Ruimte nodig; graag alleen
Het laatste jaar betrap ik me erop dat ik er stiekum van geniet als mijn echtgenoot een aantal weken weg is (voor werk): ik geniet van de ruimte, het huis, voor mezelf hebben, kunnen computeren wanneer ik dat wil zonder dat iemand over mijn schouder meeleest of vraagt "wat ben je allemaal aan het doen", tv programma's kunnen kijken die ik wil, uren de krant kunnen lezen zonder gestoord te worden, zonder een blèrende televisie op de achtergrond, rustige maaltijden met mijn kinderen zonder gehaast en geboeman dat ze op moeten schieten en hun mond dicht moeten houden..... Nu ik het zo typ lijkt dit wel heel erg, de kids zijn er wel aan gewend.
Wat ik wil weten is: hoe zijn jullie ervaringen hiermee, is dit normaal ? Soms denk ik wel eens, nou ga dan bij hem weg, als je je zoveel prettiger voelt alleen, maar ja, dat is ook weer zo'n grote stap. Dat wil ik de kinderen (houden ook van hem) en hem niet aandoen. Ik heb ook overall geen hekel aan hem, er zit nog best wel een stuk liefde-verbondenheid naar hem toe, hij heeft genoeg kwaliteiten en positieve punten. Ik heb dus niet echt een reden om te vertrekken.
Ik ben gewoon graag alleen en zoek naar vormen hoe ik dat in mijn huwelijk kan toepassen. Hij was vroeger meer uithuizig dan nu, misschien dat het daarom nu eigenlijk pas begint te spelen.
Ik heb ook niet zo'n behoefte om meer uithuizig te worden, maar zoek vooral mijn ruimte thuis, om mijn eigen dingen te doen. Het is nu zelfs zo dat ik in de weekenden meer mijn uithuis-dingen plan (boodschappen, bieb, sport), zodat ik door de weeks lekker alleen thuis ben op mijn vrije dagen, en mijn eigen gang kan gaan. Wat zegt dat over mijn relatie ?
Wat zegt dit over jouw relatie....
Niks 
Ik hou zielsveel van mijn man, zou geen ander willen, maar ik heb veel ruimte voor mijzelf nodig. En dat laatste zegt iets over mij en niets over mijn liefde voor hem.
Ik ben wel benieuwd hoe oud je kinderen zijn. Dit soort gevoelens steken vaak de kop op als de kinderen iets minder afhankelijk worden en is een beetje een reactie op een periode van heel intensief zorgen.
Mijn kinderen zitten op de middelbare en het HBO en dan hebben ze ieder moment vrij. Heb je je man de deur uit, hangen de kinderen weer rond En zodra ze je alleen hebben, willen ze een goed gesprek.....
Voordat ik mijn lief ontmoette heb ik 8 jaar met heel veel plezier alleen gewoond. Ik hou heel veel van mijn kids en mijn lief en wil ze voor geen goud missen, maar soms zou ik graag een maandje of wat vrijgezel zijn op een flatje alleen.
Mijn idee
Ik geniet ook enorm van tijd alleen, mijn snotterprogramma's erop, laptop voor mij alleen, lekker keutelen in huis. Maar dat heeft niet direct met mijn man te maken. Juist omdat we ook vaak samen zijn geniet je er zo van. Wij zijn ooit uit elkaar geweest en toen werd 'lekker alleen' al snel 'eenzaam'
Het een sluit het ander niet uit...
Het zegt vooral iets over jouzelf
Namelijk dat jij jezelf prima in je eentje kunt vermaken. En ook dat je daar ( veel) behoefte aan hebt.
Erg fijn voor jou, jij zult je niet snel vervelen.
Ik herken het trouwens helemaal en sta er zelf van te kijken hoe prettig ik het vind om alleen te zijn. Heerlijk als de kinderen op school zijn en man elders is. Soms fantaseer ik ook wel eens hoe het zou zijn zonder mijn man....
