Moeder- dochter relatie

Bolmieke schreef op 09-10-2023 om 11:59:

Jij hebt 1 kind en 2 kleinkinderen? en je man heeft 5 kinderen en 5 kleinkinderen? Zit er iets in die situatie dat voor haar moeilijk of bedreigend is? Wil ze er over praten?

Hallo Mieke, 

Nee wij hebben allebei 3 kinderen. Ik heb een dochter 39, Renate 38 en Zoon van 32 jaar. 4 kleinkids van mij bij de 2 dochters. En nu nog 3 kleinkids bij mijn man zijn 3 Kids, allemaal 1 . 

De man van mijn dochter had zwaar PTSS,Trauma uit zijn jeugd. Hij heeft het nu eindelijk overwonnen,met therapie hebben ze pas bekend gemaakt via Facebook. Dat is natuurlijk heel zwaar voor het hele gezin. Wilde ze graag steunen en dat vond ze vaak fijn, soms blokkeerde ze. Na de scheiding van haar vader en mij (in 2002) is de band moeilijker geworden.

MRI schreef op 09-10-2023 om 12:01:

Ach, dat moet oprecht lastig zijn en pijn doen. Geeft ze een reden? En de keren dat het goed kwam, kwam ze dan zelf weer contact zoeken?

Ze geeft als reden dat we elkaar niet begrijpen en dat ze dat geïrriteerd is . Het ligt ingewikkeld, zijn zoveel andere redenen. Maar ik zoek eerlijk gezegd mensen die in dezelfde situatie zitten om te vragen hoe zij met dit verdriet omgaan

Elpisto schreef op 09-10-2023 om 20:03:

Dit blijven altijd lastige dingen. Mijn vrouw ziet haar ouders ook niet meer. En het probleem daarvan is een beetje: Haar ouders vinden dat ze volledig in hun recht staan en hun niks te verwijten valt. En het zal je vast niet verbazen dat mijn vrouw daar net zo in staat.

Ik heb daarin als semi-neutrale partij proberen te bemiddelen, maar dat is helaas op niks uitgelopen.

Ik zou adviseren: kijk kritisch naar je eigen handelingen en probeer samen een gesprek aan te gaan waar de frustratie en pijn aan beide kanten weg komt, zonder al te oordelend te doen over het antwoord wat je krijgt. Wellicht komt daar een opening uit.

Hier heeft het overigens niet geholpen, en daar zul je, helaas, op een gegeven moment vrede in moeten vinden. En ik geloof dat dat voor mijn vrouw net zo moeilijk is als voor haar ouders.

Bedankt voor je reaktie, heel verdrietig voor hun.

Mijn dochter kan ik niet appen, bellen en langs gaan is geen optie. Paar maanden geleden nog geprobeerd en aangebeld. Haar man deed open en heeft duidelijk gemaakt dat ik alleen af kan wachten totdat zij kontakt op neemt. Hij begrijpt dat het heel verdrietig en lastig is voor mij. Zij heeft het er ook moeilijk mee.

Wil haar rust geven en afwachten, maar dat is vaak zo moeilijk en wil het zo graag goed hebben. Hou zoveel van haar en de kleinkids