niet voor karretje laten spannen….

Polletje

Veel reacties, veel meningen. Om even te reageren op de vraag van Polletje: Ja, het is de manier waarop inderdaad.
Een ander vroeg of ik me ook zo zou opstellen naar de vriendin van zoon later. Nou, ik hoop dat als dat zo zou zijn dat mijn zoon dit direct tegen me zegt zonder bang te hoeven zijn voor mijn reactie.
Tegen schoonmoeder durft mijn man nooit niets te zeggen uit angst voor hysterische buien. Ze kan vreselijk tekeer gaan om een normale vraag om iets niet te doen. De reactie was echt buiten alle proporties en schoonvader wilde ons nooit meer zien. Het enige wat we vroegen was om niet lijnrecht tegen ons in te gaan naar zoon toe als wij iets niet willen dat zoontje doet want hij krijgt dan twee verschillende signalen. Een heel normaal verzoek waar meerdere ouders wel eens tegen aanlopen.
Maar zo is ze niet alleen naar mij hoor; ook naar anderen. Jullie willenniet weten wat ze zegt over andere mensen (dan wil je echt weg bij haar).

Iemand zei ook dat ik mijn gedrag moest aanpassen. Heeft

....

Konden we maar gewoon een discussie aangaan, maar dat kan gewoon niet met hun. Ze gaan direct in de verdediging en vallen vervolgens aan. Dat doen ze met iedereen niet een andere mening heeft. Die is dan stom of een vreselijk mens. Zo mag ze een aangetrouwde tante absoluut niet en puur omdat die tante het niet altijd met jaar eens is. Dan is het in ene keer een 'tuthola' een arrogante muts. Dat ben ik dus ook want ik ben het zeker altijd met ze eens; alleen moest ik mijn mening altijd voor me houden om escalatie te voorkomen. Je verblijft in een continu vacuüm als je daar bent. Ze zijn zeker niet tolerant naar anderen als je niet zo denkt als zij of gekleed gaat zoals zij. Zo noemt X mensen die in haar ogen 'Zeeman-kleren' dragen armoedzaaiers. Ik vind dat erg als ze zulke dingen zegt, maar dat mag je niet tegen haar zeggen want dan voelt ze zich aangevallen met een dreigende schoonvader als gevolg. Een erg gespannen sfeer daar. Gedrag aanpassen heeft weinig zin behalve dat ze dan helemaal over je heenlopen.

Nou

Nou, dat voel ik niet, dat is zo. Ik vind het trouwens wel opvallend dat wanneer het vrienden van ons zouden zijn of anderen dat de meesten het niet zouden pikken; maar omdat het toevallig om een oma gaat moet het oneens wel geaccepteerd worden puur en alleen uit respect. Ik heb zeker respect voor anderen, maar je moet het wel verdienen. Zo ook bijv een bloemetje geven. Ik geef zoiets omdat ik dat fijn vind, omdat il de persoon aardig vind en niet om een verwachting te kweken bij die persoon om wat terug te geven ( zoals bij X). Die wordt al nijdig wanneer ze een keer geen bloemetje krijgt van iemand want 'Ik geef toch ook altijd wat?' Dan mis je in mijn ogen de clue van zoiets. Ik geef graag dingen aan anderen, gewoon omdat ik het een fijn persoon vind zonder daar iets voor terug te verwachten. Ik vind niet dat ik per definitie respect moet hebben voor iemand die toevallig het naambordje 'oma' heeft zonder dat die persoon respect voor jou heeft.

Karretje

Dus daar komen die jongens vandaan die het vertikken op te staan als een oudere dame een overvolle trein of bus in komt: moeders heeft ze geleerd dat ze geen respect voor anderen hoeven te hebben, maar dat ze dat eerst moeten verdienen, ook al is het hun grootmoeder. Wat maakt jou zo hoogstaand dat je niet gewoon per definitie respect voor een ander hebt?

@Karretje

Je zult eerst respect moeten geven, alleen wat je hebt kun je geven, en pas als je het gegeven hebt kun je het ontvangen.

