Overleg over moeder
Zoals sommigen weten, is mijn moeder oud, zelfstandig wonend in het buitenland. We vinden dat haar situatie zorgelijk is geworden. We zijn de kinderen plus aanhang plus mijn dochters. Hoe de andere kleinkinderen er in staan weet ik niet. Zij bemoeien zich er totaal niet mee. We hebben hierdoor meer overleg. En uit dat overleg kan voortkomen dat we een actie ondernemen. Nu is er tussen mijn zussen en mij een verschil van opvatting over de rol van mijn dochters. Ik vind dat ze mee mogen praten, de zussen vinden dat een belachelijk idee en zelfs boosmakend. Zij zijn van mening dat alleen de kinderen en aanhang aan mogen schuiven en handelen. De dochters mogen wel in opdracht helpen. Mijn man kan alle berichten in de groeps-app gewoon volgen, maar hij voelt geen behoefte om aan te schuiven. Hij kan ook niet echt veel uitrichten, door obstakels als zijn nah en vliegangst. Ik heb dus geen generatie"genoot" als partner in dit overleg en bij handelingen. Ook hier zijn mijn zussen niet gevoelig voor. Ik denk om eerlijk te zijn dat ze mij ook niet zo capabel vinden. Het idee dat ik mijn dichters erbij wil blijven betrekken lijkt dat versterkt te hebben. Maar dat zal ontkend worden. Het is mijn gevoel. Niet per se waar. Ze zullen het ontkennen als ik er direct naar zou vragen, dat heeft geen zin dus.
Bij ons overleg is afgesproken dat we alles aan elkaar voorleggen voor er beslissingen genomen worden. Niks mis mee. Toch blijkt de praktijk anders. Zus1 en man1 hebben zonder overleg iets besloten, dat is meegedeeld. . Ik had daar niet verder over nagedacht tot vanmorgen. Opeens dacht ik "hé wacht eens even! Dat kan wel, iets door een kleinkind laten doen kan niet?". Dan gaan toch mijn principe-angels aan.
Mijn vraag, hoe kijken jullie aan tegen een, gelijkwaardig aan de kinderen, rol van kleinkinderen bij zorg voor een (groot-)ouder? Bijvoorbeeld administratieve en persoonlijke zorg, net wat nodig is.
Nou
'Mijn vraag, hoe kijken jullie aan tegen een, gelijkwaardig aan de kinderen, rol van kleinkinderen bij zorg voor een (groot-)ouder? Bijvoorbeeld administratieve en persoonlijke zorg, net wat nodig is.'
Als ik geacht wordt zorg te verlenen (ongeacht wat, en ongeacht in welke rol) wil ik daarover kunnen meebeslissen. Dus zomaar de kleinkinderen ergens mee opzadelen zonder dat die kleinkinderen is gevraagd of ze dat willen én of ze uitgerekend die zorg wel nodig/nuttig/zinvol/verstandig vinden, zou er bij mij niet in gaan.
Maar normaal gesproken zijn het de kinderen die bespreken wat er moet gebeuren. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat jij het vervolgens niet met jouw dochters mag bespreken, buiten de 'officiele' overleggroep om.
Overleg
Ik begrijp je zussen wel voor wat betreft het meepraten van jouw dochters. Ik denk dat er met jou en je zussen met aanhang genoeg mensen over gaan. Je kan nog inbrengen dat 1 van je dochters aansluit en de rol van jouw partner hierin overneemt. Maar dat de kinderen van je moeder hier over gaan en verder niemand lijkt mij meer dan genoeg. Maar wat let jou om je dochters er op de achtergrond bij te betrekken? Overleg met ze als er een nieuw voorstel komt. Vergeet ook niet dat iedereen een beetje mee moet bewegen en niet op elke slak zout gaat leggen. Dan zijn deze overleggen gedoemd te mislukken. Je komt anders nergens. En ja, zelf vindt je altijd dat je veel water bij de wijn doet maar dat gevoel hebben de anderen ook.
App groep
Wie zitten er nu in de app groep? Zijn dat je zussen met partner en jij (die dochters er in wil hebben)?