En wat je relatie betreft, je geeft zelf al aan dat er niks mis is in zoverre dat je misschien niet zoveel passie meer voelt, maar dat je eerder een verbondenheid voelt. Lijkt mij prima als jullie daar beiden je goed bij voelen. En zeker zolang je kinderen nog thuis wonen zou ik blijven, ik neem aan dat je ook wilt dat zij zich fijn voelen.
Maar in ieder geval veel herkenning, wat jij schrijft zou op mijn leven kunnen slaan en alleen al voor de kinderen, zou ik dan zeker bij elkaar blijven.
Laat het hem eens lezen
En vraag of hij dat kan begrijpen? Misschien wel..
Hier nog volop in de 24/7 dienstverlening a.k.a. kleine kinderen en 3 dagdelen per week dat iik alleen ben thuis. Zalig! Maar man neemt ze geregeld in het weekend een middag mee en dan heb ik nog wat tijd om te doen wat ik wil (en iets nuttigs in huis ook, voor wat hoort wat..)
Als ik die tijd niet heb, word ik behoorlijk cranky. En veel vrouwen met mij zoals in het genoemde draadje ook blijkt.
Ik zou het gewoon bespreken met je wederhelft, ook en juist waar je je aan stoort bij hem. wat kun je veranderen - hij een koptelefoon bij tv kijken, jij een eigen kamer waar je s avonds gaat zitten. Zolang je elkaar maar blijft begrijpen.
Normaal
Behoefte aan tijd voor jezelf lijkt me normaal, net als alle andere posters.
Maar: "...rustige maaltijden met mijn kinderen zonder gehaast en geboeman dat ze op moeten schieten en hun mond dicht moeten houden....", dat vind ik niet normaal. Misschien heeft dit gedrag van je man ermee te maken dat je je vraag in 'relaties' zet? Tijd voor een goed gesprek denk ik, om beide onderwerpen aan te snijden.
Roosje klopt
Wat je zegt roosje: het is mijn hoofd niet los van elkaar te zien. Ik heb meer behoefte aan ruimte voor mezelf, en tegelijkertijd hebben wij ook zo onze issues, wat het gevoel versterkt, dat ik ervan kan genieten als hij weg is. Niemand om discussies mee te hoeven voeren over opvoeding. Hij blijft vaak knorrig, als de kids iets doen wat hem niet zint (hij heeft zo zijn stokpaardjes), terwijl ik dan juist mn best doe om het gezellig te maken. Tegelijkertijd zijn de kids ook wel dol op hem hoor, en overall niks te klagen, maar dat grumpy gedoe als het hem niet zint drukt vaak op mijn gemoed. En als hij zich verveelt wil hij vaak aandacht. Terwijl hij zelf m ook peert als hij iets leuks heeft. Ik moet dus wel altijd aandachtig voor hem klaarstaan, terwijl hij op elk moment weer weg moet kunnen. En daar heb ik gewoon geen meer in
Zin dus
Geen zin meer in dus. Na jarenlange zorg heb ik nu weer een beetje dr vrijheid, en hij is jarenlang veel weggeweest met hobbies etc en voelt nu waarschijnlijk dat het niet meer vanzelfsprekend is dat ik er ben. Waardoor hij harder gaat trekken, waardoor ik wil roepen: leave me alone! Het zal wel een fase zijn......
Einzelganger
ik ben ook zo'n "einzelganger" ik mag graag dingetjes alleen doen. Alleen winkelen, alleen wandelen, alleen hardlopen en indd lekker alleen de laptop voor je zelf met tv....
Ik vind het alleen niet zo erg leuk om alleen in bed te liggen, dan mag ik graag mijn man naast me hebben.
Mijn man werkte 6 tot 7 dagen in de week en sinds een jaar is dit terug gelopen naar 5 dagen en veel minder uren in de week en ow wat miste ik mijn zaterdagen "alleen met de kinderen" meer omdat het in mijn ritme zat en wij o zo moesten wennen dat papa/man weer zoveel thuis is. Nu is er wel weer evenwicht hoor, maar ik denk indd dat het niets zegt over je relatie.
Geniet van je momentjes alleen, maar ook van de momentjes die je samen hebt...
