Relatie met man met volwassen kinderen

praten

Je moet met je vriend praten en zeker niet met zijn kinderen. En dan nog zal hij zelf bij de kinderen moeten aangeven waar de grens ligt. En die grens moet de zijne zijn en niet de jouwe.
Heb je er aan gedacht dat die "eisen" van de jongste wel eens een reactie op jullie relatie kunnen zijn, en niet dat hij zelf de was niet zou kunnen doen?
Het vraagt veel zelfbeheersing van jou en dat is zeker niet makkelijk. Ga niet tussen hem en de kinderen in staan. Pak je momenten met hem, en laat het daarbij. Dit ga ja anders verliezen. Strekte!

Reactie

Hij was bij mij, vertelde mij dat het tijd was voor de kinderen om zelfstandig te functioneren, zodat Hij bij mij kon komen wonen.
Bij de kinderen gaf hij het echter niet aan, kwam er naderhand uit.
Hij verteld mij wat anders dan zijn kinderen, omdat hij bang is de kinderen te kwetsen.

Reactie

Die is vertrokken, met briefje op het kussen.
Jongste heeft 1 dag in de week contact.
De oudste hebben geen problemen met de relatie

Niet elk kind

Niet elk kind is hetzelfde en gaat vroeg het huis uit.
Als hij moe is moet hij met zijn kinderen in overleg. Niet om ze weg te jagen maar om een team te worden.
En jij moet stoppen met schoonmaken. Denk dat een schoonmaakster beter is.
Nu creeer je alle kanten op wroeging tussen partijen die er eigenlijk ook niets aan kunnen doen dat hun moeder/vrouw ineens weg was.

Reactie

Ze wonen in zijn huis.
De oudste zei ga even bij haar wonen, dan gaan wij het zelf doen thuis.
Proefperiode afgesproken, maar hij wilde blijven. Ik heb dat bij hem gelaten. Hij was heel stellig.
Tot de jongste zei jij komt naar huis op de dagen dat ik niet bij mijn vriend of moeder ben en ik mocht dan wel een keer langskomen. Hij ging en ik voel me niet geroepen om daar even op visite te komen, enkel wanneer zijn jongste dat goed vindt.

grenzen

Vader kan geen grenzen aangeven en de kinderen maken er dankbaar gebruik van. Hebben de kinderen een baan of studeren ze? Gebruiken ze drugs, alcohol?
Ik vind ook dat het de taak is van vader om hier iets aan te doen maar hij kan dat klaarblijkelijk niet.
Voor jou is ook verdrietig als je je partner in een soort van misbruik situatie ziet wegglijden. Misschien kun je je partner wel overhalen om hulp te zoeken?

Natuurlijk is het heel sneu voor de kinderen dat hun moeder van hun vader is weggelopen maar dat is nog geen vrijbrief om dan maar de rest van je leven asociaal gedrag te gaan vertonen. Zij moeten ook leren om respect te krijgen voor anderen en de sleutel ligt bij vader.

Blij met de reacties

Ik ben blij met de reacties, alvast bedankt iedereen.

Kinderen

Ze werken parttime, hebben allemaal inkomsten uit werk.

Daarom doet het mij zo zeer dat ze geen vinger uitsteken.

Vader werkt 40 uur, vaak 48 uur in de week.

Band

Nog een ding:
Hij zegt dan bv tegen mij de kinderen houden niet van mij.

Ik heb dus helemaal niets met zijn kinderen, ik zie enkel dat ze hem voor de kar spannen/ gebruiken.

Maar hij zal hier de grenzen in moeten stellen.

Het is aan mij om te kijken dat ik ermee om kan gaan, dat hij zichzelf afbrandt.

Ik gun hem dat niet, het is zo’n goede man.

Kinderen

Ja dat is moeilijk om te zien, vooral omdat hij voor jou een goeierd is. Als jij het niet prettig vindt bij zijn kinderen zou ik bij ze uit de buurt blijven. Je hebt een relatie met hem en niet met de kinderen. Dat kun je hem duidelijk maken, dat zijn jouw grenzen.
Blijf verder veel met hem praten over wat hij meemaakt en hoe hij zich voelt. Stuur aan op ondersteuning, om te beginnen bij de huisarts. En dan niet van : ik wil dat je naar de huisarts gaat, maar laat hem zelf ontdekken dat het niet gaat zo. Wees daarbij wel heel duidelijk over je eigen grenzen. Het gaat niet zoals je je voorstelt met een relatie. Maar hij heeft een heftig verleden met zijn ex en zijn kinderen. Vaak komt eea pas bovendrijven bij een nieuwe relatie, juist bij de kinderen.

De oudste twee,

Je kent hem al 4 jaar en wilt met hem verder. Alleen lukt het hem niet om zijn gezin zo te organiseren dat hij meer aan zichzelf toekomt.
Ookal zijn het zijn kinderen, als de oudste twee voor rede vatbaar zijn, kan je hem helpen door met hun zijn gezondheid te bespreken. Van hun kan je man support krijgen. Ze moeten hier alleen (vaker) op gewezen worden, desnoods door jou.
Zo te lezen, ligt daar de ruimte voor verbetering.

Reactie

Ik ben bang dat als ik het zeg, dan gaan die kinderen protesteren.
Het zal vanuit hem moeten komen.

Bezorgdheid en hulp

‘De oudste zei ga even bij haar wonen, dan gaan wij het zelf doen thuis.’

Ik lees hierin een besef bij de oudste van de situatie. Als je de oudste vertelt van je bezorgdheid over de vader, kunnen jullie mogelijk ook de middelste benaderen hoe hun vader te helpen. Omdat hij het niet meer trekt.

Dat is een heel andere benadering van aangeven dat ze zelf hun handen uit de mouwen moeten steken.

Geen verlengstuk zijn

Vader is al 20 jaar lang het verlengstuk van de kinderen. Of dat van hun arm, been of een verlengstuk van de stofzuiger is zien ze allicht niet meer. Logisch. Ze hebben ook bijna niet mogen ervaren hoe het zou zijn om een leven te ervaren zonder verlengstukjes her en daar. Vader dient te communiceren over zijn gevoelens. Dit dient heel voorzichtig en subtiel te gebeuren. Geleidelijk aan. Een kleuter zou de ouder zelfs de plek wijzen. Van en niks ervan, doen wat je altijd deed jij! Dus na zoveel jaren, verandering doorvoeren zal wel mogelijk zijn maar alsjeblieft wel met deskundig hulp er bij. Als meneer al tegen een burn-out aanloopt, bang is voor de gevolgen van zijn wensen wanneer hij dit uitspreekt dan zullen de reacties hem ook kunnen uitputten. Het staat wel vast dat dit onder elkaar moet gebeuren zonder jouw inmenging er bij. In een open sfeer waarin rustig gepraat kan worden. Er afspraken gemaakt kunnen worden naar de toekomst toe.

Dank jullie wel

Bedankt voor de goede inzichten.
Soms is het fijn om te kijken hoe een buitenstaander hierop reageert.