Nog een verjaardagsvraag: zouden jullie gaan?
Man en ik zitten hierover te dubben, dus ik dacht, ik vraag het jullie. Anoniem ivm herkenbaarheid. Ik verander ook een paar onbelangrijke details in mijn verhaal.
Schoonvader wordt binnenkort 75. Kroonjaren worden in schoonfamilie belangrijk gevonden, dus we vroegen ons al af waar hij mee zou komen. Vorige week kregen we een mailtje, gericht aan ons en nog zo'n 30 personen/echtparen, dat hij zijn verjaardag wilde gaan vieren in Spanje, volgend jaar. Zijn grote postpensionale hobby is-zeg maar- vroeg middeleeuwse kloostergebouwen; hij heeft daar een boekje over geschreven en weet er alles van. Hij heeft in Spanje een vroeg-middeleeuws klooster gehuurd met 8 kamers en nu is het de bedoeling dat de gemailde personen in 4 ploegen 5 dagen naar Spanje komen, waar schoonvader elke dag een excursie organiseert naar een ander vroeg-middeleeuws klooster en men's avonds met elkaar de maaltijd gebruikt.
Eerlijk gezegd moeten man en ik er niet aan denken. We zouden best een dagje meewillen, maar hier word ik al bij voorbaat heel moe van. We moeten nu al een datum aangeven waarop we kunnen, het is buiten de schoolvakanties dus onze kinderen kunnen niet mee, we vinden de meeste vrienden/kennissen/familieleden van schoonvader niet erg aardig- er zijn veel hele sjieke mensen bij die 6 keer per jaar met elkaar op internationale studiereizen gaan en de hele tijd "aardige anecdotes" vertellen maar ons helemaal niet interessant vinden, dus na een sporadisch voorkomende avond met zo'n echtpaar heb ik verkrampte kaken en hoofdpijn.
Verder vinden we opa ook niet zó aardig, dat we het graag voor hem over hebben, dat speelt ook mee. Hij is niet echt een familieman en steekt zijn teleurstelling over ons niet onder stoelen of banken. We dachten dan ook, dat de uitnodigingsmail eigenlijk ter kennisgeving was, maar toen we dat aangaven was schoonvader erg verbaasd en teleurgesteld "dat we er zo inzaten" . Het was wel degelijk belangrijk dat wij (maar niet onze kinderen blijkbaar) er bij zouden zijn.
Wat zouden jullie doen? Wanneer wij niet gaan, zal dat niet in goede aarde vallen, dat is duidelijk. Misschien is het ook wel erg bot om weg te blijven? Alles wordt voor ons betaald, dus er is geen financiële reden om niet te gaan. Het kost natuurlijk wel vakantiedagen. Er is één echtpaar dat wij wel aardig vinden, maar de kans dat we bij hen in de "ploeg" komen is maar klein natuurlijk. We hebben geen contact met mijn man's broer, die de enige leeftijdsgenoot zou zijn maar dus zeker in een andere "ploeg" wil dan wij.
Nee
Ik zou niet gaan, alleen al om de kosten en het feit dat de kinderen er niet bij kunnen zijn. Als dan ook nog de familieverhoudingen zijn zoals je nu schetst, zou ik zeer vriendelijk maar beslist retireren. Sterker nog, iemand zou me wel heel na moeten staan, wil ik voor een verjaardag een paar dagen naar een tamelijk ver buitenland afreizen.
middenweg
Ik zou aan schoonvader vragen of het toch mogelijk is bij dat een aardige echtpaar 'in de ploeg' te komen. Verder staat het je vrij het verblijf een dag (of twee?) in te korten (vanwege de opvang van de kinderen bijvoorbeeld). Verder neem ik aan dat je een eigen kamer hebt waar je dan ook lekker qualitytime met je hubbie hebt.
Hysterisch plan trouwens van je schoonvader. Zegt direct veel over hem als persoon. Haha
poeh
Zo te lezen heeft het allemaal vrij weinig te maken met zijn verjaardag, maar is het meer om zijn kennis over zijn hobby te etaleren?
Man laten beslissen
Omdat het om de schoonfamilie gaat zou ik de uiteindelijke beslissing bij mijn man laten liggen.
