mijn vrouw heeft anti depressiva

Daar denk ik bij....

Ik denk dat je niet vertelt wat je echt wilt zeggen.

Wat is je eigen conclusie?

buiten dat: het instellen van antidepressiva kan wel even duren. Soms slaat een middel niet aan of wordt opbouwend gegeven. Het kan dus wel even duren eer jullie daar resultaat van merken.
Kijk daarna pas weer hoe het met jullie relatie staat, want dat kunnen jullie in deze situatie niet goed beoordelen door de omstandigheden.

Ik snap het niet helemaal

Antidepressiva krijg je (m.n.) als je depressief bent en er zelf niet uitkomt en/of niet met psychologische hulp. Je zegt dat vrouw opbloeit bij aandacht (van anderen) en werk. Dan ben je niet echt depressief lijkt mij. Dat betekent niet dat ze niet ongelukkig kan zijn in haar huwelijk en daar moeite mee heeft. Maar dat lost antidepressiva natuurlijk niet op.... Antidepressiva is er als je er in het geheel niet uitkomt, of beter gezegd depressief bent. Niet omdat je alleen ongelukkig ben in je baan of huwelijk.

LOL Henk

'Gisteren vroeg mijn vrouw zich af waarom ze niet een normale man heeft en nooit heeft gehad'

Iedere vrouw krijgt de man die ze verdient ...

Dacht hetzelfde Knurf

Als ik het zo lees is het net of jouw vrouw zichzelf centraal zet en de rest er een beetje bij hangt.

Ik baal ook wel eens van de vele zorgtaken die ik heb, maar heb toch echt mijn kinderen niet willen missen. Die geven veel levensvreugde.
Ondanks dat mijn man veel niet kan, ben ik wel blij dat hij er nog is (twee keer bijna niet ziekte overleefd). Waar krijgt zij wel vreugde van bij jullie gezin. Blijf in ieder geval met elkaar in gesprek en schrijf de dingen die nu wel goed gaan desnoods op.

depressief

Met depressieve mensen kun je niet praten, die praten zich in een cirkel helemaal down, niets is goed, en alles wat je aanbrengt "werkt toch niet". En je kunt die kant vooral laten zien aan degene bij wie je je veilig voelt (jij dus). Bij anderen schaar je al je energie bij elkaar om te doen alsof het goed gaat.

Depressie is een ziekte. Niet iets waar je je zomaar over heen kan zetten, en het is zeker niet een goed moment om beslissingen te maken die je leven omgooien.

Ik zou even niet gaan praten, maar kijken hoe jij haar de ruimte kunt geven om beter te worden. Dus veel laten slapen (heel erg nodig bij depressie), en haar veel uit handen nemen en vertroetelen. Maar je hoeft niet te accepteren dat ze gemene dingen zegt over jou. Ik zou gewoon zeggen dat je bent wie je bent, en dat je daar niet over wil discussieren. In een relatie heb je ook grenzen nodig.

Hou er wel rekening mee dat een flinke depressie echt maandenlang duurt, dus verwacht niet dat alles over 2 weken weer normaal is.

Collega

Ik heb een collega die zelf met vlagen enorm depressief is. Wat wij geleerd hebben is haar in zo'n fase eerst haar de tijd te geven weer iets zichzelf te worden. Dat duurt vaak enkele weken tot soms maanden. Haar vriend en dochter weten inmiddels ook dat als mama/partner medicatie probeert af te bouwen, dit vaak niet goed gaat. Ze begint weer van voor af aan.

Wat ik hiervan geleerd heb:
geef haar de ruimte weer tot zichzelf te komen; wrs heeft ze het ook moeilijk met zichzelf.
als ze een goed moment heeft, laat haar dan van de mooie dingen van het leven genieten. Dat kan zijn genieten van een lekkere maaltijd tot samen met de kinderen iets doen.
Geef bij de kinderen aan (ik neem aan dat ze er oud genoeg voor zijn) dat als mama storm in haar kop heeft (zo zegt mijn collega het) ze even niet bij haar, maar bij jou moeten zijn voor vragen.
Zoek voor jezelf ook momenten even wat anders te doen; sportschool, bij vrienden of familie langs, etc.

En verder vooral de tips van dc ter hand nemen. Het kost wat moeite en soms moed, maar je kunt het. Sterkte bij dit alles.

Moeilijk

Moeilijk, want wat als de antidepressiva gaan werken maar blijkt dat zij over de relatie nog steeds hetzelfde denkt?
Je kunt haar de ruimte geven, afstand uit liefde, haar vragen wat ze nodig heeft, maar je moet daarbij niet jezelf uit het oog verliezen.