Volgens mij is het iets van de zussen en niet van de partners. Partners en (klein)kinderen kunnen wel betrokken worden door de desbetreffende zus maar zijn m.i. Niet de basis voor het overleg zelf.
Loskoppelen
Het een heeft niets met het ander te maken.
Als je zus iets besluit waarvan jij vindt dat er overleg had moeten zijn dan moet je dat gewoon even aan geven.
Niet de strijd over aangaan, dat zou ik nu weer zeker niet doen, jullie hebben elkaar hard nodig in deze.
Maar netjes iets uitspreken kun je natuurlijk altijd. (Hee, zullen we dit volgende x in overleg doen?)
Als je zussen je kinderen niet in de app groep willen dan lijkt me dat hun goed recht. Het is verder aan jou om je dochters te betrekken zoals jij dat wil doen.
Dat je man geen bijdrage wil leveren daar hebben zij dan weer niks mee te maken.
Uitvoerend ja, beslissend nee.
Ik weet niet hoeveel zussen er zijn Kaaskopje? Met met dan 2 mensen overleggen om besluiten te kunnen nemen mondt vaak uit in oeverloze discussies en dan zeker als er derden (schoonkinderen en kleinkinderen) bij worden betrokken.
Ik zou adviseren: alleen de eigen kinderen nemen besluiten en de overigen beperken zich tot uitvoerende taken zoals administratie of persoonlijke zorg.
Op dit moment zijn man en schoonzus bezig met allerlei regel dingen voor schoonouders. Zij nemen de beslissingen, zwager en ik zijn klankbord voor onze partners.
Nou kijkt schoonmoeder heel erg op naar zwager (want directeur van een bedrijf) die wordt soms ingezet als mediator. Ik heb vooral voor mijn man de klankbord functie en doe wat uitvoerende taken.
20 jaar geleden het ik als 30 jarige kleinkind de moed gehad om een beslissing te nemen in de zorg voor mijn opa daar is de hele familie boos over geweest. Mijn opa kon zijn vlees niet meer snijden en een karbonade afhappen ging ook niet meer. Mijn buurman was de chef-kok van de organisatie die zijn maaltijden leverde dus ik dacht dat tijdens mijn moeders vakantie snel en efficiënt op te lossen door aan de buurman te vragen of opa voortaan gesneden vlees kon krijgen.
De hele familie boos, want ik had opa op deze manier zijn volwassenheid afgenomen voor kleine kinderen snijdt je het vlees, niet voor volwassenen!
Mijn moeder is de oudste van 9 kinderen en die had samen met haar jongste zus de zorg voor opa en oma. Later is daar een zus bijgekomen die veel wist van thuiszorg en verpleeghuiszorg. Met hoe meer ze waren hoe moeilijker de besluitvorming was.
Ik snap heel goed dat jij het fijn vindt om met je kinderen te kunnen overleggen, omdat je dat met je partner niet meer kunt.
Maak een appgroep aan met alleen je zussen en noem dat de zorg app of zoiets. In die app nemen jullie de besluiten. Geen oeverloos geklets met de hele familie alleen de zussen en wie dan thuis overleg heeft met partner of kinderen doet dat fijn thuis maar niet in de app.
je dochters
Willen die wel helpen en erbij betrokken worden?
Ik zou het overigens ook niet hun zaak vinden, en ook niet dat ze zouden moeten helpen.
hoe meer
Hoe meer mensen hoe meer onenigheid. Ik snap je zussen dus wel. Er zit kennelijk nog wat oud zeer bij jou 
Ik denk dat er eerst wat grote dingen geregeld moeten worden. Dat wil je toch het liefste met de verstandigsten (niet dat de kinderen minder verstandig zijn, maar wel minder ervaren)
Hierna, in een volgende fase is het misschien handig om ook de kleinkinderen te betrekken.
Jeetje, sterkte verder.
Kaaskopje
Ik zit met mijn broers in een zelfde situatie zoalsje weet.
Hier is er nadrukkelijk maar 1 kapitein op het schip, namelijk mijn oudste broer. Dit hebben wij gezamelijk besloten. Hij heeft de mogelijkheden om te handelen indien nodig.
Wij worden op de hoogte gehouden en soms vraagt hij om raad. Maar trekt wel zijn eigen plan.
