Oppassen ouders na scheiding

Omdat?

Ik begrijp de vraag niet. Op wie passen jouw ouders en waarom is je vriendin het daarmee niet eens?

Vertaling

Ik heb het een aantal malen gelezen en ik denk dat het volgende bedoeld wordt:

Ik ben gescheiden en ben vader van een zoon. Als zijn moeder (mijn ex) een paar dagen weg is passen mijn ouders wel eens op terwijl het eigenlijk haar weekend is. Mijn nieuwe vriendin heeft hier problemen mee.

Nu mijn reactie:
Waarom heeft je vriendin hier problemen mee? Is dat uit principe, omdat ze vindt dat als het het weekend van de moeder is, ze het zelf moet oplossen (eventueel met haar familie) of baalt ze ervan dat jouw ouders blijkbaar nog een goed contact met haar hebben?

Vriendin

Het lijkt mij dat het niet uitmaakt wat je vriendin ervan vindt. Zolang de betrokkenen, jij, je ex, je ouders en jullie kind dit een goede oplossing vinden.

Jouw vriendin zal moeten leren dat jouw ex niet de vijand is, maar een mede-ouder en daarmee een opvoedpartner voor jullie kind.

Moeder zoekt oplossing, respecteer dat

Als jouw ex niet bij jullie zoon kan zijn, en ze vraagt jouw ouders op te passen, en jouw ouders vinden dat goed, wat is dan het probleem?

Jouw ex mag zelf een oppas uitzoeken: de buurvrouw, een vriendin, professionele oppas, of familie. Het lijkt me dat de grootouders een prima oplossing zijn, veel beter dan een wildvreemde. Ik snap dat jij er zelf misschien een mening over hebt, maar dan nog, eigenlijk gaat het jou ook niet echt aan. Het is een afspraak tussen je ex en je ouders.
Merkt je vriendin er uberhaupt wat van dat je zoon door je ouders wordt opgevangen?

Vreemd...

Je ouders zijn de grootouders van je kind. Goede band tussen hen lijkt mij belangrijk. Ik zou zo'n oppastaakje alleen maar toejuichen! Waarom vindt je vriendin dat een probleem?

uh...

Je moet je vriendin even uitleggen dat een scheiding echt al lastig genoeg is en dat een derde partij met nog een mening niet nodig is!
En als ze erg graag meedenkt: laat haar dan in het belang van de zoon denken en haar mening wat bescheidener, zonder gedoe, ventileren.

Excuus

Excuus voor de onduidelijke uitleg, het betreft idd mijn zoontje. Mijn ex is voor haar werk een paar dagen weg en mijn ouders vinden het dan geen probleem om en paar dagen voor hem te zorgen. Ik help ze dan als ik uit mijn werk kom, of na het eten of zo. Verhaaltje voorlezen etc, dit omdat ik hem al zo weinig en hij zo snel groot an het worden is. Helaas heb ik daar heel vaak ruzie over, maar meer omdat zij blijkbaar vind dat ik haar eerst om toestemming moet vragen want daar komt het in grote lijnen op neer.

Vader

Wees een vader voor je kind, dat doen er niet veel. Een jong kind heb je maar één keer. Je doet dit prima met je ex en je ouders. Er komt wel weer een nieuwe vriendin voorbij, zou ik zeggen.

prima?

Ik vind het helemaal niet zo prima. Als ik een nieuwe vriend zou krijgen die kritiek zou durven hebben op mijn omgang met mijn kind had ik geen nieuw vriendje meer.
Waarom is dat voor mannen zo anders?

excuus

Niet zo goed gelezen geloof ik...

Vreemde vriendin heb jij

Toestemming vragen om een vader te zijn?
Het moet niet gekker worden.

Ik zou serieus gaan nadenken of deze vriendin wel de ware is voor jou.

Misschien

Heeft je vriendin nog zich nog niet gerealiseerd wat het inhoud om een vriend te hebben die een kind heeft. Ik denk dat het in de eerste plaats goed is om dat rustig te bespreken. Uitleggen dat je zoontje onlosmakelijk verbonden is met jou, dat ze de één niet kan 'hebben' zonder de ander. Dat dat een feit is, hoe moeilijk dat soms ook is. Dat je zoontje deze situatie niet heeft gekozen en jouw zorg en aandacht nodig heeft en verdient. Dat dat los staat van je ex, je leest haar tenslotte niet voor
Als ze dat niet snapt hoop ik dat je voor je kind kiest, hij heeft maar één vader.

Misschien nuanceren?

Het is altijd lastig om uit een posting precies op te kunnen maken hoe e.e.a. precies gaat. Uiteraard ben ik het met de anderen eens dat het helemaal prima is dat jij in de situatie dat je ouders op je kind passen, jij dan ook wat extra tijd met hem wil en kan doorbrengen. En dat zal je vriendin absoluut moeten respecteren. En daar hoef je uiteraard niet zomaar toestemming voor te vragen. Wel is het belangrijk dat je dat duidelijk communiceert met je vriendin. Misschien doe je dat, maar misschien doe je dat niet goed en ligt daar de angel?

dat denk ik ook bieb

Je hoeft geen toestemming te vragen, maar het is wel netjes als je het meldt en je duidelijk communiceert hoe of wat, iemand een rol geeft in het overleg.
Ik ga naar mijn ouders want....../ga je mee...../ik ben rond die tijd terug, ik app als het later wordt../ ik wil dit graag doen voor mijn zoon omdat het belangrijk is dat......
Je moet je vriendin niet de rol van lastpost geven als blijkt dat er niet goed wordt gecommuniceerd, daar staat of valt elke relatie mee.

Vraag haar gewoon waar ze moeite mee heeft en kijk of je dat kunt fixen. Nu ben je met dit verhaal hier de goede vader, maar misschien kun je als partner nog iets bijschaven. En als dat niet zo is omdat je dat allemaal al goed doet, dan was je verhaal met informatie voor mij iets te beknopt en kan daar misschien richting je vriendin dus toch ook iets aan schorten

Vooraf vertellen

Hoe vervelend het ook is voor je nieuwe vriendin, je zoon zal altijd met jou verbonden blijven en op de eerste plaats staan. Dat neemt niet weg dat je netjes met je vriendin moet omgaan. Als je iets concreet met haar hebt afgesproken en je komt die afspraak niet na omdat je onverwachts naar je zoon toe gaat, dan snap ik wel dat ze niet blij is. Maar dit soort oppasdagen zijn van tevoren bekend, neem ik aan. Dus, zoals hierboven als gezegd is: duidelijk communiceren. Vooraf vertellen wat het plan is. Als het anders loopt: overleggen en uitleggen. Wederzijds begrip tonen.
Als je dat doet en ze wordt nog steeds boos, tja, dan is deze relatie geen goede relatie voor jou. Als je vriendin je dwingt te kiezen tussen je zoon en haar, dan trekt ze toch aan het kortste eind. Je zoon hoort bij jou, part of the deal, voor altijd, en vrij intensief tot hij volwassen is.

Jouw vriendin

vindt dat jij om toestemming moet vragen om na je werk even langs tegaan bij je ouders waar je zoontje verblijft?

Dit meen je serieus? Als het echt waar is dan heb ik het volgende te zeggen.

Wat doe je nog bij die vrouw? Wat voor lamzak ben je dat je je dat laat aanleunen. Een zacht gekookt ei? Moet je ook om toestemming vragen om naar het toilet te gaan?

Je bent vader, eerst en vooral. Je vriendin heeft daar maar mee te leven. Kan ze dat niet, dan is daar het gat van de deur. Zo simpel is het.

uitleggen

Je kunt ook wat onderkoeld neutraal uitleggen dat zij daar niet over gaat wanneer en hoeveel tijd jij besteed aan je kind. Je kind heeft je zorg 24/7 nodig en vriendin is volwassen. Het kan misschien helpen als je duidelijker bent wanneer jullie tijd samen hebben met de uitzondering dat als je kind je nodig heeft dat je dan gaat, kinderen kunnen niet wachten, van volwassenen wordt verwacht dat ze dat begrijpen en hun begrijpelijke frustratie omleiden en afleiden.
Waarschijnlijk heeft ze zelf geen kinderen en kan zich er weinig bij voorstellen. Voor een deel kun je dat ondervangen met tekst en uitleg.

nou nou Mark

Jij gaat wel van heel veel dingen uit, zonder precies te weten hoe e.e.a. in de praktijk gaat.
Dat weten wij beiden niet, maar om het zo neer te zetten als jij doet is wel erg kort door de bocht.
Er is niets mis mee als vader na werk nog even bij ouders/kind langs gaat. Dat moet vriendin respecteren. Duidelijk. Maar het is wél belangrijk hoe dat gecommuniceerd wordt. Als vriendin niet beter weet dat vriend om 6 uur thuis is en het eten klaar heeft en hij te pas en onpas op het laatst belt met de mededeling dat hij later komt omdat hij nog langs kind/ouders gaat, dan is dat ook niet helemaal de bedoeling. Dan respecteert hij zijn vriendin ook van geen kant. Ik beweer niet dat dat zo gaat, want dat weet ik niet, maar in zo'n geval vind ik het verhaal wel heel anders. Ook zijn vriendin heeft recht op respect en netjes omgaan, ook al gaat kind voor.

Zou vriendin graag zien dat het kind bij vader is in die dagen? Anders zie ik vooral een communicatieprobleem. Tsjor

vriendin

Nee ze ziet hem denk ik liever niet bij ons, denk ik. Haar beweegredenen zijn moeilijk te doorgronden, te druk op het werk gehad dus liever niet etc. Al is dit op een hand te tellen want ik accepteer dat niet maar zit daarna wel met de frustraties natuurlijk.

