Schoonmoeder

gezellig

Dochters gaan blijkbaar altijd voor schoondochters, dat heb je er nu van geleerd.
Je dochter is echt niet de dupe ervan dat oma maar kort is geweest hoor. Je maakt er een groter drama van dan het is.
De dupe zijn van iets of iemand is als iemand je oplicht of als er iets van je wordt gestolen. Oma is toch geweest? Of dat nou een uur of drie uur is, maakt toch niks uit?

Tja

Er zullen niet zo veel moeders zijn die schoondochters boven dochters stelle. Toch?

'Gelijk behandelen' is een nobel streven, maar met je eigen kind heb je geschiedenis sinds dag -0 en dat haalt een ander nooit in. Het is wijs als schoonkinderen dat beseffen. Je eigen moeder kent je over het algemeen van haver tot gort en weet waarom je soms ontzettend stomme en onlogische beslissingen neemt. Moeders zijn vaak geneigd dat te vergeven.

Andere keuzes.

Je schoonmoeder maakt andere keuzes dan jij, misschien, zou maken. Je weet niet wat de toekomst brengt, jou kinderen zijn nog klein, maar er komt nog van alles op je pad.
Ik begrijp je schoonmoeder wel, ze hoeft niet te kiezen tussen haar kinderen, wat er ook is gebeurd. Dat is jou frustratie en misschien ook van je man. Zij denkt er anders over, de moederliefde overheerst.

Laat het los en geniet van elkaar zolang je schoonmoeder er nog is. Nu pak je, door het contact te verbreken met haar, je kinderen hun oma af.

Schoondochters grrrr!

Nou ja, ik heb ze nog niet hoor, maar bij het idee van een schoondochter die één van mijn kinderen van begin af aan "best wel vervelend" vindt en haar mening in de jaren daarop niet onder stoelen of banken schuift (ze zelfs als "feit" presenteert) doen mijn haren bij voorbaat recht overeind staan.

Als moeder neem ik graag zelf de beslissing hoe ik met mijn kinderen omga. En waar de grens ligt van wat toelaatbaar is binnen het contact tussen het "vervelende" kind en mijzelf, dat bepaal ik ook graag zelf.

voor jezelf houden

Je schoonmoeder is toch naar de tweeling gegaan en ook al zou jij dat niet gedaan hebben, het is háár dochter en háár beslissing. Je had van alles mogen denken hierover maar niet moeten zeggen, (ze vroeg je neem ik aan niet om je mening toch?)
Je schoonmoeder is wellicht vergevingsgezinder dan jullie zijn, het is nooit te laat om iets goed te maken toch?
En dat oma maar even op de verjaardag van kleindochter is omdat 'Kim' kwam, is misschien niet zo handig, maar nou ook geen ramp? Ze was er, en ze zal heus wel vaker komen dan alleen op de verjaardagen.
Zo is er voor je schoonmoeder iedere keer wel wat, nu is het weer aan de beterende hand met 'Kim', gaan jullie weer steigeren.

Dus mijn advies is, strijk je hand over je hart, wees blij voor je schoonmoeder dat het tussen haar en "Kim' weer wat beter gaat en verder hoef jij ze natuurlijk niet te zien die "Kim en Dennis" als je daar geen zin meer in hebt, maar laat je schoonmoeder vrij hierin.

Goed maken

Schoonmoeder grrrr. Als je jouw redenering volgt kan het dus nooit meer goed gemaakt worden tussen Kim en haar moeder. Kim heeft moeder al te veel aangedaan (dus moeder mag geen toenadering zoeken naar Kim) en Kim was boos vertrokken naar de andere kant van het land (dus Kim mag geen toenadering zoeken want dan had ze maar niet weg moeten gaan).
Tja.

Leven en laten leven

Persoonlijk vind ik ook wel dat je buiten je boekje bent gegaan met wat je tegen je schoonmoeder hebt gezegd, al begrijp ik je volkomen. Het is niet aan jou, jij bent 'maar' een schoondochter. Het klinkt misschien heel hard, maar vaak is het gevoelsmatig wel zo.

