Ondankbaar of terecht?

Zijn gedrag is natuurlijk echt niet leuk, maar zoals je het beschrijft gezien zijn eerdere reactie bij het feest toen hij 30 werd, voor jou totaal onverwacht.
De grote vraag is: komt het vaker voor dat hij eerst A zegt (leuk dat verrassingsfeest, toen hij 30 werd) en later B (je weet toch dat ik zo’n verrassingsfeest niet leuk vind), zodat jij verbijsterd bent en misschien zelfs aan jezelf gaat twijfelen? Zo ja, dan is dit een grote rode vlag.
Daarnaast schrijf je dat hij zich tijdens het feest totaal niets aantrekt van jou of jouw wens, ook echt niet fijn en dat duidt ook op egocentrisch gedrag, niet met jou en anderen (bijv jouw neef en nicht) rekening willen houden). Vertoont hij dat gedrag ook vaker?
Door niet in de woonkamer te komen staan lijkt hij je te willen straffen of negeren, doet hij dat ook vaker?
Bovendien schrijf je dat je bang bent voor escalatie als je over zijn gedrag en wat dat met jou doet, zou spreken.
Kan je toelichten waar je precies bang voor bent en wat je eerdere ervaringen met escalatie door je vriend precies zijn?
Al met al, als je je vaker verbijsterd voelt door zijn reacties, hij vaker zo naar egocentrisch of negerend/‘straffend’ gedrag vertoont en, vooral, als je bang bent voor hem en escalatie, dan zou ik inderdaad zeggen: grote rode vlaggen.

Je kunt dan een paar dingen doen: inderdaad snel wegwezen, dat gedrag zit vaak in mensen en zal niet snel verdwijnen, jij zal hem niet veranderen. Je kunt het dan natuurlijk bespreken, om te kijken of hij toch goed reageert, maar de vraag is of dat zin heeft als dit gedrag van hem een patroon is. En, hebben jullie al kinderen? Zo nee, mijn advies dan, echt niet aan beginnen, dan wordt het nog veel erger en kan je niet meer (makkelijk) bij hem weggaan.
Ik zou ook (met professionele hulp) aan jezelf gaan werken, want als hij dit gedrag vaker vertoont en je laat dit toe, en je ziet niet in dat dit naar gedrag van hem is, dan zit er iets niet goed met je zelfvertrouwen.
Dus ik zou daaraan werken, maar verwacht niet dat hij zal veranderen, dus ik zou dan ook weg gaan. Je verdient een leven met een partner waar je niet bang voor bent en die respectvoller met je om gaat.
Als hij niet kort na dergelijk gedrag zijn excuses aanbiedt, en het weer goed probeert te maken, zegt dat, helaas, ook heel veel. Ook hierbij weer de vraag, komt dit vaker voor? Slecht teken dan.

Denk je: maar andere momenten is hij wel lief? Bedenk dan dat lief zijn normaal is in een relatie, maar dat je naar en onvoorspelbaar gedrag niet verdient en dat dat zeker niet vaker voor moet komen. Dat is niet normaal en zou je niet moeten willen accepteren in een liefdevolle relatie.

Nog een nabrander: je opmerking ‘ik heb ZO mijn best gedaan’ is ook veelzeggend.
Heb je vaker het gevoel dat je erg je best moet doen om je vriend het naar de zin te maken? Dat het niet snel goed genoeg is naar zijn zin? Dat je op eieren loopt?
Allemaal rode vlaggen.
Ik zou dan snel wegwezen, of als je dat (nog) niet kunt of durft, snel hard aan jezelf werken, niet aan kinderen beginnen en daarna snel wegwezen.

Ik zou in ieder geval je behoefte aan waardering van hem voor jouw inzet voor het verrassingsfeest en hoeveel werk het was, loslaten. Hij heeft er niet om gevraagd. Hij vond het dus klaarblijkelijk niet leuk. Leerpunt om nooit meer een verrassing voor hem organiseren. 

Je vriend klinkt als een klein kind. Je doodzwijgen. Leuk doen met maten maar niet naar jou. Uit goed fatsoen had hij best iedereen even gedag kunnen zeggen. 

Hij hoeft je niet te bedanken. Ga daar niet vanuit. Maar excuus aan jou voor zijn botte gedrag naar jou én genodigden lijkt mij op zijn plaats. Een gesprek hierover zou ik zeker aanraden. Met open vragen. Jij hoeft je NIET te verdedigen. Verwacht iig geen bedankje. Laat dat los. 

Wat ik mij afvraag is of er meer speelt? Want zo ga je niet om met je vriendin. Ik zou serieus eens nadenken over deze relatie. En zijn gedrag als hem iets niet bevalt. 

