relatietherapie
Beste Allemaal,
Ik zit nu 6 jaar in een relatie, waarvan 1,5 jaar getrouwd, we hebben samen 2 dochters, M is 2 en L is 0,5, en elk een zoon van 18 jaar, uit eerdere relaties.
Mijn man is zeevarend, hij zit 2 maanden op zee, en is ook weer 2 maanden thuis.
Hij zit nu op zee, en zal begin Sep. weer thuis komen voor 2 maanden verlof.
Mijn man is alcoholist, wij ondervinden veel problemen daardoor binnen ons huwelijk, we hebben nu een jaar niet gevreeën,en we raken steeds verder verwijderd van elkaar, ik ben naar de huisarts gestapt, en heb relatietherapie voorgeschreven gekregen, en wij gaan 27 Sep onze eerste sessie beginnen. Met deze wetenschap staat mijn hoofd dagelijks op die therapie gericht, wat gaat er allemaal gebeuren? wat staat ons te wachten? en wat als mijn man ondanks alles toch blijft drinken?
Ik moet aan het welzijn van mijn kinderen denken, en aan dat van mijzelf, als hij niet stopt met drinken, en aan zichzelf wil werken, houd het voor mij op, dan zet ik er een punt achter.
Ik ben op dit forum terecht gekomen omdat ik mij af vroeg, wat te doen, als ik wil dat hij vertrekt maar hij gaat niet?
ik vond het antwoord hier al meteen, omdat wij huren, kan ik via een advocaat, door de rechter laten bepalen wie in het huis mag blijven, en dat is meestal degene die het de meeste tijd met de kinderen door brengt, dat ben ik.
Wat ik me nu afvraag, is het wijs om dit alvast te gaan regelen, als hij thuis komt, en weer gaat drinken, en ik hem verzoek het huis te verlaten, dat ik dan die brief al heb?
Hoeveel tijd neemt zoiets in beslag, om aan zo een brief te komen? En als hij dan nog steeds weigert te vertrekken, kan ik dan de politie inschakelen?
Astrid
Ik word hier altijd zo kriegel van dat vingerwijzen en iemand met ingewikkelde denkwijzes zo bepraten dat aan het eind van het verhaal TS de hoofdschuldige lijkt te zijn.==
Dat jij denkt dat TS hoofdschuldig lijkt te zijn, is denk ik meer jouw waarneming, dan dat anderen dat schrijven.
Ik denk, en ik denk dat anderen dat ook denken 
, dat het juist goed is dat TS niet alleen naar haar man wijst, maar ook haar eigen aandeel in het geheel ziet. Als je dat nl. ziet, kom je, denk ik, eerder bij oplossingen, dan als je alleen naar de ander wijst.
En daarnaast: probeer je even voor te stellen dat jij de man van TS bent. Als TS met jou gaat praten dat de relatie waardeloos is en dat het geheel aan jou ligt, dan voelt dat toch niet goed? Dat werkt dan toch averechts?
In mijn ogen werkt het beter, als TS ook richting man erkent: ik ben niet gelukkig met hoe onze relatie nu is. Daar zijn jij (man) en ik (TS) beiden debet aan. Hoe kunnen we onze relatie nou weer zo krijgen dat ik er wel weer gelukkig mee ben?
oke
Ik ging uit van posting 24. Dat scheelt dan. Misschien zou er dan al meer mogelijk zijn.
Krat
in vrije tijd aan boord een doosje bier per week, dat is een krat. ==
Is dat een krat met zijn allen of een krat per persoon?
Wat wil je trouwens met die opmerking zeggen? Dat het wel meevalt?
Alcohol is nl. alcohol. Als je wilt afkicken moet je alcohol geheel vermijden.
klopt
ik ben ook boos op mezelf inderdaad.
per week per persoon
ja het is per persoon.
drinkende partners
Ja, ik zal kijken hier op OO
Per persoon.
En wat wil jij er mee zeggen?
kratje per week
Ik vind voor een man een kratje bier per week niet gek. Hij kan dat op het schip er mee leven dan moet dat thuis ook kunnen.
Ligt vast aan mij
maar ik vind een krat per week per persoon dus wel heel erg veel. Dat is gewoon ruim 3 flesjes per dag/avond! Dat drink ik nog niet eens als een feest heb en niet terug hoef te rijden. Maar goed, dat heeft verder niet veel met het topic te maken natuurlijk. Alleen wel in die zin dat zo'n regeling natuurlijk zeker niet gaat helpen als man van TO af moet zien te kicken.