Hoe zou jij je voelen als je dochter niet op de crematie van je man zou komen, maar daarna wel toenadering zoekt? Zou jij het niet achter je kunnen laten, zodat je de kleinkinderen kunt zien? Wat zou jij ervan vinden als iemand daar dan wat van zegt?

Wees blij voor je schoonmoeder dat er weer contact is. Waarom is man zo boos? Is het niet veel zinvoller als hij duidelijk tegen zijn moeder zegt dat het hem erg veel pijn doet als zij maar kort op de verjaardag van jullie kind komt, vanwege een bezoek van Kim met tweeling. Geef daarbij dan ook het liefste meteen aan wat hij dan wel wil. Bijvoorbeeld: ik heb dan liever dat je op een andere dag komt, zodat je er echt voor Liesje kunt zijn.
Daarbij kan hij in zo'n gesprek ook aangeven of hij wil of niet contact wil met Kim en Dennis. Op die manier weet zijn moeder waar zij aan toe is.
Het zou toch wel erg jammer zijn voor jullie kinderen als zij oma moeten missen om zoiets relatief kleins. Als ze morgen zou overlijden, zouden jullie dan spijt hebben?

gelijke munt….

"Nu was mijn dochter jarig en ze kon maar heel even komen want ze kreeg bezoek, die Kim met de kinderen dus. Daardoor moest mijn kind die dol is op oma maar even in de steek gelaten worden."

Ik denk dat je dochter er niet zoveel van mee heeft gekregen en dat jij je vooral onheus behandeld voelt. Hoe terecht je gevoel ook is, je doet er niets aan.

Hier ook een schoonmoeder die weigert naar het afzwemmen van haar kleinzoon te gaan, maar wel uitgebreid naar het feest gaat van een achterneef van haar die zijn vwo-diploma heeft gehaald. Dat vindt ze kennelijk belangrijker en het is dichterbij.
Hoe ongelijk het ook is, ik heb me er maar bij neergelegd.

Zodra oudste zoon die nu in groep 8 zijn eindmusical gaat doen, zullen schoonouders geen uitnodiging krijgen. Zo ben ik dan weer wel. Dat zijn wel de consequenties en daar hebben zij het maar mee te doen. Ze worden met gelijke munt terugbetaald.

Precies zo met kerstkaarten. Ik bleef maar kerstkaarten sturen, zelfgemaakte, hele dure etc…en altijd commentaar. Ik ben er acuut mee gestopt. Schoonzus stuurt nooit een kerstkaart, nooit een verjaardagskaart (is 41). Daar ben ik ook mee gestopt.

Ik moet zeggen…..het is lekker rustig zo.

esmee

Omdat ze niet naar het afzwemmen kwamen mogen ze nu niet naar de musical komen? Met gelijke munt terugbetalen is dat? Wat een leven hebben jullie daar met mekaar.

Esmee

Misschien een eye opener, maar vwo-diploma is ook echt net effe wat belangrijker dan een zwemdiploma. Nou ja, het levert jou weer dik een half jaar voorpret op dat je je schoonouders niet gaat uitnodigen voor de musical Jottum. Nu maar hopen dat ze er wel zelf om vragen, en niet beledigd zijn als ze daar evenmin tuk op blijken te zijn.

Ik ga ook niet naar afzwemmen van eventuele kleinkinderen... Die ruimte is niet geschikt om in gewone kledij te zitten op een rotbankje samengeperst naast een onbekende...

Gezellig uitnodigen die grootouders

En niet zo afwegen allemaal, wat schiet je daar nou mee op, en wat voor voorbeeld geef je je kind met zulk voor wat hoort wat, en ' met gelijke munt terug betalen' beleid ???

Je schoonmoeder had vast een reden voor die keus. Van zwemdiploma's halen kinderen er meestal een heel rijtje, een VWO diploma ( of mavo of havo) is toch echt wat anders. En dat neefje is al langer in haar leven dan jouw kind, kan best zijn dat die familie erg blij was met deze aandacht van een oudere generatie. Misschien geen eugen grootouders ? Een verhaal heeft veel kanten.