Verder kan je natuurlijk best schoonvader vragen of je bij dat aardige echtpaar mag. Misschien snapt hij wel dat het voor jullie ook leuk is om er wat mensen bij te hebben waar jullie ook goed mee door een deur kunnen.
Wel een bijzonder plan inderdaad. Zou met het juiste gezelschap erg leuk kunnen zijn.
Dat de kinderen niet mee kunnen zou ik alleen een bezwaar vinden als er geen oppas te krijgen is. Ik kan me ook wel voorstellen dat zo'n soort uitje anders is met alleen volwassenen. Maar het zou wel vallen en staan bij of ik een oppas kan krijgen. Als dat niet lukt dan zou ik mijn man alleen laten gaan. Zou ik wel een oppas kunnen krijgen dan zou ik ook wel gaan.
Maar ik zou man laten beslissen. Ik laat mijn man eigenlijk alles beslissen wat op zijn familie aankomt (tenzij het iets is wat echt heel veel van mij eist) en ik beslis alles wat met mijn familie te maken heeft (maar ik heb veel minder familie dus dat speelt niet zo)
Uiteindelijk gaat het hier om zijn vader dus ik zou de keuze bij hem laten van wel of niet gaan.
No way
Ik vind op zo een manier je verjaardag vieren wel erg overvragen. Ik zou echt niet zo voor het blok gezet willen worden. Vijf dagen met verplichte excursies over materie die je niet interesseert ? Hoe komen ze erop. Dat klinkt als een verplichte schoolreis en niet als een verjaardag.
Eventueel zou ik nog wel overwegen om een dag te komen, met bv twee overnachtingen, om wel de verjaardag te vieren, maar vijf dagen vind ik echt niet nodig. Dan erbij zou ik geen oppas kunnen verzinnen voor vijf dagen voor de kinderen (weet niet hoe oud die van jullie zijn), ook daarnee belast je andere mensen en dat zou ik dus persoonlijk alleen maar vragen als zoiets nodig is voor bijvoorbeeld een ziekenhuisopname. Dan vind ik een verjaardag van een heel andere orde.
En ik hou heel veel van mijn man en ben best bereid een duit in het zakje te doen als het schoonfamilie aangaat omwille van het feit dat het zijn familie is, maar samen vijf dagen op vakantie en dan ook nog verplicht worden iets doen waar ik persoonlijk geen interesse in heb, hoort daar niet bij.
Reactie
Lucerna, dank voor je mening. De kosten zijn "helaas" het probleem niet, anders hadden we dat meteen aangegrepen... Alles wordt voor ons betaald. Dat de kinderen niet mee kunnen vind ik helemaal niet leuk maar dat zouden schoonouders "gezeur" vinden.
Kiriku, het leuke echtpaar kan zich niet op een datum vastleggen tot een paar weken van te voren, en wij moeten eerder beslissen helaas. We hebben wel een eigen kamer maar zullen daar pas laat in de avond gebruik van kunnen maken gezien het programma. Een paar dagen inkorten is een optie, ik weet niet hoe dat gaat vallen, maar eerlijk gezegd vind ik 3 dagen (toch wel minimaal gezien de verre locatie) ook nog heel erg veel!
Een hysterisch plan, ja dat vind ik wel een goede, al doet schoonfamilie alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Limi, ja, zijn expertise etaleren terwijl iedereen wel móet luisteren, dat is de hemel op aarde voor schoonvader.
Jaina, we kunnen gemakkelijk oppas regelen dus dat is geen enkel probleem. Man en ik besluiten over het algemeen gezamelijk over schoonfamilie. Het zijn nogal moeilijke mensen waarbij je heel sterk in de schoenen moet staan om iets niet te willen. Als het aan mijn man ligt, gaan we gewoon niet. Maar dat heeft dan wel weer vervelende gevolgen, en omdat we net weer na een moeizame tijd redelijk neutraal met elkaar om kunnen gaan heb ik daar dan weer moeite mee..
Ella, ja, ik vind het ook nogal veel gevraagd. Maar schoonouders staan daar niet bij stil.
