Partner misdraagt zich

niet meer in de auto

Ik zou je partner niet meer mee in de auto nemen als je ook je kinderen en je schoonouders ook moet vervoeren. Dan kan iedereen tenminste een eigen zitplaats krijgen en zelf in de gordel.

Kinderslot

Als hij zich gedraagt als een kind moet je de deur ook maar op het kinderslot doen...

ten eerste

zou ik al niet mijn schoonouders meenemen als er dan een kind op schoot moest. Wie had dat bedacht? En als die er niet bij zijn, hoeft je man zich ook niet aan te stellen.

als ik het goed begrijp...

...is dat auto-incident eigenlijk druppel nummer zoveel in een al veel te volle emmer.

Daar komt ook nog bij dat hij niet aan te spreken is op zijn alcoholgebruik. Dan is er helaas maar één conclusie mogelijk: dit gaat niet veranderen.

Jij kunt het ook niet veranderen. Je kunt wel veranderen hoe je er mee om gaat: accepteer je het, net als je schoonmoeder, voor de lieve vrede, met alle risico's van dien, of trek je serieus een lijn? Als in: óf je stopt met drinken óf ik ben weg.

Je schrijft: "Meteen scheiden vind ik lastig, weet dat dat ook voor de kinderen schadelijk is."

Je hoeft ook niet meteen te scheiden, maar wel duidelijk je grens trekken: als jij niet dit, dan zal ik dat, punt. En je gaan voorbereiden op het ergste, want tegen drank valt niet te vechten als de drinker de ernst niet inziet.

Je zegt dat scheiden schadelijk is voor de kinderen. Een vader die continu in de lorum is en zijn grenzen qua drank en gedrag niet kent is nog veel schadelijker.

moeilijk

scheiden is schadelijk, maar het niet meer na kunnen vertellen is schadelijker. Anderzijds: nu heb je enige controle over de kinderen als zij bij vader zijn. Als je gescheiden bent niet meer en hoe zal dat dan gaan?
Ik zou inzetten op therapie, maarja...de grootste bult die je daarmee moet overwinnen is erkenning van de partner zelf en dat is nu niet de sterkste kant van een alcoholist of welke verslaafde dan ook.

Yep

Ik heb ook zo'n man gehad. Die zocht na een avondje flink zuipen altijd ruzie en trok dan de baby uit bed omdat die 'de enige was die van hem hield'. Kind hysterisch krijsen en dan zette hij de Teletubbies om drie uur 's nachts op volume 20 om het kind te kalmeren. Vervolgens viel hij in coma op de bank en kon ik de baby onder hem uit plukken (en piste hij in zijn broek). Een paar 'goede gesprekken' (die geen enkele invloed hadden op zijn drinkgedrag) later heb ik de scheiding aangevraagd. En voordat iedereen nu over me heen valt met de vraag waarom ik met zo'n man een kind had gekregen: zijn drankprobleem was getriggerd door een traumatische gebeurtenis toen ik al zwanger was. Daarvoor zoop hij niet zoveel.
We zijn nu 16 jaar verder en hij ook nog drie relaties verder. Allemaal stukgelopen op hetzelfde. Als je man niet wil stoppen, verandert er niks.

Jojo en Stoepkrijt

Wat Jojo zegt is ook wel een punt: na de scheiding heb je niet meer de controle als de kinderen bij hem zijn. Stoepkrijt, hoe ben jij daarmee omgegaan?

nog even dit

De enige die de verantwoording neemt in de auto, ben jij (godzijdank). Van je man en zijn vader heb je op dat vlak niets en aan zijn moeder, ook niet (ze zou beter moeten weten, maar doet dat niet) en je kinderen zijn nog te klein. Jij neemt die verantwoording op je maar wees wel op je hoede. Als ik die situatie inschat, zie ik dat jij iemand bent die zich verantwoordelijk voor de situatie voelde en daarnaar handelde. Dat is prijzenswaardig. Het siert je. Maar die verantwoording moet je alleen op je nemen als de situatie zo is, dat die door jou goed te managen is. En dat is niet het geval met een dronken misdragende echtgenoot, schoonouders waarvan pa hetzelfde probleem heeft en ma de verantwoording niet neemt. De eerste naar wie jij verantwoording schuldig bent, zijn je kinderen. In dit geval was er veel voor te zeggen dat je je man al helemaal niet en daarnaast zijn vader (en zijn moeder) niet in de auto had meegenomen.

Als jij de verantwoording krijgt of neemt, betekent dat dat het op jouw voorwaarden moet gebeuren: veilig dus. En daar is geen discussie over mogelijk, dat bepaal jij en jij alleen. En dat kan jij ook (en de andere volwassenen niet).

Zo'n situatie begint niet met een 'we zijn met de auto, we moeten naar huis, het moet maar' maar met een 'hoe is de situatie zodanig, dat die voor mij en mijn kinderen veilig is?'. Dat betekent ook dat je ze, na thuiskomst, niet kan ophalen (want dan zijn de kinderen alleen), ook niet als grootmoeder erbij is.. ik zou namelijk heel erg twijfelen aan haar beoordelingsvermogen. Als zij dat in dit soort situaties niet laat zien, zal ze dat in andere situaties ook niet laten zien.

ava (ot)

inhoudelijk helemaal mee eens, alleen een taalding:
je *neemt je verantwoordelijkheid* en je *bent verantwoording schuldig*.
gr Angela

hulp

Een kind van 8 neem je niet meer op schoot in de auto, die moet apart zitten met een riem om (op stoelverhoger).
Ik zou deze situatie met z'n allen in de auto niet meer willen, als er te weinig plek is dan beter twee keer op een neer rijden, of dan nemen je schoonouders maar een taxi.
Als je man gedronken heeft moet je hem vanaf nu ook behandelen als een peuter, omdat hij zich immers dan zo gedraagt, dus idd op het kinderslot zodat hij geen geintjes uit kan halen. Zou ik doen zonder hier woorden over vuil te maken.