Sta wat gunnender in het leven, daar wordt alles mooier van!! Niks akeliger dan bitterheid.

esmee behalve

Behalve dus dat je net doet of het je niks doet, "betaal je ze nu met gelijke munt terug" om het ze even goed te laten voelen (alsof iemand dat merkt), krijgen ze voor straf geen kerstkaart(auw, dat is pas een voltreffer) en is er dus eigenlijk in al die jaren nog geen steek veranderd. Zij niet en dat was te verwachten, maar bij jou ook niet, want je bent onbuigzaam als staal. Meid, je wordt er zo ongelukkig door

beperkt aantal kaarten

Op de oude basisschool van mijn kinderen mochten op de musicalavond van groep 8 maar een beperkt aantal genodigden per kind komen. Bij dochter 4 en bij zoon 6. Afhankelijk van het aantal kinderen in de klas. Ik heb toen echt gekeken naar overige betrokkenheid van opa en oma. Mijn ouders dus wel een uitnodiging en schoonouders niet. Mijn ouders staan ook wel eens langs de lijn met wedstrijden schoonouders nooit. Na 8 jaar nauwelijks interesse in wat de kinderen leren, hoe en waar hoeven ze niet prominent op de afscheidsavond te zitten.
Gunnen? Ja maar de een wat meer dan de ander, kijkend naar overige betrokkenheid en inzet. Je kunt altijd een begrafenis hebben op de verjaardag van je (klein)kind maar je vakantie boeken met de vertekdag op of net voor de verjaardag van je (klein)kind, dat is niet ieder jaar nodig. Dochter wordt 15 volgend jaar en opa en oma zijn al 10 keer niet op haar verjaardag geweest. Als oma en opa de verjaardagen in het weekend vieren gaat dochter mee, op een weekdag mag huiswerk voorgaan, dan gaan we ons niet in bochten wringen om toch nog even naar oma of opa te gaan.

Jongens, kom op

Het is Esmee. Je weet wel, Esmee van de ellenlange schoonmoederdraadjes die alle adviezen in de wind slaat en zwelgt in schoonmoederhaat.

skik

Eigen munt

De reacties hierboven tav Esmee zijn duidelijk. Kritiek op de uitdrukking 'met gelijke munt betalen'. Alsof Esmee een ongevoelig mens is, die handelt uit rancune. Nu zit ik zelf ook een een ongezonde relatie en snap zodoende de gevoelens en de gedachtegang van Esmee. Het lijjt mij natuurlijk wel vermoeiend om bij je plan ( haar uitsluiten van musical (en er ook niet over gaan praten om mogelijk verzoek van haar tot uitnodiging te vermijden)) te blijven.
Esmee komt wel wat stoer over maar ik denk dat ze in haar hart het liever heel anders had gehad. Het is namelijk gewoon fijn om met je (schoon)ouders over de prestaties van je kinderen te kunnen praten. Of het nu afzwemmen of musical of een examenweek betreft.

Ik ben ook eens zo boos geweest dat ik schoonma niet bij een schoolgebeuren wenste. Haar in het openbaar zo gemaakte houding aan de andere zijde naast mijn man als één big happy family terwijl ze achter de voordeur sneren uitdeelde via de familie ten nadele van mij, was pijnlijk genoeg om haar niet bij het gebeuren te dulden. Nu komt het woord dulden zo koud over. Alsof je een muur optrekt, wat eigenlijk erg onmenselijk overkomt.
Nu is die muur vaak een beschermingsmiddel tegen nog meer verdriet. Juist dat contrast, de schone schijn naar buiten en de verbitterdheid naar één persoon in het bijzonder, doet die ene persoon zo'n onrecht aan. Dan vraag je jezelf af wie die schoonma eigenlijk denkt dat ze is. Dan komt eigenwaarde opborrelen. Dan is het moeilijk om de woorden van iemand te negeren.

Dus aan de forummers hierboven de vraag. Hebben jullie zelf wel eens zo'n moeizame relatie met je (schoon)moeder beleefd? Een relatie waarin je je afvraagt waar iemand de brutaliteit vandaan haalt je zo te kunnen pijnigen terwijl je je gezin een gezellige band met hun (groot)ouders toewenst?
Een relatie waarin je je schoonma gedag zegt waarop van haar een kerstuitnodiging volgt maar in de keren erop dat je elkaar tegen komt, de handreiking niet wederzijds blijkt en je voorbij gelopen wordt. Ik wilde eerst mijn man niet op de hoogte brengen van hun gedrag. Van de week toch maar wel gedaan zodat hij wist hoe ze tegen mij deden.