Arg
Daar gaat mijn nik, arg!
je man alleen?
is dat een optie, dat hij alleen gaat? niet omdat jij het het zo vreselijk zou vinden dat je niet mee wilt, maar om de vervelende bij-effecten zo klein mogelijk te laten zijn?
gr Angela
wie
Wie zijn de andere genodigden? Zijn het behalve je zwager allemaal geïnteresseerde kennissen die ademloos aan de lippen van je schoonvader zullen hangen? Dan kun je misschien voorstellen je plekje af te staan aan iemand die echt zo'n expertrondleiding verdient 
Lastig
Hmm, erg lastig lijkt me. Op zich is het natuurlijk heel leuk als iemand enthousiast over zijn hobby kan vertellen. (En okee, als kunsthistorica ben ik niet helemaal onbevooroordeeld: het lijkt me echt fantastisch, zo'n reis.) Maar vijf dagen is wel erg veel natuurlijk. En ik begrijp dat je niet echt steun kunt verwachten van de andere reisgenoten waardoor het nog een beetje leuk wordt.
Mijn oplossing zou toch zijn: we gaan drie dagen. Gooi het maar op de kinderen die je niet zo lang kunt missen of zo, maar vijf dagen lijkt me in jullie geval echt solliciteren naar een gigantische familieruzie.
Ja, ruzie vermijden dat snap ik.
Ik vind Nanny's oplossing niet zo gek. Drie dagen kan je het misschien wel gezellig houden en dan heb je in elk geval twee dagen winst & geen ruzie in de familie.
Ruzie kost tenslotte ook veel tijd en energie dus dan is het misschien beter om drie dagen te gaan en er proberen wat van te maken. Het is op zich een interessante reis natuurlijk maar ik snap wel dat het vooral leuk is met een leuk gezelschap.
Superleuk!
Mag ik in jullie plaats? Man en kinderen laat ik wel thuis, die zouden bij het idee alleen al in slaap vallen.
Wel meegaan en dan op de eerste dag je voet verstuiken of zo kan jij lekker in het zonnetje zitten, in gezelschap van je man natuurlijk.
Haha
De reis gaat niet echt over vroeg-middeleeuwse kloosters, dat was eigenlijk gewoon het eerste dat ik kon verzinnen, haha 
omdat ik niet zo herkenbaar wilde zijn. Ik dacht, dat is ongeveer vergelijkbaar saai als het daadwerkelijke onderwerp.. Maar het blijkt reuze interessant!
Ah, juist...
als het bijvoorbeeld over laat-twintigste-eeuwse voetbalstadions gaat, blijf ik toch maar thuis.
Sorry, aan mij heb je niks
Voet verstuiken
Op zich leuk plan, maar eigenlijk vind ik de gezamelijke avonden het ergste en met een verstuikte voet kan ik nog prima eten natuurlijk!
delen
Niet om zijn kennis te etaleren, maar de man wil zijn enthousiasme graag delen. Niks mis mee. Maar sociaal doen met een grote groep mensen die niet jouw vrienden zijn lijkt me idd wel minder.
Wij zouden nooit (samen) kunnen omdat we een gehandicapt kind hebben, dat is dan weer een voordeel
Ik zou in ieder geval gewoon je man laten gaan, het is zijn vader, hoeveel verjaardagen zijn er nog te gaan in goede gezondheid? Het is wel een bijzondere vakantie en een genereus aanbod. Jij kan thuis blijven'om de kinderen'.
Zelf zou ik best mee willen, lijkt mee heerlijk er zo even uit, maar dan wel met ook 'eigen tijd'. Je moet het gewoon leuk maken voor jezelf.
Alleen man mee lijkt me een prima compromis
Ik zou nooit mee gaan op een vakantie die ik niet zie zitten. Dat het ivm een verjaardag is, maakt niet uit. Een vakantie is bedoeld voor ontspanning en leuke activiteiten.
Is het haalbaar om te melden dat je de kinderen niet onder kunt brengen, of is dat al vaker gebeurd, bijvoorbeeld bij jouw ouders.
Misschien kunnen jouw ouders 'nee' zeggen. Moet je wel goed afstemmen.
Een leugentje om bestwil lijkt me hier de beste oplossing.
oke maar
Ik snap dat je het verhaal veranderd hebt maar is het ook echt zo ver weg als Spanje of had het ook in Nederland kunnen zijn want dat vind ik wel uitmaken.
Barvaux
Ja het is een vergelijkbaar land hoor, iets meer naar rechts zeg maar
O Bennikki
Ik had inmiddels een wijnreis in Frankrijk gedacht.
