Nichten en neven

Raar

Ik vind het een beetje vreemd. Jij wil graag dat je kinderen en hun nichtjes elkaar wat vaker zien, maar je zou je kinderen dan misschien thuis willen laten omdat ze wat anders te doen hebben, of geen zin hebben? Trouwens, sporten of school is natuurlijk ook een belemmering als het bij jullie is, in plaats van bij je zus.
Misschien ben je trouwens wat laat om de kinderen elkaar te leren kennen, dat had je 13 jaar geleden al kunnen doen. Dan hadden ze nu een band gehad en was het veel makkelijker geweest.

Maargoed, ik zou m'n kinderen meenemen, anders heeft het geen zin. Met sporten kan je rekening houden bij het maken van de afspraak, school ook een beetje, en daar moeten de kinderen dan ook verder zelf maar rekening mee houden. Leren kan ook tijdens het autorijden. En zorg voor een activiteit, geocachen of een klimpark ofzo, als je bang bent dat de kinderen anders alleen maar met hun telefoon bezig zijn. Dan kunnen ze samen iets gaan doen.

Tijgeroog

Vanzelfsprekend wil ik ze meenemen, het gaat er mij inderdaad om dat ze hun nichten af en toe zien.

En natuurlijk was het handiger geweest als ze elkaar vaker hadden gezien (dan ca 3-4 x p.j.), maar dat is niet gebeurd door omstandigheden waar ik nu niet over wil uitweiden. De afstand heeft daarbij ook niet geholpen (als ze vlak in de buurt hadden gewoond was het vast anders geweest), maar dat is nou eenmaal zo.

Leren in de auto is geen optie (wagenziek).

Maar de vraag is: ALS we worden uitgenodigd en in principe kan het voor de kinderen, maar ze zeggen "Moet het? Ik heb niet zo'n zin" wat zouden jullie dan doen?

Nb Jouw suggestie om ze iets te laten doen wat ze leuk vinden is een hele goede. Dat had ik ook al bedacht, maar mij zus heeft daar dan weer andere ideeën over en wil mijn (soms hele simpele suggesties, waarbij ik rekening probeer te houden met alle vier de kinderen) niet overnemen.

En ik vind het wat moeilijk om tegen haar te zeggen dat mijn kinderen niet zoveel zin hebben daarheen te gaan (stel dat ze dat zeggen) of om te zeggen, ze willen wel komen maar willen dan wel iets leuks doen. Dat klinkt toch wat onaardiger, alsof haar kinderen van zichzelf niet leuk genoeg zijn om naar toe te komen...

Yvonne

Leuk idee.

Denk alleen dat mijn zus ook dat weer niet een goed idee vindt. Maar ik kan het voorstellen als het op hun manier niet lukt om iets af te spreken.

Ik denk alleen dat zij en haar man er dan bij willen zijn en niet willen dat ik dan iets bedenk (en uitvoer). Ik had al iets anders voorgesteld (waarvan ik denk dat de kinderen het alle vier heel leuk hadden gevonden) maar dat is al afgewezen (omdat de ouders het niet willen, is mijn inschatting - heb ik niet gevraagd, praatte zus ook een beetje om heen).

Maar de vraag is dus: wat als mijn zus ons uitnodigt en de kinderen reageren afhoudend?

Hoe kan ik daar bij de kinderen het beste op reageren?

Wat zouden jullie doen?

Dwingen is ook zo wat met hun leeftijd. Maar aan de andere kant, het is toch wel zo aardig om een keer hun kant uit te gaan (doen we dus niet vaak, circa een jaar geleden wel gedaan) en ze zijn echt wel aardig (zijn geen vervelende kinderen of zo).

tante

ik denk dat je gewoon eerlijk moet zijn tegen je zus, net zoals je hier eerlijk bent. Herinner haar misschien aan jullie eigen jeugd, hoe het toen ging met 'verplichte nummers' enzo.
Zij heeft wellicht een ideaalplaatje van twee happy families in de zonnige achtertuin in gedachten terwijl jij weet dat het niet zo idyllisch zal gaan .
What's the worst that can happen?
Het gaat jou toch om het belang van de kinderen, als jouw motieven zuiver zijn dan komt het vast goed over als je het telefonisch probeert uit te leggen. En als je zo'n gesprek niet met haar kan voeren, dan moet je wellicht eerst eens apart met haar gaan bijpraten. En dan ergens in het voorjaar iets samen plannen.
gr Angela

