na 10 jaar samengesteld gezin nu een lat relatie
Wij zijn met onze 6 kinderen al 11 jaar een samengesteld gezin, waarvan wij 10 samenwonen. Onze kinderen zijn nu vanaf 15 jaar tot 25 jaar.
Wij hebben binnen het gezin veel problemen onderling. Zij accepteren mij nog steeds niet, zij willen meer contact met hun vader die het hen niet op de manier dat zij willen kan geven. Hierdoor is er veel miscommunicatie. er is beterschap getoond maar er komt geen verbetering. ieder blijft veilig in zijn eigen patroon en de mogelijkheid om daar verandering in te brengen is lastig. Ik had eerst besloten om de relatie te verbreken en rust te creeren in mijn eigen huis met mijn twee kinderen. Echter is er ook een mogelijkheid om een lat relatie op te bouwen. zodat ieder zijn eigen huisgezin heeft waardoor ieder kind zijn rust en aandacht krijgt die hij/zij verdient. hebben jullie ervaringen met gezinnen die op deze manier verder gaan?
ik hoor het graag
gr Linda
Geen ervaring
Maar de kinderen staan op het punt om uit te vliegen. Zou je dan nog wel een grote verandering willen doorvoeren? Is het niet mogelijk om op een andere wijze kontakten gescheiden te laten verlopen als dat gewenst is?
Ik zou eerder denken aan het zoeken van nieuwe woonruimte voor de kinderen dan voor jullie samen.
Tsjor
Wat heb je te verliezen?
Het klinkt in mijn oren als een verstandige beslissing. Hij zit nu in een onmogelijke positie. Door de beide levens gescheiden te houden kan hij wellicht iedereen beter bieden wat hij of zij nodig heeft.
Waarom overweeg je om meteen de relatie te verbreken? Kan altijd nog, toch?
lat relatie
relatie verbreken is wel overwogen. ik kan het nog best vinden met mijn partner. Alleen met de kinderen en onze verschillende manier van opvoeden en verwachtingen zijn anders. De kinderen van mijn partner accepteren de situatie niet, wellicht door het overlijden van hun moeder hetzij door een andere reden. vaak geprobeerd om hier iets aan te doen maar daar heb je twee personen voor nodig. Vader vindt dit niet nodig waardoor de situatie zo in stand blijft. Mijn zonen kunnen er niet meer mee omgaan. De opzet om een mooi een groot gezin te vormen is niet gelukt, vandaar deze oplossing en inderdaad de tijd zal het leren om dit de juiste oplossing is. het zal rust creeeren voor de kinderen en zeker voor mij.
niet gek
Het lijkt mij best een oplossing. De kinderen vliegen uit, maar nu nog niet. Jullie weten dat je relatie goed is, het is soms beter om de contacten gescheiden te houden. Wat heb je te verliezen? Elkaar niet, als het goed is. De kinderen wel.
Doen!
Als je de mogelijkheid hebt, zou ik het zeker doen.
Ik ken mensen die twee huizen naast elkaar hebben gekocht, om deze reden. Wij hebben er vroeger ook over gedacht, maar hadden er geen geld voor.
Als ik er de middelen voor had gehad, had ik het destijds zeker gedaan!
En ik vind het helemaal niet zeggen dat dit mislukt is, maar dat de huidige situatie niet voldoet aan de wensen en verlangens van anderen.
En daar probeer je dan een oplossing voor te vinden. Hoe staat je partner hierin?
Aan de andere kant.....
Ik heb hier geen ervaring mee, maar ik vraag het me af of het veel oplevert om na zo'n lange tijd deze stap te nemen. Bij een jaar of twee kun je nog spreken van een proefperiode, maar na zo'n lange tijd samen lijkt het me een hele ingrijpende verandering en zou het wel eens een opstap kunnen zijn voor een definitieve relatiebreuk. Ik weet niet wat er allemaal speelt, maar misschien zijn er toch andere mogelijkheden om om het vlot weer recht te trekken. De kinderen hebben ook de leeftijd om binnen afzienbare tijd uit te vliegen.