Verder klink je nogal kwetsbaar. Je kan ook heel boos op hem worden en zeggen prima dat je het verassingsfeestje niet wilde. Dat je nooit meer iets zal organiseren voor hem. Maar dat hij zich heeft gedragen als een lamlul. Naar de visite en jou. Zo ga je niet met mij om kan je boodschap zijn. Je kan dan vragen. Hoe kijk hij er zelf op terug? Wat maakte dat hij zich zo gedroeg. Wat denkt hij deed het met jou. Niet waarom dit waarom dat. Dat zijn aanvalswoorden. 

Of zwijg hem dood. Ga verder vandaag lekker de hele dag wat leuks doen met iemand anders. Die jou wel waardeert. Reageer niet op appjes of oproepen. 

Xxx

Bolmieke schreef op 18-02-2024 om 07:43:

Een verrassingsfeest is voor mij een nachtmerrie. Ik denk niet dat hij had verwacht dat je het weer een keer zou doen en waarom? Je hebt het toch al een keer gedaan? Jouw neef en nicht wat moet hij ermee? Hij heeft het netjes uitgezeten en ook nog geholpen met de vaatwasser inruimen. Gewoon niet meer doen

En hij is niet weggegaan. Hij heeft op een rustigere plek met mensen gepraat en hij heeft geholpen na afloop.

Verwachten, nee, wie verwacht dat nou bij 35? 

Ik zouzelf  hooguit kunnen zeggen "sorry dat je al die moeite hebt gedaan, maar wil je dat echt noooooit meer doen?" Ik zou het feest waarschijnlijk echt niet prettig hebben gevonden en zou daar nog wel even van moeten bijkomen. Eén keer zoiets op een echte mijlpaal trek je misschien nog wel, maar bij 35 en dan het vooruitzicht dat het iedere 5 jaar kan gebeuren, nou nee. Plus dan nog een vriendin van wie je gezellig moet doen en met mensen moet praten die zij heeft uitgenodigd. 

Anna Cara schreef op 18-02-2024 om 07:54:

Je vriend klinkt als een klein kind. Je doodzwijgen. Leuk doen met maten maar niet naar jou. Uit goed fatsoen had hij best iedereen even gedag kunnen zeggen.

Er staat niet dat hij niemand gedag heeft gezegd. Hij heeft amper met de neef en nicht gepraat, dan denk ik wel dat hij ze begroet heeft of misschien nog wel iets meer. Alleen geen hele gesprekken.

Ik kan me voorstellen dat je bij 30 er nog op rekent dat er iets wordt georganiseerd. Dat hoor je immers vaker. 
Je noemt 35 een mijlpaal, dan zou iedere 5 jaar een mijlpaal zijn. Hier had hij dus misschien minder op gerekend en wellicht ook helemaal geen zin in om dat groot te vieren.

Dat jij je best hebt gedaan voor het feest, wil niet zeggen dat hij het fantastisch moet vinden. Misschien ben je wel compleet over hem heen gewalst met iets wat vooral JIJ heel leuk vindt, zonder te bedenken wat hij nou eigenlijk leuk zou vinden. 

Het verbaast mij dat je na 5 jaar samen te zijn nog niet goed kan inschatten wat je vriend leuk vindt. Dat kan bij jou liggen of hij kan een vervelend karakter hebben. Of wellicht een gebrek aan communicatie..

Probeer eens op een open manier te vragen waarom hij er zo van baalde. In plaats van hem dingen te verwijten, wat had hij nou wel leuk gevonden. Luister naar elkaar; leg zelf uit dat je het goed had bedoeld en dit niet meer op deze manier gaat aanpakken, dat je niet had gerekend op zo’n reactie en dat ook lastig vond omdat je je best had gedaan en eigenlijk iets liefs voor hem wilde doen.
Geen verwijten en gejammer dus, gewoon naar elkaar luisteren.

ik vind het al knap van hem dat hij het uitgezeten heeft. Dit klinkt echt als de hel. Wat moet hij met jouw neef en nicht, hij is jarig, het is zijn feestje. 
20 man!, dat is een menigte waar ik niet op zit te wachten voor een leuk feestje ook niet als ik betrokken ben bij de organisatie en verrassingsfeestjes al helemaal niet. Ik denk dat ik na een uurtje zelf een rondje was gaan lopen of me met een vriendin met een wijntje in de tuin had teruggetrokken. En dan nog 2 dagen nodig heb om dit te verwerken.

Kan het zijn dat jij een extravert bent en hij een introvert? 

Die speciale versieringen en de gasten die in stijl gekleed moesten zijn is ook best redelijk over the top. 'Jermain wordt 35 en ik ga een verrassingsfeest organiseren in Hawai stijl, willen jullie allemaal in Hawai kleding komen? Ik kan mij voorstellen dat je plezier hebt in het bedenken en  uitvoeren er van maar je kunt dat ook kwijt bij een doelgroep die daar heel dankbaar op zal reageren, de onderbouw van de basisschool bijv.