Verplichten

Mijn kinderen (16 en 17) zijn toch wel min of meer verplicht om mee te gaan naar mijn familie. Familie van vaderskant ligt dat wat makkelijker, want die wonen om de hoek en zien we heel vaak. Mijn familie woont op 2 uur rijden en ook mijn zus heeft veel jongere kinderen (tussen de 4 en de 10). Maar juist omdat we ze weinig zien, moeten ze die keren dat we iets afspreken wel mee. We houden met de afspraken rekening met het sporten van de kinderen en ook met toetsweken etc. Overigens wordt het nu wel lastiger om een tijd te vinden dat ze beiden kunnen, want naast het sporten hebben ze ook beiden een baantje en lopen de toetsweken niet meer gelijk (een zit in de examenklas), volgend jaar als oudste gaat studeren zal het denk ik helemaal niet meer lukken. Laatste afspraak was dan ook voor het eerst dat 1 van beide niet mee was ivm werk.
Maar ik heb het nooit gebracht als vraag dat we gingen, maar als mededeling, zo van: jongens we gaan dan en dan naar Stad X, houden jullie daar rekening mee. Zo hebben ze nooit de indruk gekregen dat nee een optie was. Bij andersoortige afspraken vraag ik altijd wel of ze mee willen, maar niet bij naaste familie. Laatst gingen we bij goede vrienden eten (uurtje rijden) en tot nu gingen de kinderen altijd graag mee, hoewel ik sinds 2 jaar ofzo ben gaan aangeven, dat het geen moeten is, dat dat aan hun is (gaf vriendin zelf ook al aan, kinderen hebben ook andere leeftijd). Deze keer moest jongste werken en daarom had oudste ook geen zin om te gaan.

samen iets gaan doen

naar een pretpark, bowlen, midgetgolf, rodelen, een klimwand, zwemmen, geocoachen, roeien, overdekte ijsbaan, er zijn toch allerlei dingen te verzinnen om samen te gaan doen? Gewoon plannen (!) en gaan!

Hoe minder je elkaar ziet, des te minder je met elkaar hebt, of je nou familie bent of niet.

Tante

Mijn antwoord op je vragen:

Tante: "Maar de vraag is dus: wat als mijn zus ons uitnodigt en de kinderen reageren afhoudend?

Hoe kan ik daar bij de kinderen het beste op reageren?

Wat zouden jullie doen?"

Als mijn kinderen (16 en 10) afhoudend reageren, hebben ze pech. Ik zou zeggen: Ik zie mijn zus al weinig, ik vind het leuk om met het hele gezin te gaan, we gaan 1 dag, daar gaan jullie niet dood van. Neem je telefoon mee, een boek of je kleurpotloden(weet ik veel), jullie vermaken je maar en passen je maar eens aan. Punt uit.

Kijk, ga je nou 3 keer in de maand is het een ander verhaal, maar zo eens in de 3, 4 keer per jaar, moet kunnen hoor. Gaan ze echt niet dood van.

Oja

De oudste had laatst toetsweek e.d, als er echt enorm veel huiswerk is oid, dan mag zij thuis blijven en dat kan ik ook gewoon tegen familie zeggen. Da's dan weer jammer voor hen. Maar ook daar gaan hun niet dood van

Ja, hier zouden ze wel moeten

Bij sommige familiegelegenheden moesten onze pubers echt mee. In de praktijk vinden ze het heel normaal om mee te gaan. Zo vaak is het ook niet.
Oudste is nu 18. Zij gaat sinds kort geregeld niet mee.

tante

Je kan nu al bij je kinderen aankondigen dat jullie binnenkort naar je zus gaan en dat je ervan uit gaat dat ze dan meegaan.
Verder zou ik tegen je zus zeggen dat het jou erom gaat dat jullie kinderen meer contact hebben en dat jou kinderen nu in een fase zitten dat gewoon op visite gaan niet leuk is. En het zo ombuigen dat jullie wat gaan doen. Of jij met alle kinderen of dat je zus en zwager ook mee gaan dat maakt niet uit. Je stelt je nu veel te afhankelijk op van wat jouw zus wil.