En ook bij een oorspronkelijk gezin kunnen de gemoederen tijdens bij een turbulent verlopende tijd zo verhit raken dat het zijn invloed heeft op de andere gezinsleden en komt een relatie onder de staan bij verschillen van inzicht.
Hoi Linda,
Dit is al een oud bericht, maar ik wou even luisteren hoe dit verlopen is uiteindelijk.
Ik zat 5 jaar in een nieuw samengesteld gezin. Elk 2 kinderen uit vorige relatie. Mijn dochter is 8j en mijn zoon 12j. Zijn zoon is 13j en zijn dochter 14j.
Hij heeft al die jaren in een vechtscheiding gezeten met zijn ex die het leven onmogelijk maakt voor iedereen. Haar eigen kinderen zien hier heel erg vanaf. Worden voortdurend tegen hun papa en ook tegen mij opgezet. Ik word belachelijk gemaakt op facebook etc. Ik heb de rechtzaken, jeugdzorg etc helemaal meegemaakt. Zijn kinderen nu beide op internaat zodat ze rust konden vinden. Zijn dus enkel nog de weekends bij hun papa. De relatie met zijn kinderen is altijd goed geweest. Ik heb enorm veel gedaan voor de kinderen en ook voor hem uiteraard. Alleen doordat die mama mij belachelijk maakt en die kinderen zogezegd meedoen met haar onrechtstreeks, ben ik mij heel slecht gaan voelen als ze op bezoek kwamen.. Ik had voortdurend het gevoel dat ze met mij lachten. Hoewel ze steeds heel spontaan bij mij kwamen voor schoolwerk en kwamen vertellen over school.. Vooral de zoon vroeg alles aan mij als hij hulp nodig had. Mijn andere houding tegenover hen is er wshl ook gekomen doordat mijn vriend en mijn zoon het echt absoluut niet met elkaar kunnen vinden. Ze konden elkaar niet horen of zien, hallo zeggen was er zelfs niet bij. Meer haat... Geen van beide wou poging doen om dit op te lossen. Dus konden we niet anders dan apart gaan wonen. We proberen onze relatie wel in stand te houden en proberen elkaar te zien als er geen kinderen bij zijn. Bij mij zou het geen probleem zijn om samen te zijn met zijn kinderen. De frustratie van het zien hoe kwaad mijn vriend naar mijn zoon keek toen ze samen waren die is weg. Ik lees ook geen facebook berichten meer van de mama zodat ik dit volledig gescheiden kan houden. Maar mijn vriend wil me momenteel niet samen met zijn kinderen zien. Hij wil dat ze rust hebben. Hierdoor voel ik mij helemaal opzijgezet! Nu heb ik het deze 2 weken enorm moeilijk dat we niet samen kunnen wonen... Als de kinderen niet bij jou zijn, wat doe je dan bijvoorbeeld? Mijn vriend heeft het altijd al heel druk gehad met het werk (zelfstandige). kwam vroeger ook heel laat thuis (na 21u of later) omdat de kinderen nog een week bij hem waren (niet enkel de weekends) Hij ging ze dan om 15u al afhalen op school, omdat anders door zijn ex op de rechtbank werd gezegd dat hij zijn kinderen in de opvang steekt.... Die verloren tijd moest hij de week dat hij de kinderen niet had dan inhalen waardoor hij zo laat moest werken. We deden nooit nog iets samen... veel frustratie dus. We zouden nu een week/weekend willen dat we geen kinderen hebben, maar mijn ex wil de regeling niet aanpassen. Dus het ene weekend heb ik de kinderen en het andere heeft hij zijn kinderen. Zolang hij niet wil dat ik de kinderen zie, zullen we elkaar dus nooit tijdens een weekend zien. Enkel een dag of 2 in de week als we geen kinderen hebben.
Lukt bij jullie een lat-relatie na samengesteld gezin?
Alle tips zijn welkom
Groetjes
