Op vakantie met schoonouders..
Ik zit met een klein dilemma, en ik zou graag eens weten wat anderen ervan denken.
Mijn schoonouders gaan elk jaar met alle kinderen en aanhang een weekje naar Denemarken. Dit jaar gaan ze weer, en wij zijn uitgenodigd. Partner wil mee, maar ik twijfel.
Ik ben iedere keer nog meegeweest. De reden dat ik nu twijfel is niet zo heel dramatisch. Gewoon een beetje 'meh' gevoel.
Denemarken staat niet in mijn lijst van absolute droombestemmingen, en af en toe erger ik me een beetje aan bepaalde gedragspatronen die in dat gezin spelen. Maar het belangrijkste is toch wel dat ik een beperkt aantal weken vakantie heb, en altijd te weinig tijd om de dingen te doen die ik wil doen. Om dan ook nog een week op te geven aan iets wat zeker niet je eerste keus is, vind ik gewoon zonde.
Maar aangezien partner wel meegaat (en dus alleen zal zijn )en alle anderen plus partners er wel zijn, is het meteen weer zo'n 'ding'. Ik ga dan wel heel nadrukkelijk niet mee.
Hoezo gaat Henk niet mee? Vind hij het niet leuk dan? Hebben we iets verkeerds gedaan? Terwijl het echt niets is met ruzie, niks principieels of zo iets. Maar die indruk wek je wel. Moet je dan zeggen dat je het niet veel aan vindt??
Wat te doen. gewoon inslikken en toch meegaan? dan baal ik weer als een stekker dat ik die week niet aan mijn eigen dingen toe kom. Een 'smoes' verzinnen?
War denken jullie
Werk
Kun je niet zeggen dat je geen vrij kunt krijgen? Of is dat jokken?
Allereerste vraag die bij mij opkomt
Wat vindt je partner ervan als je niet meegaat? Staat zij daar achter? En zoja, hoe staat zij tegenover een eventuele smoes?
Gr. Bibi
Er zijn
ergere dingen in het leven. Het is geven en nemen.
Ieder jaar?
Ik zou ieder jaar een hele week echt veel te vaak vinden! Wat vindt je partner ervan? Ik kan mij voorstellen dat het lastig is om te zeggen dat je er niet zo'n zin in hebt, niet bij iedereen komt zo'n boodschap goed over, zeg maar. Dus als je daar problemen van verwacht zou ik ook voor een smoes gaan. Dat hoeft niet eens zo erg een smoes te zijn: je hebt maar een beperkt aantal vrije dagen, die kunnen toch best op zijn (met je geplande gezinsvakantie, je eigen plannen en alle andere dingen waar je vrij voor neemt en hebt genomen)?
Als....
Als mijn partner het heel fijn zou vinden,mijn aanwezigheid, dan zou dat voor mij reden genoeg zijn om te gaan. Zou het die persoon geen draad uitmaken, dan zouden wij eerst een tijdje gierend van de lach de meest idiote smoezen verzinnen en vervolgens serieus iets bedenken.
Benauwend
Mijn schoonouders gaan al 40 jaar naar dezelfde camping en verwachtten ook dat hun kinderen op z'n minst een weekje in de caravan zouden zitten. Toen ik ervan hoorde vond ik het al meteen benauwend, maar je moet inderdaad wel een soort reden hebben om het niet te doen, want anders snappen ze het echt niet. Het is daar toch fijn en voor ons is het toch ook fijn, enz. Gelukkig was het nog niet een gewoonte (1 of 2x) geworden dat ik meeging toen ik zwanger werd. Ik vond de baby wel een legitieme reden om er vanaf te komen. Mijn schoonouders wilden het eerst gewoon niet horen. Ze bleven de baby cadeaus geven voor op de camping. We kregen nog een handgeschreven brief met redenen waarom we het wel moesten doen. Maar we zijn niet meer geweest.
Ik vind ook dat wij nu een eigen gezin zijn, en dat vakantieadres was húns gezinsding, niet het mijne. Kun je het niet zo verkopen? Hoeveel kinderen zijn er? Hoe meer kinderen, hoe meer partners die het stiekem ook niet zien zitten en die misschien zitten te wachten tot jij het eens ter discussie stelt 
(Stel je eens voor dat jouw ouders ook zo'n gezinsvakantie hielden ieder jaar. ) En hoe lang ben je al in de familie, zijn er kinderen, enz.? Misschien past het wel niet bij de leeftijd van je kind - zo kan ik zeggen dat ik er niet heenga totdat de jongste zijn zwem-ABC heeft (caravan staat 5 meter van een meer) en dat duurt nog minstens vier jaar, en dan zijn de schoonouders midden 70, dus misschien gaan ze niet eens meer dan.
