Probleem relatie

En heb je enig idee wat de verandering te weeg bracht?
Want ik vindt het nogal bijzonder dat iemand met stoornissen en verslavingsproblematiek en trauma, het voor elkaar krijgt om eerst iemand te zijn op wie iedereen dol is om vervolgens te veranderen in iemand die zo naar doet...

Ik heb hier geen verstand van maar ik zou er niet zo in meegaan. Nee, geen locatie meer delen want híj heeft een probleem met jaloezie, laat het zijn probleem dan zijn. 
Nee, geen screenshots sturen, hij heeft een probleem met vertrouwen en als jullie zo doorgaan is het sowieso niet leuk meer dus wat hebben die screenshots van niet-bestaande flirts dan nog verder voor zin. 
Nee, niet op je tenen lopen en stil zijn met de kinderen (nou ja, heel soms even rustig doen, je hoeft niet extra druk te doen natuurlijk) omdat hij nergens tegen kan. Dat wordt gegarandeerd toch alleen maar erger en een gewenning van beide kanten. 
Helaas. Hij heeft een probleem en dit ben jij en dit zijn jullie kinderen+stiefkinderen. Take it or leave it. (voor hem, dan)

Ik heb er een paar ideeën over.

Het kan zijn dat hij jaren en jaren op zijn tenen heeft gelopen en dat nu niet meer vol kan houden. En in paniek om zich heen slaat nu. Wat je bij een kind met dergelijke diagnoses een meltdown zou noemen.
Weet je heel zeker dat hij nog steeds clean is? Het klinkt namelijk ook wel als een verslaafde. 
De ervaring leert dat ziekelijk jaloerse mannen die hun partner beschuldigen van vreemd gaan regelmatig zelf buiten de deur blijken te punniken. Zeker ook omdat je zegt dat hij veel meer werkt, dat is een enorme rode vlag…

Ben het eens met Egel, niet accepteren, hij heeft een probleem. En als jullie hem teveel zijn, dan gaat hij maar even afkoelen en tot zichzelf komen in een vakantiehuisje of iets dergelijks. En ik zou het aankaarten bij de huisarts. Gewoon, om zelf even van je af te kunnen praten. Praat het vooral allemaal voor de buitenwereld niet goed, deel je situatie met familie en vrienden. Misschien is er iemand in jullie omgeving die met hem kan praten, hem ervan kan overtuigen dat hij niet goed bezig is en hulp voor zichzelf moet zoeken?

Heel veel sterkte, het klinkt vreselijk voor jou en de kinderen.

Eens met Egel. 
Dit is een erg lastige en onvoorspelbare situatie. Het beste dat je kunt doen lijkt me is jezelf en je kinderen zo goed mogelijk beschermen. Zie het als een uitdaging die je altijd van pas gaat komen: zorg dat hij je zo min mogelijk raakt. Probeer zo goed en zo leuk en zo fijn mogelijk te leven en zo min mogelijk last van hem te hebben. Het zijn zijn problemen en het mogen niet de problemen van jullie worden/blijven. 
En verder iig zo onafhankelijk mogelijk worden. Ik zou toch al op een mogelijke scheiding voorsorteren op alle mogelijke gebieden. Dan ben je er klaar voor, als je op een dag echt niet meer verder wilt. 
En ook als hij toch zou omslaan (best mogelijk als jij je minder laat raken) en jullie toch nog blij samen worden is het alleen maar goed een dikke huid te hebben en zo onafhankelijk mogelijk. Hij krijgt immers steeds weer terugvallen. (Hoort er ook wel bij bij die hele rits problemen.) Je houdt het beter en langer met hem vol als je goed voor jezelf zorgt. 
Dus regel die financiële onafhankelijkheid. Zorg voor wat objectief bewijsmateriaal voor als je hem straks niet vertrouwt met de kleine. Investeer in je netwerk. 
En regel hulp voor je kinderen. (Kopp)

Het klinkt voor mij ook alsof hij een terugval heeft in zijn verslaving. Maar is lastig te zeggen zo op afstand.
Dat controleren van jou, dat is ook sinds een paar maanden of was dat eigenlijk altijd al?
Waar was/is hij aan verslaafd als ik mag vragen?

Verder eens met Egel en Pinokkio.

Maaike1983 schreef op 30-08-2023 om 08:07:

Dankjewel allemaal voor jullie reacties! Dat relativeert en doet me goed.. Zoals jullie al zeggen weet ik niet wat de oorzaak van zijn gedrag is, dat kan van alles zijn( weer gebruik van wiet en coke, slechte periode qua psychische problemen) Maar wat ik wel weet is dat niks zijn gedrag ten opzichte van mij of de Kids goed te praten valt.. Als hij zo doorgaat trekt hij mij er volledig in mee en ben ik op maar ik zal er toch ook voor de Kids moeten zijn!
Ga nu proberen me niet teveel van zijn gedrag aan te trekken en te genieten vd Kids.. En mocht het nog langer zo doorgaan zal ik toch echt voor mezelf moeten kiezen!