Hoe dan ook, bijzonder allemaal. Met name dat je vijf dagen 'moet', maar wel zonder kinderen.
Het lijkt me allemaal veel te dwingend.
Reactie
Ik moet wel erg lachen om jullie suggesties! Die wijnreis had trouwens ook zomaar gekund, de alcohol zal sowieso rijkelijk vloeien 
. Ondertussen heb ik aan man voorgesteld of hij alleen wilde gaan, daar had hij ook al aan gedacht. Ik vind dat wel een beetje zielig.
3 Dagen is inderdaad beter, dan zouden we onze goede wil tonen en toch wat eerder kunnen afhaken.
Rafelkap, jij ziet mijn schoonvader wel heel positief! Ik zou willen dat ik het ook zo kon bekijken. Misschien kon ik dat, als het om 1 dag zou gaan.. Maar ik zou voor jullie willen, dat je zo'n reis kon maken met zijn tweeën- of liever nog een veel leukere..
is het niet
Raar dat de kleinkinderen niet mee mogen? Ik vind van wel hoor. Opa wordt 75 en wil dat niet met kleinkinderen vieren. Misschien liggen bij jullie de verhoudingen wat anders, maar ik zou niet gaan als mijn kinderen niet mee mogen naar verjaardag van opa. Die horen er gewoon bij.
ja dat vond ik ook raar
dat ze kleinkinderen niet mee mogen alsof t ballast is? Onze opa zou niet willen zonder
Maar ik zou dan ook niet mee gaan op de reis dat mag man dan zelf wel natuurlijk maar ik sla over
Eigen plannen ter plekke
Ik zou denk ik gaan, maar niet elke dag meegaan op excursie. Misschien een of twee excursies kiezen, voor de rest mijn eigen gang gaan en 's avonds bij het eten gezellig (hopelijk) bijpraten. Anders zou ik ook niet gezellig kunnen blijven doen.
Het thema is...
Ik weet het al, Minnie.
Het thema van je schoonvader is niet "vroeg middeleeuwse kloostergebouwen", maar "laat-gothische kerken".
Klopt het?
Dat scheelt wel vind ik. Het echte onderwerp vind ik veeeeel interessanter .
Haha, erg leuk dit draadje.
Maar on topic: bespreek het met je man, maak het niet teveel jouw probleem. Als hij alleen wil gaan is dat een optie (dan goed met je ouders afstemmen dat ze 5 dagen bijv. momenteel te lang vinden - om het aan je schoonouders te verkopen), het alternatief 3 dagen met zijn tweeën (ervan uitgaande dat je oppas kunt krijgen) is ook een goede.
En ter plekke (toch!) voldoende tijd voor zijn tweetjes inbouwen, als is het maar om inderaad zoals iemand suggereerde letsel of andere gezondheidsklachten (voedselvergiftiging, of simpeler "niet lekker voelen") voor te wenden op dag 2 of 3.
En jij kan het beste inschatten of je met smoesjes (oppas, vrij van werk vragen) moet werken of toch ook wat eerlijker kunt zijn, dat jullie 5 dagen te lang vinden, het niet helemaal jullie hobby is en ook niet jullie vrienden.
Maar overigens, het zou zomaar kunnen dat niet alleen schoonvader zelf het uitje superleuk vindt, maar ook al hun vrienden. Dat zijn vast mensen die het sowieso leuk vinden 5 dagen uitgenodigd te zijn in Spanje (of waar dan ook) en vinden het thema vast ook veel interessanter dan jij/jullie. Dat zijn hun vrienden, gelijkgestemden. Voor jullie is het anders, maar ik zou dat feestje niet helemaal verpesten door helemaal niet mee te gaan.
NB Wie schreef dat zij niet zou gaan als haar kinderen ook niet uitgenodigd zijn, moet maar even het draadje over de verjaaardag van vriend lezen. Mag schoonvader alsjeblieft zelf bedenken hoe hij zijn verjaardag wil vieren? En als dit de vorm is, dan passen kleinkinderen er toch niet bij?
Ik denk dat je je eigen normen/verwachtingen over hoe iemand zijn verjaardag moet vieren niet een ander moet willen opleggen en een ander er ook niet om moet veroordelen.