Ik heb ooit een relatie gehad met iemand die vaak op reis was en het leuk vond om mij dan te 'verrassen' door onverwacht ineens weer voor mijn neus te staan. De eerste keer liet ik alles uit mijn handen vallen en sprong ik juichend in zijn armen. De tweede keer had ik een afspraak elders en zei ik dat ik het jammer vond dat ik niet geweten had wanneer hij kwam. Maar dat ik weg moest vond hij geen enkel probleem (ik wel). De derde keer was ik niet thuis. En al snel was ik dus klaar met die relatie vol zogenaamd leuke verrassingen. Het ergste vond ik dat hij me de kans heeft ontnomen me op mijn manier te verheugen op zijn terugkomst, en dat hij daar helemaal niets van snapte.
Het verhaal lijkt in veel opzichten op het jouwe, ik herken het wel. Ga naar hem toe, zeg dat je het niet had moeten doen en dat je voortaan beter met hem zal afstemmen en dit soort dingen allebei leuk zou moeten vinden. Hierboven staan opmerkingen over rode vlaggen voor jou, maar dit is voor hem net zo goed een rode vlag.

tja, ik snap hem wel. 30 jaar is een mijlpaal waarbij velen wel iets doen voor hun verjaardag. 35 is dat niet en dan zo over de top; en een verassingsfeestje en speciale versiering en iedereen moest in een bepaalde stijl komen, verplicht moeten socialiseren met familieleden waar je weinig mee hebt en wellicht zelf nooit gevraagd zou hebben....zou voor mij ook de hel zijn en ik zou ook not amused zijn.
Kijk je bedoelingen zijn natuurlijk goed bedoeld, dat geloof ik zonder meer. Maar je legt wel heel erg jouw wil op aan een ander...misschien ook eens iets om te overdenken.
Dat hij het bij zijn 30e verjaardag leuk vond maakt het niet een verplichting dat je het altijd leuk moet vinden. En ja, jij deed je best en had er veel werk aan = jouw keuze, niet die van hem. Je dringt hem het erg op, rode vlag voor hem.

wat Gingergirl zegt wilde ik ook ongeveer zeggen. Jij verwacht dankbaarheid en loftuitingen voor dingen waar andere mensen niet op zitten te wachten. Die ga je dus niet krijgen.
Mijn moeder deed zulke dingen. Eén voorbeeld. Wij kwamen terug van een reis uit Australie, had ze familie (9 mensen plus drie kleine, drukke, luidruchtige peuters) uitgenodigd in ons huis om ons welkom te heten en die bleven eten. En wij wilden alleen de was in de machine stoppen en naar bed. En iedereen maar vragen hoe het was. Was goedbedoeld van mijn moeder, maar erg verschrikkelijk. 
Doe je dit ook bij andere mensen? Uit liefde dingen voor hun doen die ze niet aan je gevraagd hebben? Daarbij zit namelijk een dunne lijn tussen het fijn en aardig vinden en je over je heen gewalst voelen. En het ergste is dat mensen die dat doen erg op hun hart getrapt worden als je er iets van zegt, want ze bedoelen het zo goed. 

Bellan schreef op 18-02-2024 om 09:57:

bedankt voor alle reacties en veel om over na te denken.
de mensen die kwamen, zouden ook op een normale verjaardag zijn geweest, nu waren zijn maten “extra”.
Daarbij is hij inderdaad van “het straffen” door negeren enz. Als hij iets niet leuk vind praat hij niet, maar negeert je.
Het waren overigens wel mijn neef en nicht, maar na 9 jaar samen is het inmiddels ook zijn familie natuurlijk.
hij kan wel leuk doen met zn maten, maar negeert de rest? Neef en nicht heeft hij alleen “dag” gezegd verder niet, en omdat zij hem aanspraken.
natuurlijk ga ik hier over nadenken (en nooit meer doen) maar als je iets niet leuk vind, maar je weet dat iemand zn uiterste best heeft gedaan, kun je ook je ego even opzij zetten. En meehelpen met de vaat lijkt me het minste (was de “gewone” vaat niet van het feest).
En het is niet dat hij nooit naar feestjes ging ofzo en hij niet van veel mensen houdt.. daarbij waren dit allemaal bekenden…
mijn bedoelingen waren goed (ookal dus misschien niet handig en passend voor hem) maar hij is op zo’n moment gewoon heel erg gemeen in mijn ogen…
Maar ik zal de reacties nog eens lezen en alles overdenken..

En AriannaH: het gevoel van “niet in de woonkamer komen staan om mij te straffen of negeren” herken ik: dat is zeker zijn manier van doen..

Bedankt iedereen!

Hij had in je OP nog stilzwijgend de vaatwasser ingeruimd en nu vertel je dat hij niet mee heeft geholpen met de vaat..?