Ieks
Als het voor je vrouw heel belangrijk is, zou ik voorstellen om een keer per twee of drie jaar mee te gaan, en dan zou ik inspraak bedingen in het land van bestemming.
Weekend..
Ik zou bijvoorbeeld een weekend meegaan en dan lekker de trein naar huis pakken. Heb je toch even je gezicht laten zien en je goede wil getoond..
Bedankt voor al jullie antwoorden!
Bedankt voor al jullie antwoorden!
Mijn partner vindt het niet echt een probleem, gelukkig maar.
Een meer of mindere 'smoes' verzinnen lijkt mij misschien het beste. vooral om wat zegt Irene zegt, met de geplande gezinsvakantie, je eigen plannen en alle andere dingen waar je vrij voor neemt en hebt genomen met de vrije dagen die dan op zijn.
Een weekendje het gezicht laten zien is ook een optie, al wordt het toch al gauw 4 dagen als je naar DK moet treinen.
Wat Limi zegt is erg herkenbaar. Je kan niet zomaar weg blijven. Al vind ik het niet zo benauwend, ik vind het gewoon jammer om mijn vakantieweken hier aan op te offeren.
Het is geven en nemen, zeker, maar ik 'geef' het ene nou eenmaal wat makkelijker dan het ander.
Qua bezoek in het weekend doe ik nooit moeilijk, maar vakantieweken, daar heb ik nou eenmaal niet zoveel van.
Vliegen
vliegen naar dk is stukken goedkoper als met de trein. En ook sneller. Er is ook een goedkope maatschappij ala ryanair die op kopenhagen vliegt.
Ga begin mei van af kopenhagen terug en heen met de trein. Ben voor de trein meer dan het dubbele kwijt.
Bedankt voor de tip!
Bedankt voor de tip! Eigenlijk omgekeerde wereld dat vliegen goedkoper is..
Pfff
Ik moet eerlijk bekennen dat ik behoorlijk allergisch ben als ik ergens toe gedwongen wordt en dan met name door schoonfamilie die iets bedenkt en dan vind dat je moet komen omdat het nu eenmaal zo hoort. Niet dus en daar is men inmiddels wel achter.
Ik moet er wel bij vermelden dat wij dit uit noodzaak hebben gedaan omdat anders ons hele leven ingedeeld en bepaald wordt door schoonmoeder omdat zij vind dat dingen op haar manier moeten en volgens haar normaal zijn. Zo hebben wij dus het 'koffiedrinken' om de week teruggeschroefd naar eens in de paar weken. Ze werd zo claimend dat we haast niet meer iets anders durfden te gaan doen….want schoonouders verwachten ons dan en dan….Kijk en dan ben je al te ver heen he.
Weekendjes, weekjes weg met schoonfamilie doen wij pertinent NIET. We weten dan zeker dat alles om schoonmoeder draait en dat de dagen voor ons absoluut alleen zullen bestaan uit het haar tevreden houden (wat ze nooit is) en we dus zelf niet kunnen genieten. Is schoonmoeder boos en sjagrijnig , dan zorgt ze wel dat iedereen een rot dag heeft. Ze vind niets leuk, klaagt steen en been en is heel vervelend claimerig naar onze jongste. Ik heb haar 1x meegemaakt toen ik een weekeindje was uitgenodigd. Dat is onderhand dik 25 jaar terug. Daarna noooit meer gedaan. Mijn hemel, alles draaide om de 'BV schoonmoeder' en de rest (ik incluis) liep op eiren om haar heen.
Nee, als we op vakantie gaan dan willen we deze kostbare dagen zelf indelen en er zelf van genieten en niet laten verpesten omdat een ander zo nodig dingen afdwingt.