Als je er zelf echter geen zin in hebt, is het wel handig om te kijken hoe je het aan kunt passen om het leuker te maken of zodanig ermee om te gaan dat de familierelatie niet teveel verstoord wordt (tenzij ook dat je geen bal kan schelen).
Ik ga voor
Midden-middeleeuwse sauna's in Finland
positief
Ja ik ben best positief ingesteld Lastige mensen vind ik leuk om te observeren, en ik zie mezelf daar al zitten, lekker van het zonnetje genieten met lekker eten. Die gebouwen kijken lijkt me ook interessant en domme opmerkingen gaan het ene oor in het andere oor uit zolang ik maar ook een paar uur me terug kan trekken om lekker lui te kunnen lezen buiten.
Maar een paar dagen lijkt me een heel goed compromis. Het is natuurlijk wel gezelliger met z'n tweeeen, lekker vroeg naar bed ofzo Ik zou zeggen: neem het ervan
kleinkinderen
Kijk, dát kan ik me nou weer wel voorstellen, dat hij de kleinkinderen bij zoiets niet heeft uitgenodigd. Wie weet hoeveel het er wel zijn, wie weet welke (uiteenlopende) leeftijden ze hebben en hoe ongeschikt het echte onderwerp van de excursies wel is. Dat begrijp ik nog wel.
Wat ik niet begrijp, is dat hij dit überhaupt in deze vorm op touw heeft gezet. Het is nogal wat om van je familie en vrienden te verwachten dat ze in ploegendienst vijf dagen (!) naar een tamelijk ver buitenland gaan afreizen om zich in jouw hobby te gaan verdiepen. Meestal ben ik ook vrij positief ingesteld, maar dit zou ik niet doen met de gegeven familieverhoudingen. Bruiloften in het buitenland laat ik ook afhangen van mijn verhouding en affectie tot degenen die in het huwelijk treden. Zo was Suriname indertijd wel een optie, want goede vriend, maar Frankrijk niet, want nichtje dat ik niet zo vaak zag en dat ook geen speciale vriendin van me was.
Wat het onderwerp dan ook is, als het gezelschap je niet ligt, het onderwerp je niet ligt (andere vergezochte gok: treinen en modeltreinen? ☺) en de relatie met schoonvader is ook niet van dien aard dat je zegt, sjonge, wat geweldig, dan is het jammer maar helaas voor schoonvader. Overigens realiseer ik me dat dit iets van de laatste jaren is. Er zijn decennia geweest dat ik wel gegaan zou zijn met het idee iets voor hem over te moeten hebben.
consequenties?
Misschien zijn er wel helemaal geen consequenties in de zin van verstoorde familieverhoudingen als je niet gaat? Misschien vindt je schoonvader het jammer, maar snapt hij ook wel dat het onredelijk zou zijn om je dit ernstig kwalijk te nemen? en krijg je later nooit meer verwijten. Het zou kunnen.
Wij zijn twee keer uitgenodigd naar het buitenland door mijn schoonouders en we zijn twee keer niet gegaan. Nooit meer iets over gehoord. De ene keer waren ze zoveel jaar getrouwd en waren we al in Nederland uit eten geweest daarvoor, waarop ze op vakantie gingen en ze waren daar nauwelijks of ze bedachten dat ze hun huwelijksjubileum ook nog dáár wilden vieren, en of we dan maar even een weekendje kwamen (met baby). Dus, nee. Ook niet toen ze aanboden de vliegtickets te betalen. De tweede keer had schoonvader een paar dagen vantevoren bedacht dat het leuk zou zijn als we onverwachts op schoonmoeders verjaardag kwamen opduiken. Het was twee dagen rijden, met twee kleine kinderen. Dus, weer nee. (Nou ging het er uiteraard om dat de vaste vakantiegasten daar de kleinkinderen nog niet gezien hadden, en niet om samen met ons een moment te vieren, en daarvoor ga ík niet reizen.)
Maar goed, ze hebben het er later nooit meer over gehad. Mijn moeder zou dat wel doen. Die kan gerust zeggen dat niemand hoeft te komen, en als er dan niemand komt, een jaar later gaan zeuren dat je niet geweest bent. Niet dat ik daarom wel zou gaan, want er gebeurt verder niks behalve wat gezeur, maar dit verschilt natuurlijk per persoon
