Roddelen, wie doet het niet?

Standaardvraag helpt soms:

Heb je het daar al zelf met hem of haar over gehad?

'doe wat je wilt, de mensen praten toch.'

roddelen is van alle tijden en ik denk dat degene die meldt het nooit te doen een leugentje verkoopt.

Maar als het echt te gek wordt, ga dan nadrukkelijk over iets anders praten. Als de roddelaarster dat opvalt, komt ze misschien voor dat moment tot inkeer.

Vind en doe ik ook maar

het komt je soms duur te staan. Ik heb op mijn werk een aantal misstanden binnen het team aan de kaak gesteld en dat voel ik nu, maanden later nog steeds. Het is schijnbaar in goede harmonie 'opgelost' maar ondertussen broeit het verder.
Niet bij iedereen natuurlijk. Er zijn ook mensen die stiekem best blij zijn dat je het aankaart. Maar dan heb je toch vaak het effect van diegene die zijn kop boven het maaiveld uitsteekt!

Wat is je punt?

Wat is eigenlijk je punt of vraag?

Over kwaadspreken en dergelijke

Als mijn moeder de wanhoop nabij was met haar kinderen; d.w.z. als haar opvoedkundige instructies weer eens aan dovemansoren gericht leken en we in conflict waren geraakt, liet zij de moed nooit varen. In plaats daarvan bediende zij zich van een voor ons nogal raadselachtige uitspraak. ¨Nou ja, hoe dan ook: ik geloof heilig in de werking van de maatschappelijke krachten¨, orakelde zij dan; haar kroost in stomme verbazing achterlatend.

Van die woorden begrepen we natuurlijk helemaal niets! Bovendien kwam een dergelijke wending in de woordenwisseling als een complete verrassing. Wel was het ons duidelijk, dat zij hiermee een einde aan ons getwist wilde maken, zonder haar vermeende ongelijk toe te geven. Daarin slaagde zij ook steevast; doodeenvoudig, doordat zij ons met die woorden, zoals dat heet, met onze mond vol tanden liet staan.

Hoe doeltreffend haar optreden ook was; ik vond het toch ook altijd een beetje flauw. Je bedienen van een dooddoener om een geschil in je voordeel te beslechten: wat een zwaktebod! Had zij niets beters te bieden, dan ons voor raadselen te plaatsen? Wat moesten wij ons nu voorstellen bij ´de werking van de maatschappelijke krachten´?

Jarenlang heb ik er vooral afkeurend tegenaan kunnen kijken. Ik kon er blindelings op vertrouwen, dat vrijwel iedereen dit van harte met mij eens was. Want, zeg nou zelf: wie houdt er nu wel van dooddoeners? Niemand toch?

Jaahaa … tenzij er jouzelf eens één te binnenschiet op het juiste moment. Dan denk je opgelucht: ¨Kwam die even goed van pas¨! En misschien prijs je jezelf dan stiekem nog wel om je vindingrijkheid ...

Wat voor dooddoeners geldt, geldt ook voor kwaadspreken. Vanzelfsprekend keurt vrijwel iedereen het af. Toch kan het ook wel van pas komen, in geval van conflict. Vandaar dat het bestaat.

Wie maakt zich eraan schuldig? Diegene die geen betere kaarten in huis denkt te hebben, of die ook echt niet heeft.

Wanneer verlaagt men zich tot kwaadspreken? Als men kwaad is over bepaalde sociale verhoudingen en deze ten gunste van zichzelf wil beïnvloeden. Loopt een conflict uit de hand, dan kan de kwaadsprekerij zelfs slechts ten doel hebben de ander te beschadigen, ongeacht negatieve gevolgen voor de kwaadspreker zelf.

De werking van de maatschappelijke krachten; je kan er veel, weinig of zelfs geen enkel vertrouwen in stellen. Hoe je daarin staat, zal afhangen van het sociale leven dat je hebt geleid.

Als ik afga op mijn eigen leven, dan is kwaadspreken meestal eenvoudigweg kwaad spreken; oftewel een uiting van verontwaardiging/frustratie. Het aantal keren dat mijn gemoedstoestand er eentje wordt van machteloze woede, probeer ik tot een minimum te beperken door vooral omgang te hebben met beschaafde, sociaal vaardige, vriendelijke, mij gunstig gezinde personen. Hun tegenhangers in sociaal opzicht mijd ik als de pest.

Het wordt een verhaal apart als je van doen krijgt met een regelrechte intrigant, of erger nog: een stelletje intriganten. Deze handelen geenszins vanuit machteloze woede. Ze zijn juist zo bedreven in het tegen elkaar uitspelen en daarmee naar de hand zetten van hun medemens, dat zij daaraan ongetwijfeld een enorme machtskick ontlenen. Soms is hen dat ook aan te zien, als je goed oplet.

