partner is vreemdgegaan
Hallo allemaal,
aangezien wij dit als stel nog tegen niemand verteld hebben ga ik mijn verhaal hier schrijven....
mijn partner en ik, 7 jaar samen (niet getrouwd) allebei 1 kind uit eerdere relatie.
(samen geen kinderen)
Eind 2022 bouwde wij een vriendschap op met een ander stel.(13 jaar samen + getrouwd) dit groeide snel uit naar een hechte band met z'n 4e, (we waren wekelijks bij elkaar, feestje hier, uit eten daar etc)
ook de kinderen konden goed met elkaar overweg.
op 4 juni 2023 was mijn partner ineens in de middag thuis... hij moest iets opbiechten...
de man van de dame in kwestie was erachter gekomen dmv screenshots dat zijn partner en mijn partner het bed hadden gedeeld. hij heeft mijn partner voor de keuze gesteld : of jij verteld het vandaag zelf of ik doe het.
nu heeft mijn partner het zelf tegen mij verteld, hij heeft 5x met haar afgesproken.. in verschillende hotels.. er zijn dingen gebeurd die wij in 7 jaar tijd niet eens gedaan hebben..
ik draai nachtdiensten en slaap overdag... terwijl hij in een hotel zat sliep ik...
eenmaal over de grote schrik heen is dit andere stel in de avond bij ons op bezoek gekomen op mijn verzoek... ik was niet alleen bedrogen door mijn partner maar ook door een goede vriendin.
ze was koud en kil... er kon geen excuses vanaf en deze zogenaamde vriendin toonde geen enkele emotie. Het was duidelijk dat ik haar niet goed genoeg kende..
ik heb netjes gezegd dat wij geen contact meer konden houden en heb ze de deur gewezen.
mijn partner en ik zijn z'n 6x in relatie therapie gegaan. dit leek te werken maar ondanks alles weet mijn partner nog steeds niet Waarom hij het gedaan heeft. hij zegt zelf dat zij hem heel erg heeft beïnvloed en hij hierop heeft gereageerd. (ze is nogal een dominant type)
mijn leven is kapot gemaakt door deze dame (en niet te vergeten door mijn partner, die is er natuurlijk ook bij geweest) ik huil dagelijks en weet me met mezelf geen raad... hoe kun je iemand zoiets aan doen ? en dan ook niet weten Waarom ?
ik kan er met mijn verstand niet bij... alles druist ook tegen mijn gevoel in... maar toch blijf ik.. we zijn nu bijna een jaar verder en het verdriet wordt niet minder de beelden die ik voor me zie van die 2 in een hotelkamer worden niet minder. het leven gaat gewoon weer door, automatisch, zoals altijd...
ik hou van hem, maar tegelijkertijd weet ik ook dat het nooit meer zo wordt
zoals voor 4 juni 2023... Waarom? 
Jullie zijn ‘pas’ 7 jaar samen en hebben al een leven met een andere partner (gezien de kinderen) achter de rug. Dan vind ik het persoonlijk best snel al verwikkeld te raken in een affaire. Misschien zijn jullie toch niet zo’n goede match, maar dat is lastig te beoordelen nav je openingspost, alhoewel je nu in een verdrietige situatie zit natuurlijk!
Vind het wel een alarmbel dat hij de schuld zo bij haar neerlegt, hoezo is het gebeurd vanwege haar dominantie?? Blijkbaar is hij daar toch voor gevallen, want het is volledig zijn keuze geweest erop in te gaan en zelfs meermaals met haar af te spreken.
Aan jou de keuze of hij jouw grenzen is overgegaan en of je genoeg zelfrespect hebt om hem de deur te wijzen? Natuurlijk is het houden van niet zomaar weg, maar na een relatie van ‘pas’ 7 jaar, incl samengesteld gezin, zou ik toch goed bij mezelf te rade gaan of hij wel zo’n geschikte partner is.
sterkte!
Wat ontzettend rot voor je. Deel je verhaal ook vooral in het draadje 'verder na vreemdgaan' op dit forum. Daar zitten veel mensen die het ook hebben meegemaakt.
Maar juni 2023 is toch al bijna 2 jaar geleden? Als je het dan nog steeds niet achter je kunt laten, vraag ik me af wat jullie nog samen doen. Zeker als jullie ook al relatietherapie hebben gehad. Inmiddels zul je toch moeten kiezen of je bereid bent om het achter je te laten (en dan echt!) of zelf met je eigen kind verder te gaan.