Hierin krijgt hij van ons het volle vertrouwen.
Teveel overleg kost tijd en soms moet er gewoon snel wat geregeld worden.
Ik vind het gek om hier anderen dan directe familieleden bij te betrekken. Op het moment dat je als volwassen kind de touwtjes in handen gaat nemen krijg je een hele andere verstandhouding met de ouder. Dat merken wij hier heel goed.
Daarom zou ik er ook nooit de kleinkinderen op die manier bij betrekken.
Zou ook niet weten waarom je dat zou doen, behalve dat jij je dan sterker in je schoenen voelt staan tegenover de rest? Pas op dat je niet in een conflict terecht komt.
Misschien is het wel fijn om nu plezier te hebben van het hernieuwde contact met je moeder en kan je de zorg beter bij een ander laten.
wat me het eerste opvalt
Hoezo heeft de aanhang wél inspraak. Dat kan natuurlijk, op zich ook helemaal niet ongebruikelijk? Maar waarom dan die reactie op je dochters? DAT snap ik niet....
hoe meer mensen, hoe meer gedoe
Eens met Mijntje.
Laten alleen jij en je zussen (dus geen partners!) overleggen wat wijs beleid is.
Logisch dat ieder met haar eigen 'achterban' overlegt, jij dus met je dochters. Maar houd hen buiten de appgroep. Sowieso lijkt het me voor goede communicatie beter om live contact te hebben, dus óf per groepsgesprek online, óf echt samen rond de tafel.
Veel sterkte, lijkt me moeilijk, je moeder zo ver weg en nu zo kwetsbaar.
Nog kleiner
Ik zou de overlegkring nog kleiner maken dan wat de zussen voorstellen. Niet alleen zonder je dochters, maar ook zonder alle partners. Dit zijn zaken waarin de kinderen zelf toch de zwaarste stem zullen hebben, en dat is ook terecht vind ik. Met wie je zelf buiten de appgroep om nog overleg voert, dat gaat de zussen dan weer niets aan. In hun geval zal dat hun partner zijn, in jouw geval misschien eerder (of gewoon: ook) je dochters. Allemaal prima. Maar laat de overlegkring zelf alleen uit de kinderen bestaan. Dat lijkt mij verreweg het duidelijkst.
alleen kinderen
Eens met de reacties hierboven.
Beslissingen alleen door de kinderen. Die ieder natuurlijk best met hun "achterban" (partner, kleinkind of zelfs beste vriendin) kunnen overleggen. Maar die laat je niet meepraten en meebeslissen.
Als je een grote familie hebt (>3) dan zou ik ook gezamenlijk 1 persoon kiezen die de kar trekt en knopen doorhakt.
En uiteraard kunnen partners en kleinkinderen wel helpen met het uitvoeren van de verschillende taken -als ze dat willen.
Eigen kinderen
Hier dezelfde situatie. En inderdaad, overleg is alleen met eigen kinderen, aanhang is alleen in beeld voor praktische hulp en evt feedback voor eigen partner. Kleinkinderen ook alleen praktisch, af en toe.
Ik zou dat zelf ook niet anders willen, dit is het meest harmonieus voor ons.
Kleinkinderen voor praktische zaken
En dan vooral de "leuke" dingen. Met oma en spelletje rummy doen om oma bezig te houden terwijl wij met opa erven wat anders aanpakken. Man de administratie en ik even door de koelkast neus naar dingen die al ver over de tht datum zijn en hier en daar even wat vuiligheid wegpoetsen.
De persoonlijke verzorging (voor zover niet gedaan door de thuiszorg) is voor eigen kinderen. Net als financiën of andere administratieve zaken.
Dat oma geen spelletje meer kan doen zonder als een klein kind ruzie te maken over de regels en wie er wint is al ingewikkeld genoeg voor de jongvolwassen kleinkinderen.
Een Kaaskopje vooral sterkte gewenst natuurlijk.