Of zij handelen uit woede/frustratie? Ik zou het niet weten. Als me iets aan hen is opgevallen, dan is het wel dat zij zich opmerkelijk gedeisd weten te houden als hun eigen positie in gevaar dreigt te komen. Ten aanzien van de schade die zij aanrichten, lijken zij compleet onverschillig te staan. Dit is echter schijn die bedriegt. Het is hen juist om die schade te doen. Zelfs een ´niemand´ kan zich zo nog ´iemand´ voelen.

Hoe dan ook: inmiddels, na zovele jaren van ervaring met het omgaan met mijn medemens, vertrouw ik, net als mijn moeder, heilig in de werking van de maatschappelijke krachten. Vooral ook als de wanhoop mij nabij is, er niets anders op lijkt te zitten, en het mij om die reden wel goed uitkomt. Zo hoef ik nooit moedeloos te worden.

Wiz-zy

Volgens mij heb je wel gelijk, helaas; als iemand op een bepaalde leeftijd is gekomen, is de kans niet groot dat haar gedrag nog verandert. Wel kun jij je reactie/opstelling veranderen waardoor het patroon in jullie relatie mee-verandert. Maar dat kan dan ruzie betekenen of verbroken contact.
Ze zou ook kunnen stoppen tegen jou te roddelen als je haar totaal negeert maar ik weet niet of ze daarvoor genoeg zelfinzicht heeft..

Succes iig. Je moeder is moeilijk te negere,n doorgaans.

Toelichting

Kwaadspreken wijst op het bestaan van een conflict. Het wordt algemeen afgekeurd vanwege de negatieve sociale effecten van dat conflict. De meeste mensen verkiezen nu eenmaal harmonie boven conflict.

Kwaadspreken bestaat niet zo maar: het heeft een functie. De kwaadspreker heeft er een bedoeling mee. De aard van het kwaadspreken kan uiteenlopen van betrekkelijk onschuldig (het luchten van je hart / uitdrukking geven aan boosheid) tot ronduit misdadig (willens en wetens het leven van anderen verstoren of zelfs onmogelijk maken). De aard van het conflict komt tot uitdrukking in de vorm waarin kwaad wordt gesproken; evenals de aard van de betrokkenen in het conflict.

Aan kwaadspreken kun je dus heel wat informatie ontlenen.

Hoe men omgaat met kwaadspreken varieert ook enorm. Daar waar de een ervoor kiest onpartijdig te blijven en zich daarmee buiten het conflict plaatst, zal een ander onmiddellijk partij kiezen in het conflict en daar (hoe dan ook) daadkrachtig naar handelen. Het is aan een ieder zelf om te bepalen waar hij/zij goed aan doet. Hoe lastig dat ook kan zijn.

Een verstandig mens beoordeelt de inhoud van de kwaadsprekerij kritisch op waarheid, tenzij je de luxe hebt daarover onverschillig te kunnen zijn. Voetstoots aannemen dat wat gezegd wordt ook waar is, of juist onwaar (want kwaadsprekerij!) lijkt me onverstandig. Het maakt nogal wat uit, of iemand oprecht boos is over een onrecht dat daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, uit rancune handelt over een ingebeeld onrecht, of vanuit jaloezie allerlei leugenachtige voorstellingen van zaken geeft over een ander. Hoe pikanter, des te interessanter? Dat hangt af van hoe je zelf in het leven staat. Wat voor de een banaal en triviaal is; boeit een ander ten zeerste.

Kwaadspreken en hoe ermee om te gaan houdt verband met sociale posities en betrokkenheid. Alleen een echte buitenstaander is van nature onverschillig en spreekt nooit kwaad.

Ermee omgaan

Roddelaars aanpakken lukt niet. Je kunt alleen voorkomen dat ze tegen jóu aan gaan zitten kletsen, door ongeïnteresseerd te doen en over iets anders te beginnen. Roddelaars zoeken dan gewoon ander gehoor (ze hebben een ongenoegen die ze niet tegen die persoon rechtstreeks durven te uiten).

Echt belangrijke mensen zou ik wel confronteren met hun gedrag. Bijv als ze begint over je zus, zeggen dat ze dit met je zus moet bespreken. Afkappen dus.

Je zou ook (eventueel nadat je de roddels met je zus samen hebt uitgewisseld, zodat je weet waarover je moeder roddelt) haar ook kunnen confronteren met de vraag welke dingen over jou ze bespreekt met je zus. Dat is wel heel confronterend hoor, maar kan een aanleiding zijn voor een stevig (en goed) gesprek.

Zeggen

Bijna niemand wil van roddelen beschuldigd worden en veel roddelaars vinden vast dat ze niet roddelen maar gewoon over mensen praten en hun mening verkondigen. Dus als je vrolijk zegt: zo, lekker aan het roddelen?, zal de roddelaarster vast meteen haar uitspraken afzwakken en er voor dat moment mee ophouden, in elk geval tegen jou.

skik