Moet ik dit nog accepteren?

Bang

Mijn 4 jarige heeft dat ook laatst gezegd over mijn man, die gewoon een lieve vader is, maar ook een keer flink boos was. Ik heb het er toen met mijn man over gehad, die probeert wat minder hard boos te zijn. Hij heeft zelf niet door hoe indrukwekkend dit over kan komen op zo'n kleine man.

Ik zou dit dus echt bespreken met je man. Ik zou er niet snel voor weggaan hoor. Je moet het wel serieus nemen, en met je zoontje praten over zijn gevoelens natuurlijk.

Maar goed, ik kan niet zien hoe erg de situatie is bij jullie thuis. Als je man de problemen erkend, kan hij misschien zich terugtrekken ergens als hij zo'n boze bui heeft?

Uit de situatie halen

Daarmee bedoel je denk ik scheiden. Dat helpt niet, want er komt een omgangsregeling waaraan je verplicht moet mee werken, dan is je kind dus helemaal alleen bij de vader zonder jou als buffer.

Zelf zeggen

Je kunt je zoon ook aanmoedigen om tegen zijn vader te zeggen dat hij bang van hem wordt als zijn vader zo tekeer gaat. En je zoon uitleggen dat zijn vader heftig reageert op alles omdat hij zelf zich niet zo goed voelt. En dat het niets met zoon te maken heeft, behalve een kleine aanleiding. En mensen ook kinderen zijn nou eenmaal niet perfect dus zoiets is door je zoon niet te voorkomen. Maar misschien maakt het meer indruk op vader als zoon het zelf zegt.
Ik moet zeggen dat het bij mij wel hielp. Mijn dochter zei een keer rustig: mam, als je zo boos praat wordt ik bang van je. En ze heeft een keer een gesprek gehad met een voor de klas tierende en dreigende onderwijzer. Die haar gelukkig meldde dat dat tieren en dreigen niet voor haar bedoeld was, maar voor andere kinderen in de klas. Daarmee hield het tieren en dreigen niet op, maar dochter kon het beter verdragen.
Ook zoon heeft een keer een leerkracht apart genomen over dit gedrag en dat heeft ook geholpen.

Reactie

Wat fijn om jullie reacties te lezen, vooral omdat het voor mij echt wat meer duidelijkheid geeft. Het is zeker niet zo dat zoon altijd bang is, maar ik zie wel aan hem dat hij echt kan schrikken als papa zo boos wordt. Ze hebben verder ook echt wel een goede band, ook al trekt zoon momenteel meer naar mij toe. Ik stimuleer dat ook zoveel mogelijk, vooral omdat ik weet dat mijn man het echt niet met kwade bedoelingen doet. Hij zit er zelf ook heel erg mee. Hij wordt trouwens tegen zoon niet boos om onredelijke dingen, maar wordt als zoon iets doet wat niet mag momenteel erg boos, in mijn ogen buiten proporties.
Tussen man en mij zijn ook veel spanningen op het moment. Tegen mij kan hij wel om het minste of geringste tekeer gaan. Ik vind het moeilijk om daarin mijn weg te vinden en grenzen aan te geven, maar ik kan het in ieder geval wel verstandelijk beredeneren.
Met zoon probeer ik er wel over te praten, maar hij klapt dan dicht. Wil niks zeggen en doet of hij mij niet hoort. Als ik vraag waarom hij bang is, zegt hij dat hij het niet weet. Ik kan niet inschatten of dat is omdat hij het moeilijk vindt om over te praten, of omdat hij eigenlijk niet echt bang is. Volgens man heeft zoon wel door dat ik het erg vindt als hij zegt bang te zijn, voor een deel 'manipulatie' dus. Ik weet het niet, waarschijnlijk is het beide.

Manipulatie?

Een waarom vraag is niet altijd goed te beantwoorden door een kind. Waarom wordt je bang? Waar wordt je bang van is veel feitelijker en voor de hand liggender.
En ik zou het toch niet groter maken dan het is. Een boze volwassene is intimiderend voor een kind. Wat de aanleiding of de reden ook is.
En het lijkt me logisch dat je zoon daarvoor aandacht vraagt bij jou. Het woord manipulatie lijkt me hier misplaatst. Zelf vraag je je af of het nog wel acceptabel is en dan zou je kind jou manipuleren? Laat je niet gek maken. En houdt voet bij stuk.
Je man zal zijn best moeten doen om zijn eigen onrust en onvrede bij zich te houden en niet af te reageren op een ander. Niet op jou en niet op je kind. En jullie proberen daar zo goed mogelijk rekening mee te houden, maar maak het niet groter dan het is.