Hier ook
wij gaan met mijn ouders al jarenlang in de herfstvakantie naar een park in Nederland. Gelukkig hebben we wel allemaal een eigen huisje. Mijn man heeft is een keer een hele week meegegaan, en daarna niet meer. Hij vindt het niet leuk genoeg om daar vrije dagen aan te spenderen. Terwijl ik er ontzettend van geniet. Maar wij hebben dit gewoon eerlijk tegen de familie gezegd. Nu komt man op vrijdagavond en gaat zondagavond weer weg. Hij een weekje lekker alleen thuis, ik een weekje met mijn familie. Allebei genieten . O ja, man en mijn familie kunnen het prima met elkaar vinden.
Gek eigenlijk
"Nee, als we op vakantie gaan dan willen we deze kostbare dagen zelf indelen en er zelf van genieten en niet laten verpesten omdat een ander zo nodig dingen afdwingt. "
Dat heb ik nou ook, al is mijn schoonmoeder lang niet zo dominant als die van jou.
Gek eigenlijk dat je het nog moet gaan uitleggen ook dat je niet mee gaat. Zoiets als een vakantie is toch als 'leuk uitje' bedoeld, dus als mensen het dan niet leuk vinden, en meegaan 'omdat het nou eenmaal geven en nemen is' dan schiet het zijn doel voorbij
"Mijn man heeft is een keer een hele week meegegaan, en daarna niet meer. Hij vindt het niet leuk genoeg om daar vrije dagen aan te spenderen. Terwijl ik er ontzettend van geniet. Maar wij hebben dit gewoon eerlijk tegen de familie gezegd."
Een mooi compromis, fijn dat het zo redelijk kan.
En als ze nou naar italie gingen? of naar frankrijk?
Of een ander land waar je toch al heen wilde, waardoor je met jullie leefeenheid gewoon een paar dagen zouden kunnen aansluiten en dan weer op eigen benen verder gaan?
Een vakantie met een aantal aaneengekoppelde gezinnen die hun oorsprong hebben in het gezin van de (groot)ouders hoeft niet persé van A tot Z. Als er genoeg vrijheid is ingebouwd, kan het best leuk zijn elkaar wat langer te zien - zoals Cobi al zei, vooral voor de kinderen, de neefjes/nichtjes. Je kunt dan ook mooi samen even weg, terwijl iemand van de familie op jouw kind(eren) past!
Ik kan me voorstellen dat Denemarken je niet zo boeit en dat dat een reden is om te zeggen - dit jaar niet. Of je zou een ander gebied in die regio willen gaan bezoeken.
Dat je schoonouders het niet leuk vinden dat je nu ineens niet meer mee wilt, dat snap ik wel. Da's even wennen.
Mijn zoon/schoondochter/kleinkinderen gaan de afgelopen jaren steeds een deel (!) van hun zomervakantie met haar ouders op vakantie. Beetje zoals ik net schetste, los-vast. Omdat ze altijd kamperen, is dat makkelijk te regelen.
Land is niet een optie
Een ander land is niet een optie. Moeder is allergisch voor zon, en dochter heeft een band met DK. Moeder organiseert haar leven zo'n beetje om dochter, dus als die naar DK wil gebeurt dat.
Een los/vast kan zeker wel een oplossing zijn.
Contact met je familie, wat is eigenlijk normaal?
Ik heb het er met partner over gehad..
Ik bedacht me gisteren dat ik mijn schoonouders wel eens de wens heb horen uitspreken om met zijn tweeën een autovakantie in Schotland te houden. Dat zit er echter financieel niet in.
Maar ze nodigen dus wel alle aanhang uit voor een weekje DK. Zouden ze het zelf ook als een verplichting zien? Dat heb ik mijn partner dus gevraagd, en die zei dat ze een 'familiemoment' zeer belangrijk vonden.
We zijn geen familie die elkaar nooit ziet. Jongste woont nog half in huis, middelste in hetzelfde dorp, en wij komen om de 5/6 weken een weekendje langs. Is het gebruikelijk om dan toch zo'n week met elkaar op te trekken, om te 'compenseren' dat de kinderen uitgevlogen zijn??
Want met het eigen ouderlijk gezin heb ik zo'n familiemoment dus niet... Mijn eigen familie is eigenwijs en een tikje ASS, misschien ligt het daaraan dat ze die behoefte nooit hebben?
Klinkt misschien als een stomme vraag, maar ik weet niet echt wat er in andere families nou gebruikelijk is...
