scheiden of niet?

Noodgreep

Ik denk dat het je man heel veel moeite kost om te functioneren zoals je van hem verwacht. Het is maar de vraag of hij dat vol gaat houden.
Is het mogelijk om apart te gaan wonen? Je hebt wel samen kinderen en dan kan het mogelijk helpen als er meer rust in komt en wat meer afstand.
Maar er komt heel wat op jou schouders terecht en ik zou niet goed weten hoe je je man daar wat van zou kunnen laten overnemen. Dat zou je nog samen kunnen overleggen.

apart wonen?

Op dit moment wonen we apart i.v.m. de time-out. Hij woont tijdelijk bij zijn ouders en ik woon in onze koopwoning met de kinderen. Ik merk dat het nu voor mij veel rust geeft dat hij er niet is. Ik hoef niet te denken voor twee en heb veel minder werk in het huishouden doordat hij zijn spullen en was niet kan laten slingeren. Hij komt een of twee keer per week samen eten i.v.m ons dochtertje en in het weekend doen we een uitstapje. Echter als hij er is neemt de spanning voelbaar in huis toe. We lopen op onze tenen om zo min mogelijk te laten merken aan ons dochtertje maar gesprekken lopen stroef of helemaal niet. Ik merk dat ik me aan zijn gedrag irriteer en probeer het voor me te houden.

En jij ?

Medelijden is een wankele basis voor een huwelijk. Misschien kun je deze timeout gebruiken om de zaken op een rijtje te zetten. Daar hoef je niet de hele dag mee bezig te zijn. Schrijven werkt dan beter dan liggen malen in je bed.

Hoe zou je leven er over vijf jaar uit kunnen zien zonder of met je man? Hoe zou je het liefst willen dat het eruit zag, en hoe zou je dat kunnen bereiken.

In het geval van een scheiding:Kun je op eigen benen staan? Financieel en anderszins? Heb je een netwerk dat je steunt als alleenstaande moeder met twee kleine kinderen?

Bij een voortzetting van het huwelijk: is er nog een greintje liefde over dat op zou kunnen bloeien, zullen er conflicten blijven in het bijzijn van de kinderen (die steeds ouder worden en daar steeds meer van meekrijgen)

Sterkte. Ik vind het heel triest als er zulke grote relatieproblemen spelen in de tijd waarin de kinderen zo klein zijn. Ik hoop dat het de babytijd van je jongste niet volledig overschaduwt.

schuldgevoelens

Bedankt simone

Eigenlijk weet ik diep van binnen wel dat als ik bij hem blijf dat het over 5 jaar in grote lijnen hetzelfde zal zijn want ik roep al jaren dat het moet veranderen. En wat ik daaraan geprobeerd heb heeft weinig succes gehad. Dus voor mezelf weet ik dat weggaan beter is als blijven. Maar ik worstel nog met het schuldgevoel richting mijn kinderen die hun vader minder gaan zien. Want het zal een omgangsregeling moeten worden omdat bij co-ouderschap je vooral goed moet kunnen communiceren met elkaar wat ons absoluut niet meer lukt. Ook trekt hij zich terug als hij moe is of ergens mee zit en dat wil ik mijn kinderen niet aandoen. Ze zijn nog veel te jong zichzelf te moeten redden, al is het maar voor een uurtje bv. Na de scheiding kan ik me wel redden maar of hij het kan betwijfel ik. Hij houdt wel van de kinderen en zij van hem dus ik vind wel dat er contact moet blijven tussen hun.

'ik roep al jaren dat het moet veranderen'

Het?

Veel mannen trekken zich terug als iets moeilijk/zwaar/vermoeiend is (geweest), dat is niks buitengewoons. Gun hem die afstand.
Vrouwen moeten altijd maar praten.

Ga wat doen. Stel je opgewekt op en doe dingen die het leven prettiger maken. Niet praten maar doen.

Al die verhalen van 'waar sta je over vijf jaar' vind ik zulke onzin. Er kunnen in die vijf jaar 101 dingen gebeuren waardoor het leven er compleet anders uitziet dan het wensdenken (want iets anders is het niet!) van nu.

Vandaag is de dag.
Vandaag er wat van maken!!

Een ander kan je niet gelukkig maken. Het zit in je eigen hart.

Die verplichte co-ouderschap ook,

Waarom ga je ervan uit dat de toekomst in teken staat van co-ouderschap? Je maakt je zorgen of je man tijdens zo'n co-dag in de co- week wel voor de kinderen kan zorgen, gezien zijn manier van reageren als hij moe is. Misschien wilt hij dat ook helemaal niet als hij beseft dat jij beter voor de kinderen kan zorgen dan hij. Als de kinderen fulltime bij jou blijven maar hun vader steenvast 1 dag + evt een middag een fijne tijd hebben, is dat voor een kind veel meer waard dan die verplichte wisselweken. Dan weten ze dat hun vader ook veel van hen houdt, ookal woont hij ergens anders.

Mijn man is vaak in het buitenland voor het werk, maar het gaat de kinderen om de dagen dat hij thuis iets met hen onderneemt, helpt . Niet het hoe vaak je elkaar ziet, maar hoe het beleefd wordt, is bepalend voor de band met elkaar.