Maar
tenzij oma/moeder dement is neemt ze toch gewoon zelf haar beslissingen? Mijn ervaring met mijn grootouders is dat ze zelf hun grenzen wel aangaven en wat er gebeuren moest. Natuurlijk konden kinderen en kleinkinderen suggesties doen maar dat hoefde niet echt in overleg met elkaar maar in overleg met de betreffende grootouder. Dus ik zou zeggen vraag oma zelf of ze de kleinkinderen bij de beslissingen wil betrekken. Tenzij oma natuurlijk daar geestelijk niet meer toe in staat is.
Verder ben ik het er wel mee eens dat je beter de groep zo klein mogelijk kan houden. Bij mijn man zie ik hoe enorm veel langer alles duurt als de hele familie over alles wil meepraten, hij heeft een grote familie en het functioneert ook vrij chaotisch.
Ik zou dus zeggen de drie zussen nemen samen beslissingen en de rest van de familie kan uiteraard op de achtergrond meepraten.
Natuurlijk kun jij wel met de kleinkinderen de situatie bespreken en dat zou ik ook zeker doen, het is tenslotte ook hun oma.
Oh en
Alles overleggen met alleen de eigen brussen is een mooi sterven maar soms niet haalbaar.
Hier ook wel geprobeerd maar als de situatie ineens vraagt om acuut handelen dan ga je natuurlijk niet eerst bellen of iets wordt goedgekeurd door de brussen vrienden handel je meteen ook als aangetrouwd kind. Moeder die de klachten nog even aan wil kijken tot na het weekend, zo'n die zegt dat het niet zo erg is heb ik ooit opzij gezet. Ik wilde met de kinderen geen getuige zijn van een misschien fatale bloeding bij iemand die aan de bloedverdunners is en last had van te vroeg oplossende hechtingen na operatie.
Eens
Met de rest: Alleen de kinderen overleggen en beslissen. En uiteraard is iedereen vrij om ruggespraak te houden met wie dan ook.
Kyana
Toevallig zit de moeder van Kaaskopje in zo’n beetje dezelfde situatie als mijn vader. Alleen, in een ander land en zolangzaamaan toch wel hulp nodig.
Mijn vader is nog erg goed bij, maar kan veel gewoon niet meer. Zijn taalvaardigheid daar loopt terug, via internet dingen regelen lukt m niet meer zo. En hij is erg kwetsbaar voor mensen nu die kwaad willen.
Het is echt knap onhandig als je zo ver weg zit en ook al gaat het om een Europees land, het is daar toch allemaal erg anders geregeld.
Uiteraard
Het lijkt mij vanzelfsprekend dat alleen de kinderen iets beslissen en niet aanhang en kleinkinderen. Zo handelt iedereen in onze familie. Mijn tante doet veel met en voor mijn moeder, maar als er iets geregeld moet worden (ziektekosten, verzekering, financiën) legt ze dat bij mijn zus en mij neer.
Aanvulling
Als je een ouder dichtbij hebt kan je er van een klein afstandje een oogje op houden en ze het zelf zo’n beetje laten regelen.
Op afstand gaat dat gewoon niet en blus je steeds brandjes.
Zelfstandigheid
De zelfstandigheid van een oudere is wel een dilemma. Hoe wil je een oudere die zijn/haar omgeving elders heeft dwingen om bij jou in de buurt te gaan wonen?
Dat kun je doen door de ouder te overtuigen. Echter als die dat niet wil, ga je dat dan afdwingen? Formeel kan dat in Nederland alleen met een machtiging en dat wordt niet makkelijk afgegeven.
Je ziet het hier in Nederland ook wel eens. Kinderen willen dat de oudere bij hen in de buurt komt wonen vanwege de verwachtte zorgmomenten. Alleen dat bedreigt wel weer de zelfstandigheid van de oudere die zijn/haar omgeving en contacten, loopjes, hobbies, bezigheden, elders heeft.
Daar zou ik toch echt wel heel terughoudend in zijn. Kijk wat je op afstand kunt doen, en wie en wat de mogelijke contacten voor de oudere ter plaatse zijn en laat de keuze primair bij de oudere zelf. Je kunt uiteraard wel bespreken wat de risico's zijn en wat het voor jou betekent.