Ik zou het wel proberen, 'eisen' dat hij hulp gaat zoeken met stoppen. En zeg erbij dat je hem hierin wil steunen. Eerst samen naar de huisarts, kan die meteen z'n leverwaarden etc. controleren, mochten die niet helemaal goed zijn heeft je man een extra stok achter de deur. En ja: uiteindelijk alle drank het huis uit. Scheiden kan altijd nog, maar hij is nog nooit echt voor het blok gezet, toch? Ik zou niet langer willen dat de kinderen dit soort taferelen moeten toekijken. Bovendien wordt hij niet oud als hij zo doorgaat.
Hoe je dit met de drinkgrage schoonvader moet oplossen weet ik niet zo 123. Je kan wel vragen geen alcohol te schenken, maar dit kan nog lastig worden. Eerst maar eens proberen je man gemotiveerd te maken.

Tsja

Als ik het over zou kunnen doen zou ik veel eerder gescheiden zijn, toen de jongens 10-12 jaar waren. Bij ons was het net zo, man dronk veel, te veel, en zei wel altijd dat hij wou stoppen maar deed nooit iets. Zo extreem als jouw voorbeeld heb ik gelukkig nooit meegemaakt, maar ik heb hem wel eens gedwongen te stoppen bij het eerste tankstation omdat ik me naast hem niet veilig voelde. We hadden afgesproken dat hij zou rijden en dus NIET zou drinken, maar hij was zo dronken als een tor. Ik denk dat de jongens toen 6 en 8 waren of zo. Ik had max. 2 glazen wijn bij de maaltijd gehad, alweer ruim een uur geleden, en ik heb dus zelf verder gereden. Hij heeft wel eens de jongens als peuter/kleuter van het KDV/BSO gehaald toen hij duidelijk beschonken was, zodat de oudste mij vertelde dat papa wel wat stoeprandjes geraakt had. Gelukkig alleen maar stoeprandjes...

Ik ben dus nog steeds niet gescheiden, hij is zijn rijbewijs kwijt, in therapie geweest (9 weken intern, gevolgd door ambulant) maar het heeft allemaal weinig geholpen. Hij drinkt nog steeds, en altijd stiekem. Ik heb hem nu wel heel duidelijk aangegeven dat ik wil scheiden, maar dat schijnt nog niet echt tot hem door te dringen. Ik kan je alleen maar aanraden daar niet te lang mee te wachten.

Oja

'eisen' dat hij in therapie gaat zal niet het gewenste resultaat leveren. De verslaafde persoon moet echt zelf inzien dat hij het voor zichzelf moet doen, en niet 'omdat een ander het wil'.

Controle

Je hebt inderdaad geen controle meer als je gescheiden bent. Ik heb dat opgelost door mijn dochter (toen pas anderhalf) steeds maar een paar uurtjes naar haar vader te laten gaan. Maandagochtend een paar uurtjes, woensdagmiddag een paar uurtjes. Niet in het weekend. Altijd zelf brengen en kijken hoe hij eraan toe was en bij twijfel het kind gewoon weer mee naar huis nemen. Dat was met werken wel lastig, maar het is gelukt. Heel duidelijk tegen hem gezegd dat ik het dochter heel erg gunde om een goede band met haar vader op te bouwen, maar dat haar veiligheid voor alles ging en dat ik niet zou schromen hem uit de ouderlijke macht te laten zetten als dat nodig was. Hij kent mij goed genoeg om dat serieus te nemen. Toen dochter groter werd had hij steeds een vrouw die wel een oogje in het zeil hield (die dames gaven af en toe weer andere problemen, dat dan weer wel). Nu is dochter 17 en ziet ze haar vader zoals het uitkomt. Vindt ze hem niet leuk op dat moment, dan gaat ze gewoon weer naar huis. Zelf hoeft ze geen druppel alcohol, dat heeft ze er dan aan overgehouden.

Dank voor jullie input

Ik heb inmiddels met man gesproken ( waaronder ruzie en hij naar een andere kamer..). Hij snapt nog steeds niet, zegt hij, wat er nou zo erg was aan grappig even de deur open doen tijdens het rijden?! Heb heel duidelijk gemaakt dat dit mijn grens is. Vanaf nu geef ik aan wanneer hij genoeg heeft gedronken en als hij het er niet mee eens is, pech ik ga naar huis. Ook als schoonvader komt eten of we gaan uit eten, hebben we afgesproken dat hij niet meer dan 4 glazen drinkt anders gaan we niet meer mee. Ook gezegd de volgende keer als hij zo grappig moet doen in de auto ik hem er zo uit zet.

Nou ondertussen is het woord scheiden een paar keer gevallen en heeft hij schoon genoeg van mijn 'gezeur'. Het moeilijke eraan is dat als hij niet drinkt hij best een ok vader is. Alleen verder is nogal wat en ik ben echt bang dat dan de rem eraf gaat wbt het drinken!

Bedankt mede forumers voor het meedenken. Ik wens jullie allemaal een gezond en gelukkig O&N!

Alleen verder lijkt mij ook eng

Aangezien hij werkelijk geen besef van grenzen heeft linkt, het. Zou ook woest geworden zijn om zo'n actie.
Het enige dat jij echt kunt doen is jezelf en je kinderen onttrekken aan zijn gedrag.
Dus zelf je grenzen goed aan geven.

Als hij zonder drank oké is, zijn dat de momenten die je samen zou moeten opzoeken.