Het moeilijkste van zo'n contact is, is dat in het algemeen de schoondochter geacht wordt de lieve vrede te bewaren en daarna te streven.. Zij is bij de familie gekomen. En als het bonje is, moet zij het glad strijken. Manlief gaf aan dat als ik er moeite mee heb, het aan mij is om er iets mee te doen maar hij zei ook dat zijn ouders niet gaan veranderen. Zo groei je dan als familie uit elkaar en waardeer je de banden met anderen die wel goed zijn.

Nogmaals, ik denk dat geen een schoondochter blij is met een moeizame omgang en het liever anders had.

Nee dat is niet fair

Juist verstandig wat Esmee doet. Ik zou op die manier ook geen zin hebben om mijn schoonouders op sleeptouw te nemen bij de eindmusical. En prima toch dat ze zich onder het kerstkaarten juk weet uit te werken.

Dit zijn twee kleine aanpassingen waarmee Esmee zichzelf een groot plezier doet.

Kom op zeg, jullie sturen wel een kerstkaart naar iemand die daar duidelijk niet op zit te wachten?

oeioeioei

wij hebben opa en oma nog nooit uitgenodigd voor zwemdiploma-uitrijkingen. Nu wonen ze ook op ruim een uur rijden bij ons vandaan, maar toch. En ik stuur ook al nooit kerstkaarten.... niet omdat ik onaardig wil doen, maar ik heb nooit het nut van kerstkaarten gezien :-\ Nouja, tenzij je echt kerstkaarten met een persoonlijke boodschap schrijft, maar dat doet niemand. Maar als ik dit zo lees hier, kwets ik wellicht toch sommige mensen door het niet sturen van kerstkaarten.....?

wat voor de een logisch en vanzelfsprekend is

is voor de ander helemaal niet zo gewoon. De dynamiek en gewoonten binnen families kunnen zeer verschillend zijn. Als je ervan uit blijft gaan dat jouw manier van doen en beleven de enige juiste is, stoot je keer op keer je neus.

Als een relatie tot stand komt, hebben veel mensen -denk ik- niet helemaal in de gaten hoe belangrijk de 'nieuwe familie' is. Dat is de omgeving waarin de partner is opgegroeid, hoe het daar gaat is voor hem/haar vaak zo gewoon dat er geen vragen bij worden gesteld.
Samen ga je een nieuw team beginnen, en het is voor de ouders soms lastig dat daar andere gewoonten ontstaan.
Zo lees ik hier dat bij de een aanwezig zijn bij het halen van een zwemdiploma vanzelfsprekend wordt geacht, terwijl de ander er niet eens aan heeft gedacht daar grootouders voor uit te nodigen. Voor de een zijn kerstkaarten een vanzelfsprekendheid, voor de ander een overbodige lege gewoonte. Voor de een gaan kleinkinderen in alle gevallen voor, de ander ziet familierelaties in een ander licht.

Als je probeert elkaar te begrijpen, open vragen stelt hoe mensen tot gewoonten komen (waardoor ze zich misschien pas dan realiseren dag dingen ook anders kunnen!) kom je verder. Met de hakken in het zand kom je nergens.

moeizame relatie met ouders

... toch wel, denk ik. Toen ik studeerde leerde ik een vriendin kennen die een grote hechte familie had. Ze vierden veel verjaardagen, ze ging logeren bij haar 'neven' e.d. Bij belangrijke gebeurtenissen kwamen ooms en tantes, neven en nichten voor een belangrijk deel opdagen. Zo waren die er ook bij haar afstuderen, terwijl ze daar een flink eind voor moeten reizen. Een andere studievriendin, idem dito. Zij komt zelf uit een groot en blij gezin. Ik heb serieus overwogen of ik mijn ouders zou uitnodigen voor mijn buluitreiking of niet... Niet dat ze niet mochten komen van mij, maar ik vroeg me af of dat wel wat zou zijn voor hen. (blijkbaar was dat wel een beetje gek, dat ik mijn ouders evt. niet zou uitnodigen, dus ze zijn wel geweest).

Met terugwerkende kracht denk ik dat ik niet zo'n geweldige band heb met mijn ouders. Eerder merkte ik dat niet zo, maar als ik het vergelijk met families van anderen (ook die van mijn man), dan mis ik toch wel wat. Sinds ik op de middelbare school zit is het minder geworden... ik ging naar het gymnasium, naar de universiteit en mijn hele familie is laagopgeleid of ongeschoold. Ik denk dat we uit elkaar zijn gegroeid, op de een of andere manier. Of het werkelijk desinteresse was van mijn ouders, of dat ze me niet konden volgen, ik weet het niet... ze zijn in elk geval nooit bijzonder enthousiast geweest voor dingen die ik deed, waar ik blij van werd enzo. Ik heb in mijn studiestad bijvoorbeeld zangles genomen en een tijd in een band gezongen. Voor mij was dat geweldig, ik was er ook best goed in en het heeft me veel gebracht. Mijn ouders zijn misschien één keer bij een optreden wezen kijken. En verder vonden ze het 'een beetje overdreven om zo te zingen, niet?' Zo ook met andere dingen. Boeken die ik had gelezen, tekeningen die ik had gemaakt, nooit hun smaak of zelfs 'te bijzonder'. Ik denk dat ik op die manier ook minder met hen ben gaan delen. Ik heb geen broers of zussen en een band met andere familieleden heb ik eigenlijk niet, want we zijn vroeger toen ik nog heel klein was, naar de andere kant van het land verhuisd. De familie is wel belangrijk voor hen, dus het helpt ook al niet dat ik weinig heb met mijn familie.

Mijn ouders komen wel opdraven als je ze ergens voor uitnodigt, maar zijn verder niet bijzonder betrokken. Ze komen altijd op de verjaardagen van de kinderen, maar zijn altijd snel weer weg. Even een (zeer groot) kado afgeven, kopje koffie, liever geen taart (want die vinden ze toch niet lekker) en wegwezen. Ze informeren niet naar hoe het gaat, alleen 'is het bij jullie ook mooi weer' en 'je mag je auto wel eens wassen' en 'is het leuk op school' naar de kinderen. Afgelopen verjaardag van mijn zoon, kreeg hij een joekel van een legodoos. Zoon ging die in de kamer in elkaar zetten, mijn ouders zaten 1,5 uur lang aan de keukentafel en gingen weer. Ze gingen niet even kijken bij de kleinkinderen, intussen.

Best heel jammer. Andersom is mijn moeder in de zomer jarig, komt meestal slecht uit met op vakantie gaan, dus wij slaan haar verjaardag wel eens over (komen we uiteraard daarna nog wel langs). Ik weet zeker dat vooral mijn vader het niet leuk vindt als we niet op de verjaardag van mijn moeder komen, maarja. Zo spannend is dat verjaardagsfeest niet en ik wil daar niet altijd de vakantieplannen op aanpassen. Mijn ouders daarentegen gaan zelf nooit ergens heen, dus die begrijpen die vakantiedrang niet zo.
Ik weet dat de gezellige kerst-met-familie een beetje een mythe is, maar toch. Ik heb nooit een gezellige kerst-met-familie gehad eigenlijk, tenminste niet de laatste 25 jaar. Bij mijn ouders is het in elk geval niet bijzonder gezellig; daar gaan we dus doorgaans wel heen, maar dan staat de tv aan op een slechte kerstfilm en wordt er niks tegen elkaar gezegd. Afgelopen kerst namen ze de telefoon zelfs niet op (ze waren blijkbaar niet thuis geweest, maar daar wilden ze niets over zeggen).

reactie van Tonny

die slaat de spijker op zijn kop, wat mij betreft! Bij mijn ouders is het denk ik zo dat er van hen kant geen duidelijke ontevredenheid is, of onwil.

Maar ik ervaar het gebrek aan (emotionele) verbinding wel als een gemis. Ik weet niet of zij dat ook zo zien.

ruimte

Hier is meestal maar beperkte ruimte bij al die evenementen. Meestal mag je maar 4 mensen meenemen. Dus in principe 2 ouders en 2 broers en zussen of 1 broertje en vriendinnetje of 1 zusje en vriendje of zo. Is dat bij jullie dan niet zo?

Tonny, kon het maar

Als je probeert elkaar te begrijpen, open vragen stelt hoe mensen tot gewoonten komen kom je verder. Zo waar, alleen zo jammer dat schoonouders hier bij alle vragen die ik of mijn man stellen al met de hakken in het zand gaan. Alleen maar antwoorden met daarom, of met dat doen we al jaren zo.
Schoonouders gaan altijd het Pinksterweekend op vakantie, nu al 25 jaar. 15 jaar geleden kregen ze een kleindochter in de laatste week van mei, onze dochter is dus meestal rond Pinksteren jarig. Ze gaan gewoon op vakantie en komen niet op verjaardag, omdat ze dat al jaren zo doen.
Erover praten helpt niet. Bij onze zoon die in de winter jarig is zijn ze er wel altijd. Oma en opa hebben maar 2 kleinkinderen, die van ons. Onze dochter vond het toen ze jonger was heel "oneerlijk, opa en oma komen wel bij broer en niet bij mij!"
Met gelijke munt terugbetalen door niet naar de verjaardag van opa of oma te gaan doet ook geen belletje rinkelen. Wordt vooral schoonmoeder vreselijk boos van. De verjaardag van je (groot)ouders daar hoor je bij te zijn! Dat mijn zwager er een keer niet is dat mag want hij is directeur van een groot bedrijf. Dat ik het met dochter niet voor elkaar krijg dat ze eerst uit school naar huis fietst (10 km) dan om 16.00 nog in de auto moet voor een half uur om bij oma thee en taart te gaan eten is mijn schuld ik geef de kinderen veel te veel de ruimte om hun eigen zin te doen.
De overkill aan feest en verjaardagen staat weer voor de deur, kan nu al zeggen dat ik er geen zin in heb.

Wat Flanagan zegt in #18. Ik had het ook liever anders gezien. Heb ontzettend mijn best gedaan om het goed te doen, te passen binnen de familie maar het lukt gewoon niet. Alles wat fout gaat is mijn schuld, nou dat is dan maar zo. Gelukkig gaan de ooms en tantes van mijn man steeds meer zien dat ik niet zo schuldig ben als mijn schoonmoeder doet voorkomen.

lieverdje

Ben je mijn man? Bezoeken gaan hier exact zo, wel net iets andere vragen op de bingokaart.

Ik vraag me ook wel eens af of zijn ouders iets 'missen' in het contact, maar ik denk dat ze niet beter kunnen. Als ik bedenk dat zijn moeder eens een dagje uit zo enorm gezellig vond terwijl er niemand bij haar in de buurt liep om contact mee te maken...ze kon ongestoord monologen houden, dat wel.

Poeh

Nou nou wat kunnen mensen toch lelijk op elkaar reageren zeg.... Ik zie het vanuit het kind wat betreft het zwemmen. Een kind van 6 wat afzwemt ( hoezo ze krijgen er meer misschien stoppen pa en ma wel bij A...) vindt het waarschijnlijk net zo belangrijk als een afstuderende achterneef dat er mensen komen.En idd lijkt het mij ook verdrietig dat als je schoonmoeder niet komt na de uitnodiging voor het afzwemmen van kleinkind maar wel gaat naar een achterneef. Wij hebben mijn schoonouders gevraagd te komen bij het afzwemmen voor A. Ze waren er ook. Ook 2 stiefbroertjes waren erbij. Alleen 2 eigen brussen hoefde van moeders niet te komen. Papa was daar verdrietig van zo ook de af zwemmer. En in veel zwembaden kan je vanuit de kantine aan een eigen tafel zitten in de airco met een kopje koffie

Ik denk dat als je altijd van iemand ( oma's, schoonouders of andere familie) een deksel op je neus krijgt je ze gewoon niet meer moet vragen. Hebben ze commentaar dan kan je uitleggen "ja jullie komen toch nooit". Overigens heb ik een schat van een schoonmoeder ze kan alleen soms wat bot uit de hoek komen. Zo vertelde ik laatst dat er afgelopen jaren toch wat kilo's erbij waren geslopen zei ze dood leuk "ja dat is ook behoorlijk te zien", en trouwens mijn dochter is toch lekker aan het afvallen.... Zo van die dingen, maar ze bedoeld het nooit kwaad denk ik dan maar.

