Onderhoudsplicht verzuim
Ben met ups en downs al langer dan 20 jaar samen met mijn partner. Sinds een paar jaar blijkt een Lat relatie perfect voor ons te werken. Wij hebben 2 kinderen. Hij wilde graag meer. Wij zouden meer samen hebben maar door miskramen en abortussen niet van gekomen. Alhoewel het verlangen naar meer kinderen er was, inmiddels erbij neergelegd.
De reden waarom wij geen extra kinderen hebben is omdat die relatie een tijdje ongezond was, geweld en mij niet altijd veilig voelde. Partner is behulpzaam en aardig maar op financieel vlak wordt er al jaren niets bijgedragen. Niet in studie, sparen, verplichtingen nog in sport etc. Er worden wel toezeggingen gedaan maar als puntje bij paaltje komt het er niet van. Ben niet een type dat zal vragen om een financiële bijdrage maar heb wel een paar keer laten doorschemeren dat die best wat meer mag bijdragen.
Opmerkelijk vind ik dat als het om diens familie gaat zich wel uitslooft om financieel wat te missen maar voor diens eigen gezin is het al jaren:ik heb geen geld.
In het eerste jaar van onze relatie ben ik verwend met kleding en sieraden. Die sieraden heeft hij stiekem terug genomen. Dit jaar heb ik voor het eerst een kerstcadeau gekregen. Was verbaasd en verrast. Ben geen veel eisend persoon maar het gedrag zit mij niet lekker. Vindt dat mensen zelf moeten beseffen dat ze verantwoordelijkheden hebben en dat ook moeten nemen.
Hoe kan ik het beste met deze situatie omgaan? Heb hem vergeven en zijn gelukkig op ons manier maar, vaak zegt iets in mij laat los en wordt gelukkig. Dan denk ik geen enkele relatie is perfect. Je moet er samen het beste van maken. Kom ook uit een samengesteld gezien en weet heel goed wat de voor en nadelen van kunnen zijn.
"Ben niet een type dat zal vragen om een financiële bijdrage maar heb wel een paar keer laten doorschemeren dat die best wat meer mag bijdragen."
Dat schiet natuurlijk niet op. Dan stel je het natuurlijk gewoon voor. Je kunt best veranderen en afspraken maken.
AVA: accepteren, veranderen of afscheid nemen.
Ik vind het raar dat het zo vaag / onbespreekbaar is. Geld is gewoon super belangrijk tenzij je er heel veel van hebt. Het is in ieder geval zodanig belangrijk dat je er afspraken over moet maken. MAar als ik 'geweld' lees dan schrik meer, en vraag ik me af of het wel een gelijkwaardige relatie is.
gr Angela
Wat ik doe, en wat bij kij ook de enige manier is. Is om bij uitgaven gewoon een tikkie te sturen voor de helft.
Ik begrijp eerlijk gezegd niet dat je een relatie met iemand wil die jou geweld heeft aangedaan en weigert om iets bij te dragen aan jullie gezamenlijke kinderen.
Dat hij ergens anders woont, nog los van wel of geen latrelatie, betekent nog steeds niet dat hij dan geen vaderschapsplichten meer heeft. Je kunt ook proberen wat bijtje doet; bij grote uitgaven gewoon een tikkie sturen voor contributie sportclub, collegegeld, etc.
Overigens zou ik denk ik best wel boos worden als mijn man nooit geld heeft voor iets wat in het belang van ons kind is en dan wel met een kerstcadeau voor mij kwam aanzetten. Dan heb je ook je prioriteiten niet echt op orde.
Wat is de juridische status van jullie relatie?
Eens met bovenstaande reacties.
En dan ook nog 'stiekem je sieraden weer teruggenomen'? Je bedoelt dus te zeggen dat hij je bestolen heeft.
En jij bent niet het type om om een financiele bijdrage te vragen? Gekker moet het echt niet worden. Hij leeft dus in feite op jouw kosten. Vanzelfsprekend dat hij uit zichzelf zou moeten bijdragen!!! Dit maakt me plaatsvervangend boos. Je moet echt zorgen dat je opkomt voor jezelf en voor je kinderen! Is hij helemaal bedonderd!!!
Komt jouw vriend uit een andere cultuur, dat hij zich wel verantwoordelijk voelt voor zijn familie? Dan zou je hem duidelijk moeten maken dat zijn kinderen ook zijn familie zijn.
Mijn ex (overigens gewoon een Hollander) had ook nooit geld en heeft niks bijgedragen aan de opvoeding van zijn kind. Ik kan echt geen enkel respect meer voor hem opbrengen en ben blij dat ik niets meer met hem te maken heb. Ik zou zeggen: voer één keer een goed gesprek, helpt dat niet, dan afscheid nemen. Blijkbaar doe je het toch al alleen, daar heb je dan ook geen klaploper/dief bij nodig.
Ja ik sluit me ook aan bij bovenstaande. Ben juist heel blij en gelukkig dat ik afscheid heb genomen van deze types.
Mijn kind kwam vd week nog net verhaal dat ze geen hoofdkussen heeft gehad jaren bij pa, en nu een kussentje van de bank. Maar er is inderdaad wel een hoop geld voor slechte zooi voor zichzelf. Kan daar dan boos om gaan worden maar bij dit weet kind zelf wel beter. We hebben een nieuwe voor thuis hier gekocht en dan de ouwe maar mee voor papa.
Van deze gast heb ik nooit cadeautjes gehad en anders was het een zakje snoep of zo. Zulks simpele figuren zijn jou niet waard. Heb er ooit van gehouden natuurlijk maar als je vraagt why?
Het meest irriterende is dat hij ook tegen kind zegt dat als hij iets niet heeft niet erg is maar zij het maar heeft. Nou, kussen nieuw hoeft nog geen tientje te kosten. Maargoed pakje rokerij is duur tegenwoordig en daar staat kind dan naast en trekt zelf de conclusie gelukkig al jaren.