Nogmaals, probeer een beetje te kalmeren, zoek hulp voor jezelf via zo'n groep voor partners van en probeer weer in contact te komen met je man via de relatietherapie. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
En ook als dat niet lukt is het heel belangrijk dat jullie goed met elkaar om kunnen blijven gaan. Het gaat dan niet helpen als je alleen maar wijst naar je man, en hem op allerlei fronten veroordeelt en hem het huis uit zet. Dus hoe dan ook moet je zorgen dat jullie door 1 deur kunnen blijven gaan. Ook als je gaat scheiden wil je dat je je kinderen zonder zorgen bij hem achter kunt laten. Dat kan alleen als hij van de drank af komt. Dus hoe zeer je ook vindt dat het allemaal zijn verantwoordelijkheid is (en natuurlijk heb je daar tot op grote hoogte gelijk in, maar jij hebt ook je aandeel in het ontstaan van deze situatie gehad), jij zult voorlopig de verstandigste moeten zijn en je man steunen, anders gaat het hem nooit lukken om van de drank af te komen.
Het goede nieuws is: dat kun je. Je kunt sterk zijn voor 2, en dat ga je doen ook. En je gaat een heleboel geduld hebben. Je frustraties kun je straks kwijt bij die praatgroep. En misschien kun je via hen ook wel aan een coach of therapeut voor jezelf komen. Want ik heb het gevoel dat jij zelf hier ook wel hulp bij kunt gebruiken.
Heel veel succes en sterkte.
wel veel
Je drinkt dan elke dag, tenzij je eens per week dronken bent doordat je ze allemaal hebt opgedronken en de rest van de week net zo droog als het schip staat.
Maar ook eens per week dronken is veel.
In elk geval, ik hoop dat hij meewerkt. Weet niet of je je gevoelens ook tegen hem hebt geuit. Het lijkt me vreselijk lastig iemand twee maanden niet te zien, je boosheid te zien oplopen en dan komt hij thuis en wil je niet gelijk al je negativiteit uiten tegen iemand die nog van niets weet.
kratje per week
ik vind een kratje per week ook niet alarmerend, ik denk dat er een groot verschil zit tussen even ontspannen na het werk met 2 a 3 biertjes, of je dagelijks vol gieten, en inderdaad als hij het op het werk kan/moet, waarom dan thuis niet doorgaan op die voet, vrouw blij, kinderen blij, iedereen blij. Nee thuis word het even dubbel en dwars ingehaald, en wij zitten altijd maar met een dronken man.
Ik hoop ook dat de hulpbronnen ons goed kunnen begeleiden om het in ieder geval allemaal een beetje draagbaar en leefbaar te maken, ik ben super gelukkig met mijn kindertjes, en ik hoop dat ik met mijn man ook het geluk weer ga vinden.
Ik heb ook mijn aandeel in het ontstaan van deze situatie, en daar voel ik mij ook verantwoordelijk voor, dat ga ik niet ontkennen.
tegen iemand die nog van niets weet
hij weet het wel, ik mail naar hem, ik chat met hem, ik uit mijn gevoel net zo tegen hem als dat ik hier doe, ik maak van mijn hart geen moordkuil, hij weet precies hoe ik erover denk, dit speelt al jaren, het is geen onbesproken onderwerp, ik heb het er vaak over met hem, hij maakt beloftes, komt ze niet na, etc etc
Zelf geleerd
Ik heb van mijn eigen scheiding drie dingen geleerd (wel meer, maar voor nu):
- ik ben zelf mede 'schuldig' aan de situatie, doordat ik erin ben gestapt, dacht dat het beter zou worden en door ben gegaan, ook met kinderen krijgen etc., steeds weer opnieuw proberen;
- de kinderen zijn niet van mij, maar van ons samen;
- en als je gaat scheiden verlies je de invloed op je ex, ook op je ex als ouder.
Met andere woorden: het zou zomaar kunnen zijn, dat je een omgangsregeling krijgt, waarbij jij twee maanden de kinderen hebt (als hij op zee is) en hij twee maanden de kinderen (als hij thuis is). Dan helpt piepen over alcoholmisbruik helaas niet meer, je hebt er dan gewoon geen invloed meer op. Scheiden betekent ook: je invloed op mogelijke oplossingen kwijt zijn.
Maar er komen nu een aantal mogelijkheden voor gesprek aan, ik hoop dat jullie daar allebei wijzer en sterker van worden.
Tsjor
Herkenbaar
Heel herkenbaar... helaas. Ik zit al 15 jaar in deze situatie, en heb nog steeds niet doorgezet om de stekker eruit te trekken. Wel op het punt gestaan, maar me iedere keer weer laten ompraten.
