Ouders regelen hun zaken met één kind

Zakelijk

Hoi Ariola,
Ik leg het hier niet voor als een juridische kwestie, maar als een emotionele kwestie
Ik weet dat ze het mogen, maar door de manier waarop ze het regelen hebben ze de kiem van een conflict gelegd; in de zin dat ze het jongste kind en het enige kind met schulden bij hen (en een gat in zijn hand) machtigen en inzicht geven. Wellicht dat dit juridisch ook mag, maar om alle andere redenen is dit heel onhandig om te doen. En ik weet niet goed hoe hiermee om te gaan, ook al omdat mijn jongste broer is meegegaan in de regeling. We hebben geen ruzie en we zijn allemaal on speaking terms en daarom ben ik zo overvallen dat deze kwestie onderhands is geregeld.

Heh

bah, wat een vervelende situatie. Ik begrijp wel dat je je daar heel vervelend over voelt. Misschien moet je, als je ergste boosheid gezakt is, gewoon ook rustig tegen je ouders en/of tegen ook je broer zeggen dat je hier een vervelend gevoel over hebt.
Verder is het inderdaad zo dat je ouders het 'recht' hebben om dit met de een of de ander naar keuze te regelen. Jij trekt het 'regelen' gelijk met inzicht hebben in de financiele situatie, maar is dat ook zo? Misschien ligt het anders dan jij denkt, en misschien hebben je ouders wel hele andere dingen bedacht dan jij denkt om jullie niet in te lichten. Misschien hebben ze wel bedacht dat jullie het te druk hebben met andere zaken, gezin of wat dan ook. En misschien heb je gewoon gelijk, hebben ze om welke duisetere reden dan ook meer vertrouwen in de jongste.
Hoe dan ook, probeer het rustig te bespreken. En heb jij het bij het rechte eind vraag ze dan eens hoe het komt dat jij hierbuiten gehouden wordt, terwijl je wel gebeld wordt als de nood aan de man komt. Want zo begreep ik het. Je hebt de mogelijkheid om ze in die zin de wACHT aan te zeggen:'als jullie me daar niet bij wensen te betrekken, wil ik ook niet meer ... of ...' maar het is de vraag of je dat wil. Want daarmee zet je de boel op scherp en dat is misschien helemaal niet nodig.
Maar ik snap je wel; het is heel irritant als ouders op die manier onderscheid maken tussen de kinderen. Probeer erboven te staan!

Als het je zo dwarszit

Helpt alleen bespreekbaar maken nog maar, imho. Dit is blijkbaar niet iets wat je naast je neer kunt leggen. Het verstoort hoe dan ook de relatie met je ouders.

En dan zou ik dus de stoute schoenen aantrekken en doen wat Koentje oppert. Kan het nog erger worden?

Misschien bij broertje beginnen?

hoi,
ik snap dat het heel rottig voelt. Openheid over gevoelens lijkt mij ook de beste methode. Misschien dat je in een 1 op 1 gesprek met je jongste broer dit kunt aangeven? Dus zeggen dat het je even niet om de inhoud van de afspraken gaat maar juist om de gevoelens erom heen en dan kijken wat hij zegt. Msischien dat je dit voldoende input geeft om je ouders niet te hoeven confronteren, of juist om met hen genuanceerder erover te praten? En dan niet je oudste broer hierbij halen nu even, eerst alleen met jongste?
Angela

Zakken

Ik zou het eerst twee weken laten zakken, dan is je ergste boosheid gezakt, dan kan je het rustiger verwoorden. En ik vind het ook wel een goed idee om eerst met de jongste broer te praten, dan weet je hij wel echt zo bevooroordeeld wordt (er kan er maar 1 executeur-testamentair zijn toch?)

