Ondernemende man

Investeren

Ik neem aan dat je in gemeenschap van goederen getrouwd bent omdat je zegt dat je voor zijn investering moet tekenen. Dat is niet simpel te veranderen.
Als zijn plan goed in elkaar zit, dan kan hij ook proberen om investeerders van buiten aan te trekken. Dan hoeven jullie niet alles zelf op te brengen.
Groetjes, Leony

Hoe ik het lees:

"Ik heb er zelf voor gekozen om werk te doen dat ik erg leuk vind" schrijf je. Jouw man is ondernemer waarbij steeds nieuwe projecten starten onderdeel is van zijn werk; wat hij graag doet en blijkbaar altijd gedaan heeft. Dus hij heeft ook gekozen voor werk wat hij leuk vindt, maar jij bent nu van mening dat hij daarmee moet stoppen.
Hoe hoog (of laag) zal het inkomen zijn waarvan jij vindt dat jullie het krap hebben?

Ik werk al vier dagen

dus, nee veel flexibiliteit is er niet. Is ook voor mij deel van het dilemma. Vaak spring ik toch bij om te helpen, terwijl ik me liever alleen op mijn gezin, vrienden en baan zou willen richten. Man is vaak in het weekend ook aan het werk. Daarnaast is het in het verleden ook wel eens mis gegaan, waardoor we opeens behoorlijk rood stonden. Daar heb ik gewoon geen zin meer in. Ik koop nu al mijn kleren tweedehands, ik verf zelf mijn haar en heb een thuiskapper. Ik zou ook wel willen dat de hulp nog een keer elke week kwam. Ik wil gewoon wat meer rust en iets meer geld om aan mezelf te besteden. Ik zou ongeveer 150 euro per maand meer willen besteden, terwijl door zijn investeringen we zeker de eerste twee jaar zo'n 400 euro per maand meer kwijt zouden zijn. Dit is dus een verschil van 550 euro.

Bovendien wil ik dat we weer wat financiele reserves opbouwen en zijn er ook wat dingen die aan ons huis gedaan moeten worden. Mijn man vindt dat maar onzin: alles doet het toch in die jaren '70 badkamer. Ik heb gewoon het gevoel dat wat ik wil, er niet toedoet. Daarbij krijg ik ook het verwijt dat we dankzij mij veel geld hebben verloren omdat we een beleggingshypotheek hebben, ooit ons geld in een slechte investering hebben gestoken (voor beide zaken had hij ook getekend) en daarbij ben ik vaak van baan veranderd (maar ik heb wel altijd geld geverdiend). Voor hem allemaal bewijzen dat ik een labiel typje ben die geen verstand van zaken heeft. Hij denkt dat dat hem het recht geeft om zijn mening zo door te drukken. Ik denk er sterk over om deze keer mijn poot stijf te houden en echt niet te gaan tekenen. Dan maar geen gouden looprek.

Herken het ook

En had er meer moeite mee toen ik zelf nog geen ondernemer was. Ik heb toen bedongen dat echtgenoot iedere maand een vast bedrag overmaakte aan de gezamelijke huishoudpot. Dat bedrag stond gelijk als wat hij in loondienst zou verdienen. Lukt het een paar maanden niet, dan loopt de teller door en wordt dat later ingehaald. Heeft echtgenoot meer winst uit onderneming, dan kan hij dat gebruiken om verder te investeren.
Het kostte wat moeite en oh wat was ik een vervelend burgelijk en materialistisch wezen, maar het gaf een hoop rust

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat ik lees

Is dat er voor het financiële verhaal een andere uitdaging ligt: wat jij (be)schrijft klinkt niet als wat ik een zakelijke en redelijke discussie tussen twee partners zou noemen. Eigenlijk klinkt het alsof hij behoorlijk respectloos omgaat met jouw argumenten en er vanalles bijhaalt. Klopt dat of lees ik dat erin?
Dan zou volgens mij een obstakel zijn wat je eerst moet tackelen; hoe kom je op een constructieve manier weer in gesprek? Daarna gaat het over -zeg maar- de onderhandeling zelf.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Het is een kwestie van het elkaar gunnen

Wat hij zei was tijdens een ruzie... Ik heb gisteravond verteld dat ik me nog steeds vrij beledigd voelde door zijn woorden. Hij zei toen dat hij dat in het heetst van de strijd eruit had gegooid en gaf toen aan wat hij kwetsend vond van wat ik tegen hem had gezegd (ik had nogal wat kritiek geleverd). We hebben allebei onze excuses aangeboden en nu gaat het weer beter. De minimale inkomsteneis vind ik een goed idee. Ik heb ook besloten dat ik voortaan om de twee maanden naar de kapper wil gaan, zelfs al vind me manlief me een geldverspillende materialiste

Bedankt voor de input!