Angela

Mijn gevoel zegt hetzelfde.....the never ending story van een verongelijkte schoondochter....sjejoez, get a life * GAAP*

Bah...

Wat zijn jullie veroordelend zeg, over respect gesproken... Ik kan niet oordelen over het verhaal van karretje, maar als ik terug denk aan hoe mijn oma met mijn ouders, en met name m'n moeder (haar dochter) omging, dan begrijp ik karretje heel goed. De manier waarop mijn moeder haar hele leven door m'n oma gekleineerd en gemanipuleerd is heeft gemaakt dat ik de stelling "respect moet je verdienen" zeker kan onderschrijven. Misschien kun je het veranderen in "respect moet je behouden", maar je kan niet voor iedereen respect hebben alleen maar omdat het een ouder is.
Mijn oma probeerde het hele leven van mijn moeder te bepalen. Als ik Jaina en Jasam goed begrijp had ze zonder morren hier in mee moeten gaan. Dat zou bijvoorbeeld beteken dat mijn moeder nooit met ons mee op vakantie had kunnen gaan, want dan voelde oma zich zo alleen... Dat ze regelmatig midden in de nacht een uur had moeten rijden om voor oma iets te pakken, te zoeken, te maken, een boodschap te doen... En ze deed heel veel voor m'n oma, besteedde veel tijd en energie, en wat kreeg ze te horen: dat ze er nooit was, dat ze nooit wat deed, dat ze een waardeloze dochter was, dat ze van de flat af zou springen omdat m'n moeder niet direct kwam...

Door deze ervaring heb ik er heel veel moeite mee om dit soort stellige reacties te lezen. Je kunt er best rekening mee houden dat het niet overal zo gezellig is als bij jou.
En voor ook een schoondochter, reken maar dat mijn kinderen in de bus opstaan voor een oudere. Beetje kort door de bocht om dat zo te stellen.

zelfde

gevoel als Angela. Terugkerend verhaal?

Tijgeroog

Karretje beschrijft een incident en daar reageer ik op, het is immers een forum. Het enige wat ik uit het nogal gekleurde relaas kan halen is dat Karretje en haar man zich niet bijster hoffelijk gedragen hebben, zelfs niet na inmenging van schoonvader. Niets om triomfantelijk over te doen dus en ik vind het ook geen goed voorbeeld; tegen oma hoef je niet beleefd te zijn. Ik vind het wat ver gaan om het gedrag van jouw oma direct op X te projecteren. En dan nog, bij veeleisende mensen kun je grenzen aangeven, je hoeft ze niet in bijzijn van je kinderen onvriendelijk te behandelen. Bovendien ken ik X en vooral al haar irritante eigenschappen en gedragingen al jaren en heel vreselijk komt ze niet op me over.

Ook een schoond...

"Dus daar komen die jongens vandaan die het vertikken op te staan als een oudere dame een overvolle trein of bus in komt: moeders heeft ze geleerd dat ze geen respect voor anderen hoeven te hebben, maar dat ze dat eerst moeten verdienen, ook al is het hun grootmoeder. Wat maakt jou zo hoogstaand dat je niet gewoon per definitie respect voor een ander hebt?"

Je generaliseert de boel nu. Ik voel me zelf helemaal niet beter dan een ander en Ik sta zeker op voor ouderen in een overvolle trein of bus en leer mijn kinderen dat ook. Dat is een heel andere kwestie. Die mensen ken ik helemaal niet.

Jasam

"Je zult eerst respect moeten geven, alleen wat je hebt kun je geven, en pas als je het gegeven hebt kun je het ontvangen".

Ja, zo denk ik er ook over en zo gaat het bij mij ook altijd, maar niet bij X.
Die wil niets geven alleen krijgen en zo niet dan wordt het afgedwongen op allerlei mogelijke manieren.
Dat kan een tijdje goed gaan (heb ik ook gedaan door alles maar te slikken en niet te reageren), maar op een gegeven moment is de koek op.

Okidoki

Je hoeft het niet te lezen

He, karretje

Zou je ook verandering willen brengen in je eigen gevoel en emoties omtrent je schoonmoeder?

Dan kan je al haar negatieve eigenschappen op een kaartje schrijven (en laat jezelf lekker gaan en daadwerkelijk loslaten, doe het kaartje in een onbeschreven enveloppe op de post of hang het aan een helium ballon en laat gaan.

Daarnaast zou je een foto kunnen nemen van haar en daar een aantal goede eigenschappen opschrijven.

Dit werkt ook bij het loslaten van exen en andere omstandigheden

en ook een schoond...

"en ik vind het ook geen goed voorbeeld; tegen oma hoef je niet beleefd te zijn"

Je generaliseert. Mijn kinderen moeten wel beleefd zijn tegen hun oma's en opa's. Mijn kinderen waren er overigens zelf niet fysiek bij dat voorval van het meerijden hoor.

Hoewel X wel onvriendelijk en respectloos tegen mij doet, over mij praat of zelfs lijnrecht tegen onze wensen ingaat waar mijn kinderen bij zijn of mijn kinderen voor het blok zet over iets waar ze niets aan kunnen doen, dat vind jij allemaal wel prima?

Laat ik het zo zeggen. Respect krijgt iedereen van mij ongeacht wie het is. Maar je kunt dat respect ook verliezen door je gedrag en dat heb ik het echt niet over een klein akkefietje maar continu manipulerend gedrag en gewoonweg heel lelijk doen en anderen niet respecteren om wie ze zijn, hun mening, wat ze dragen, doen en waar ze zelfs wonen. Dat zijn haar ogen armoedzaaiers, trutten etc…maar wel eisen stellen? Dan verlies je als persoon mijn respect, ongeacht wie het is.

Jasam

"Zou je ook verandering willen brengen in je eigen gevoel en emoties omtrent je schoonmoeder?"

Zou ik wel willen, maar zij wil niet (zij "is namelijk niet gek", zegt ze zelf; weigert dan ook stelselmatig hulp te zoeken. X heeft ook last van haar gedrag; haar hele omgeving loopt met een boog om X heen).
Het is vechten tegen manipulerend en gezagsondermijnend gedrag terwijl je weet dat er niets verandert (want X wil niet) en ik moet mij en mijn gezin beschermen.

Verder goede vraag, maar een moeilijke. Je zegt het al…"dat werkt ook bij het loslaten van exen en andere omstandigheden.
Goede manier die psychiaters en psychologen vaak toepassen (ik ken deze methode van anderen), maar dan gaat het toch over situaties en personen die je daarna nooit meer ziet; om af te rekenen met het verleden zegmaar. Dat zou wel lukken ja, maar X is er gewoon die niet wil veranderen. De omgeving moet veranderen in X haar ogen. Prima, maar dan doe ik een flinke stap terug en ontstaan er zulke vervelende situaties als met de auto.

karretje

Ik zou het contact verder geheel overlaten aan je man. Hij kan er ook voor zorgen dat de kinderen hun grootouders nog af en toe zien, maar jij hoeft toch niet mee?
Zonde van je energie, ik zou dat gewoon niet doen.

Karretje - hart onder de riem

Ik voel geheel met je mee. Las je opgekropte ergernis al meteen in je eerste posting.

Jippox idee is volgens mij een goede, al zou ik zelf een afgezwakte versie aanhouden: probeer je schoonmoeder zo min mogelijk te zien. Misschien met kerst en evt. als je het kunt opbrengen nog 1x per jaar.

Wat een energie kost zo'n mens. Laat je man maar contact met haar houden (zoveel als hij kan opbrengen, neem aan dat hij ook niet geheel blij is met haar gedrag?) en ervoor zorgen dat jullie kinderen hun opa en oma af en toe zien.

Leg het je man uit dat je het niet trekt, dat ze je leegzuigt en dat je dus zoveel mogelijk afstand wil houden. En als je schoonouder dan tegen je man gaat tieren dat het schandalig is dat jij niet meekomt (als ik je posting zo lees zou dat zomaar kunnen), dan is het aan je man om daar een verhaal van te maken. Misschien een paar keer een leugentje om bestwil (je bent moe, druk, niet lekker, andere afspraak), omdat ze de waarheid vast niet wil horen?