Praten

Ik kan me heel goed voorstellen dat je hier verdrietig en boos over wordt en vind je reactie totaal niet overtrokken. Dat gezegd hebbend, ben ik het wel eens met Rafelkap dat het slim is om je gevoelens eerst te laten bezinken voordat je het in de groep gooit. Mijn ervaring is dat het bijna nooit goed uitpakt als ik vanuit mijn primaire boosheid probeer om dingen op te lossen. Meestal draait dat erop uit dat ik mijn gelijk probeer te halen. Ik heb mezelf dus ook aangewend om in emotioneel gevoelige zaken even 'op mijn handen te gaan zitten' voordat ik wat doe.
Ik denk wel dat het een belangrijke keuze is die je hier maakt. Los van de uitkomst is die een kans om jezelf aan je ouders te laten zien, de mens die je bent en dus juist níet de rol 'anderekind'. Je kan laten zien wat het je doet dat dit zo gaat en vooral hoe groot het effect is van je vermogen om je met hen verbonden te voelen. Om dat zuiver en niet-manipulatief te doen, laat je idealiter het resultaat los. Dat is natuurlijk heel moeilijk. Uiteindelijk hoop je waarschijnlijk toch dat je ouders het goed zullen maken met de twee ondergeschoven kinderen voor ze sterven. Het is de vraag of dat gaat lukken. Maar ik denk dat je je focus kunt richten op dat jíj het goed maakt met jezelf, dat je niet meer de rol aanneemt die jou in het familiepatroon is toegedacht. Dat hoeft niet noodzakelijkerwijs met een hoop stampij.
Ik vind het geen goed idee om eerst naar de broer te gaan. Ik vind dat indirect. Voor mijn gevoel gaat het vooral om de keuze van de ouders. Hooguit zou je de hele familie eens bij elkaar kunnen roepen. Maar ik zou niet de broer aanspreken op een keuze die mijn ouders primair moeten maken. Tenzij ik het met die broer héél goed kan vinden en ik zeker weet dat het een constructief gesprek wordt. Maar eerlijk gezegd kan ik me dat gezien de info over de schulden bij de ouders (en de boosheid daarover) niet goed voorstellen. Ook dat is kennelijk nooit gecommuniceerd met de andere kinderen, dat en waarom de jongste broer financieel werd gesteund. Zo zijn de twee partijen flink uit elkaar gespeeld. Afijn, hier gaat vast een heel lang en moeizaam familieverhaal aan vooraf. Het enige wat je mijns inziens kan doen is autonoom je eigen positie kiezen en daarvoor te gaan staan. Als dat uiteindelijk betekent dat je ophoudt voor ze te zorgen dan is dat zo. En aan de andere kant kan het ook betekenen dat je juist milder wordt en ze hun ernstige fouten in het leven kunt gunnen. Maar om te weten wat er echt is, moet je zelf wel dat proces door.
Veel succes & groet, Jo Hanna.

Andere reden?

Wij zijn ook bezig met het regelen van een uitvaart. Vanmiddag sprak ik mijn zusje die nogal verbolgen was over het feit dat ze er niet bij betrokken was en altijd als laatste wordt gebeld. Ze voelde zich buitengesloten. Dat is door ons nooit in kwade opzet gedaan. We hebben haar juist willen ontlasten omdat ze net weer aan het werk is na haar zwangerschapsverlof, met een baby zit, en op haar werk ook niet zomaar vrij kan nemen.
Kan bij jullie ook niet zoiets meespelen? Of dat je jongste broer het meeste verstand heeft van financiële zaken e.d.? Dan zou het natuurlijk beter zijn als je ouders ook jullie hadden geïnformeerd, maar soms gaat het zoals het gaat.

Ik vraag me af...

...Wat had je precies in gedachten met zaken goed regelen?Waarom moeten ze dat met al hun kinderen gaan bespreken? En waarom ben je zo boos dat je jongste broer wel inzicht heeft in hun financien en jij niet? Ben je bang dat hij alles inpikt? Of is het oud zeer omdat je vroeger al vond dat hij voorgetrokken werd ofzo?

Vic

Even sprekend vanuit de positie van dat zusje Het kan hel vervelend zijn (of misschien *is* het wel gewoon heel vervelend) dat andere mensen voor je denken/beslissen. Zelfs als dat met de beste bedoelingen is. Zij Heeft Het Al Zo Druk............eeeeeeh.........dat maak ik zelf wel uit. Ik kan nog altijd nee zeggen, niet waar.......

Tirza

Klopt tirza

Het is ook zo gek dat we het allemaal hebben gedaan zonder het van elkaar te weten. Iedereen belt ook haar man in plaats van haar. Lullig wel. Voortaan ga ik haar gewoon lastig vallen

Een persoon

Een persoon aanwijzen lijkt me wel zo handig, want je kunt niet alles met zijn allen regelen. Ondanks heb ik met een alleenstaande oom van mijn man ook alles doorgenomen en ben nu mederekeninghouder geworden. De man heeft kanker en gaat de chemo's in, maar kan niet meer genezen, dus er is wel een concrete aanleiding. Als hij ernstig ziek gaat worden, moeten er toch betalingen doorlopen en na het overlijden zal er ook nog eea betaald moeten worden, ik moet dan ook alles afwikkelen. Het gaat om te weinig geld om het bij de notaris vast te leggen, maar ik ben ook wel een beetje bang voor gedoe straks in de familie. Het gaat om een groot gezin, van wie alle broers en zussen nog leven (tussen de 60 en de 80 ongeveer), daarbij ben ik ook nog eens aangetrouwd. Aan de andere kant doe ik al jaren de belastingen, dus ben sowieso het meest op de hoogte, daarnaast doe ik ook veel regelwerk rondom doktersbezoeken ofzo, samen met een (ook aangetrouwde) tante, die hem ook in huis gaat nemen als het bijna afgelopen is. Deze oom en tante vinden het prima, ik doe overigens ook hun belastingen. De oom heeft verder niet met zijn broers en zussen overlegd, ik heb het zelf aan een aantal verteld, want ik wil er niet geheimzinnig over doen en gedoe achteraf krijgen.