Familiebezoek verplicht

Een feestje van een collega is geen verplichte kost, een familie-bijeenkomst (bij ons door afstand ook maar 3 of 4 keer per jaar) wel. Gelukkig willen mijn kinderen ook graag mee, ze vinden het leuk hun neven en nichten, ook die met een flink leeftijdsverschil, te zien.

gewoon vanzelfsprekend

gaan ze mee, en zo moet je dat brengen. Is er een die echt perse niet wil dan gaat die misschien iets verzinnen zoals een afspraak maken met iemand anders om daar te chillen... Dan kun je altijd nog bedenken of je daar mee akkoord gaat.
Je moet ook bedenken dat als je het efdwingt dat het dan toch niet gezellig wordt. Dus probeer het vanzelfsprekend te brengen, en geef ze de vluchtmogelijkheid aan van gamen. Als ze weten dat ze daar bijv. ook ergens met een apparaat in een hokej kunnen gaan zitten is het alweer anders. En dat kan ik me dan vooral voorstellen voor de enige knul in het gezelschap.
Anderzijds vind ik ook wel een beetje dat je rekening moet houden met de leeftijd van de kinderen. Er kunnen allerlei omstandigheden zijn geweest dat jullie elkaar niet veel gezien hebben en dat zal niet aan de kinderen gelegen hebben. maar je kunt dan ook nu niet ineens van je kinderen gaan eisen dat ze ineens leuk omgaan met de nichtjes. Dat stuur je nu eenmaal niet meer zo gemakkelijk op die leeftijd.

niet mee

Ik ben daar wat gemakkelijker in begrijp ik. Naar opa's en oma's verplicht maar verder niet. Dus ik zou ze thuis laten als ze niet mee willen. Op die leeftijd dan. Wat heb je eraan als ze in de bank op hun gsm gaan zitten kijken,dat vind ik nog veel ergerlijker

Wel mee, ervaring

Hier zelfde ervaring maar dan omgekeerd. Mijn kids , jonger dan die van mijn zus, gingen wel altijd mee, die van mijn zus (ongeveer dezelfde leeftijd als jouw kinderen) vaak niet. Ik bevind me dus in de positie van jouw zus.

Vanuit dat oogpunt vind ik het inderdaad vrij onaardig dat haar oudste dochter nagenoeg nooit meekwam, omdat ze met haar eigen bezigheden bezig was. Wij waren er altijd wel op haar verjaardag, zij nooit op die van haar nichtjes. Tsja, mijn zus voedt haar kinderen dus blijkbaar met andere waarden op. Ik vind dat wel jammer maar kan het niets veranderen. Conclusie is nu wel dat ik de afgelopen twee jaar ook geen moeite meer doe, en daarmee mijn kids ook niet meer op hun verjaardagen komen. En wat gebeurt er? De banden verwateren. Niet raar dus. In mijn optiek jammer, maar de liefde, en investeringen, moet wel van twee kanten komen. En als ouder heb je daar een opvoedkundige taak in vind ik. Dus kan je gewoon aangeven, we gaan heen, maar daar had je al veel eerder mee moeten beginnen. Nu zal dat niet meer geaccepteerd worden of veel moeilijker gaan.
Ik denk dat wat jij nu wil, een goede band tussen de neven en nichten, nu niet meer gaat gebeuren. Omdat jouw kids er geen trek in hebben/hadden om korte termijn tijd op te offeren om voor de lange termijn een band op te bouwen. En hun ouders hebben dat niet gestuurd.

dubbel gevoel

Ik ben aan de kant van mijn vader verreweg de jongste neef/nicht en aan de kant van mijn moeder komt er nog één neefje onder mij maar daar is de rest ook allemaal veel ouder (tot over de 20 jaar denk ik wel). Ik heb helemaal niets met neven en nichten ook al zag ik ze nog wel eens. Mijn broer en zus zijn meer met de neven en nichten opgegroeid met over en weer logeren.

Mijn jongste is ook aan beide kanten de jongste maar de oudste nicht is maar 13 jaar ouder dus dat scheelt wel. Vaak zien ze ze niet maar als we gaan moesten ze wel altijd mee, dat zijn ze dus gewoon gewend en dat ging ook altijd prima. Er werden spelletjes gedaan waarbij het niet uitmaakt of je jongen of meisje bent en de precieze leeftijd. Nu oudste een vriendin heeft is hij niet meer verplicht mee te gaan maar de eerste keer ging hij toch nog gewoon gezellig mee. De grens van verplicht mee gaan ligt bij mij ongeveer rond de 16 maar niet als er sport ofzo in de weg zit.

Ik vind overigens 100 km helemaal niet zo veel, jammer dat jullie niet gewoon vaker naar elkaar toe gingen. Ik zie mijn zwager op 250 km afstand blijkbaar vaker als jullie elkaar.

Neven en nichten

Ik heb helemaal geen contact met mijn neven en nichten, afgezien van twee achterneven op Facebook. Mijn eigen jongste en de dochter van mijn zusje kunnen het heel goed vinden dus daar spreken we regelmatig mee af. Mijn oudste (16) gaat zelden mee. De verplichte nummers zijn Sint, Kerst en de verjaardag van opa en oma. Dan gaat ze dus wel mee en mag ook een boek mee