Relaties
nicknick
14-05-2017 om 12:34
relatie onder druk, zieke echtgenoot
Even onder een andere nick ivm herkenbaarheid.
Mijn man is ziek, al een jaar of 10, niet levensbedreigend maar wel ongeneeslijk. Hij kan eigenlijk niet meer werken, maar doet het toch. Is vaak heel erg moe, ligt op de bank en kan niets meer. Hij kan en wil niet toegeven dat hij zo ziek is dat het niet meer kan. Huisarts, fysio, familie, vrienden, ik, allemaal zeggen we: stop er toch mee, geef er aan toe dat je ziek bent en dat het niet meer gaat. Ondertussen komt alles op mij neer. Ik werk vier dagen, ben lange dagen van huis ook ivm reistijd. Als ik thuis kom, ligt hij op de bank, is er geen eten gekookt, staat de vaatwasser nog vol, kortom, we hebben honger maar er is niets. Ik kan niet van mijn kind verlangen dat die iedere dag gaat koken of zo. Ooit hadden we de afspraak: wie het eerste thuis is, begint met koken. Hij is altijd het eerste thuis, maar kookt nooit meer: te moe. Begrijp me niet verkeerd: hij is moe, hij is echt ziek. Maar wat is er nog? We doen samen niets meer, dat gaat gewoon niet meer. De zorg voor het huishouden komt compleet op mij neer, ik moet ook alles regelen. Erover praten? We komen niet verder dan: ik kan heus nog wel beter worden, misschien gaat het volgende week/maand/jaar wel beter, en: wat moet ik dan doen? Ik ben geen mens om stil te zitten. Als ik dan voorzichtig opper: koken, boodschappen, was in de machine en ophangen? Mee naar de ouderavond? Vrijwilligerswerk voor een dag in de week? Samen een keer wat leuks gaan doen? Samen weer lachen? Samen weer samen zijn? Als je stopt met werken, krijg je waarschijnlijk meer energie voor dit soort dingen. Het zal mij ook rust geven. Maar dat is geen levensvervulling, blijkbaar is dat voor mij anders want ik doe het wel, ja, wie doet het anders? Ik wil dit niet meer, echt, ik werk me uit de naad, ben zo moe, ben zo verdrietig. Ik vraag me steeds vaker af: houd ik nog wel van hem? Wil ik met hem zo oud worden? Waar ben ik? Heb al gesprekken gehad met de huisarts en de praktijkondersteuner en ze zeggen: kom samen en praat erover, maar hij wil niet, heeft daar niets te zoeken, ze kunnen hem toch niet helpen. En daar sta ik dan, met lege handen. Weggaan? Waar naar toe? Kind zit gaat na de vakantie naar de examenklas, en dan gaan je ouders scheiden, ik zie de bui voor dat diploma al hangen, dat lukt gewoon niet.
Maar ondertussen stik ik haast van ellende. Ik wil wég uit dit leven, maar ik zie geen oplossing zonder iedereen verdriet te doen.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.