Hier niet
Ik zie mijn familie minder en we hebben ook geen compensatiemoment.
Is kerst niet genoeg dan voor je schoonouders? Als jij nog nooit duidelijk hebt gemerkt dat ze zo'n weekje weg superleuk vonden (dan zou je andere vragen stellen, toch?) dan hebben ze daar blijkbaar andere redenen voor (verplichting, controle houden, wie weet -- iig dingen waar ik zelf niet zo van houd).
En hoeveel personen is de familie en betalen je schoonouders dat allemaal?
Wij zijn het leven in de brouwerij voor moeders.
"En hoeveel personen is de familie en betalen je schoonouders dat allemaal?"
Ze zijn met 5 mensen + aanhang.
Ze betalen het huisje en het eten, vervoer moeten we zelf betalen.
"Als jij nog nooit duidelijk hebt gemerkt dat ze zo\'n weekje weg superleuk vonden (dan zou je andere vragen stellen, toch?) dan hebben ze daar blijkbaar andere redenen voor"
Er zijn denk ik wel andere redenen.
Een reden is dat schoonmoeder met 3 kleine kinderen vindt dat ze nooit tijd had om een eigen leven op te bouwen. Dat heeft ze dus ook niet gedaan. Wij zijn haar 'leven in de brouwerij'. Als we na een weekend de deur weer dicht trekken, wordt het stil in huis. Dus probeert ze met van alles ons langskomen te rekken. Subtiel, maar ik krijg er wel een beetje jeuk van.
"iig dingen waar ik zelf niet zo van houd"
Ik hou daar zelf ook niet zo van! Daarom word ik denk ik ook recalcitrant als er dan ook nog beslag wordt gelegd op een van mijn kostbare vakantieweken..
En dan is er nog een andere reden. Vorig jaar zijn ze ook geweest, en daar heeft de jongste een paar vrienden gemaakt. Dus heeft ze waarschijnlijk aan moeder gevraagd of ze weer naar X gingen.
En in plaats van te zeggen 'meid, dan pakken jij en je vriend toch een keer de trein naar DK, (jongste is 25) wordt daar de hele hele vakantie van de ouders omheen gepland.
Want 'dat kind is te gevoelig om zonder haar ouders te reizen, en anders ziet dat arme kind haar vrienden nooit meer, dat kan toch niet'?
En zo trekt mijn schoonvader weer aan het kotste eind, want daarmee wordt de Schotlandvakantie financieel in de ijskast gezet.
Klinkt alsof ik een hoop aan het invullen ben voor mijn schoonouders, ik weet het. Maar als je iemand anders van mijn schoonfamilie zou vragen, zou die beamen dat het zo gegaan is.
Gebruikelijk
Ik denk dat je niet in het algemeen kunt zeggen wat gebruikelijk is. Er zijn kinderen die hun ouders nooit zien, kinderen die hele zomers met hun ouders,schoonouders en alles wat erbij hoort op de camping staan, en alles wat daartussen zit.
Maar wanneer is het een 'gezonde' verhouding?
" k denk dat je niet in het algemeen kunt zeggen wat gebruikelijk is. Er zijn kinderen die hun ouders nooit zien, kinderen die hele zomers met hun ouders,schoonouders en alles wat erbij hoort op de camping staan, en alles wat daartussen zi"
Ja, er zijn relaties en contacten in alle soorten en maten. Maar of al die relaties allemaal 'gezonde' manieren zijn om met je ouders om te gaan?
Natuurlijk kan wat er voor de een gezond is, voor de ander ongezond zijn. Maar toch denk ik dat er wel degelijk gedragspatronen aan te wijzen zijn die gezond, danwel ongezond zijn..
Niet?
Het klinkt niet alsof je schoonmoeder een gezonde verhouding met haar kinderen/de jongste heeft, maar dat vind ik. Gelukkig heeft mijn man er geen zin in, maar anders zou zijn moeder hier ook zo doen. Ik vind het ongezond als ouders de hele tijd bezig zijn met het leven van hun volwassen kinderen omdat ze zelf niets te doen hebben. Maar iemand anders kan dat weer heel lief en betrokken vindem. Ik vind het eng. Zo dreigde mijn schoonvader het contact met zijn dochter te verbreken als ze haar net-ex bij haar liet klussen, want hij wilde die nooit meer zien, ookal waren ze als goede vrienden uit elkaar, en hij wilde zelf klussen. En daar liet hij schoonmoeder mee klaagdreigen tegen mijn man. Die zich gelukkig afzijdig hield.