Toen wij trouwden ruim 25 jaar geleden was er nog geen drankprobleem. Althans, ik had het toen nog niet in de gaten. Dat bewustzijn is in de jaren daarna langzaamaan ontstaan, dat man toch wel erg moeilijk van de drank kon afblijven, en wel erg dwangmatig elke avond voor het slapen wat nodig had, en vooral dat hij het stiekem deed. Daar had ik natuurlijk op moeten aanslaan, maar ik dacht 'ach, als het straks beter gaat in zijn nieuwe baan dan gaat het wel over'. En zo was er iedere keer iets.
Onze oudste zoon is nu 18, en weet niet hoe snel hij uit huis moet komen (op kamers). Toen oudste 7 was hebben we voor het eerst relatietherapie gehad (9 jaar geleden). Het was toen een ultimatum van mij: of therapie, of scheiden. Dat heeft even iets verbetering gebracht, maar man gaf het op omdat het in zijn ogen teveel focuste op wat hij fout deed (lees: op zijn drankprobleem). Tsja, daar was het nu net om begonnen. Toen weer een tijdje niks, tot het echt uit de hand liep. In 2010 is man opgenomen in een afkickkliniek, het was toen echt heel erg. Lichamelijk lukt het echt prima om in 7 weken volledig af te kicken, maar dan begint het pas, Dan moet je het zelf doen, met hulp van ambulante therapie. Die wist hij goed om de tuin te leiden, en het drinken begon weer. Vooral oudste zoon heeft er erg onder geleden, die 2 liggen elkaar niet en zoon ging vaak tegen zijn vader in. Heeft 2 keer ook klappen gekregen... Toen had ik natuurlijk moeten doorpakken, weet ik achteraf. Want man toonde ook geen echt berouw na dat soort situaties, zoon had het er zelf naar gemaakt.
Sinds 2 jaar gaat het iets beter, hoewel ik niet de indruk heb dat hij echt veel minder drinkt. Zoon kan er beter mee omgaan, en trekt zich vaak terug. Vorig jaar heb ik nog aangestuurd op een scheiding, maar uiteindelijk toch niet doorgezet omdat man zoveel bezwaren maakte.
Ja, verslaving is een ziekte. Maar wel één die je - met hulp! - KAN overwinnen. Alleen is mijn man nog steeds te eigenwijs om dat echt te willen. Hij is er zijn baan door kwijtgeraakt, maar heeft genoeg werk als consultant.
Ik raak er wellicht ook mijn baan door kwijt binnenkort (kan door alle spanning thuis niet voldoende focussen op het werk), maar ik vind wel weer wat, desnoods ook als consultant. En geld is niet echt een probleem voor ons, dat speelt ook mee.
Dus ja, ik herken dat je de mooie beloftes van je man geloofd hebt. Ik ben het overigens niet eens met de mensen die een krat per week normaal vinden... Dat is echt wel een hoeveelheid die een verslaving behoorlijk in stand houdt. Ik kan me ook niet voorstellen dat ze aan boord die hoeveelheid OK vinden, dat zou betekenen dat iedereen bijna elke avond aangeschoten is? Ik neem aan dat ze in 2-ploegendienst draaien, en met een kleine bemanning? Hoe lang zijn de diensten? Wat als er iets gebeurt, en de rustende helft van de bemanning moet bijspringen? Ik weet in ieder geval dat wij op vakantie bij zeiltochten (2 ploegen, 4-uur) GEEN alcohol gebruikten. Alleen bij dagtochten of in de haven wel. Gewoon onverantwoord. Ik zou me als bemanning ook niet echt lekker voelen bij een kapitein aan boord die zoveel drinkt, en thuis nog meer. Wie controleert de kapitein? Misschien drinkt hij wel meer dan de doos per week...
herkenbaar
Ja, je heb gelijk, dat drinken aan boord, houd zijn verslaving in stand.
Tjor, ik had nog nagedacht over wat je schreef, dat het gebrek aan intimiteit niet alleen met de drank te maken kan hebben ,maar ook voor een groot deel, dat we net twee jonge kinderen hebben, ik put hier eigenlijk wel hoop uit, hoop dat het in de toekomst weer beter kan gaan.
En ook de drie dingen die je benoemde, van je scheiding, die zijn natuurlijk helemaal waar, ik leer hier van !!! bedankt!
Wat nou drooggelegd?
Drooggelegd én een krat per week krijgen? Dat bijt elkaar. Dat is bepaald niet drooggelegd! Een krat per week is hartstikke veel: 24 consumpties in 7 dagen is over de grens van alcoholisme. Oh wacht even, of deelt de hele bemanning 1 krat? Hoeveel mensen werken er dan aan boord? En hoe weet je dat hij geen drank meesmokkelt?
Per persoon dus...
Oh sorry, nu zie ik dat je dat al beantwoord hebt. Ik vind een krat per week belachtelijk veel. Dat is aanzetten tot alcoholisme. Onverantwoord.
Precies Nikki
Precies, helemaal eens. Want Brigitte (de ts) zegt wel dat dat nog wel te begrijpen is, namelijk '2 a 3 biertjes na je werk', maar zo zit dat niet. Een flesje bier is geen 'biertje', maar dat is minimaal anderhalve consumptie (glas). Met 3 flesjes bier zit je dan denk ik zeker wel op zo'n 5 consumpties.
Tsja, ik weet wel dat je nu behoeft hebt aan goede tips en ik geef toe dat me dat niet zo goed lukt, maar ik blijf erbij dat ik de boosheid nog altijd niet snap. Je schrijft inmiddels ook wel dat je jezelf bij nader inzien naïef hebt gevonden, ja lijkt me ook. Maar hop, toch nog even een tweede kind met een dronkelap. Je moet het maar willen. En jij wilde dat.
En voor er weer mensen gaan zeggen: wat een vingerwijzen! Heb jij dan alles altijd zo goed gedaan?
Nee inderdaad, natuurlijk niet! Ik heb kinderen met een man die al voor de tweede keer wegging bij zijn gezin.
Maar dan weet ik wel waar ik aan begin. Ik kreeg dus kinderen met een man die voor de derde keer met iemand kinderen kreeg en die vroeger regelmatig vreemd was gegaan. Dus dat zou wellicht ook mijn toekomst worden en dan was ik heus wel verdrietig geweest maar niet zwaar verontwaardigd en ongelooflijk boos.
Het is nu 20 jaar later en het gaat nog steeds heel goed, dus het is vooralsnog niet gebeurd, ik heb geluk.
Andere mensen kunnen wel betere tips geven dan ik - dat is deels ook zeker al gedaan. Maar alsjeblieft, neem gewoon de verantwoordelijkheid over je eigen keuzes. Het is niet jouw schuld dat hij drinkt en blijft drinken -zeker niet!-, maar je wist wel gewoon precies van de situatie en met wie je een relatie aanging, met wie je mooie beloftes deed tijdens het trouwen, met wie je jullie eerste samen-kind kreeg en nog één.
Hou je van de man met wie je kinderen kreeg? Vind je het fijn dat je kinderen deels zijn genen hebben? Ik hoop het!
Daar zeg je wat Kaneeltje
Inderdaad, een flesje bier is 1,5 consumptie. Dan is een krat per week vér over de alcoholisme-grens. Maar Brigitte, dat kunnen ze je bij de Jellinekkliniek ook uitleggen. De moeder van een vriendin van mij had een alcoholprobleem. De familie heeft heel waardevolle hulp gekregen van de Jellinekkliniek. Hopelijk krijg jij die ook.
Was ook al verbaasd
Een krat bier perweek, da's 7 liter oftewel 4 glazen bier per dag. Dat ze dat droogleggen noemen zeg! Hoe ging dat voor de 'drooglegging' dan, met een flesje bier in de hand achter het roer?
skik
Niet alles gelezen maar..
- alcoholisme is een ziekte, zie hem zo en stel tegelijkertijd je eigen grenzen
- onderzoek of je zelf codependent gedrag hebt: http://addictionz.com/codependency-quiz-20-questions/ en werk aan je eigen issues
- een relatietherapeut die aan de relatie gaat sleutelen zonder aan te geven dat er eerst aan verslavingen gewerkt moet worden, zou ik niet waarderen
- houd er rekening mee dat als iemand stopt met zijn verslaving, onderliggende redenen pas echt aan het licht komen. Meestal oude pijn. Daar moet ook nog echt lang aan gewerkt worden (en die persoon moet daar zelf aan willen werken) anders vervalt iemand binnen de kortste keren in een terugval
- houd er rekening mee dat als iemand stopt, hij nog jaren een soort emotionele/ geestelijke kater heeft die echt niet fijn is voor de omgeving (het zogeheten dry drunk gedrag, google daar eventueel op)
- Het valt me vaak op dat hier op het forum men de vraagstelster met grote problemen daar volledig voor verantwoordelijk stelt. Zelfs mensen die no matter what altijd voor de man kiezen. Negeer dat alsjeblieft. Je wilt er nu wat aan doen. Zeker voor je kinderen. Heel goed van je.
- sterkte!
