Overpeinzing

Assepoester

Hoezo duffe doos?
De dames zitten allemaal in de flow van een nieuwe relatie, maar dat maakt jou niet duf! Zij vertellen enthousiaste verhalen over hun nieuwe leven nadat zij een tijd goed in de shit hebben gezeten. Hun shit zegt niks over jou, het is hun shit. Dat zij hun relatie saai en uitgewoond vonden, betekent niet dat de jouwe dat ook is. Al kunnen vers gescheiden dames het wel doen voorkomen of sleur een onvermijdbaar fact-of-life is na een aantal jaar. Jij en ik weten dat dit niet waar is
En nu maken ze plezier, maar jij weet dat dit de eerste flow van een nieuwe verliefdheid is en dat ze over een tijdje ontdekken dat zij nog steeds zichzelf hebben meegenomen en het leven en de liefde weer gewoon wordt. En dan is zo'n nieuwe liefde vooral ingewikkelder dan de eerste liefde; meer mensen om mee rekening te houden, wennen aan elkaars eigenaardigheden en onhebbelijkheden (en die van elkaars kinderen en ex-en) en dat terwijl je minder flexibel bent dan vroeger. En tegen die tijd zitten ze weer bij jou aan de keukentafel.
Je bent niet aan de kant gezet, dit is hoe dingen gaan en in jouw leven blijkbaar een aantal tegelijk. Ga je niet zielig of duf voelen, maar kijk wat je ervan kunt oppikken. Zelf met je eigen vent ook even doen of je elkaars nieuwe liefde bent, samen iets heel anders doen dan je altijd doet en wellicht de bezem door je garderobe. Je kunt ook de pret hebben zonder de ellende van de scheiding en het diepe dal. En misschien kun je ook wat leren van het "egoïsme" van je vriendinnen en de balans tussen er zijn voor anderen en lekker iets voor jezelf doen, alleen omdat je het leuk vindt anders leggen. Voel je je gelijk wat minder Assepoester

Ik denk

dat deze mensen zich op een bepaald moment sterker gaan voelen, minder die steun nodig hebben en dan merken dat ze zich minder verbonden voelen met jou/jullie. Puur omdat ze een andere energie hebben, in een andere fase zitten en meer in elkaar opgaan.
Maar ik herken het wel een beetje. Ik heb me in zo'n situatie ook zelfs wel eens afgevraagd of iemand zich ineens 'beter' gaat voelen in de zin van een soort arrogantie of juist ergens z4elfs een beetje jaloers is omdat jij je relatie blijkbaar wel gezond weet te houden.
In ieder geval denk ik dat je moet proberen je eroverheen te zetten en je energie te steken in andere relaties. Levens lopen nu eenmaal soms een poosje mooi samen op, en dan weer als sporen uiteen...

Niet zo op jezelf betrekken

Ach joh, ik denk dat je het niet zo op je zelf moet betrekken. Mensen zijn helaas vaak egoistisch en blijkbaar gaan ze nu in deze fase heel erg op in de verliefdheid, het leren kennen van de familie van de ander, het samen tijd doorbrengen. Denken dat je zelf het centrum bent waar de wereld om draait, volgens mij hebben dolverliefde mensen daar last van.
Zou het dus niet een fase zijn waar ze op een bepaald moment weer aandacht krijgen voor de anderen in hun omgeving? Of duurt deze fase nu al wel erg lang?
Ik zou bijvoorbeeld op een positieve manier contact opnemen en zeggen tegen bijvoorbeeld je schoonzus, heb je zin om met nieuwe vriend te komen eten/bbq-en/met zijn allen een wandeling maken in het bos/iets samen doen wat jullie vroeger ook deden. En dan kijken of je het contact weer aan kan halen?
Succes, want ik kan me wel degelijk voorstellen dat het gevoel van afgedankt worden niet leuk is!
Maanve

Universum

Wat je geeft aan de één, krijg je terug van de ander.

Het universum houdt de scores bij. Hoef je zelf verder niets aan te doen. Het is voldoende als je een goed oog open houdt voor alles wat je wordt geschonken.

