Ruzie over mijn ‘introvert’ zijn

Tja, hij kan jou niet veranderen en jij hem niet. Probeer elkaar te accepteren. En voor jou persoonlijk: spreek duidelijk uit dat je even behoefte hebt aan andere zaken tussen al die werkdagen door. Even me-time. 
En accepteer dan ook zijn behoefte aan sociale drukte in het cafe om zich heen; wens hem veel plezier en ga dan niet miepen over dat je met hem iets gewild had.

Wacht eerst even af; als je man zich voor jouw afwezigheid tegen de vrienden verontschuldigd vanwege je drukke dagen met kerst, is het goed mogelijk dat een aantal van jullie vrienden aangeven hier begrip voor te hebben. Helemaal als die mensen zelf ouders hebben afhankelijk zijn van thuiszorg. Mogelijk dat ze lovend over jou praten.

Hier ook eens een voorval waarvan ik vond dat man wat scherp oordeelde. Toen de buren lovend reageerde over hoe ik erin stond, draaide hij als een blad om. Soms dringt het tot iemand door wanneer anderen hem  of haar doen inzien dat het ‘oordeel’ te snel getrokken was.

Oh deze laatste post triggert mij. Ik herken het. Mijn man kon dat ook doen. 

Mijn advies: reageer eens anders dan anders: 
1. Volgende keer vooraf duidelijk zijn wat jij wil doen. Je had vooraf kunnen zeggen dat je met hem thuis wilde zijn. Hij kan dat niet ruiken. Als jij een rustige dag wil prima. Maar ook dat hij uit wil. 
2. Je laat je toch echt niet asociaal noemen? Geef hem een enorme dikke uitbrander dat hij het in zijn bolle kop haalt om je uit te schelden. Kan je morgen doen als hij nuchter is. Trek een grens. Uitschelden is niet normaal tegen een partner!
3. En als hij straks dronken zijn preek wil doen, kap dat af. Ik zou zeggen: ga rondje om lopen. Stap weg. Ga niet jezelf verdedigen. Of mee in ruzie. Dat hij jou er graag bij had gewild bedoelt hij vast goed. 
4. Vraag hem meteen of het gezellig was. En niet dat jij wilde dat abc. 

Nou ja, jammer zo een discussie op je enige vrije dag 😔

Inderdaad: laat je vooral niet voor asociaal uitmaken! Dat hoef je niet te pikken.
De ruzie gaat overigens niet om dat jij introvert bent. Het gaat erom dat jullie verschillen. En die verschillen hebben juist ooit gemaakt dat jullie voor elkaar vielen. Help hem daar eens aan herinneren.
En misschien moet je het er eens over hebben dat jou weerstand naar het cafe ook zit in het juist geen echte gesprekken kunnen voeren. Dat dat juist meer iets is als je naar vrienden gaat of thuis uitnodigt.  En dat je je dus af kunt vragen of hij wel zo veel sociaal vaardiger is dan jij ...omdat hij zich liever een gat in de kraag drinkt?
En jij hoeft je ook niet te verdedigen. Laat hem er maar eens over nadenken of het misschien niet wat egocentrisch van hem is dat hij van alles van jou verwacht na een pittige werkdag.

Er is niets verkeerds mee om wat rust voor jezelf in te plannen tijdens een drukke periode. Ik heb het ook niet zo voor drukke luidruchtige cafés, het zuigt mijn energie volledig weg en ik hou er geen positief gevoel aan over. Ik heb geen luid stemvolume dus ik kan eigenlijk niet deftig meebabbelen (of meeroepen?) in conversaties in een luide omgeving. 
Persoonlijk zou ik er geen ruzie of zware discussie rond voeren: je bent moe, je vindt luide cafés niet leuk en je ziet je vrienden binnenkort wel weer op een rustigere manier. Vriend mag in zijn eentje gaan en plezier gaan maken met zijn vrienden, daarvoor is hij toch groot genoeg en heeft hij jou niet voor nodig.
Liggen jullie interesses voor de rest wel in dezelfde lijn? 

Dit heeft idd niets met asociaal te maken. Ik neem aan dat jullie al een tijd samen zijn, dus hij zou moeten weten dat jij überhaupt niet houdt van volle cafés.
Dus elkaar accepteren zoals je bent. En af en toe natuurlijk ook iets doen voor de ander, of om de ander te plezieren, maar niet ten koste van.

Ook al zou jij nooit zin hebben om met wie dan ook af te spreken: dat is hoe je bent en als je dat niet van elkaar kunt accepteren, hoe ben je dan in vredesnaam ooit zover gekomen om met elkaar te trouwen? (of een relatie aan te gaan, of...)

Ik geef dit nog even aan, omdat jij nadrukkelijk vermeld dat je met vrienden onderling wel wilt afspreken, maar dat doet dus niet ter zake. Dat doet afbreuk aan mensen die misschien op zo'n dag helemaal geen zin hebben om af te spreken en die dan niet per definitie asociaal zijn. Het woord asociaal is namelijk meer dan alleen a-sociaal, het impliceert dat je je onhebbelijk gedraagt tegenover andere mensen, terwijl niet-sociaal willen zijn (op enig moment) natuurlijk niet verkeerd is.

Ik val vooral over het woord asociaal. Als je je eigen behoeftes volgt en je grenzen aangeeft is dat niet asociaal. Ik vind het juist goed als mensen dat doen. Daarbij hoef je als stel echt niet altijd alles samen te doen. Er komen nog genoeg gelegenheden om met vrienden naar het café te gaan of thuis af te spreken voor een drankje. Ik vind het echt niet oké van je man om daar zo over te vallen. Ik neem toch aan dat hij wist wat voor vlees hij in de kuip had voordat jullie samen gingen wonen.

Is het a-sociaal dat jij niet meegaat naar het café. Of is het a-sociaal dat hij gaat terwijl jij de dag graag met hem had willen doorbrengen? Dat is maar net uit wiens standpunt je het bekijkt.

Ik herken het helemaal. We hebben niet vaak gedoe, maar als het eens zover is, gaat het altijd om dit soort dingen met derden en dat hij zich daar dan tussen voelt staan. In onze relatie is mijn vriend ook de sociale van ons twee. Jouw vriend vindt het enerzijds zelf leuk om naar café te gaan en zal misschien ook de druk voelen van zijn vrienden. En dan heeft hij een vriendin die hem alleen laat gaan en dan mag hij gaan uitleggen waarom ze er niet bij is.

En jij hebt een vriend die zijn eigen plan trekt. Of misschien de sociale druk zwaarder laat wegen dan de dag met jou door te brengen, zoals jij het prettig vindt. Er is voor allebei wat te zeggen, niemand is goed of fout. Als jij de feestdagen hebt gewerkt, hoe heeft hij die dan doorgebracht? Was hij alleen of ook bij familie/vrienden? Heeft hij ook zijn eigen plan kunnen trekken, of vertaalt hij dat dan naar: toen was jij er ook al niet bij, dus nu ga je maar met me mee?

Maar als ik advocaat van de duivel mag spelen… Ik zou ook wel teleurgesteld zijn. Als ik hem was, dan zou ik dat verzoek van die vrienden eerst met je overleggen. En dan terugkoppelen: ‘Natje heeft al die dagen gewerkt, zij blijft liever thuis. Als jullie hier nog even willen langskomen zou dat leuk zijn!’ – dat is solidair. En een compromis. Je kan het alleen niet afdwingen, alleen maar hopen dat de ander zich in jouw situatie wil inleven.

Wat is er nou zo sociaal aan om naar het café te gaan? Waar iedereen zich vol laat lopen, daardoor in zijn of haar eigen wereldje zit en gesprekken sowieso niet mogelijk zijn door de herrie en de drukte. Kan leuk zijn op zijn tijd, maar sociaal?
Ik heb een andere definitie van sociaal.
Wel snap ik dat het mensen irriteert als een ander niet mee doet, want dan is het ineens minder "normaal" en moeten ze er misschien over na gaan denken waarom ze het eigenlijk doen. En of je perse alcohol nodig hebt, En of je eigenlijk wel contact met anderen legt, of alleen door de virtuele realiteit van je alcoholroes.
Maar goed, ik ben inderdaad geen feestnummer.

ik vind het vervelendste aan introvert zijn {in mijn situatie dan } dat je continue moet uitleggen aan je naasten waarom je iets niet wil ,of waarom je ergens niet heen wil.
heb ooit eens aan mijn vrouw , inmiddels ex , gevraagd of we de feestdagen niet gewoon met zijn drieen konden doorbrengen , zij , onze dochter en ik , ze keek me aan of dat ze water zag branden .
heb de feestdagen dus alleen doorstaan .
heb sinds een paar jaar een nieuwe vriendin en het gaat nu dezelfde kant op , begrijpen mensen het nou niet of willen ze het niet begrijpen , vind dit echt heel moeilijk .

juryaan schreef op 25-04-2022 om 14:01:

heb sinds een paar jaar een nieuwe vriendin en het gaat nu dezelfde kant op , begrijpen mensen het nou niet of willen ze het niet begrijpen , vind dit echt heel moeilijk .

Als je naar de post boven je kijkt (die overigens van geruime tijd geleden is) dan zie je dat sommige introverten ook tjokvol oordelen over extraverten zitten.

Wijzer dan je gelijk te willen halen, is te accepteren dat mensen nou eenmaal verschillend bedraad zijn en dat je er dus ook verstandig aan doet bij het aangaan van een relatie meteen al te checken hoe die ander er in staat. Het is te belangrijk om na een paar jaar pas achter te komen dat je het niet eens bent over zoiets.

juryaan schreef op 25-04-2022 om 14:01:

ik vind het vervelendste aan introvert zijn {in mijn situatie dan } dat je continue moet uitleggen aan je naasten waarom je iets niet wil ,of waarom je ergens niet heen wil.
heb ooit eens aan mijn vrouw , inmiddels ex , gevraagd of we de feestdagen niet gewoon met zijn drieen konden doorbrengen , zij , onze dochter en ik , ze keek me aan of dat ze water zag branden .
heb de feestdagen dus alleen doorstaan .
heb sinds een paar jaar een nieuwe vriendin en het gaat nu dezelfde kant op , begrijpen mensen het nou niet of willen ze het niet begrijpen , vind dit echt heel moeilijk .

Je kunt het hele jaar met z'n drieën zijn maar bij feestdagen is het wel zo fijn voor je vrouw en kind om anderen te zien. Ik vind het behoorlijk egoistisch om van hen te eisen dat ze thuis blijven. Je kunt wel opeisen dat je bijv 1/3 met z'n drieën bent. Dus met pasen het avondeten. Met eerste kerstdag tot een uur of 4 's middags. In een relatie is het ook geven en nemen. What's next: de verjaardag van onze dochter vieren we voortaan met z'n drietjes?