Elkaar gunnen en elkaar waarderen

Ik denk dat de kwestie van het elkaar niet gunnen voortkomt uit het probleem dat jullie kennelijk beide elkaars offers niet genoeg op waarde schatten. Als je er namelijk bij stil staat wat hij en jij wèl allemaal voor elkaar doen en wàt het voor ieder betekent om daarbij in te leveren, dan wordt het ook een stuk makkelijker om elkaar dingen te gunnen ook al vindt je die zelf minder belangrijk.
Prima als jij iedere twee maanden naar de kapper wilt of een werkster erbij neemt of een nieuwe gardarobe aan wil schaffen, maar dan moet je dan niet gaan klagen dat je ook nog meer buffer wilt. Jij doet namelijk ook uitgaven die daardoor niet in het bufferpotje terecht komen.
Jij hebt alle ruimte gehad om de baan te zoeken voor de dagen die je wilt en waarin je nu happy voelt. Van daaruit bezien is het een beetje raar om te zeggen, nou ik voel me lekker om met mijn 4 dagen per week tot mijn 67ste door te werken dus doe jij dat ook maar, terwijl hij 7 dagen per week werkt en dat waarschijnlijk een stuk langere dagen zijn ook.
Verder is een ondernemenig niet anders dan een jaren 70 huis. Als je niet tijdig geld reserveert voor de toekomst dan loopt je een groot risico dat de boel op een gegeven moment niet meer werkt of instort. Voor een huis leg je geld opzij, voor een onderneming doe je dat door geld te investeren. Niet meer investeren in je onderneming wil zeggen wachten tot het afgelopen is. En een onderneming die failliet gaat kan heel duur uitpakken, veel meer dan je ooit opzij kan leggen als buffer.
Aangezien jullie kostenpotje hoger is dan jij met jouw inkomen kan bedruipen is het goed lopen van je man's onderneming ook jouw belang en die van de kinderen. Het heeft daarom weinig zin om die onderneming te laag op het prioriteitenlijstje te zetten. Geld wat je aan de kapper uitgeeft is een persoonlijke investering in goed voelen wat 2 maanden duurt en dan voorgoed weg is, geld wat je in een onderneming stopt verdient zichzelf weer terug (als je tenminste geen verkeerde inschattingen maakt of de markt onvoorspelbaar verandert) en is belangrijk voor hem om zich goed te voelen. Ik denk dat je dat ook moet meenemen als je samen beslist over hoe jullie het geld willen gebruiken wat nadat de basisbehoeften voorzien zijn overblijft.
Groeten Primavera

Wat primavera zegt idd

..het probleem ligt een laag dieper.

Jullie hebben geen contact over de onderliggende waarden, waar je met je gezin en je relatie heen wilt.

Wat mij opvalt

is dat ik niet echt iets lees over reserves.
Je schrijft wel dat hij ondernemer is en steeds investeert en het er later uithaalt (en dat ook in dit geval hoopt eruit te halen), maar ik lees niets over reserves/spaargeld dat hij met zijn ondernemende activiteiten inmiddels gespaard zou hebben.
Dat zou mij pas zorgen baren. Jaren werken en nauwelijks spaargeld. Wat als de badkamer wel kapot gaat, en de koelkast en ook (vlak erna) de auto? Of dat een van jullie arbeidsongeschikt wordt of (bij jou dan) wordt ontslagen? Redden jullie het dan nog wel financieel?
Mijn man heeft net te horen gekregen dat hij ontslagen wordt (als het goed is wel met een zak geld), maar ik ben echt dolblij dat ik me financieel helemaal geen zorgen hoef te maken omdat wij altijd goed gespaard hebben en het voorlopig ook zonder inkomen van zijn kant kunnen uitzingen...
Neemt overigens niet weg, dat je niet alleen moet sparen, je moet ook leven hoor! (genoeg mensen die voor hun pensioen omvallen - dan heb je er natuurlijk ook niets aan!).

Draai de rollen eens om.

Zzp-er, zoo o.t. is het niet wat je zegt, want het bracht me op de volgende gedachte.

Evenzo, presenteer het eens zo te benaderen, aannemende dat jij genoeg inkomen hebt om in de basisbehoeften van jullie gezin te voorzien: jij bent de kostwinner en je hebt een partner die als hobby bedrijfjes opzet, wat op z'n best nog wat geld oplevert ook. Mag allemaal van jou, als je partner er maar is voor de kinderen. Dat hij een man is en jij een vrouw zou anno 2012 niet mogen uitmaken. Als hij gaat steigeren, is hij diep in zijn hart nog steeds een male chauvinist pig.