Maar of het nou ongezond is of niet in je schoonfamilie, ben je nog geneigd te gaan?
Hier
Ik vind persoonlijk een week veel te lang: we komen al nauwelijks aan elkaar toe hier, dus ik ga liever een week met ons gezin weg. Een weekendje met z'n allen doen we wel eens en dat is meer dan genoeg.
Verder: Alleen mijn ouders leven nog- de ouders van mijn man niet meer-, ze wonen op twee uur rijden en als we gaan dan meestal een overnachting. Ik ga daar graag heen (is ook niet zo vaak) voor mijzelf en voor de kinderen. Mijn man verveelt zich daar af en toe te pletter, er is niet zo veel te doen en ik begrijp dat het daar niet altijd even boeiend voor hem is. Soms wil hij daarom niet mee, dat snap ik ook wel en dat vind ik helemaal prima. Ik wil wel en de kinderen ook dus dan ga ik wel eens alleen met de kinderen. En ik kan gelukkig gewoon tegen mijn ouders zeggen dat mijn man even iets anders aan het doen is en dat vinden ze prima. De eerste keer keken ze er wel een beetje van op maar nu zijn ze er aan gewend dat we het zo doen en respecteren dat.Kortom: ik vind dat jij niet door je vrouw en je schoonouders gedwongen moet worden om mee te gaan in zoiets. Zij willen gaan, laten ze dan gaan met de groep die het ook daadwerkelijk leuk vindt. Als ik jouw vrouw was zou ik tegen mijn ouders zeggen dat jij dit keer niet mee gaat omdat je even iets anders wilt doen. punt. Ik zou dit nu in de eerste plaats met je vrouw bespreken, duidelijk uitleggen wat je bezwaren zijn en zeggen dat je niet mee gaat.
Henk ot
Dat is ook lastig! Kijk, ik ken het gezin van dichtbij, wat de hele zomer op de camping staat met hun familie. Behalve die zomer brengen zij zowiezo heel veel tijd door met elkaar, vrijwel dagelijks. Dat zullen sommigen ongezond vinden, in hun familie en ook in de wijk waar zij woonden is dat werkelijk volkomen normaal. Een ander vindt het wellicht ongezond, zij vinden het van oudsher volkomen normaal.
Helemaal mee eens
"Ik vind het ongezond als ouders de hele tijd bezig zijn met het leven van hun volwassen kinderen omdat ze zelf niets te doen hebben"
Helemaal mee eens! Ik word er ook jeukerig en recalcitrant van. Er zit iets claimends achter. Daarom kan ik het regelmatig contact ook minder hebben als wanneer dat niet zo zou zijn.
Als mijn schoonmoeder weer eens zegt dat ze zoooo uitkijkt naar Kerstmis, dan is de hele familie bij elkaar, en dat is als moeder natuurlijk het hoogtepunt van het jaar, want als moeder leef je toch voor je kinderen' dan krijg ik spontaan zin om lekker een weekendje skiën te boeken, zo rond de vijfentwintigste.
"Behalve die zomer brengen zij zowiezo heel veel tijd door met elkaar, vrijwel dagelijks. Dat zullen sommigen ongezond vinden, in hun familie en ook in de wijk waar zij woonden is dat werkelijk volkomen normaal. Een ander vindt het wellicht ongezond, zij vinden het van oudsher volkomen normaal."
Mijn eigen ouders zagen hun schoonouders ook ontzettend vaak. Maar ik heb niet het gevoel dat daar zoiets claimends speelde. Daarom zou ik daar dan ook, gek genoeg minder moeite mee hebben.
"Maar of het nou ongezond is of niet in je schoonfamilie, ben je nog geneigd te gaan?"
"Soms wil hij daarom niet mee, dat snap ik ook wel en dat vind ik helemaal prima. Ik wil wel en de kinderen ook dus dan ga ik wel eens alleen met de kinderen."
Nee. Heb het al besproken, en partner vindt het OK. We geven elkaar veel vrijheid hier in.
