Niet meer gelukkig.....

is het je relatie

Is het je relatie of is het breder? Hoe vul je je leven in als de kinderen de deur uit zijn? Heb je wel een eigen leven naast je relatie?
Het is mij niet gelukt maar een langdurige relatie levert voor mij wat ik aan de buitenkant zie ook zoveel rust, vanzelfsprekendheid en beleving op waar je de rest van je leven op kunt bouwen.
Als je op een afstandje naar jezelf en je man kijkt wat zie je dan? Wat zien anderen van jullie? En kun je nog genieten van het gedeelde leven dat je gehad hebt?
Verwacht je er niet teveel van. Iets meer tijd in jezelf en wat minder tijd samen met je man kan ook lucht geven. En tot een nieuwe waardering van elkaar leiden. Heb je wel hobbies, haal je daar plezier uit.
Nog zoveel goede jaren te gaan. Wil je dat wel allemaal opgeven voor een onzekere tijd?
Zijn het geen onrealistische dromen die nu in je hoofd rondspoken?

Reactie..

Lieve AnneJ,

Dank voor het reageren...

Je zet me wel aan het denken...

Tussen man en mij is het allemaal zo serieus geworden, kan me niet herinneren wanneer we voor het laatst echt voluit hebben gelachen. Ik mis dat..

Een leven ernaast is inderdaad een hele sterke, die heb/had ik niet, begin ik nu pas weer een beetje op te bouwen.
We kregen drie kinderen vlak op elkaar, het zijn tropenjaren geweest met o.a. een huilbaby. Veel dingen zijn toen in de verdrukking gekomen zoals vriendschappen, hobbies en sport. Simpelweg geen tijd en energie voor. Dus waren we samen continu met de kinderen bezig, toen was dat okay. Maar de kinderen worden ouder en gaan steeds meer hun eigen weg en dat voelt leeg omdat er niets anders voor terug is gekomen. Ja, meer tijd en vrijheid voor onszelf, maar het is net of ik met m'n ziel onder de arm loop en niet weet hoe ik die tijd in moet vullen. Ik lijk er niet van te kunnen genieten.

Je hebt me stof gegeven tot nadenken, ga ik dus ook zeker doen !

' dat serieuze en bedachtzame trok mij vroeger heel erg aan'

Als je jong en onbekommerd aan het leven begint, kan zo'n karaktertrek aanspreken. Inmiddels heb je zelf heel wat levenservaring opgedaan (waardoor je wellicht ook bedachtzamer bent geworden_ en nu is dat 'zware' je wat teveel aan het worden.

Sowieso verandert het leven je, je blijft niet jong en romantisch, en de tijd met drie kinderenm kort op elkaar heeft veel energie gekost.

Ben het wel eens met AnneJ: 'Verwacht je er niet teveel van. Iets meer tijd in jezelf en wat minder tijd samen met je man kan ook lucht geven. En tot een nieuwe waardering van elkaar leiden. Heb je wel hobbies, haal je daar plezier uit.
Nog zoveel goede jaren te gaan. Wil je dat wel allemaal opgeven voor een onzekere tijd?'

Je beschrijft al hoe je kinderen opgroeien en een eigen weg gaan. Het is belangrijk iets op te bouwen waaraan je voldoening beleeft nu zij groot worden. Ook voor je man is dat onmisbaar. Sterkte ermee!

goede vraag van Ad Hombre

Hoe gaat het met de sex?

Ik herken veel in je verhaal. Uiteindelijk is het heel simpel (heel kort door de bocht): als er geen liefde meer is en de sex is slecht, of afwezig, dan houdt het voor mij op. Ik heb de knoop doorgehakt en ben weggegaan. Het gat waarin ik in zou vallen waar iedereen mij zo voor gewaarschuwd had is er nooit geweest. Spijt heb ik nooit gehad. Men waarschuwde mij ook dat ik er een hoop andere problemen voor terug zou krijgen: dit is niet gebeurd.

Op een bepaald moment in mijn huwelijk was ik zo doodongelukkig en had mij erbij neergelegd dat dit mijn leven was totdat ik dood zou gaan. Relatietherapie hebben we ook gehad. Mijn ex wilde niet scheiden. Wat een ellendig gevoel. Nu kan ik uit de grond van mijn hart zeggen dat ik nog nooit in mijn leven zo gelukkig ben als nu. Alsof ik een tweede kans heb gekregen, zo voelt het.

Sterkte

Sleur

Duidelijk is dat het nu niet fijn gaat. Hou je echt niet meer van hem? Hebben jullie wel eens actie ondernomen om het weer wat meer jeu te geven? Samen eens op stap, de tijd nemen, weekendje weg? Of zit dat er voor jou niet meer in?
In het laatste geval, denk ik dat je een knoop moet doorhakken, hoe moeilijk ook. Mocht je nog wel enige moed én perspectief hebben er wat van te (willen) maken, ga dan eens kijken of jullie elkaar ergens weer terug kunnen vinden. Neem er de tijd voor.
Bibi

oh de sex

Is zoooooo overrated. Het kan een signaal zijn maar piano spelen is ook leuk.
Hopelijk kun je weer wat van de vriendschap terugvinden bij elkaar en verder zou ik er al helemaal geen 'project' van maken. Loslaten en een tijdje je eigen weg gaan lijkt me zinniger. Tot je zelf komen, beseffen wat je zelf nog in het leven wil doen, waar je van geniet en wat je wil ondernemen. Het leven gaat zo snel.