Mijn vader gaat scheiden, maar er is nog niet meteen andere woonruimte beschikbaar.
Graag wil ik hier even wat van me af schrijven. Misschien zijn er mensen bij die het lezen en met mij mee kunnen/willen denken. Daarvoor wil ik dan bij voorbaat al mijn dank uitspreken!
Zoals de titel al zegt, mijn vader gaat scheiden. Voor de tweede keer in zijn leven. Omdat het niet meer gaat, samenleven met de vrouw waar hij nu mee samen is. Hun beider karakters botsen steeds zo erg met elkaar dat het voor allebei niet meer leuk en fijn is om met elkaar een relatie te hebben. Deze situatie sleept al wel vanaf 2018 voort, maar nu is het dieptepunt echt bereikt en de kogel door de kerk.
Beiden zijn al op leeftijd, mijn vader is dit jaar 80 geworden en zijn huidige vrouw is 78.
Toen ik 19 was, gingen mijn ouders uit elkaar, dat was dus de eerste scheiding voor mijn vader, na 22 jaar huwelijk. Mijn moeder is kort daarna ernstig ziek geworden (ze kreeg een kwaadaardige vorm van kanker) en vervolgens een jaar daarna overleden aan de gevolgen daarvan. Kort daarna heeft mijn vader een weduwe leren kennen waar hij ongeveer 9 jaar een relatie mee heeft gehad en mee samenwoonde. Die relatie heeft geen stand gehouden, waarna hij een hele poos alleenstaand is gebleven. Tot hij zijn huidige vrouw leerde kennen. Nu zo'n 23 jaar geleden. Zij was net gescheiden en kwam uit een ingewikkeld en gecompliceerd huwelijk. Mijn vader was een verademing voor haar. En zij bracht weer wat gezelligheid, affectie en warmte in mijn vaders leven, als zijnde nog redelijk jonge weduwnaar. Ze konden het samen gewoon heel goed vinden. Maar daar is gaandeweg toch flink de klad in gekomen en inmiddels is de wederzijdse irritatie zo groot en hevig geworden, dat bij hun in huis een goede sfeer heel ver te zoeken is, wat aldus geen fijne situatie meer is.
Ze wonen samen in een huurhuis in een klein dorp, vlakbij de bossen en met achter het huis genoeg plek voor de hobbies van mijn vader: sleutelen aan gemotoriseerde tweewielers en het verbouwen/kweken van zijn eigen groenten. Ook heeft hij een hond, een Beagle, waarmee hij er heel graag op uit gaat en iedere dag een grote wandeling in het bos maakt. Zijn huidige vrouw heeft totaal niks met de tuin, vindt dat zijn hobbies te veel rommel veroorzaken en houdt niet van lange wandelingen door de bossen. Zij gaat weer heel graag met vriendinnen op stap, gaat graag winkelen, op vakantie, dagjes weg, poetst heel graag en is héél secuur (maar dan in werkelijk alles, en dan gaat het niet per se over het poetsen. Weet bijvoorbeeld precies op welke dag, op welke tijd, bij welk weer, in welke situatie/omstandigheid, een gebeurtenis heeft plaatsgevonden en wat er toen allemaal is gezegd...Ze onthoudt álles. Echt alles. Kan daar in een meningsverschil/discussie dan ook steeds maar weer op terugkomen of dat aanhalen). Dus een oplossing zou zijn dat er een appartement vrij komt, waar zij dan naar toe verhuisd en mijn vader kan blijven wonen in hun huidige huisje. Maar zo gemakkelijk gaat dat helaas niet.
Mijn vader staat al geruime tijd ingeschreven als woningzoekende. Komt door zijn leeftijd uiteraard alleen in aanmerking voor een seniorenwoning. Maar het moet voor hem dus wel aan een aantal voorwaarden voldoen vanwege zijn hobbies, dus zoekt hij naar een woning waar hij wat ruimte heeft in de vorm van een berging bij het huis waar meer in past dan alleen één fiets, dat er een terras achter het huis is waar hij naast een tuinstel nog wat meer op kwijt kan en hij wil er een klein beetje grond bij waar hij zijn eigen moestuintje op kan maken en waar ook zijn hond in buiten kan zijn. Een appartementje zou dus niets voor mijn vader zijn. Wel voor zijn vrouw, maar zij wil weer niet weg uit het dorp weg waar ze nu wonen. Zij staat ook pas sinds heel kort, begin deze maand, ingeschreven als woningzoekende. Ze zoekt zelf nog niet echt actief, dat laat ze over aan één van haar dochters.
