Scheldwoorden
Mijn (meerderjarige) zoon heeft al geruime tijd een relatie. Het gaat goed tussen hem en zijn vriendin, ze zijn beiden rustige types en geen 'opgewonden standjes' met felle woordenwisselingen. Vandaar dat ik nogal verbaasd, of eigenlijk stiekem geschokt, was toen zoon laatst tussen neus en lippen door vertelde van een incident waarbij hij boos op vriendin was geworden, op een moment dat zij net weg ging, en haar achterna had gebeld waarbij hij (in mijn oren) behoorlijk groffe scheldwoorden naar haar had gebruikt. Het was een soort van kleine 'ontploffing' bij hem geweest. Overigens heeft hij daarna zijn excuses aangeboden. Die heeft ze geaccepteerd en hebben ze het bij gelegd. Voor hen is het incident voorbij, maar bij mij blijft het een beetje 'hangen'.
Dat komt omdat ik zelf uit een heel rustig gezin kom, waar nooit harde woorden vielen laat staan dat er scheldwoorden vielen. Daarna ben ik jaren getrouwd geweest met een man (ja, de vader van zoon) die wel behoorlijk kon ontploffen en dan scheldwoorden naar mij niet schuwde. Ik weet nog goed hoe klein me dat deed voelen en hoeveel pijn dat deed. Ondanks alle spijtbetuigingen en excuses achteraf.
Misschien dat mijn eigen ervaring er voor zorgt dat ik met dit incident in mijn maag blijf zitten. Natuurlijk weet ik dat ik me niet met de relatie van zoon mag bemoeien en alles lijkt ook weer koek en ei te zijn. Maar toch.. dit doet mij afvragen; ben ik nou zo overgevoelig? Is het soms meer normaal dan ik denk om elkaar af en toe uit te schelden? Moet je daar gewoon over heen kunnen stappen? Of veroorzaakt dit toch scheurtjes in je hart en in je relatie? Ik vraag jullie mening niet zozeer voor zoon als voor mezelf. Omdat ik me over mezelf verbaas met hoe ik er mee zit en hoeveel me dit doet.. omdat ik graag wil weten op mijn mening erg gekleurd is door mijn verleden en wat de algemene opinie is. Ben dan ook benieuwd wat jullie vinden. Moet het kunnen, schelden naar elkaar als je erg boos bent, of moet je altijd respect naar elkaar bewaren?
Bij jezelf houden
Ja, schelden veroorzaakt scheurtjes in je hart. Wel in mijn hart tenminste. Tegelijkertijd kun je je niet echt bemoeien met de relatie van je zoon. Misschien is het een idee om je zorgen (kort!) met je zoon te bespreken, maar het wel bij jezelf houden. Je kunt misschien zeggen dat het misschien jouw overgevoeligheid is, maar dat jij met dat verhaal zit en dat het jouw ervaring is dat schelden barstjes veroorzaakt. Dat veel barstjes tot een breuk leiden. Dat moet genoeg zijn, verder moeten ze het zelf uitzoeken.
Ligt eraan hoe
Wij hebben hier niet zo vaak ruzie, maar ik heb mijn man heus wel eens een stomme klootzak genoemd. En hij heeft mij wel eens achterlijke trut genoemd. Da's niet aardig natuurlijk, maar ik vind het niet zo heel vreselijk.
Woorden met ziektes erin worden hier niet gebruikt en als dat wel zo zou zijn zou ik dat erg vinden. Maar er zijn ook mensen die die woorden te pas en te onpas gebruiken en daar niet zo mee zitten.
Persoonlijk vind ik een keer flink schelden prettiger dan een dag stilte. Ik had ooit een vriendje die dat deed. Die ging dan in stilte beledigt zitten zijn. Dat was pas erg.
Met wat voor woorden heeft je zoon gescholden dan? Hoe erg was het?
Respectloos
Ik snap jouw overgevoeligheid heel goed. Ik word nog steeds uitgescholden door mijn ex, dat is na mijn huwelijk met hem niet opgehouden, hij scheld zelfs af en toe op onze kinderen. Er wordt gezegd dat schelden geen pijn doet, maar ik kan uit ervaring zeggen dat ook scheldwoorden rake klappen kunnen geven. Voor mij is schelden dus een heel gevoelig punt, ik vind het volkomen respectloos, zoiets doe je niet tegen mensen waarvan je houdt. Ik zou dus ook geschokt zijn als een van mijn kinderen zoiets tegen zijn vriendin zou doen, omdat ze weten wat voor uitwerking dat kan hebben op iemand. En ik denk dat ik dat ook zou uitspreken naar hem, als het aan mijn oren kwam, zo van, goh ik had nooit verwacht dat jij in je boosheid zulke woorden zou gebruiken tegen je vriendin. En dan maar hopen dat hij er over nadenkt.