En verder zie je vaak dat mensen na die eerste bliss-periode weer veel benaderbaarder worden. Het is een fase vaak. En met die universum-theorie maak je je hart vrij van onvervulde verwachtingen, kom je de wachttijd beter door.

Iets doen voor een ander en er iets voor terugverwachten gaat je niet gelukkig maken.

Mooie gedachte rodebeuk

Geen idee of het universum of wie dan ook scores bijhoudt maar het helpt wel om totaal anders in het leven te staan. Mooi!

In lijn met rodebeuk

Ik hoorde gisteravond laat in de auto iets over ene Don Miguel Ruiz, een Tolteek (jawel) die iets spiritueels heeft/doet/is. Daarbij ging het om vier 'inzichten'. Het hele verhaal vind je hier: http://www.earth-matters.nl/26/882/spiritualiteit/de-vier-tolteekse-inzichten-enndash-don-miguel-ruiz.html
maar dat is wat veel van het goede. De inzichten sec vond ik echter een open deur waar ik zo naar binnen zou lopen:
Wees onberispelijk in je woorden
Vat niets persoonlijk op
Ga niet uit van veronderstellingen
Doe altijd je best
Ze slaan in elk geval mooi op je situatie, dus wie weet heb je er wat aan. Je kunt in elk geval zeggen dat je je best hebt gedaan!

De wereld een beter plekje maken

Als je iemand op straat eerste hulp verleent, dan verwacht je daar niets voor terug. De kans dat de persoon in kwestie jou ooit zal redden is vrij nihil.

Ik doe regelmatig dingen voor een ander wetend dat die ander nooit iets voor mij terug zal doen, en dat is helemaal niet erg. Je maakt er de wereld een betere plek mee, want als meer mensen doen wat ik doe, dan is mijn kans ook beter.

Toch denk ik dat DD (ik kan het hele woord niet uit mijn toetsenbord krijgen) eigenlijk niet zozeer dankbaarheid vraagt of verwacht.

Ze mist vooral het gezelschap. Dat die ander hen gewoon niet de moeite waard meer vindt om tijd mee door te brengen. Dat zou ook pijn doen als dit er niet aan voorafgegaan zijn. Het steekt nu alleen een beetje meer omdat het ook als onrechtvaardig te zien is.

Op zich ben ik het helemaal eens met de insteek van dingen doen voor een ander, maar dit zijn geen vreemdelingen in de nacht. Het gaat zelfs over een zus, die hun gezelschap niet meer leuk vindt.

Ik denk dat je daar best samen over mag praten. Dan niet met verwijzing naar de hulp die je gegeven hebt, maar gewoon de kale vraag: 'waarom zien we je nooit meer?"

Tihama

Tja,

toen ik het vanmorgen typte, zat het me erg hoog. Manlief had iets laten vallen over zijn teleurstelling in zijn zus. En dat raakte me en zorgde ervoor dat ik er ook eens over na ging denken wat het met mij deed.
Misschien had ik een halve dag moeten wachten met het schrijven van mijn verhaal, dan was het misschien al 'milder' geweest.
Wat jullie schrijven, dat weet ik diep in m'n hart. En dat hun nieuwe, wilde, exciting leven niets zegt over al het goede wat ik heb met mijn man en kinderen. Zoals ik al zei, wij zijn heel gelukkig en tevreden met onze situatie.
Maar ik voelde me zo afgeserveerd, maar dat begrepen jullie (gelukkig) heel goed.
Ik ga i.i.g. het gesprek aan met m'n schoonzus. Zij is te belangrijk voor ons en ons gezin om dit tussen ons in te laten staan. Ik ben blij met de tip om mijn gevoel hier even buiten te laten. Waarschijnlijk doet ze het niet eens bewust, heb ik me inmiddels bedacht.
Ik troost me ook met de gedachte dat we de wereld misschien een beetje mooier en draaglijker hebben gemaakt toen de dames diep in de sjit zaten.
Bedankt voor jullie reacties, ze hebben ervoor gezorgd dat ik het allemaal beter kan inschatten. Ik denk dat ik daar ook naar zocht toen ik postte.
Groetjes, DD