Het gaat haar erom dat dit niet met haar overleg word dat mijn zoontje bij mijn ouders is, dus de route zij het volgende moeten zijn:

ex beld mij, of bijv mijn ouders. Vraagt om om te passen, nemen daarna contact op met mij, ik neem dan contact op met partner om toestemming te vragen of zoiets. Mijn ouders vinden dit niet acceptable omdat mijn vriendin nooit oppast of het kereltje uit school haalt of wat dan ook. Maar wel kritiek heeft als hij bij mijn ouders is. Waarom ik er voor kies om hem dan s'avonds naar bed te brengen etc en een verhaaltje voorlees.

Over de communicatie, ik kan wel eens wat vergeten als mijn ouders bellen en vragen of ze een paar dagen mogen oppassen. Dat zit er bijv 3 weken tussen voordat hij komt. Maar ben het steeds meer gaan uitstellen ivm de kritiek en ruzie die we krijgen als hij bij mijn ouders is. Hem spontaan af en toe bij mij laten slapen levert heel veel spanningen op, meestal is het bijv ophalen uit de bso eten thuis en dan gaat hij om een uur of 7 naar bed. Tv kijken doen we ook boven om mijn vriendin niet te belasten.

slappe zak ben ik eigenlijk als ik het zo opschrijf

Wel

Ik heb wel altijd de intentie om het netjes te bespreken heb dat zo veel mogelijk geprobeerd om te doen, maar er is eigenlijk altijd kritiek geweest. Nu heb ik wel vaak zoiets van hou eens op met zeiken het is mijn zoontje. Hij zit nu in groep 5 en het gaat zo snel dat ik steeds meer de neiging heb om hem wat vaker spontaan bij mij wil hebben. Meestal roept hij dan ''yes'' en dat geeft mij een goed gevoel als vader, heb zelf nooit een echte vader gehad.

Jeetje

George, ik snap dat het niet je intentie is om het zo te doen, maar ik heb best medelijden met je zoon als ik je verhaal zo lees. Het moet voor hem ook heel duidelijk zijn dat hij bij je vriendin (en dus ook bij jou!) eigenlijk niet welkom is. Ik vind dat er voor je eigen kind altijd, ook spontaan, plek in je huis zou moeten zijn. En dan ook beneden.

Ik bekijk het natuurlijk van een afstandje, maar voor mij zou dit exit vriendin zijn, ik zou zo'n houding naar m'n kind toe niet accepteren...!

George

Ik snap het niet helemaal. Heeft je vriendin er sowieso problemen mee als ex regelt dat kind bij jouw ouders logeert? Wat heeft zij daarmee te maken?

George

Poeh he George, je hebt jezelf wel klem laten zetten. Een vriendin die jou zó beperkt in het contact met je bloedeigen zoon? Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig...

Echt George, lees deze draad nog een keer kritisch door. Je laat ontzettend manipuleren door iemand die zich jouw 'vriendin' noemt. Voor mensen aan de zijlijn (zoals wij hier op het forum) is het echt onvoorstelbaar dat je dit laat gebeuren.

belang

Dus, niet alleen hecht jouw vriendin geen enkele waarde aan de belangen van je zoon, ze probeert er ook nog voor te zorgen dat jij dat niet doet, en beperkt jou zo om dat te zijn wat je zou willen zijn: namelijk een echte vader voor je kind.

Waarom ben je samen met zo iemand?

Jakkes

Ik moet me helaas aansluiten bij de reacties voor mij: ik zou geen relatie met zo'n persoon willen. Jakkes, was mijn spontane reactie.

Wat heeft je vriendin in godsnaam te maken met een afspraak tussen je ex en je ouders?! Ik vind het al niet echt nodig dat jij naar je mening gevraagd wordt.

En waarom ligt ze dwars als jij contact met je zoon wilt? Het is de natuurlijkste zaak van de wereld. Nodig zelfs, voor een gezonde ontwikkeling van je zoon. Kinderen gaan nu eenmaal voor, of ze het leuk vindt of niet.
Als jullie televisiekijken en zij stoort zich eraan, dan gaat ZIJ maar boven zitten. Of een ommetje maken. Of naar een vriendin. Ze verzint maar een oplossing. Ze is volwassen, toch?

Ik denk niet dat jullie bij elkaar passen

Vriendin komt erg naar over. Ze lijkt iemand zonder ruimte in haar hart voor anderen, behalve voor haar eigen wereldje. En daar hoort jouw zoon niet bij en eigenlijk jij ook niet.
Zou je met zo iemand kinderen willen krijgen?

Wat sneu

voor je zoon.

Als ik jou was zou ik heel duidelijk worden naar je vriendin. Dus aangeven waar jouw grens ligt. Als zij dat niet respecteerd is dat in mijn ogen exit voor haar.

Duidelijke afspraak

Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat de kinderen altijd voor gaan. Het is dus wel eens gebeurd dat hij mij van het ene op het andere moment liet zitten omdat zijn kind ergens op een station stond en de trein gemist had. Ook wel eens voor kleinere dingen, waar ik dan minder gezellig op reageerde, en juist daarom hebben we het op deze manier afgesproken. Dan hoeft het nooit een issue te zijn.