NB Mijn man kan om bepaalde redenen (die n.m.m. overigens meer bij hem dan bij mijn ouders liggen) mijn ouders niet zo heel goed verdragen (mijn ouders zijn in het geheel niet zoals jouw schoonmoeder). Dus ga ik ook regelmatig alleen (of met een of meer kinderen) naar mijn ouders. Hoeft hij niet mee. Wil ik hem maar ook mijn ouders en mezelf niet aandoen. Af en toe (kerst of verjaardag) gaat hij dan wel mee. Gewoon niet te vaak, dat vergroot de ergernis, wordt niemand blij van.

nare mensen

Tijgeroog en Karretje, natuurlijk zijn er echt hele akelige, manipulatieve mensen. Die niet opeens respectvol behandeld hoeven te worden alleen omdat ze nu oud zijn (en nog even akelig). Echter, je hoeft ook niet op ieder punt van hun te willen winnen. Dit leek mij een wissewasje, ik zou hier niet de strijd over aangegaan zijn en zo triomfantelijk reageren als je dan "wint". Me meer richten op het "uitzingen" tijdens die weinige momenten dat het moet, zo veel mogelijk strijd vermijden (vanwege wat het met je eigen emoties en humeur doet), en ze verder mijden waar het kan. De strijd kun je bewaren voor echt belangrijke dingen, waar je niet omheen kunt werken. Nogmaals (meerdere mensen geven dat hier en in andere draadjes aan): niet omdat je altijd rekening moet houden met die akelige persoon of die persoon wel/niet zou moeten veranderen, maar zuiver en alleen om wat het MET JEZELF doet. Als die strijd je zoveel energie en hoofdbrekens en zure gevoelens kost, waarom ga je 'm dan steeds weer aan? Waarom moet X perse veranderen? Laat het gaan, trek je niet alles zo erg aan, doe iets met je eigen emoties erover.

p.s. n.a.v. Stenna

Karretje, ik ben het helemaal met Stenna eens. Je gaat je schoonmoeder niet meer veranderen.

Dus vindt een manier om zo min mogelijk last van haar te hebben als je haar ziet en probeer haar zo min mogelijk te zien en te spreken. Laat het gaan, je hoeft de strijd niet aan te gaan. Een beetje Zen worden (go with the flow) als ze in de buurt is.

En inderdaad: doe dat niet voor haar, maar voor jezelf .

Van ergernis kan je hartklachten en andere problemen krijgen. Dat is het toch niet waard?

Jippox. Evelien en Stenna

Daar zit het 'm nu juist. Ik heb al zo vaak tegen mijn man gezegd (zelfs gesmeekt) om niet te hoeven gaan. Ik trek dat gewoon niet meer.

Hij wil confrontaties vermijden, geen scenes hebben daar (heeft hij als kind al vaak genoeg meegemaakt).
Hij zei een keer tegen mij: "Als je zou weten wat ze allemaal zegt tegen mij door te telefoon, wil je daar helemaal nooit meer heen". Maar het is zijn moeder, dus hij slikt dat dan maar. Hij neemt ook altijd de telefoon op als ze op vrijdag belt (vast tijdstip).

Schoonmoeder is slim en vraagt continu door waarom ik er niet bij ben als ik er niet bij mocht zijn. Ik denk dat mijn man daar niet op zit te wachten en probeert mij steeds probeert over te halen om toch mee te gaan. Want, "het is toch raar dat ik alleen ga met de kinderen". Hij wil gewoon geen gezeur en moeite moeten doen om e.e.a. uit te leggen. Dan gaat X namelijk helemaal uit haar stekker en schoonvader ook. Angst speelt hier ook een grote rol.

Deed hij dat maar eens een keer dan was het zo over. Ook andersom is het zo. Ik geloof nooit dat X echt graag naar mij toe wil komen. Hoeft niet, liever niet. Maar X komt toch en dan met een heel gespeeld drama erbij (ze sleept zich haast letterlijk naar binnen…..Ik heb dan zoiets: "Blijf gewoon lekker thuis").