Mederekeninghouder

Ook als je mederekeninghouder bent, zal er eerst bij de notaris een verklaring van erfrecht moeten worden opgesteld voordat de rekening wordt vrijgegeven.

Nee

Als je gemachtigd bent wordt de rekening verder geblokkeerd, maar als je mederekeninghouder bent blijf je over de rekening kunnen beschikken. Voor het op 1 naam zetten of opheffen heb je een verklaring van erfrecht nodig inderdaad. Het is net een maand geleden gebeurd en we hebben ons hier uiteraard bij de bank over laten voorlichten.

Succes ermee dan. Het is erg bankafhankelijk hoor.
"Banken
Bij de meeste banken is het zo dat wanneer er meer dan € 1250,- op de rekening staat, men een verklaring van erfrecht nodig heeft om het geld te kunnen opnemen. Machtigingen voor personen en instellingen vervallen. Betalingen voor lopende rekeningen als gas, licht, water etc. blijven de banken meestal wel verzorgen.
Overigens zal doorgaans blijken dat alleen degene die beschikt over een verklaring van erfrecht rechtsgeldig kan beschikken over alle tegoeden op bankrekeningnummers. Immers deze persoon mag over de gehele erfenis beschikken.

"

En/of of machtiging (ot)

"Een en/of rekening mag niet worden geblokkeerd en kan zonder verklaring van erfrecht in gebruik blijven.
Sommige mensen vinden het zelfs wel prettig om de en/of rekening te laten bestaan, omdat ze dan nog een band met de overledene ervaren. Wil je de en/of rekening toch veranderen in een rekening op je eigen naam, dan heb je alsnog een verklaring van erfrecht nodig."
Dit komt van erfwijzer.nl, ik ben dus geen gemachtigde maar mederekeninghouder. Maar goed we dwalen nu teveel af.

Yura (geheel ot)

Ik denk dat de broers en zussen tussen de 60 en 80 *jaar* zijn? Anders zijn het er inderdaad wel érg veel........

Tirza

Openheid

Dit soort dingen zijn erg lastig, en komen zeer kwetsend over. Ik kan me je gevoel goed voorstellen.

Waarom je er misschien zo kwaad over wordt is misschien omdat je ouders niet met jullie open gesproken hebben hoe zij dingen hebben geregeld. Daar kom je bij toeval achter. Dat voelt vervelend, want waarom zouden je ouders daar met alle kinderen niet gewoon eerlijk en open over zijn. Nu gaat dat schimmig en als er al oud zeer is wordt dat er niet beter op.

Natuurlijk hebben je ouders het recht om hun ding te regelen met wie ze dat willen, al is het de melkboer. Maar wanneer ze dat met 1 kind doen en de andere 2 dat niet vertellen is niet handig.

In mijn schoonfamilie heeft een soort gelijk iets gespeeld, en ik heb er een stuk afstand van genomen. Dat gaf voor mij een hoop rust. Al die onderhuidse gevoelens, onbesproken zaken, pfff. Het leverde alleen een hoop gemekker en ook geroddel op. Dat is voor jou een stuk anders, het zijn je ouders.

Neem er even een poosje afstand van, om tot rust te komen. Maar ik zou ook zeker je ouders vragen waarom ze dat nooit open en eerlijk hebben besproken. Want nu lijkt het alsof het een geheim is. Het is alleen maar handig wanneer een persoon 'belast'is met regelarij, maar ook wel handig dat anderen weten hoe dingen geregeld zijn. Puur uit praktische overwegingen.

Sterkte. Ik heb de indruk dat er al het eea aan vooraf is gegaan in de loop der jaren en dat dit soort acties er extra bij je inhakken.

Groet, Moppeke

Tirza (geheel ot)

Heel scherp opgemerkt Hoewel het schijnt voor te komen dat iemand zoveel kinderen heeft, ergens in India geloof ik heeft iemand een flatgebouw voor al zijn kinderen en vrouwen (want met dezelfde vrouw gaat het niet lukken).

En/rekening

Nabestaanden kunnen een en/of rekening wel laten omzetten in een en/rekening. De mederekeninghouder kan dan niet de rekening gebruiken zonder toestemming van de anderen, die als het ware de plaats innemen van de overledene.

