Relatie met een weduwnaar
ik heb nu 14 maanden een relatie met een weduwnaar. Ik zie hem meestal als de kinderen (13/14) bij mijn ex zijn. Hij heeft twee dochters van 19 en 23. Jongste woont thuis, oudste woont samen. Oudste heeft vooral veel problemen met accepteren van mij. Ik heb ze nu enkele keren ontmoet. Mijn kinderen hebben zijn kinderen of zijn huis nooit gezien. Binnenkort is er een verjaardag van schoonzoon, en de dochter wil niet dat hij mij meeneemt. Sinterklaas/ kerst ook niet welkom.
Mijn geduld begint op te raken. Het voelt alsof hij niet 100% voor me gaat. Ik vind dat hij moet zeggen, ze komt mee of ik kom niet. Of ben ik dan te kort door de bocht? Ik vind het zo lastig. Ik hou heel veel van hem.
Hij kan zijn dochter niet dwingen om jou te accepteren of in haar huis binnen te laten.
Als hij zegt ik kom met mijn partner of niet, loopt hij kans op ruzie met zijn dochter met alle gevolgen van dien. Hij zet duidelijk zijn kinderen op één en ik snap dat wel.
Ik vind dat je je erg hard opstelt. Je dwingt hem zo te kiezen tussen zijn kinderen en jou. En ik denk zomaar dat de kinderen dan winnen. Dat zou in ieder geval naar mijn idee zo moeten zijn.
Vraagje, oprecht nieuwsgierig: waarom zou jij naar een verjaardag willen bij iemand die jou niet moet? Ik snap dat heel eerlijk gezegd niet.
Ik zou als ik jou was proberen te investeren in de relatie met de jongste. Dan heb je best kans dat de oudste wel bijdraait. En misschien via je vriend aan oudste laten weten dat je haar mening en wensen respecteert, maar dat je hoopt dat ze jou toch accepteert. Maar aansturen op een keuze is vragen om ellende.
Mijn dochter heeft ook geen behoefte aan mijn nieuwe vriend. Ze heeft geen hekel aan hem, maar ze hoeft hem niet perse te zien gewoon. Feestjes viert ze niet, en als ze wél iets viert dan heeft ze liever niet dat hij komt. Een paar jaar geleden was ze jarig en toen wilde ze het heel klein vieren, alleen opa en oma, haar broer en ik (haar moeder). Verder niemand (ook haar vader niet) of haar vriend (die moest werken die middag) en vaak viert ze nog een feestje los voor haar vrienden (dan komen opa en oma en haar broer en ik ook niet)
Dus ja, ik heb het losgelaten, gelukkig doet mijn vriend niet moeilijk, hij vindt het wel jammer, maar ja, zoiets kan je niet afdwingen. Als ze hem soms eens ziet doet ze trouwens wel vriendelijk.
Ik zie zijn kinderen dus veel vaker dan dat hij mijn kinderen ziet, ik kom ook meestal naar hem toe (daar is meer te doen) dan dat hij naar mijn huis komt.
Stel dat mijn vriend mij zou dwingen te kiezen, dan zou ik dat heel erg lastig vinden (en onnodig) maar ik zou dan voor mijn kinderen kiezen.
Oh ja, wij vieren Sinterklaas bij mij thuis, alleen mijn 2 kinderen en ik, als traditie gaan we dan samen koken en eten, met Sinterklaasliedjes aan en daarna kijken we een Sinterklaasfilm (het repertoire is inmiddels een beetje op, dus dat wordt nu vaak een kerstfilm) Hij viert geen Sinterklaas thuis.
Kerst doen we ook niet met zijn allen. Vaak de eerste dag bij hem zonder de kinderen en de tweede dag zijn we met zijn kinderen bij zijn ouders. Mijn oudste is het huis uit, dus zij viert het vaak met vrienden en familie van de andere kant (er is geeneens tijd om alles in die twee dagen te plannen) en mijn zoon geeft er helemaal niet om dus hij is blij dat hij die dagen zelf mag invullen.
Dus ja, ik zit in de situatie van je vriend. (al 7 jaar) Gelukkig maakt mijn vriend er geen punt van.
Jonagold schreef op 01-10-2022 om 15:15:
Vraagje, oprecht nieuwsgierig: waarom zou jij naar een verjaardag willen bij iemand die jou niet moet?
Goede vraag.
Hoe lang is hij al weduwe? Oftewel: hoe lang geleden is de moeder van zijn kinderen overleden?
Het is fijn dat je veel van hem houdt, ‘ houden zo’. Maar verwijt het kinderen niet dat ze het moeilijk vinden jou op de plaats van hun overleden moeder te zien. Bij een scheiding is de andere ouder elders en kunnen kinderen er meestal heen, maar jij vult de plaats die hun moeder had. Het is voor hen te snel, heb daarvoor begrip.
Je geduld begint op te raken? Waarom? Waarom zou een familielid van jouw partner verplicht zijn tijd met jou door te brengen?
Ik kan snappen dat je het fijn vindt als het klikt met een stiefdochter. Maar als ze er geen zin in heeft: wat maakt het uit?
Hoe lang was je partner weduwnaar toen jullie iets met elkaar begonnen?
Misschien kun je een kleine attentie voor hen meegeven aan je vriend als hij er alleen heen gaat. Ben je er toch op een niet-opdringerige manier een beetje bij en laat je iets vriendelijks van je horen. Dochter heeft het mogelijk nog moeilijk met het verlies van moeder en heeft meer tijd nodig om aan een nieuwe vrouw aan vaders zijde te wennen dan jij aan zijn kinderen. Jouw kinderen kennen je vriend nog niet (goed). Dring jij hen straks jouw vriend op, ook al zijn zij nog niet zo ver? Dit soort acceptatie laat zich niet afdwingen. Wachten en zacht en vriendelijk aan de zijlijn staan en meekijken en -luisteren en daarbij je eigen leven leiden lijkt me een beter idee. Als je vriend jou in zijn hart sluit, dan doen zijn kinderen dat op hun tijd ook heus.