“ik hou van hem, maar tegelijkertijd weet ik ook dat het nooit meer zo wordt zoals voor 4 juni 2023... Waarom?”
Inmiddels zijn jullie dus bijna 2 jaar verder, wat moet er voor jou veranderen wil je het achter je kunnen laten, omdat je nog steeds bij hem bent? Die ‘waarom’ vraag blijft waarschijnlijk altijd aanwezig als je je dit na 2 jaar nog steeds afvraagt.
excuus het moet 4 juni 2024 zijn.... we zijn bijna een jaar verder nu....
Ilse43 schreef op 11-03-2025 om 20:01:
Maar juni 2023 is toch al bijna 2 jaar geleden? Als je het dan nog steeds niet achter je kunt laten, vraag ik me af wat jullie nog samen doen. Zeker als jullie ook al relatietherapie hebben gehad. Inmiddels zul je toch moeten kiezen of je bereid bent om het achter je te laten (en dan echt!) of zelf met je eigen kind verder te gaan.
Sorry het moet juni 2024 zijn... excuus.
Ervaringsdeskundige hier. Als je samen verder wilt moet er vanuit je partner volledige schuld zijn. Openheid over wat er gebeurde en investeren in de relatie. De schuld bij een ander neerleggen is onzinnig en onvolwassen. Hij had een relatie met jou, niet zij. En heeft bewust meerdere malen een eigen keuze gemaakt. Tel daarbij op dat hij zelf niets heeft willen vertellen. En als ze niet ontdekt waren had het langdurig kunnen doorgaan. Ook heeft hij laten zien keihard te kunnen liegen. Geen fijne karaktertrek. En 6x therapie is bijzonder weinig. Want wat halen jullie daar nu nog uit? Wat heb je geleerd en passen jullie actief toe? Of ging hij meer mee voor de vorm?
Vanuit jou moet je kunnen vergeven. Accepteren dat je nooit alle antwoorden zult krijgen. En dat het op sommige punten ook maar beter is. Vergeten zul je dit nooit. Je bent al een jaar verder. Waarom kan jij dit niet? Wat heb je van hem nodig en kan hij dat ook geven. Of is het voor hem verder afgedaan.
Bedenk dat jullie een samengesteld gezin zijn. 70% daarvan gaan weer uit elkaar. Dat deden jullie al minimaal 1x eerder dus je weet dat jij dat kan. En als je hier niet doorheen komt is het goed hiermee te stoppen. Het belang van je kind gaat voor. Jullie zijn geen kerngezin. Ga in gesprek en kijk of er antwoorden kunnen komen. Maar ga niet trekken aan een dood paard.
Hey L, hier ook ervaring met vreemdgaan. Je realiseert je al dat het nooit meer wordt als ervoor. Je vertrouwen in je partner is geknakt. En omdat het een vriendin betrof is ook je vertrouwen daarin beschadigd. Wat het lastiger maakt is dat jouw vriend blijkbaar niet helder krijgt wat hem dreef.
De waarom vraag hield mij ook lang bezig. De beelden ook, ook bij mij een 'vriendin' dus de beelden zijn erg realistisch. Heel naar.
Heeft de therapeut wel goed ingezoomd op zijn drijfveren? Wat voor gevoel gaf het hem, het flirten. Zij die hem leuk vond. De sex. Wat voor gevoel had hij daarna naar jou toe? Et cetera. De vraagwaarom is voor jou en mij belangrijk, maar voor je partner een aanvalsvraag. Met antwoord ik weet het niet. Erg frusterend, omdat je ook niet goed weet of dit dan weer kan gebeuren. En hij ook niet!
Vreemdgaan voor bedrogene is voor life. Realiseer je dat goed. Vergeten zul je nooit. Vergeven is denk ik lastig als je (hij) niet weet wat hem tot vg liet besluiten.
Je hoofd en hart botsen dus regelmatig. Je gaat er zo nooit uitkomen. Want je relatie is meer dan het vg incident Tijd gaat het wellicht wel geven, die duidelijkheid. Misschien idee om tijdje afstand te nemen? Dat geeft je hoofd misschien ruimte.
Xxx