Boos op je ouders

ik snap dat de reactie van je ouders jou heeft geraakt. Je vroeg het met de beste bedoelingen en verwachtte niet dat alles al geregeld was. Opgeteld bij oude emoties heeft dat je boos gemaakt. Logisch. Maar moet je die boosheid terug uiten bij je ouders? De verhoudingen worden er vast niet beter van. Neem even de tijd om de boosheid te laten zakken en ga er dan eens met je ouders over praten. Omdat het je dwarszit, omdat je zelf toch ook graag wilt weten hóe de dingen dan geregeld zijn. En omdat zij dan een volgende keer rekening kunnen houden met jouw gevoelens. Mogelijk hebben zij er helemaal niet bij stilgestaan, waren ze gewoon blij dat ze met een van de kinderen dit ongetwijfelend lastige onderwerp hebben kunnen bespreken.
Misschien is je broer trouwens wel een logische keuze, omdat hij fors in het krijt staat. Het kan best zijn dat ze met een terugbetaalregeling hebben getroffen, waar julllie nu verder niets van hoeven te weten. Kortom: er kunnen ook goede, eerlijk bedoelde redenen zijn waarom ze zo gehandeld hebben.

1 persoon okee maar

Ik denk dat het geen probleem is om 1 persoon de zaken te laten regelen maar zorg wel dat jullie alledrie regelmatig ervan op de hoogte wordt gehouden. Mijn zus deed ook de financiele zaken van mijn moeder. Ik hield me er buiten. Nu is er een conflict ontstaan, moeder wilde dat ik de financiele zaken ging doen en nu blijkt dat mijn zus het geld van mijn moeder gestolen heeft. Al het spaargeld is op. Iets wat wij echt nooit van haar hadden verwacht. Dus als je ouders willen dat je broer alleen alles regeld, zou ik wel willen (weten wat ik nu weet) dat ik er inzicht in heb. Gewoon om dit soort dingen te voorkomen. En ik snap best dat je boos bent. Bij mij is het in overleg gegaan en mijn zus woonde toen het dichtste bij dus het leek logisch en ik vertrouwde haar volledig.

Reactie niet overtrokken

Ik kan er best inkomen dat jij je een beetje aan de kant gezet voelt.Er zijn drie kinderen en ik vind dat ze alle drie het recht hebben om te weten hoe de zaken in elkaar zitten.Waarom zou de ene daar meer recht op hebben dan de andere?
Heb zelf drie kinderen en mag er niet aan denken dat ik de één meer zou bevoordelen dan de anderen.Ik weet dat het allemaal niet even gelijkmatig kan,maar in bepaalde zaken betrek je hen allemaal.
Het is door zo'n houding van ouders,dat broers en zussen uiteindelijk in de problemen komen met elkaar.

Wat een onzin

Vroeger waren mijn moeder en tante gemachtigde voor mijn opa en oma, speciaal omdat ze in de zomer altijd 4 maanden van huis waren.. Dus dat was makkelijk, 2 meiden die zorgde dat het financieel thuis bleef lopen, 2 meiden die ook overleg hadden wie welke week de financieën zou verzorgen. Hadden mijn opa en oma dan alle 5 de kinderen inzage moeten geven??...
Zelf heb ik sinds het overlijden van mijn vader inzage in de financieën van mijn moeder, de eerste weken deed ik haar bankzaken, en zorgde ik ervoor dat mijn moeder dat weer zelf oppakte. inmiddels ben ik gemachtigd en heeft mijn moeder de wens uitgesproken dat ik alles moet afwikkelen na haar overlijden. (wat hopelijk nog lang duurt).
Mijn broer heeft naar mijn weten geen inzage gehad, maar ik weet wel dat mijn moeder hem in grote lijnen op de hoogte heeft gebracht van haar financiële situatie nu.
Maar moet zij dan elk kind inzage geven?? wat een onzin, ik heb mijn moeder speciaal nog gevraagt of ze niet liever mijn broer nam als gemachtigde, maar dat wilde ze niet. Dan is het toch haar goed recht. Ik vind het nergens opslaan dat wanneer je 1 van de kinderen dat toevertrouwd dat je dan de rest ook inzage moet geven. Mijn moeder is geen vereniging die inzage moet geven aan haar leden.
Ze weet ook dat ik nooit met andere, zelfs niet met mijn broer zou bespreken hoe zij er financieel voorstaat. En ze weet ook dat mijn broer daar wel makkelijker in zou zijn. En daarom kiest ze niet voor mijn broer.

MAAR ze heeft mijn broer wel verteld dat ik haar help en gemachtigd ben. Dat vind ik wel zo netjes dat mijn broer daarvan op de hoogte is. Maar ik vond het niet mijn taak om mijn broer daarover in te seinen.
Het had ook voor de topic starter netter geweest, wanneer ouders hadden verteld hoe en met wie ze het geregeld hadden, maar ik vind niet dat ze het haar broer kwalijk kan nemen dat hij niets gezegd heeft. dat vind ik dus echt de taak van de ouder. En dat zij nu geen inzage heeft, tja dat is de keus van de ouders.