Pug

haha, nee. Ik heb ook geen broers Met zo'n dagje uit, dat zou echt mijn moeder kunnen zijn. Die vindt het wel heel leuk om ergens naar toe te gaan, maar dat gaat dan ook ieder voor zich. Bijvoorbeeld in de dierentuin, dan zijn we mijn moeder altijd kwijt en die zien we aan het eind van de dag weer, bij wijze van spreken. Mijn vader zoekt een bankje en gaat daar zitten. En man en ik lopen met de kinderen rond.... heel gezellig.

En mijn moeder praat ook heel veel (tegen iedereen, ook tegen vreemden) en luistert dan weer niet naar wat een ander zegt:-\

lieverdje

ik herken zo veel bij jou. Hier vrijwel hetzelfde verhaal.
En daarom kies ik met kerst voor mijzelf en voor dochter. Dochter is lekker 2 dagen ondergedompeld in de beregezellige familie van haar vader en ik hoef effe lekker niet opvoedkundig verantwoord bezig te zijn.
Zet de tv in mijn slaapkamer, scoor met 35% karting de lekkerste hapjes bij de appie en doe een harry potter of slaapmarathon.
Mijn ouders zijn gescheiden en vinden beiden dat zij het meeste recht hebben op eerste kerstdag. Samen naar mij is geen optie. Die ene keer per jaar dat ik ze daar toe dwing is met de verjaardag van dochter, mijn eigen verjaardag vier ik daarom al gewoon niet meer.

En oud en nieuw: bij vrienden, al jaren. Gezellig samen op de bank tv kijken, de krant lezen en bij kletsen. Met de nadruk op GEZELLIG ipv in een ijskast.

Beertje was het maar zo simpel.

Vanwege deksel op de neus niet meer vragen en dan uitleggen dat ze nooit komen en dus niet meer uitgenodigd worden. Ik zou het graag doen maar zo simpel is het niet.
Zij komen niet om een voor hun hele belangrijke reden dus uitnodigen zou ik wel moeten doen. In hun waarheid dan he! Toen zoon zes genodigden mocht meebrengen voor de musicalavond zijn mijn ouders meegeweest maar tot op heden weet niemand buiten het gezin en mijn ouders ervan. 99 % zeker dat schoonmoeder niet was gekomen maar wel achteraf nog beledigd zijn dat ze niet was uitgenodigd.
Het glas van mijn schoonmoeder is altijd half leeg ze ziet van alles eerst het negatieve.
Voordat we kinderen kregen kwamen man en ik een keer ieder uit ons werk naar schoonouders toe voor een verjaardag. Ik lopend, met de trein en weer lopend en man met de auto dan konden we na het dinertje samen met de auto naar huis. Het weer was heel slecht, storm en regen, niet normaal. Ik had mijn jurkje en nette schoenen met mijn föhn en make-up in een rugzak gestopt om mij daar pas op te knappen. Stond dus in mijn werkkleding drijfnat voor de deur. Gelijk een tirade dat het geen pas geeft als je zo op een feestje verschijnt. Ook nadat ik mij had omgekleed werd het niet meer echt gezellig, ik had de gangvloer nat gemaakt en mijn jas hing nog steeds te druppen in de bijkeuken. Nou hoefde ik echt niet volop bewondering te krijgen dat ik ondanks dit slechte weer toch op tijd was maar een welgemeend: Fijn dat je er bent en wil je een handdoek om je even op te frissen was wel fijn geweest.

lieverdje, exact

Het heeft wat triests. Oma loopt al pratend rond en niemand luistert. Opa loopt haast stalkend achter kleinkind aan dat hem negeert omdat hij niets zegt. Bovendien is kleinkind al met papa. Andere kleinkind vindt er niets aan en is al anderhalf uur bij de uitgang met mama. Tante is er ook nog maar loopt heel langzaam met vriendin achteraan. En oma, maar misschien ook opa, vinden dit dus gewoon gezellig. De afstanden tussen de groepen waren geen 2-3 meter, maar soms wel 100.