Zie nog wel op tegen het ter sprake brengen van het onderwerp. Er zal wel weer een stuk of 20 keer 'waarom dan niet' gevraagd worden, en elke reden die ik dan geef om niet te gaan zal vakkundig worden aangepakt. 'Maar je kunt daar toch ook aan je hobby's werken?' enz enz..
Ik geef toe, het zit me ook wel dwars dat alles weer om de jongste draait. Daar zit een stuk frustratie, niet alleen bij mij.
Wie weet
Wie weet wie er van de andere aanhang de volgende keer volgt!
Als 'geen zin' niet gesnapt wordt kun je ook nog met vage huisonderhoudsklussen komen.
En het vakkundig aanpakken van de redenen herken ik Tenminste, de redenen die zij dachten. Ik kon natuurlijk niet helemaal eerlijk zijn (je gaat mijn baby geen seconde rust gunnen) dus ze bleven argumenten aandragen.Gelukkig vond ik het daar ook nog te warm en vies.
Nu komen we op weg naar onze vakantie er redelijk langs, maar ik heb ze er nog niet over gehoord. Ik heb er geen zin in, omdat even koffie drinken gerekt zou gaan worden tot alle Duitse bejaarden die daar ook al 40 jaar komen en net even boodschappen aan het doen zijn, weer terug zijn en gezien hebben dat mijn schoonmoeder ook kleinkinderen heeft (de vorige keer een aantal jaar terug was ik de nieuwe vriendin en daar moesten ook allerlei ouwe Duitsers van op de hoogte gesteld worden, bovendien wilde ze mijn man steeds naar allerlei kennissen van haar sturen, alleen hij ging niet, haha). Daar zitten de kinderen niet op te wachten. En op het verlengen van de reis met omrijden voor een verplicht bezoek zit ik weer niet te wachten.
Wie weet...
"Wie weet wie er van de andere aanhang de volgende keer volgt! "
Precies!
Ik zei dat het geen principieel ding is, maar het zit mij toch dwars dat hun eigen plannen weer opgeofferd worden aan de grillen van de jongste. It's juist not right!
Misschien moet ik dat ook eens aan middelste laten doorschemeren, die is daar ook meer dan zat van.
"Nu komen we op weg naar onze vakantie er redelijk langs, maar ik heb ze er nog niet over gehoord. Ik heb er geen zin in, omdat even koffie drinken gerekt zou gaan worden tot alle Duitse bejaarden die daar ook al 40 jaar komen en net even boodschappen aan het doen zijn."
Prachtig, haha, ik zie het helemaal voor me!
Die jongste van 25
moet nodig het huis uit en een eigen leven op poten zetten!!! Is het een dame of een heer (of heb ik even niet opgelet?)
Je hebt groot gelijk in je bedenkingen. Je schoonmoeder ziet niet onder ogen dat het gezinsleven langzamerhand voorbij is gegaan en dat ze nu wat anders in haar leven zal gaan ondernemen, al dan niet samen met de man met wie ze ooit samen was (zonder alle levensvullende aanhang).
De jongste en moeders legenestsyndroom
Die 2 dingen die je noemt hangen samen.
Schoonmoeder klampt zich inderdaad vast aan een voorbije levensvervulling. Daarom heeft bedacht dat de jongste een 'zorgenkind' is, waardoor ze als het ware nodig blijft.
Mevrouw hoeft maar met haar vingers te knippen en het gebeurt. Zo wordt ze belemmerd om een eigen leven op poten te zetten.
Vanuit haar perspectief: Waarom in een studentenhuis gaan wonen? Daar zijn allemaal vervelende mensen, die totaaal geen begrip voor je hebben.
Die je vragen of je je haren uit het doucheputje wil halen, of de afwas wik doen en het niet accepteren als je zegt 'dat je hoofd daar nu niet naar staat'. Die vragen of jij ook rekening wil houden met hen.. en niet alleen maar zij met jou.
Nee, dan moeders die alles achter je kont opruimt in de hoop dat je dan aan leren toe komt. Mevrouw blijft nog wel even.
Ze heeft een dure kamer in Nijmegen, maar als ze daar 2 nachten per week slaapt is t veel. Maar dat wordt ook weer niet ter discussie gesteld, stel je voor..
Ik ga dan ook fijn niet meer mee.
"maar jij wilt graag je schaarse vakantiedagen naar eigen inzicht besteden, Klaar."
Ik ga dan ook fijn niet meer mee.