Maar er is nu zoveel stress, dat het regelmatig flink escaleert tussenbeide. Vaak belt zij dan haar dochters op om de boel maar weer te proberen te sussen. Maar die hebben er inmiddels ook hun buik vol van.
Mijn vader gaat mij en/of mijn broers in zulke gevallen niet bellen, maar kropt het op, loopt weg met een kwaaie kop of grijpt naar een borrel extra (wat natuurlijk niet de oplossing is, maakt het vaak alleen maar erger). Op een rustige manier praten met/luisteren naar elkaar is ontzettend moeilijk geworden. Met niet op korte termijn andere woonruimte in het vooruitzicht, is dit een heel lastige situatie. Mijn vader wil ons er niet mee lastig vallen, wil ook absoluut niet bij één van ons tijdelijk in huis komen wonen en dat wil zijn vrouw ook niet bij haar kinderen.
Particulier huren is te duur voor ze. Op een vakantie/recreatiepark is ook niet mogelijk, nu met de meivakantie en het in aantocht zijnde zomer/vakantieseizoen in het vooruitzicht en daardoor bovendien voor hun met hun aow en klein pensioentje ook onbetaalbaar voor langere tijd.
Urgentie aanvragen heeft weer als bijkomend gevolg dat je dan moet accepteren wat je op dat moment toegewezen krijgt en de kans bestaat dat de woning of omgeving/buurt eigenlijk toch nèt niet helemaal ideaal is...
Kortom, een heel lastige situatie, waarbij er geen directe oplossing voorhanden is.
Mijn vader staat nu als derde op de lijst voor een woning die hem wel aanstaat. Echter is deze woning in een plaats die ruim een uur rijden van mij en mijn broers af ligt. Waar zowel mijn vader als wij helemaal niet bekend mee zijn. Waar geen famielie en bekenden in de buurt wonen. Nu is mijn vader best een sociaal iemand, knoopt makkelijk een praatje aan met andere mensen. Maar om dan zo een heel stuk verder weg te gaan wonen, terwijl hij, hoewel nog heel vitaal, toch al op leeftijd is en vrienden, kennissen en famielie verder weg dan ooit wonen... Wil het niet meemaken dat we dan ineens zien op het nieuws "Man gevonden, lag al week dood in huis, omwonenden klaagden over stank en blaffende hond..." en dat het dan om mijn vader gaat...
Dus ik (en mijn broers) zouden liever willen dat hij die woning niet accepteert, mocht hij er uiteindelijk voor in aanmerking komen wat het geval is wanneer de twee wachtenden voor hem het niet accepteren.
Begrijp echter ook heel goed dat mijn vader niet langer in de situatie wil verblijven waar hij nu in verkeerd. Maar wat wel zal moeten wanneer hij ofwel niet in aanmerking komt voor die woning verder weg, want dan is het niet anders dan dat hij dient te wachten op een volgende aanbieding (die dan hopelijk meer bij ons in de buurt is), ofwel wanneer hij zelf toch besluit om het niet te accepteren.
Of er moet in afzienbare tijd een leuk appartement voor zijn vrouw beschikbaar komen in of vlakbij het dorp waar ze nu wonen...
Gezien zijn hoge leeftijd lijkt het mij zeer onverstandig wat hij nu wil doen. Er komen vast nog mogelijkheden voorbij die dichter in de buurt zijn. Hij hoeft natuurlijk niet in hetzelfde dorp te blijven. In jullie omgeving en regio zal vast meer vrijkomen aan seniorenwoningen. Daarnaast het ook haar keuze om maar zeer beperkt te gaan zoeken.