Schrale troost is dat X dat naar iedereen doet. Man zei een keer dat hij ook zo graag gewild had dat "zijn ouders ook normaal waren". Dat zegt toch een hoop. Jammer, maar daar hoef ik toch niet onder te lijden. Man kan er kennelijk mee omgaan; ik helaas niet.

in stand houden

Karretje, je houdt het zo in stand, samen met je man. Laat hem gewoon eens eerlijk zeggen waarom je niet meegaat. Zij weet heus wel dat jij geen trek in haar hebt. Zij ook niet in jou namelijk, maar niemand die dat durft uit te spreken. Misschien voor haar prettig als jij niet altijd meekomt.
Je man kan er ook best wat van zeggen als zijn moeder niet aardig doet. Anders blijft ze de koningin omdat haar onderdanen haar zo behandelen.

Verder kan je het jezelf gemakkelijker maken door meer van je af te laten glijden. Door je opgestapelde ergernis maak je bijvoorbaat al van een mug een olifant.

nu komt er een stukje vd puzzel bij volgens mij

"Schoonmoeder is slim en vraagt continu door waarom ik er niet bij ben als ik er niet bij mocht zijn. Ik denk dat mijn man daar niet op zit te wachten en probeert mij steeds probeert over te halen om toch mee te gaan. Want, "het is toch raar dat ik alleen ga met de kinderen". Hij wil gewoon geen gezeur en moeite moeten doen om e.e.a. uit te leggen. Dan gaat X namelijk helemaal uit haar stekker en schoonvader ook. Angst speelt hier ook een grote rol."

Je man staat niet achter je en jij hebt het gevoel dat je daardoor geen enkele kant op kan.
Meegaan en meespelen is meehelpen dit in stand te houden en al jaren een kwelling voor je.
Niet meer gaan lukt niet want je man wil je erbij houden als bliksemafleider en/of kan het niet opbrengen jouw afwezigheid te verklaren.
Waarschijnlijk wil je hem ook niet het leven moeilijker maken dan het is en hem dan toch consequent alleen laten gaan (huwelijkscrisis ligt op de loer?).

Dan is 'zen' proberen te zijn en je emotioneel ervan afstand nemen het beste denk ik. Dus niet meer posten erover, niet meer voeden, niet meer bevestiging zoeken dat zij "gek" is (pardon my French). Ja dat is ze en ja je man kan ook niet tegen haar op. En ja, jij kunt de komende tijd aan jezelf werken om geestelijk niet meer geraakt erdoor te worden. ...

Of ga je toch het gesprek met man aan om voor jullie beiden verbetering te bereiken? Jouw wens van minder contact zou voor hem ook een mogelijkheid zijn om zijn leven niet meer te laten dicteren . . . .
gr Angela

Dan doe je het voor je man

De wens van je man is duidelijk: gewoon meegaan naar schoonouders en beleefd/vriendelijk blijven doen en verder niet te veel ergens op in gaan. Dat is niet wat jij wil. Jij wil dat je schoonmoeder verandert of wegblijven. Dat eerste gaat sowieso niet lukken. Ze is wie ze is en de kans is heel klein dat ze ooit verandert. Het tweede kan je doen maar dat levert problemen op met je man. Ik zou je man leidend laten zijn. Het is zijn familie, zijn ouders, hij is met ze opgegroeid en hij weet hoe hij het liefst het contact vormgeeft. Je gaat daar niet op bezoek om zijn ouders een plezier te doen maar om je man een plezier te doen. Het is iets wat je voor hem doet. Als dit belangrijk voor hem is dan zou ik de situatie verder laten zoals hij is.

Wat je wel kan veranderen is je eigen houding. Je ergert je nu enorm maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Je kan het ook loslaten. Gewoon beleefd/oppervlakkig/vriendelijk reageren op schoonmoeder en in je gedachten alvast de boodschappenlijst maken of zo. Je hoeft er niet 100% mentaal bij te zijn. Als jij kan leren loslaten en niet meer zo gespannen op elk klein en onnozel ding reageert dan is het voor jou veel aangenamer.