Inderdaad Wikke

daarom gaf ik ook aan dat hij ook aan zichzelf moet denken. Juist partners van depressieve mensen lopen, volgens mij, tegen dit soort problemen aan.
Als er dan niet goed uitgekeken wordt gaan de problemen van kwaad tot erger.

Dus Henk aa. zoek zelf hulp of afleiding om het allemaal aan te kunnen. Wees er voor jezelf en de kinderen en als jouw vrouw of vriendin het wil kun je er ook voor haar zijn. Verder zo normaal als mogelijk tegen haar doen en haar de ruimte geven zichzelf weer te kunnen worden (voor zover dat nu lukt). Als de medicatie goed is ingesteld kunnen jullie pas naar andere problemen kijken.

Het is heel moeilijk en slopend. Komen jullie er goed daarheen dan kunnen jullie de "hele" wereld samen aan.

maar

in die complimentjes zit de waardering voor jou.
Als je down/depressief bent, dan voel je veel minder en kun je minder geven.
Ik heb aan beide kanten gestaan. Ik was patient (4 major depressies)en ik was de directe omgeving van een patient (bi-polair).
Ik weet hoe moeilijk het is voor beide kanten.
Het kost geduld en het is altijd afwachten hoe het eindigt.
Neem die complimentjes aan alsof ze zegt: ik hou van je, ik waardeer je, ik vind dit lief van je. Ze heeft dat nodig, zonder dat ze nu zelf veel kan geven.
Jij zal dus nu de sterke man moeten zijn die de kar trekt, er is voor zijn vrouw, zelfs al duwt ze hem weg. Eerst je vrouw beter, dan de rest. Sterkte, hou vol.

Henk

Zie het niet als een puppy. Dat klinkt zo denigrerend.

Zie het meer als een zieke in huis of nabij je hebben, maar je kunt er niet de hele tijd zijn voor haar.
Daarom ook: wees er voor jezelf en de kinderen en geniet van de kleine positieve momenten die er zijn.
Mijn man heeft ook een rottijd achter de rug. Hij was er meer niet als wel voor het gezin, moest door ziekte veel aan zichzelf denken en kon niets voor het gezin of mij betekenen (ja meer last dan lust). Dat heeft mij er nooit van weerhouden er niet voor hem te zijn.

Wat ik nu bij jou lees is het net alsof er al een soort scheidingproces aan zat te komen. Jullie zijn er niet voor elkaar en het gezin. Zij is nu niet in staat er voor jou of de kinderen te zijn, laat staan voor zichzelf. Juist nu zou een strohalm haar houvast moeten geven. De kracht om verder te willen gaan; uit het proces van negatief denken te komen. Ben jij dat voor haar, iemand anders?
Kijk nu niet dat zij er wel of niet voor wil gaan. Wil zij er met hulp van medicatie en juiste begeleiding (neem aan dat ze bij huisarts of een psych loopt) uitkomen, dan moet het thuis wel gewoon door gaan.
Kun je dat?

iemand met een depressie

heeft geen drive. Heeft geen houvast, geen hoop, geen energie. Met een lichte depressie is dat misschien minder ernstig, maar als je een zwaardere/zware hebt niet meer.
Dat kan terugkomen met medicatie, maar dan moet dat net wel de goede zijn en aanslaan, of opbouwend worden gebruikt.
Dat kost tijd.
Je hoeft haar puppy niet te zijn, maar het partnerschap is nu ongelijkwaardig.
Jij moet de kar trekken en is zij weer genoeg hersteld (maanden minimaal) dan ga je het over je huwelijk hebben.
Maar bij jullie zat het al eerder niet goed en dat maakt het extra lastig. Ze reageert zich blijkbaar af op jou.
Dat hoef je niet te accepteren. Loop weg en zeg dat je op die manier niet wilt praten.
Met ziekte heb je kans op een verschuiving van de taken die ook na herstel aanwezig blijft en vervolgens irritatie opwekt.
Zorg dus wel dat het uiteindelijk geen gewoonte wordt en probeer haar positief te stimuleren je mee te helpen in de toekomst na haar herstel. Ik snap je moeilijkheid, want wat als er nu niets veranderd, dan was alles voor niks.
Die keuze is aan jou; een kans kan nu eenmaal op niets uitlopen.

Voor nu moet je het schip behoeden voor zinken en pas daarna weer denken aan varen.