Dit is echt een noodsprong en overhaaste beslissing. Op hoge leeftijd is een netwerk essentieel. Hij kan niet van jullie verwachten dat hij continu hulp krijgt op deze manier.
Een vervelende situatie en er zitten.steeds meer mensen in dergelijke situaties, samenwonen terwijl het eigenlijk niet meer kan. Dit soort situaties zorgen dat soms mensen van de een op de andere dag op straat komen te staan omdat de ex partner vind dat hij of zij meer recht hebben op de woning dan de ex partner vaak weten ze zelf en of hun familie tal van redenen waarom zij meer recht hebben op de woning. Komt er een woning vrij dan zijn er tal van anderen die op zoek zijn, helaas voor de andere woningzoekenden komt er daarna geen andere woning meer vrij dus wordt de wachtlijst eindelijk 1 persoon groter.
"Wil het niet meemaken dat we dan ineens zien op het nieuws "Man gevonden, lag al week dood in huis, omwonenden klaagden over stank en blaffende hond..." en dat het dan om mijn vader gaat..."
Gezien jullie zorgen zal dit je vader niet overkomen. Meerdere kinderen dus allemaal 1 of 2 dagen in de week als vast belmomentje en dan komt het helemaal goed.
Is het misschien mogelijk dat jullie met de woningstichting in gesprek gaan en vader bijv (een deel van) zijn inschrijftijd doorgeeft aan zijn partner, zodat zij meer kans op een appartement heeft op korte(re) termijn?
Dat je vader ‘die’ man op het nieuws wordt is natuurlijk best een rare beredenering? Jij/jullie als kinderen kunnen toch met enige regelmaat contactmomenten hebben of instellen?
Wel triest dat je op zo’n leeftijd nog een scheiding moet ondergaan vind ik 🥲
Izza schreef op 27-04-2023 om 15:41:
Gezien zijn hoge leeftijd lijkt het mij zeer onverstandig wat hij nu wil doen. Er komen vast nog mogelijkheden voorbij die dichter in de buurt zijn. Hij hoeft natuurlijk niet in hetzelfde dorp te blijven. In jullie omgeving en regio zal vast meer vrijkomen aan seniorenwoningen. Daarnaast het ook haar keuze om maar zeer beperkt te gaan zoeken.
Dit is echt een noodsprong en overhaaste beslissing. Op hoge leeftijd is een netwerk essentieel. Hij kan niet van jullie verwachten dat hij continu hulp krijgt op deze manier.
Er is woningnood en helaas seniorenwoningen zijn net zo schaars als starterswoningen.
Eigenlijk wil je vader alles wat hij nu heeft. Kan je vader daar in principe blijven wonen als alleenstaande, ook financiëel? Dan kan hij het beste toch het geduld opbrengen om te wachten tot zijn vrouw haar appartement heeft gevonden. Toch zonde als ze beide dit huis achterlaten terwijl zij graag wil verhuizen? Geen geruzie om deze woning.
Izza schreef op 27-04-2023 om 15:41:
Gezien zijn hoge leeftijd lijkt het mij zeer onverstandig wat hij nu wil doen. Er komen vast nog mogelijkheden voorbij die dichter in de buurt zijn. Hij hoeft natuurlijk niet in hetzelfde dorp te blijven. In jullie omgeving en regio zal vast meer vrijkomen aan seniorenwoningen. Daarnaast het ook haar keuze om maar zeer beperkt te gaan zoeken.
Dit is echt een noodsprong en overhaaste beslissing. Op hoge leeftijd is een netwerk essentieel. Hij kan niet van jullie verwachten dat hij continu hulp krijgt op deze manier.
Precies wat je zegt, Izza. Is ook onze mening. Hoop dat we de boel nog een tijd in goede banen kunnen leiden tussen die twee trubbelaars. Totdat er in de buurt een huisje voor één van de twee beschikbaar komt.
wil40 schreef op 27-04-2023 om 17:29:
Eigenlijk wil je vader alles wat hij nu heeft. Kan je vader daar in principe blijven wonen als alleenstaande, ook financiëel? Dan kan hij het beste toch het geduld opbrengen om te wachten tot zijn vrouw haar appartement heeft gevonden. Toch zonde als ze beide dit huis achterlaten terwijl zij graag wil verhuizen? Geen geruzie om deze woning.