Mijn huidige man heeft me een keer in een boze bui domme koe genoemd, op zich geen naar scheldwoord, maar ik was zo beledigd dat ik daarop een aantal minuten tegen hem heb lopen loeien. Hij begreep mijn punt, dat was minstens zo belachelijk.
Nadoen
Welke woorden zoon gebruikte, wordt er gevraagd. Nou hij riep 'jij stomme *ut' en dat is dan geen ziekte maar een vrouwelijk geslachtsdeel. Waarom ik er ook zo van schrok; het gedrag past helemaal niet bij het normale, dagelijkse gedrag van zoon. Lijkt wel een soort van 'Jekyl and Hyde', waarbij ineens iets heel anders bij hem boven komt. Alsof ineens zijn vader's genen boven komen drijven..
Zoon heeft in jeugd veel eenzijdige scheldpartijen meegemaakt en ik denk dat mijn vrees is ook in ingebracht door het feit dat ik bang ben dat hij dat gedrag als normaal is gaan beschouwen.. Nou weet ik wel dat er gezinnen zijn waarbij de deuren regelmatig slaan en ze elkaar voor rotte vis uit maken, waarna alles weer koek en ei is en ze elkaar weer lief vinden, maar daar ben ik van huis uit niet aan gewend. Ik moest er aan wennen in mijn huwelijk ('*utwijf, zeiktrut'), maar het went nooit..
Ik zit er ook een beetje mee of ik zoon er nog eens op zal aanspreken, gezien bovenstaand. Gewoon een keer terloops, om hem te waarschuwen voor de schade die hij kan aanrichten. Weet wel zeker dat vriendin nog nooit dergelijke woorden naar hem gebruikt heeft...
Overigens heeft zoon (of zijn broertje, of mijn huidige man) nog nooit dergelijke termen naar mij gebruikt. Dat zou ik ook absoluut niet tolereren. Ik vind dat bijna de ultieme vorm van dis-respect. Zal ook nooit dergelijke termen naar mijn geliefden gebruiken. Al ben ik nog zo boos. Dat stukje zelfbeheersing moet je mijns inziens kunnen opbrengen naar elkaar.
i.p.v. gedegen argument?
Wat ik mijn kinderen altijd heb verteld over schelden en scheldwoorden is dat alleen heel erg domme mensen die gebruiken en jij bent knap en slim, dus jij hebt zulke woorden niet nodig.
Ik vind het een uiting van onmacht wanneer iemand grijpt naar scheldwoorden als aanvulling van een argument of zelfs alleen gebruikt als "argument".
Als iemand mij zo zou aanspreken, zou ik antwoorden, en wat is je verdere verklaring/uitleg, behalve dan dat jij vindt dat ik een *utwijf ben? Waar baseer je die uitspraak op? Dan kan ik er misschien iets aan veranderen of je uitleggen waarom ik dit of dat gedaan/gezegd heb.
jeetje Jasam...
Dus als je dan lelijk bent en dom dan ga je nog sschelden ook. Is er helemaal niks meer aan!
zoon heeft zijn fout volwassen opgepakt
Je zoon heeft sorry gezegd, gereflecteerd op zijn eigen gedrag, zijn vriendin heeft zijn excuses aanvaard. Wat valt hieraan als moeder nog toe te voegen? Je zoon ging de fout in en heeft dit vervolgens op een nette en volwassen manier opgelost; het probleem is daarmee uit de lucht.
Dat zijn taalgebruik tijdens deze 'ontploffing' jou onaangenaam verrast en dat jou dit aan je ex doet denken, is volgens mij een kwestie die je niet bij je zoon moet neerleggen.
Sommige mensen hebben er geen moeite mee om scheldwoorden na een ruzie weer te vergeten, anderen vinden dat juist wel lastig.
En wat de algemene opinie over schelden met lichaamsdelen en ziektes is, geen idee... Zelf vind ik het niet acceptabel en houd ik me bij boosheid/ruzie tot 'feedback' over het hier en nu. En soms spreek ik anderen er ook op aan, bijv. laatst een collega-voetbalmoeder die tegen haar kind zei: ''Wat sta jij nou voor een k*twedstrijd te keepen?''. Ik zei iets over positief coachen, wat met hoongelach werd ontvangen, helaas. Misschien had ik beter kunnen zeggen dat hij zo k*t keept, omdat hij zo'n negatieve k**-te-moeder heeft
.
Polly
Definitie van knap
iemand met een goed verstand
Voorbeeld:een knappe leerling
jasam
als knap betekent goed verstand; wat voegt slim dan nog toe?
Slim ben je
Als je dat goede verstand op de juiste wijze gebruikt.... ;p