Hou van haar

Als je van haar houdt, vertel haar dat dan. Als je haar een knuffel geeft en je krijgt een snauw, probeer dan eens te zeggen: ik weet dat je je rot voelt, maar toch hou ik van je, want ik ken je, ik weet wie je echt bent. Een depressief iemand heeft dat zo nodig!
Een depressie is 's ochtends vaak het zwaarst. Laat haar dan een beetje met rust, geef haar wat koffie of thee en streel haar haar even, maar vraag verder niet meer. Zorg dat de kinderen de deur uit komen zonder dat zij daar werk aan heeft.
Als ze een goede dag heeft, ga dan een eindje wandelen, misschien ergens een kop koffie drinken. Elke dat een uur buiten zijn, liefst buiten bewegen is heel belangrijk als je depressief bent. Als ze dat niet kan opbrengen, begin dan met een halfuurtje.
Iemand had het over storm in mama's hoofd. Ik had juist donkergrijze stroop in mijn hoofd. Het voelde alsof ik door de stroop moest lopen en dat alles daardoor moeilijker ging. Ook de zon zag ik door die stroop heen. Ik zag wel dat de zon scheen, maar het licht werd donkergrijs door die stroop. Mijn kinderen zag ik door die stroop. Ik hield nog net zo veel van ze, maar ik kon zo moeilijk bij ze komen. Ook mijn gedachten gingen traag. Dat maakt alles zwaar en moeilijk. Als je je realiseert dat zij in stroop leeft, kun je misschien haar vermoeidheid, grauwen en snauwen en haar onvermogen om mooie dingen te zien een beetje beter begrijpen.
Ik kon de tijd nog wel een beetje verdrijven door romantische komedies te kijken. Lekker dom vermaak. En ik maakte veel sudoku's als afleiding. Misschien ziet je vrouw dat ook wel zitten.
Veel sterkte.

stroop

Mooie omschrijving!
Alles is een opgave, zelfs opstaan om naar het toilet te gaan (bij wijze van spreken).
Heb je wel eens een erge griep gehad, dat je niet voor of achteruit kon en liefst alleen maar in je eentje in bed lag, zonder te praten, te bewegen, na te denken? Voor mij is een depressie de griep in mijn hoofd, de stroop van Aster, een moeras waar je in weggezogen wordt en met moeite uit kunt komen. Hier ook geen storm maar totale leegte en onverschilligheid, geen gevoel meer hebben.
Misschien helpen die omschrijvingen je te begrijpen hoe ernstig een depressie is en hoe belangrijk het steunen van je partner is, hoe moeilijk ook, zeker omdat jullie al spanningen hadden. Alleen kan zij dat nu niet voor jou doen.
Voor jou is het ook moeilijk. Ik hoop dat jullie volhouden en de tijd en therapie het werk laten doen.

Henk, sterkte

Ik heb gelukkig geen ervaring met depressies, niet zelf en niet in mijn omgeving. Maar de dames hierboven hebben je denk ik al heel veel tips en inzicht kunnen geven. Ik snap heel goed dat het nu heel moeilijk voor jou is om een stap terug te doen in jouw behoeften en er vooral voor je vrouw en kinderen te zijn. Daarom hoop ik van harte dat jij ook iemand hebt (vriend(in), familie) waar jij een beetje op kunt laden en uithuilen. Want je kunt niet in je eentje deze last dragen denk ik.
En gelukkig is er het forum, ik ben er al jaren heel blij mee, maar nu zeker, zit in een beetje vergelijkbare situatie als jij. Dus als het je hoog zit, kom hier gezellig langs. Er is altijd iemand die met een potje koffie of thee (of iets sterkers als dat nodig is) klaar staat om je aan te horen.

Mooi Henk

blijf hier ook van je af schrijven. Soms lijkt er geen uitweg mogelijk en is dit forum, met heel veel ervaringsdeskundigen een verademing om weer een beetje energie te krijgen en vol te houden.

Stukje dat je schreef komt over als een eerste stap.
Hou er ook rekening mee dat je soms een stap vooruit doet en vlak erna weer vele terug. Juist dan is aan jezelf denken belangrijk. Blijf daarom ook aan jezelf denken.

Sterkte!

Overgang

Je zegt dat ze in de overgang zit dus de menopauze. Het is logisch dat je dan al wat prikkelbaarder bent. Met 3 kinderen en je wederzijdse job zal je ook wel een druk leven hebben. Het belangrijkste is de oorzaak van de depressiviteit te achterhalen. Welk is de reden? Is ze vermoeid, overspannen... Misschien moet ze minder gaan werken en meer tijd vrijmaken voor zichzelf en haar gezin. Als zij er zelf niet uitraakt best in therapie gaan. Antidepressiva blijven slikken is geen oplossing.

Jeanine

Soms is antidepressiva wel de oplossing en zit je er voor je leven aan vast en helpt therapie geen sikkepit. Niet altijd is de oorzaak van een depressie te vinden in oorzaken van buitenaf. De arts die de antidepressiva heeft voorgeschreven zal daarbij een vinger aan de pols houden.