Lijden

Je schrijft dat jij er toch niet onder hoeft te lijden dat je man zulke rare ouders heeft. In mijn optiek klopt dat niet. Ik denk dat jij daar wel onder moet 'lijden' net zoals je man daar op zijn manier onder moet 'lijden' Toen je er voor koos om met deze man te trouwen koos je er ook voor om met zijn verleden te trouwen en ook met zijn familie. Niet letterlijk natuurlijk maar zijn sores werd hierdoor ook voor een deel jouw sores. Dus inderdaad je kan dat niet veranderen. Die mensen behoren nu eenmaal toe tot jullie leven. Er zit weinig anders op dan dat te aanvaarden. Je kan wel proberen om net als je man een manier vinden om er mee om te gaan.

Angela67 en Jaina

Bedankt voor jullie reacties. De manier om ermee om te gaan is inderdaad zoveel mogelijk mijn man het woord te laten doen en zelf min of meer 'er niet zijn'.

Mijn man kan nog wel met haar omgaan (heeft hij in de loop der tijd wel geleerd). Ik laat de gesprekken (vaak eenzijdig van haar kant) ook aan hem over. Volgens hem gaat het bij hem het ene oor in het het andere weer uit. Hij hoort vaak niet eens wat ze allemaal zegt, zegt hij. Ook een manier.
Ik probeer het wel voor elkaar te krijgen dat ik niet meer mee hoef.

Tja, je vrienden kun je uitkiezen, je schoonfamilie krijg je er gratig en voor niets bij en als er een rotte appel bij zit...

laat het gaan dus

Karretje, eigenlijk zei ik niet dat je niet meer moet gaan. Niet al te vaak gaan, dat wel, maar verder benadrukte ik (en anderen) dat het er om gaat jezelf niet zo steeds zo op te winden. Je weet dat ze niet spoort en dat je dat niet kunt veranderen. Laat het toch van je afglijden, die paar keer dat je er wel heen moet. In plaats van ieder voorval hier neer te zetten en/of te herkauwen tot het steeds zuurder wordt: zet het meteen weer weg zodra je thuis komt (denk aan die tip van de ballon: kun je ook elke keer doen). Nu ben je er zo ontzettend mee bezig steeds, is zij dat waard? Nee toch.

Over sporen

Ik heb het gevoel dat ik echt een hele afwijkende kijk op de zaak van de boze schoondochter heb. Waaruit blijkt eigenlijk dat X niet zou sporen? Het totale gebrek aan zelfinzicht en het onvermogen met de tamelijk normale schoonmoeder ergenisjes om te gaan van Karretje vind ik tekenend. Je schoonmoeder neerzetten als eeuwig en altijd klagende zeur en vervolgens jarenlang draadjes vullen met je geklaag daarover, je moet maar durven. Ik vind dat je op een forum de kans moet krijgen om je eens lekker leeg te laten lopen, maar in dit geval denk ik dat X ook wel wat verdediging verdient: je zult maar onderwerp zijn in een jarenlange anti-schoonmoeder-campagne.

dat maakt toch niet uit

we kennen haar toch niet? Ze is naamloos. Bovendien maakt het niet uit of ze in het echt spoort of niet, Karretje ervaart / ziet dat zo. Het gaat erom dat ze accepteert dat X is zoals ze is (gestoord of alleen irritant) en dat niet kan veranderen. Ze kan alleen zichzelf veranderen, dat wil zeggen er wat relaxter in staan en niet zo overal bovenop springen / zich elke keer weer zo opwinden.

Stenna

Ja, oké , het gaat om perceptie. Karretje kan inderdaad alleen zichzelf veranderen, maar dan zal toch ook eens moeten doordringen dat dit nodig is. Dit is al vaak aangedragen als oplossing en nu lijkt het er voor mij op dat ze alle drama rond schoonmoeder en vooral het geklaag daarover eigenlijk wel fijn vindt. Ik zeg nu maar eerlijk wat ik vind, het omzichtig aandragen van mogelijke oplossingen komt toch niet aan.