Scheiden, of door gaan na vreemdgaan?
Er is al een zeer lange tijd geen sprake meer dat er liefde, intimiteit, affectie waardering, seksualiteit vanuit me partner komt, elke keer weer in gesprek en gaf hij het toe dat het moest veranderen, maar deed het niet, ik gaf ik gaf, en hoopte dat als ik gaf het ook terug zou krijgen, maar kreeg niks terug zoals liefde, ik heb al zo'n lange tijd het gevoel dat hij me niet meer ziet, niet meer van me houdt, hij blijft volhouden van wel, komt afspraken niet na. als ik huil troost hij me niet, als ik op iets aanspreek kreeg ik met de vinger het terug gewezen, het is een geweldige vader, maar moet ik daarvoor door gaan?
Dinsdag hadden we een heel goed gesprek nadat er na maandag nacht bakkeleien was, en noemde hij echt wat hij wilt veranderen, zoals meer tijd maken voor ons, telefoon weg (ook als we in gesprek waren was het met de telefoon) en werken aan ons.. nu kwam ik woensdag erachter dat ie vreemd gegaan is maandag.. heeft die nacht heel bewust aantal keuzes gemaakt, maar hij geeft de helft niet toe. ondanks ik met haar in gesprek ben gegaan (kwam er achter doordat het aantal weken een collega van me is geweest (we hebben over een meisje van 9 jaar jonger. (hij is 27) zei is een deze dagen 18 geworden. er zou alleen gezoend zijn.. maar ik weet niet of ik dat geloof. ook omdat nu een aantal zeggen dat er vaker wat is gebeurd waarvan ik het niet zou weten.. (ik heb wel aantal x vermoedens gehad maar kon het nooit aantonen) ik weet alleen begin van onze relatie is gebeurd, toen een half jaar later kregen we weer wat en toen ging hij ook de mist in..
maar goed nu zijn we 6 jaar verder en ik geloofde dat hij flirte, hij werkt in de horeca als kok, en bij zn vorige werk was het enorm, (grand cafe was dat)
alleen dacht echt dat ie niet verder zou gaan.. of ik heb het mezelf wijs gemaakt. of ik hoopte het, ondanks ik met die vermoedens het zeker wist..
ik krijg geen hap weg sinds ik het week, na een dag van huilen, voel ik me nu verdooft. zoveel vragen.. zoveel dingen waarvan ik nu een vraagteken achter zet. ook dingen waarvan ik weet hij me geen eerlijk antwoord op zal geven. en ik nooit zal gaan weten.. maar dat doet pijn.. ik ben bang om door te gaan, en over een half jaar komt er ineens heel veel meer naar boven.. het schijnen heel veel mensen te weten maar iedereen houd zn mond. hebben in het verleden wel opmerkingen gegeven over hem, maar vroeg ik meer, dan zeiden ze niks meer..
en of het waar is ??
Het is een geweldige vader, en ons zootje is enorm gelukkig.. maar of ik dat nog kan worden? of ik ooit weer vertrouwen kan krijgen? ik zie nu steeds beelden van me hoe hij haar zoent, waar hij haar zoent, op plekken waar hij me geen jaren heeft gezoend, zoenen doen we al weet ik het al lang niet meer.. en het idee dat hij het wel bij een ander deed, maakt me enorm boos verdrietig en maakt me in de war over elk gevoelens hij zegt te hebben naar mij, omdat hij alles het tegenovergestelde heeft laten zien, en gezegd (oa tegen haar over mij, en zijn gevoelens naar mij)
Vreemdganger
Mijn ervaring met zo'n vreemdganger is dat het nooit meer goed komt. Hij blijft altijd aan z'n geliefde of haar opvolgers denken, jij blijft altijd aan het bedrog denken. Ik heb jaren aangemodderd omdat ik van hem hield en vanwege de kinderen maar nu denk ik dat ik er veel eerder een streep onder had moeten zetten. Wat moet je met zo'n vent die niet 100% voor jou gaat? Eruit ermee en wordt gelukkig zonder hem. En doe dat voor je elkaar de hersens in slaat zodat je tenminste nog fatsoenlijke afspraken kunt maken voor je zoontje.
Wat SilSil zegt
Ook ik zal gaan. Want anders kom je in zo'n controlerende spiraal terecht waar je zijn telefoon gaat controleren enzovoort en bouwt zich steeds meer en meer frustratie op aan beide kanten. En dan ploft de boel vooralsnog. En dan waarschijnlijk harder dan nu.
Het is handiger uit elkaar te gaan zolang er nog respect is voor elkaar, dan gaat het een stuk vrediger meestal. De meeste mensen wachten te lang en daar komen dan de vechtscheidingen vandaan. Ik spreek hierbij uit ervaring trouwens.
hmm
Ik ben ook te lang gebleven, maar geen centje vechtscheiding omdat we ons allebei neutraal hebben opgesteld en de kinderen op 1 hadden staan.
Wel ben ik het met je eens dat je moet gaan voordat je een hekel aan elkaar krijgt of elkaar de tent uitvecht.
Voor mij is vreemdgaan zo ontwrichtend, respectloos, nutteloos en vernederend, dat het voor mij einde verhaal zou zijn.
Maar er zijn ook vrouwen die vinden daar "sterker" uit te kunnen komen.
Zelf denk ik daar anders over, maar dat is persoonlijk.
Ik zou gaan
Bij herhaald vreemdgaan zou ik de stekker eruit trekken. Een keer een foutje maken, da mag. Als hij zich dan doodschaamt en zijn uiterste best doet om het weer goed te maken, dan zou hij van mij nog een kans krijgen.
Maar als het vaker gebeurt, is het iets wat hij blijkbaar acceptabel vindt. Ik zou daar niet in meegaan. Liever scheiden en een stabiel nieuw leven opbouwen dan nog jaren zo doormodderen. Daar ga jij aan onderdoor.
Nee hoor, van mij mag hij mooi halftijds een geweldige vader zijn.