Mijn ouders woonden ruim een uur rijden verderop. Dat vond ik al lastig. Ik herken die behoefte wel. Een oudere vriendin heeft ook een dochter die liever heeft dat haar moeder haar leven verder opbouwt in haar buurt, in dezelfde stad. Maar net zo goed, heeft deze moeder ook langjarige contacten, mij bijvoorbeeld, en anderen, en buiten coronatijd haar clubjes en uitjes, niet alleen met haar dochter.
Onmondigheid
Ook een oudere wil liever niet als een onmondig kind behandeld worden en kiest zelf voor een zeker risico, ook als de anderen dat niet zien zitten, het is dan haar/zijn risico, niet die van jou. En risico hoort nou eenmaal bij het leven, ook als het kwetsbaarder wordt, misschien juist dan, omdat het gaat om de kwaliteit van leven en steeds minder over de 'veiligheid'. Maar nogmaals, een oudere gaat daar zelf over.
Dendy
Ik bedoel meer dat je de ouder centraal stelt. Waarom moeten beslissingen genomen worden zonder de ouder daar in centraal te stellen? Zeker iemand die ver weg woont zal toch wel de zelf grotendeels de regie behouden. Dus misschien vind oma het enorm fijn om de kleinkinderen te betrekken bij bepaalde zaken en wil ze ook graag in de groep hebben. En als de kleinkinderen ergens mee willen helpen of een suggestie hebben dan kunnen ze dat toch rechtstreeks aan oma vragen of voorleggen? Tenzij oma natuurlijk dat geestelijk niet meer aan kan maar dan is het sowieso lijkt me heel lastig in dit geval.
Dank voor tot nu toe
Oké, jullie zijn nogal eensgezind over dat wij als zussen het persoonlijke overleg doen zonder aanhang en zeker zonder kleinkinderen. De mannen zijn er inderdaad niet bij. Wat voor mij speelde, is dat ik geen verwarring meer wil over wat de dochters eventueel hebben kunnen doen en hoe daar door de zussen op gereageerd wordt. Maar ook dat ik een "bijrijder" heb die net als de mannen op de hoogte is. Ik ga niet naar mijn moeder met mijn man, dat zal een dochter zijn. Dat hebben we vorig jaar ook zo gedaan. Beide dochters toen. En omdat zij toch wat vlotter Engels spreken en soms gewoon goede ideeën hebben, is dat erg prettig. Mijn zussen denken hierdoor dat ik het uit handen geef, maar dat is totaal niet zo. Alles gaat in overleg en na mijn instemming.
Ik bespreek uiteraard wel alles met mijn man, maar op regel-en handel-gebied komt het toch op mij alleen aan. Dat is bij de zussen anders. De mannen doen dan net zoveel als mijn zussen. In theorie ligt de beslissing wel bij de zussen. Daarom vond ik het eigenlijk heel redelijk om minimaal een dochter er volwaardiger bij te betrekken op diezelfde basis. Vorig jaar is bijvoorbeeld tijdens ons verblijf bij mijn moeder telefonisch contact geweest tussen een zwager en mijn dochter. Dat was het meest logisch op dat moment. Zij kon het beter vertellen omdat ze zelf met een klantenservice had gesproken. Dat gaat dus eigenlijk over de grens van mijn zussen lijkt nu.
Mijn moeder is nog wel redelijk goed bij, maar er beginnen barsten in te komen. Het is gewoon teveel voor haar. Ze geeft nu zelf ook aan dat ze moeite heeft met veel. Het is toch wel erg stil om haar heen. En er gaan dingen stuk en dan neemt ze mensen in de arm waar niet duidelijk van is of ze wel eerlijke prijzen vragen. Daar is heel alert op gereageerd door de contactpersoon. Ik weet niet of haar zorgen echt terecht zijn, maar het maakt wel duidelijk dat mijn moeder kwetsbaar is voor boevenstreken. Ze is te goed van vertrouwen.
