Schoonmoeder

Teveel invloed

Het moeilijkste is, is dat je schoonmoeder blijkbaar zoveel invloed heeft dat zelfs je relatie met je partner wankel wordt. Dat moeten jullie samen natuurlijk zien te voorkomen. Een definitief afscheid van je schoonmoeder is je laatste wanhoopspoging om haar uit jullie leven te bannen. Dat lijkt me wel een zeer moeilijke stap. Ook je kinderen zijn dan een oma kwijt.
Het is moeilijk te beoordelen hoe erg haar invloed is, hoe kwetsend ze is en waardoor jij zo erg geraakt kan worden.Zou je de relatie in stand kunnen houden als het allemaal wat oppervlakkig zou worden? Heel zelden een bezoekje,minimaal voldoen aan je "verplichtingen" en haar minder deelgenoot laten zijn in jullie gezinsleven?
Je partner is het met je eens, vindt zijn moeder ook fout, hoe kan het dan toch gebeuren dat je schoonmoeder jullie relatie zo diep verstoort?

Goh...

Hebben we het over mijn schoonmoeder ?!? Hahaha!

Ik herken veel in je verhaal. Mijn schoonmoeder is ook een meester in het maken van opmerkingen, maar daarnaast heeft zij ook een eigen mening, die haar waarheid is. Het maakt niet uit wat je zegt, daar staat ze niet voor open want ze doet toch haar eigen zin.

Daarnaast vraagt ze ontzettend veel aandacht, negatieve aandacht.

Dat kost enorm veel energie, en het is zo ongeveer topsport om daarmee om te gaan. Gelukkig heb ik een zeer nuchtere man, en die neemt daar simpelweg afstand van. Letterlijk ook. Na een zeer verdrietige periode waarin mijn schoonmoeder zich van haar allerslechtste kant heeft laten zien, was voor mij de maat vol en heb het contact geminimaliseerd.

Ik ben geen deelgenoot meer van al het gezever, gemekker over anderen en haar gekleurde mening waar alles aan wordt opgehangen. Ik kom er nog zeer weinig, hooguit 1x per maand uit beleefdheid, samen met mijn man. En mijn man kwam er eigenlijk vaker omdat ik die kar vaak trok.
Niet meer dus, en dat leeft me toch lekker rustig! Heerlijk.

Mijn kind daarentegen komt er nog regelmatig. Ik heb een puber en die heeft de verdrietige periode intens meegemaakt en ook hoe oma zich opstelde en reageerde. Dat heeft bij mijn puber ook wel een deukje opgelopen. Maar wij laten ons verder niet negatief uit over oma, en als mijn puber zin heeft dan mag puber altijd naar oma gaan. Geen enkel probleem. Oma woont ook dichtbij, dat scheelt. Onze puber weet wel waarom wij er veel minder komen en begrijpt dat ook. Maar het is niet zo dat dit ten koste gaat van de relatie tussen puber en oma. Nu mijn puber ook wat ouder wordt begrijpt die veel en heeft dingen dondersgoed in de gaten.

Moraal van het verhaal: doe jezelf een lol en minimaliseer eea. Je partner staat er achter en kies voor jezelf en je gezin. Neem de controle van je leven in eigen hand. Maak er wat moois van, en het geeft een hoop rust wanneer je een stuk afstand neemt.

Vergis je niet; begrijpen zal je schoonmoeder het waarschijnlijk niet doen, en dat kan ook nog wel wat narigheid geven. Maar het gaat nu om jou en je gezin, zorg dat die basis weer fijn wordt. Als dat zonder schoonmoeder is, dan zij dat zo.