Zzp-en (licht ot)

Wat is dat nou toch met dat m/v ondernemerschap? Ik zit hier regelmatig met mijn ogen te flapperen van wat ik lees. (ook in andere topics) Een kerel die onderneemt is bij weinig financieel succes een cowboy en bij financieel succes een bink. En een vrouw blijft een bijklussende moeke? Ik schrik ervan!

'Daardoor heb ik wel erg vaak getwijfeld (en nog hoor) of ik wel verder moet zo' Echt? Je twijfelt omdat andere mensen hun onzekerheden op jou projecteren dmv rare teksten? Laat het je sterken, laat ze maar een poepie ruiken zou ik zeggen! Dit soort uitspraken zeggen toch alleen wat over de zender?

Ik ben ook ondernemer en mijn man ook, we draaien ongeveer dezelfde omzet maar ik draai veel meer marge dus ik verzorg het hoofdinkomen. Misschien straal ik het ook uit want ik heb (blijkbaar slechts) 1x gehad dat een mede-ondernemer voorzichtig probeerde te insinueren dat hij het niet aux sérieux hoefde te nemen. Toen ben ik begonnen over omzet en werd hij wat bleek om de neus
En ja, ik ben meestal degene die de flexibiliteit naar de kinderen moet ombrengen. Maar dat heeft twee belangrijke redenen: 1) ik ben vaak het meest flexibel en 2) ik wil graag bij mijn kinderen zijn als er iets is, dan werk ik langer door als ze bv slapen. Maar het is mijn eigen keus, meestal dan hè

Terug naar on-topic: heeft je man een business plan? Met beoogde financiële planning en extra activiteiten voor ogen als de geplande omzet achterblijft? Heeft hij een plan B als het tegenvalt? Extra werkzaamheden die niet zijn voorkeur hebben maar hij wel kan doen als het anders loopt? En een goede financieel adviseur? Wij hebben zelf ook een 'raad van wijze mensen' . Wilde plannen worden eerst met deze groep besproken en belicht. Vind ik heerlijk, geeft vaak nog extra ideeën ook.

Bon, ik moet maar weer eens aan t werk
Succes!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Zzp-er

"Maar vakanties, studiedagen en zieke kinderen komen wel altijd op mij neer, want mijn man moet er een vrije dag voor inleveren (en die zijn kostbaar)."

En jij werkt gratis?

@hanne

Nee, dat zie je verkeerd! Zij werkt niet. (grapje!)

Nog geen reacties? Misschien moet ik maar weer eens een lang epistel schrijven ...

Vrouwelijke ondernemers doen dit ook zelf!

Ga wel ot nu, maar ik kan het niet laten. In een bijeenkomst met collega's (de meesten daarvan zijn ZZP-er in de gezondheidszorg) viel het ons op dat veel vrouwen het hebben over mijn "bedrijfje" en mijn "autootje". Als je serieus genomen wilt worden moet je je toch echt anders profileren lijkt me ! Ik heb hier in het begin ook moeite mee gehad. Ik kom uit het vrijwilligerswerk (wat ik ook nog steeds doe) en zakelijk zijn zit niet in mijn bloed. Toch ben ik mijn denkwijze wel gaan veranderen en ik heb het toch echt over mijn bedrijf (hoe klein het ook is). Neem jezelf serieus !
G

Aanhakend op galaxias

Wat vaak speelt denk ik: als je jezelf niet serieus neemt, dan hoef je dat ook niet van een ander van jou te verwachten.
(ook een aandachtspuntje voor mezelf hoor)

Ot dank isabella caramella

ik kende dat zinnetje natuurlijk wel maar had het echt even nodig!

Mijk

Isabella

Inderdaad. Een moeder van het schoolplein is een eigen bedrijfje begonnen, maar met aandeelhouders, en echt een paar dagen per week om erin te steken, en met een kantoorruimte en een aantal stagiares. Haar bedrijf loopt niet zo goed als het zou moeten, maar dat ligt niet aan haar inzet of professionaliteit, maar meer aan het feit dat bedrijven de hand op de knip houden met reclame-inkomsten. Overigens is haar bedrijf [URL verwijderd] heel erg nuttig (als het toegestaan is wat sluikreclame te maken Niet dus!

Fransien

Nu zeg jij het ook ! ( bedrijfje !!).
G

Oeps

Ja, inderdaad, en ik had het me nog zo voorgenomen... Overigens heb ik dus echt bewondering voor deze moeder, dat ze zo voor haar droom durft te gaan. En ik merk bij mezelf dat ik bij mannen veel minder de neiging heb om bedrijfje te zeggen... )-: