en gedachten? En dat je hem in de basis niet nodig heb voor jouw levensgeluk?

En m.b.t. het specifieke voorbeeld dat je noemt: "Met enthousiasme heb ik dit nu twee keer verteld en allebei de twee keren waardeert hij niet mijn enthousiasme maar zegt hij:dit gaat mij nu veel te snel."

Ik vind het behoorlijk netjes en 'geavanceerd' dat hij weet te melden dat 'dit nu veel te snel gaat'. Tenminste, als hij bedoelt dat jij te snel praat/te veel informatie geeft die hij niet aankan', dat soort dingen.
Hij probeert dus meta-communicatie te doen?
Of is dit een inhoudelijke boodschap naar jou van hem dat jíj te snel gaat en dat hij het verkeerd vindt dat jij zo enthousiast bent ofzo?

gr Angela

Sorry zeggen

Tegen sommige mensen zeg je niet 'sorry'. Dat is vaak een beleefdheidsfrase die sommigen al te letterlijk nemen. En dat interpreteren als een schuldigverklaring. Wat ze vervolgens bevestigen en er op door gaan.

Carrière

Ik ga een carrièreswitch maken. Ik denk dat hij het besluit om die switsch te maken als 'te snel' ervaart, omdat hij de context niet weet en het misschien niet zag aankomen. Daarom: te snel oordelen/ conclusie trekken weer. Het besluit van deze switch is in mijn optiek niet goed of fout.

ja?

en?
Je bent weer vanalles aan het denken.
Zelfs voor hem.
gr Angela

Wat ik lees uit jouw voorbeelden

Is dat jij wil dat hij het eens is met wat jij zegt of doet en daarover geen opmerking mag maken. Bij al je voorbeelden is er volop ruimte voor verder gesprek, maar als je een andere mening opvat als oordeel, tja, dan kom je niet verder.

Reactie

Angela67, ik reageer op jouw reactie, omdat jij ook allerlei dingen voor hem aan het denken bent. Ik vul je alleen aan wat mogelijk is.

nee

ik denk niet voor hem, ik probeer jou te helpen je gedachten te sturen.
ik was niet bij het gesprek dus jij weet meer.
het gaat er niet om wat hij denkt het gaat erom wat jij denkt en waarom.
Daar ga je niet op in.
gr Angela

Ik88

Je hoeft niet uit te leggen dat je geen kerstkaartjes stuurt. En als je dat toch doet kun je je schoonvader niet verplichten te zeggen dat dat niet erg is. Hij vindt het jammer. Nou, dat is dan zijn probleem en niet dat van jou.

En dat hij vindt dat je niet genoeg kampeerervaring hebt...waarom raakt dat je zo? Kan jou het schelen, ook zijn ding. Het is een mening van je schoonvader, geen feit.

Geldt ook voor je carriereswitch. De één zal enthousiast reageren en je schoonvader niet. Kan ook bezorgdheid zijn trouwens. Misschien is ie als je lekker gekampeerd hebt en als je nieuwe uitdaging goed gaat lopen wel hartstikke trots.

Heb in het verleden een mindfulnesscursus gedaan. Kun je het veranderen? Nee? Laat los! Heb ik trouwens veel vaker langs zien komen hier op OO.

Ik vind het geen overtuigende voorbeelden

Die man heeft een mening en is gewend om die thuis te uiten. Dat moet ook kunnen binnen een gezin. Ik hoop dat zijn vrouw en zoon hun mening ook kunnen geven.
Jij bent erbij gekomen en hij doet waarschijnlijk niets anders dan eerst. Alleen vind jij dat moeilijk.

Ik heb een collega die altijd overal zijn mening over geeft. En dat is meestal geen positieve. Ik vind dat wel eens lastig praten. Maar ik voel mij dan niet persoonlijk aangevallen, beoordeeld of niet serieus genomen. Ik vind het vooral jammer voor die collega omdat mensen hem daardoor minder leuk vinden.

Ik zou de volgende keer het gesprek op een ander onderwerp brengen als jij je ergert. Of juist doorpraten en hem vragen wat hij bedoelt en dan doorvragen. Aan het eind zeg je dan: Ja, ik snap wat u bedoelt.
Hij blij.
Dat is niet hetzelfde als hem gelijk geven. Je kunt prima een andere mening hebben maar het is altijd prettig als iemand snapt wat je bedoelt.

Inzichten uitwisselen

Het is mij nu heel duidelijk dat jij de opmerkingen van je schoonvader heel negatief interpreteert. Heb je misschien niet zo'n stevig zelfbeeld?

Ik hoor alleen maar voorbeelden waar hij zijn mening geeft of zelfs een neutrale opmerking maakt. Als het een mening is, dan brengt hij die ook nog op een manier waarbij allerlei interpretaties mogelijk zijn. Wat mij betreft helemaal geen reden om je afgewezen te voelen.

Hij MAG het jammer vinden dat je geen kaartjes gestuurd hebt. Moet hij daar dan over liegen? Maar dat hij het jammer vindt, betekent nog niet dat jij het fout gedaan hebt. Jij had goede redenen om het niet te doen. Hij had het alleen leuk gevonden wel een kaartje te krijgen. Jammer, zijn probleem, niet het jouwe. Ga door met je leven.

Hij kan vinden dat als je nog ooit in je eentje op de Noordpool gekampeerd hebt, je geen echte kampeerervaring hebt. So what? Jij hanteert een andere definitie. Geeft toch niks?

Moni geeft goede tips: praat over wat anders, of vraag belangstellend (!) door. Niet aanvallend. En voel je ook niet aangevallen. Zijn mening is maar een mening, de jouwe is evenveel waard. Het is geen wedstrijd, niemand hoeft te winnen. Je wisselt gewoon inzichten uit.

psycholoog

Herken je de suggesties van de sessie(s) bij de psycholoog die je al eens gehad hebt?
Wat kwam daar toen uit?
gr Angela

@AnneJ

Is er eigenlijk ook maar een draatje dat je iets positiefs kan zeggen? Sorry hoor maar je bent een bot figuur!!! En nee ik doel niet op mijn draatjes. is er misschien iets waar jij zelf op kan reageren vanuit je gevoelens die meer zijn dan alleen boze gevoelens naar je eigen ex. Ik heb veel gelezen op dit forum maar je bent zo negatief naar mensen... We moeten alles snel en kort op een forum plaatsen en ja soms vertel je dan dingen niet die essentieel zijn. Maar soms brand jij iemand echt af.

Verder snap ik gevoelens naar schoonouders die niet altijd fijn zijn goed. Ik midden in een burn-out, een dag ( komt eens per 3 mnd voor) zonder kinderen hoorde mijn schoonvader het huis met zijn zelf gemaakte sleutel betreden... Terwijl ik in mijn blote kont door het huis wandelde... Kleding aan gedaan van oudste kind van 10 ( paste net niet) maar edele delen bedekt, mijn slaapkamer beneden gezocht en me omgekleed. Daarna vertrokken uit huis. Reactie van schoonouders was, jij maakte geen koffie en vertrok... De volgende keer sta ik gewoon in evakostuum voor zn neus als hij in mijn huis staat zonder bellen, vertellen etc...