Dank

Ik heb veel aan jullie woorden. Ik heb er ook goed over nagedacht waarom schoonmoeder zoveel invloed heeft op onze relatie. Wij zijn samengesteld gezin, ik had kinderen hij niet. Nu samen wel een kindje, hij had geen kinderen. Van de kinderen voelen de oudste zich ook afstandelijk t.o.v. schoonmoeder. Noemen haar hebberig. Mooie verwoording van kind van 11 jaar. Mijn partner vond het eerst allemaal moeilijk. Schoonmoeder vertelt andere verhalen dan wij. Tja wie moet je dan geloven? Er werd daardoor twijfel gezaaid, waardoor ik nog woester werd. Deze twijfel is bij partner nu weg. Hij ziet ook in dat zijn moeder gigantisch bemoeizuchtig is, alleen denkt hij ene oor in en andere oor uit. Hij ziet nu dat de kinderen en ik er veel moeite mee hebben. En hij ziet nu ook het verschil tussen bijvoorbeeld mijn ouders en de zijne. En daardoor beseft hij meer en meer dat wat zijn moeder doet niet goed is voor ons en ons gezin.
Zij manipuleert. Waarschijnlijk heeft zij alles niet eens in de gaten. Wat mij stoort en kwetst is dat de schuld nooit bij haar ligt, zij schuift alles van zich af. Zij doet toch haar best.
Frequentie is dat zij 1x per week op visite hier komt en verwacht dat wij ook 1x per week bij haar komen. Nou dat kan ik niet aan. Ik heb dan ook besloten om echt afstand te nemen. Ik wil haar minimaal een half jaar niet zien. Vier om die reden mijn verjaardag ook niet, die valt namelijk binnen dat half jaar. Tja ook sint en kerst en oud/nieuw vallen er tussen. So be it. Ik kan het echt niet meer aan om haar te zien. Ik walg van haar. Ik heb echt veel geluk dat mijn partner achter mij staat.

Bezoek

"Frequentie is dat zij 1x per week op visite hier komt en verwacht dat wij ook 1x per week bij haar komen. Nou dat kan ik niet aan. Ik heb dan ook besloten om echt afstand te nemen. Ik wil haar minimaal een half jaar niet zien. Vier om die reden mijn verjaardag ook niet, die valt namelijk binnen dat half jaar. Tja ook sint en kerst en oud/nieuw vallen er tussen. So be it. Ik kan het echt niet meer aan om haar te zien. Ik walg van haar. Ik heb echt veel geluk dat mijn partner achter mij staat".

Oef, je lijkt mij wel. Nadeel was bij mij wel dat mijn man…(hoezeer mijn man het allemaal begrijpt), hij voelt nog steeds die verplichting voelt om naar zijn ouders te gaan. Zeker wanneer zijn moeder weer eens belt (die belt iedere vrijdag op een vast tijdstip; ook zo leuk :p) en klaagt dat ze niemand ziet….etc,ect..en mijn man is daar nu eenmaal gevoelig voor en dat weet ze!
Wij doen het nu zo: hij gaat er dan alleen heen met oudste zoon als hij toch die drang voelt. Ik blijft thuis met dochtertje (die ze vreselijk claimt als die er is).

Gaat je man ook geen half jaar meer naar zijn moeder? Of gaat hij dan alleen? Hoe gaan jullie dit organiseren? Een half jaar pats boem radiostilte zou ik niet doen.

Wij hebben de weken dat we niet komen geleidelijk aan opgevoerd. We zitten momenteel op een bezoekfrequentie van één keer in de 5 a 6 weken. Niet te veel op haar vragen ingaan en gewoon zeggen dat jullie andere plannen hebben of gewoon lekker samen als gezin iets willen doen. Wordt niet in dank afgenomen (weet er alles van), maar toch volhouden. Op een gegeven moment gaan ze het doorkrijgen dat ze niet nummer 1 zijn zoals ze denken. Bij ons heeft het een tijd geduurd, maar het gezeur neemt nu duidelijk af en het geclaim ook. Rotte opmerkingen? Hup, koffie of thee erin en wegwezen! Duidelijk laten merken dat je daar niet van gediend bent. Weer een verloren moment voor schoonmoeder.

Wel jammer dat het zo moet he. Het kan zoveel leuker zijn, maar helaas heb je je schoonfamilie niet voor het uikiezen….en moet je maar roeien met de riemen die je hebt. Echter, je hoeft je er ook weer niet door te laten verzuipen.