Als je onzeker bent over zijn liefde voor jou is jaloezie misschien een 'logische' reactie maar geen mooie (en dat weet je diep in je hart zelf ook wel). Spreek dat uit tegen hem , en wens hem veel plezier bij de gelegenheid waar jij niet bij mag zijn. En laten we eerlijk wezen, je houdt toch van hem? Zijn kinderen zijn al op zo'n leeftijd dat je hen als kenissen kunt beschouwen, je hoeft niets anders te doen dan beleefd en aardig.
Gr Angela
14 Maanden is kort. Echt, ook als alle ouders nog in leven zijn en gescheiden duurt het jaren voordat de nieuwe relatie in alle gelederen is geland.
Dwing je vriend niet te kiezen tussen jou en zijn kinderen, want dat ga je verliezen. Net zoals zijn kind of kinderen hem niet mogen dwingen te kiezen tussen hen of jou. Die mogelijkheid moeten ze gewoon niet krijgen.
Hou je afzijdig, je hebt een relatie met hem, niet met zijn kinderen. Sinterklaas en kerst is moeilijk, maar zijn kinderen gaan vóór, altijd. Die van jou ook trouwens.
Doe rustig aan met je relatie. Stel je verwachtingen over een samengesteld gezin bij. Dat is de enige manier.
Hè bah, wat zonde toch!
Wil je echt ‘alles, erop en eraan’, laat hem dan ajb gaan. Ga niet wroeten in dat gezin, niet oké hoor.
Of maak er gewoon iets moois van en laat die kinderen in hun waarde, ze haken ooit aan, op hun tempo, of niet. Maak je eigen feestjes en een leuk leven met hem.
dankjewel voor alle reacties. Vind het heel fijn om wat tegengeluid te horen. Heb er gisteren ook nog een gesprek over gehad met hem. Zijn vrouw is pas 17 maanden geleden overleden. Nog heel vers allemaal. Wat het nog extra lastig maakt is dat zijn kinderen geadopteerd zijn, en hun moeder voor de tweede keer zijn verloren. Hij zegt ook dat hij er nu meer last van heeft dan vlak na het overlijden. Het rouwproces. Maar dat hij me niet kwijt wil. Op het moment van het berichtje was ik gewoon effe ' in a bad place '. Kan het nu weer wat beter in perspectief plaatsen. Zijn oudste vond het ongemakkelijk om mij in haar ouderlijk en in haar eigen huis te zien, maar ze stond wel open voor bijvoorbeeld een activiteit op een neutralere plek, zoals midgetgolf. Ik moet het niet te persoonlijk opvatten. Dat zegt mijn vriend ook.
soof schreef op 02-10-2022 om 10:26:
dankjewel voor alle reacties. Vind het heel fijn om wat tegengeluid te horen. Heb er gisteren ook nog een gesprek over gehad met hem. Zijn vrouw is pas 17 maanden geleden overleden. Nog heel vers allemaal. Wat het nog extra lastig maakt is dat zijn kinderen geadopteerd zijn, en hun moeder voor de tweede keer zijn verloren. Hij zegt ook dat hij er nu meer last van heeft dan vlak na het overlijden. Het rouwproces. Maar dat hij me niet kwijt wil. Op het moment van het berichtje was ik gewoon effe ' in a bad place '. Kan het nu weer wat beter in perspectief plaatsen. Zijn oudste vond het ongemakkelijk om mij in haar ouderlijk en in haar eigen huis te zien, maar ze stond wel open voor bijvoorbeeld een activiteit op een neutralere plek, zoals midgetgolf. Ik moet het niet te persoonlijk opvatten. Dat zegt mijn vriend ook.
Jouw vriend heeft dus genegenheid gezocht bij een andere vrouw om zijn leed te verzachten. Daardoor is hij niet aan rouwen toegekomen. Dus komt hij zichzelf nu tegen. Rouwen is een heel complex proces.
ja zoiets zei een therapeut ook tegen hem: Je hebt een bepaald pad te volgen, maar je gaat door de struiken ahw.
oh maar dan begrijp ik de kinderen wel meer. Drie maanden na het overlijden van hun moeder kreeg hun vader een nieuwe partner. Zelf zullen ze ook pijn hebben, ze zijn nog jong en hun pijn toch misschien projecteren op het feit dat hun moeder ingewisseld werd.
Het is fijn dat je er voor hem bent, dat kan heel helpend zijn. Tegelijk is het ook extra moeilijk, omdat er zowel verliefdheid als rouw tegelijk spelen. Voor zijn kinderen echt heel moeilijk hoor, dat vader na 3 maanden al weer een nieuwe lief heeft gevonden....zeker zoals je vertelt dat ze geadopteerd zijn...en voor jou ook lastig omdat je lief niet vol voor jou kàn gaan op dit moment vanwege de rouw en alles. Heb geduld, veel geduld en dring je alsjeblieft niet aan zijn kinderen op. Wees zijn steun en heb het in de momenten met jullie 2-en fijn, dat geeft lucht bij hem, daar knapt hij van op (jij ook natuurlijk), dat zien zijn kinderen en na verloop van tijd gaan ze jou heus waarderen. Als vriendin van hun vader die hun vader gelukkig helpt te worden/zijn, niet als nog een moeder. Voor jou ook sterkte en wijsheid gewenst!