Wat ik mis in jouw reactie is jouw grens aangeven naar je vriend. Negeren is proberen een bal onder water duwen. Je wordt toch geraakt. En blijf je je kinderen dan zeggen doe zachtjes want ... kortom, jullie aanpassen naar hem? Hoe kun je echt genieten?

Communiceer anders is mijn advies. Geef rustig -desnoods op papier - aan dat je niet blij bent met hoe hij zich nu 2 maanden gedraagt. Zorg hebt. Voor hem. Maar zeker voor jou en kids. En dat je a b en c niet meer wil en kan accepteren (bijvoorbeeld schelden of schreeuwen). Wat voor gedrag je wel verwacht. Dat je van hem houdt maar dat de consequentie zal zijn dat je weg zal gaan als hij zo zich blijft gedragen. Vraag ook eens hoe hij denkt dat het voor jou is. Voor jullie kind. Voor jouw kinderen. Niet in ruzie setting. Maar rustig. Blijf ook rustig.

Xxx

Waarom hij jou zo behandeld? Omdat jij dat toelaat! Echt je laat aan alle kanten over je heenlopen om hem maar te ontlasten. Daarmee hou je het gedrag in stand. En nog erger je brengt schade aan je kinderen aan. Dit is (voor de oudste) niet hun vader. En ze moeten zich in hun eigen huis opeens anders gedragen en krijgen te maken met zijn gedrag. Ook zien of merken ze wat hij met jou doet. Dit is echt geen voorbeeld en ook schadelijk. Jouw kinderen zijn je prioriteit. Hij is een volwassen man die aan zichzelf kan werken. En met zoveel diagnoses moet jij je echt afvragen of dit is wat je wilt. Dit zijn chronische stoornissen die zich niet oplossen maar onderdeel zijn van wie hij is. Dat jij daarmee om kunt gaan is jouw keuze. Maar kom op voor jezelf en je kinderen. Jij verdient het niet om zo behandeld te worden! 

Ga in gesprek en laat hem aan zichzelf werken met professionele hulp. Wil hij dat niet dan zou je voor jezelf en het welzijn van de kinderen de relatie voor nu on hold moeten zetten en hem verzoeken (al dan niet tijdelijk) elders te gaan wonen. Jij bent geen hulpverlener. 

Maaike1983 schreef op 29-08-2023 om 22:54:

Hij heeft altijd goede hulp voor zijn problemen gehad.. waardoor hij tijdens onze relatie een soort van stabiel leek. Alleen nu lijkt het een soort van terugval in alles te zijn.. waar hij niet meer uitkomt of doorheen prikt en alle schuld van alles wat er speelt/ misgaat op mij afschrift en reageert..

Lijkt me vrij duidelijk wat er moet gebeuren: weer goede hulp zoeken. Het lijkt me niet verstandig de problemen te negeren. Ik zou hem vertellen dat je dit niet langer wil en kan volhouden en dat hij aan de bak moet als hij de relatie met jou en het leven in jullie gezin belangrijk vindt. Hij moet gaan beseffen dat hij iets moet doen om jou en het gezin niet langer mee te sleuren in zijn destructiviteit, het liefst door er positief aan te gaan staan natuurlijk maar desnoods door het voorlopig bij jullie weg te houden en er zelf mee te worstelen. Je ellende over je geliefden ‘uitbraken’ valt niet binnen de normale verwachtingen die je binnen een relatie mag hebben, dat de ander dat structureel accepteert en bolwerkt. 

Ik had al het vermoeden dat het om coke ging. Van coke is bekend dat je er agressief van wordt en paranoide gedrag van gaat vertonen. Dus de kans dat hij weer gebruikt, is groot.
Dit op zijn beloop laten is geen goed idee. Het schaadt je kinderen.
Dus onderneem actie, vraag op zijn minst of hij tijdelijk het huis kan verlaten totdat hij zichzelf weer op de rails heeft.
Je moet wel echt iets doen hoor, voor je kinderen. Uiteraard ook voor jezelf, maar je kinderen hebben geen keuze.

Als iemands gedrag zo plotseling en zo heftig verandert en hij heeft een verleden van verslaving, dan denk ik meteen aan een terugval. Dat hoef je niet te accepteren en ook niet te faciliteren door gedrag van jou en de kinderen. 
Hij moet daar hulp voor zoeken en er is géén andere optie voor jou. Want anders los je het probleem niet op. 

Mindere periodes horen er misschien wel bij met zo'n berg aan diagnoses en traumatische shit, maar de kunst is om dat van jezelf te erkennen en er je omgeving zo min mogelijk mee te belasten. Het is niet zo dat omdat hij al die dingen heeft, dat dat een excuus is overal voor en dat iedereen dat maar moet accepteren. Zou wat zijn zeg.