Ik denk eigenlijk dat mijn moeder er geen punt van zou maken als een dochter de partnerrol zou krijgen, maar zou zeggen "ja jong, het is niet altijd gemakkelijk. Probeer er maar het beste van te maken." Alles voor de lieve vrede. Ze heeft tegen mij gezegd dat ze het beter vindt gaan als we apart van elkaar op bezoek komen. Dat heeft ze goed geobserveerd.🙄
Maar
Ik snap niet zo goed waar dan het bezwaar van je zussen zit? Mogen de kleindochters niet mee naar oma of niet zelf contact met oma hebben? Mag jij niet overleggen/bespreken met de kleindochters? Daar hebben zij toch niks over te zeggen? Je dochters mogen gewoon zelfstandig een band met oma hebben en mogen rustig haar helpen en van advies voorzien als oma dat fijn vindt. En jij mag alles bespreken met je dochters wat je wilt. Misschien inderdaad de app groep gewoon tussen de zussen laten maar daar buiten kunnen je dochters ook gewoon een rol spelen, zeker als oma dat zelf ook geen bezwaar vindt.
Zijn er plannen dat moeder/oma terugkomt naar Nederland? Ik kan me voorstellen dat dit iets wat beter besproken kan worden met alleen de eigen kinderen en je moeder zelf (ook om de kleinkinderen geen grootse verplichtingen op te leggen qua zorg en zo.)
Eens
Ze mogen zeker wel mee. Maar hun rol zou moeten bestaan uit afwachten of ze wel toestemming krijgen om iets te doen. Ook al zegt oma " prima doe maar. " En ik daar bij ben. Want ik moet ook overleggen. Niet over wissewasjes uiteraard. Grotere zaken.
Toch Kaaskopje
Je hebt echt wel een lastige situatie bij de kop. Mogelijk dat ik er iets in herken. Als het niet zo is moet je het maar negeren.
In mijn familie was het ook niet mogelijk om te overleggen. En mijn ouder wilde uiteraard niet kiezen tussen de kinderen dus dat was eigenlijk geen optie.
En terwijl jij nog steeds moeite doet om samen te werken en overeenstemming te bereiken is je ouder al weer in zee gegaan met een voorstel van een van de andere kinderen.
Al is het een wassen neus. Want uiteindelijk kozen ze zelf door te weigeren of met de voeten te stemmen of vertragingstactieken te laten zien.
Het was lastig.
Ik zou vooral met je moeder afstemmen en overleggen en vragen wat je voor haar kunt doen en de regie bij haar laten. En als ze dan een keer meegaat, mogelijk voor de vorm, met een voorstel van de anderen, dat je even je geduld bewaart en afwacht wat het gaat brengen.
Kinderen kunnen hun ouder niet missen, hoe dan ook, en kunnen, net als bij kinderen eigenlijk, hele sterke ideeen krijgen als er iets niet goed dreigt te gaan. De een weet het dan nog beter dan de ander. Ondertussen gaat het allang niet meer over de oudere en wat die wil en mogelijk nodig heeft, maar over de angsten en de dominantie van enkele kinderen.
logisch toch?
"Maar hun rol zou moeten bestaan uit afwachten of ze wel toestemming krijgen om iets te doen. Ook al zegt oma " prima doe maar. " En ik daar bij ben. Want ik moet ook overleggen. Niet over wissewasjes uiteraard. Grotere zaken."
Dat klinkt op zich logisch.
Je weet toch helemaal niet aan wie oma dat klusje allemaal nog meer heeft toevertrouwd? Of net in een andere vorm?
Ook als je zelf een klusje bedenkt is het handig om dat te overleggen, zeker als het grotere zaken betreft.
HOeveel en hoevaak moet er eigenlijk iets gedaan worden op zo'n grote afstand en is dat echt nodig vanuit je moeder?
Ik heb nog steeds niet helemaal helder of je dochters dit zelf ook allemaal willen of dat ze min of meer jou aan het mantelzorgen zijn omdat je sommige dingen niet kan?
Hier
Hier gaan ma en zus over de zorg van pa, verder wil ik daar geen andere mensen die erover gaan. Zij moeten immers leven met de situatie. Ik ga er immers niets qua zorg verlenen, dat moeten zij maar uitzoeken.
Maar
'Je weet toch helemaal niet aan wie oma dat klusje allemaal nog meer heeft toevertrouwd? Of net in een andere vorm?'
Nou en? Moeder is toch niet dement? Ze mag klusjes uitdelen aan wie ze wil, volgens mij.