Inderdaad wil40, dat zou de meest ideale oplossing zijn. Mijn vader zou daar alleen kunnen blijven wonen. Hij kan heel goed voor zichzelf zorgen, dat heeft hij wel geleerd in de tijd dat hij alleenstaand was. Hoop dat hij nog wat geduld op kan brengen inderdaad. Maar valt op het moment niet mee voor hem. Zijn vrouw is op zich een heel aardige en lieve vrouw, maar (klinkt heel onaardig van mij maar wat ik wil zeggen is nog zacht uitgedrukt) heeft nogal veel last van zelfmedelijden, kruipt vooral in een slachtofferrol, loopt alleen maar te klagen en te zeuren over wat mijn vader in haar ogen allemaal verkeerd doet (kruimels laten vallen op zijn kleren en op de grond, met een stuk hout zagen te veel stof in de berging/schuur veroorzaken en dat hij het daarna niet goed genoeg opveegt, de hond maakt te veel rommel rond zijn drinkbak, enzovoorts) en is er niet erg toe genegen om iets aan haar eigen situatie te willen veranderen. Maar wel verkondigen dat ze dood- en doodongelukkig is.
Ysenda schreef op 27-04-2023 om 16:36:
[..]
Er is woningnood en helaas seniorenwoningen zijn net zo schaars als starterswoningen.
Ja, dat is een feit... Helaas is daar weinig aan te veranderen.
Kersje schreef op 27-04-2023 om 16:32:
Is het misschien mogelijk dat jullie met de woningstichting in gesprek gaan en vader bijv (een deel van) zijn inschrijftijd doorgeeft aan zijn partner, zodat zij meer kans op een appartement heeft op korte(re) termijn?
Dat je vader ‘die’ man op het nieuws wordt is natuurlijk best een rare beredenering? Jij/jullie als kinderen kunnen toch met enige regelmaat contactmomenten hebben of instellen?
Wel triest dat je op zo’n leeftijd nog een scheiding moet ondergaan vind ik 🥲
Weet niet of dat mogelijk is, zal het bij ze voorleggen.
Die redenering komt misschien raar over, maar toch voelen we het een beetje zo wanneer hij zou besluiten om verder weg te gaan wonen. Mijn vader is zelf niet zo van het bellen namelijk.
En inderdaad triest dat ze op deze leeftijd nog een scheiding moeten ondergaan. Maar ze hebben echt heel lang geprobeerd om de situatie leefbaar te houden, om op vriendschappelijke basis de relatie voort te laten bestaan. Zelfs hulp/relatietherapie ingeschakeld, maar door geen fijne klik met de therapeut daarmee gestopt en er verder geen vertrouwen in gehad om een therapeut te vinden waar ze zichzelf prettiger bij zouden voelen. Zelf toen maar blijven aanmodderen terwijl de situatie meer en meer scheef trok. En ze nu op het punt zijn aanbeland waarop het echt beter is om uit elkaar te gaan om ieder voor zich nog een beetje een leuk leven te leiden. Wij als kinderen hebben het toch ook vaak genoeg bespreekbaar proberen te maken, op momenten dat de spanningen toch te hoog opliepen en er wat herrie in de tent was, dat het misschien beter was om ieder hun eigen weg te gaan, maar daarna ging het dan weer een poosje goed, tot het volgende emmertje weer overliep... Denk dat ze beter gelukkig alleen kunnen zijn dan zo ongelukkig met z'n tweeën.
'Ze wonen samen in een huurhuis in een klein dorp, vlakbij de bossen en met achter het huis genoeg plek voor de hobbies van mijn vader: sleutelen aan gemotoriseerde tweewielers en het verbouwen/kweken van zijn eigen groenten.' Is er ruimte om in de tuin een tuinhuisje bij te bouwen?
Tsjor
tsjor schreef op 29-04-2023 om 15:23:
'Ze wonen samen in een huurhuis in een klein dorp, vlakbij de bossen en met achter het huis genoeg plek voor de hobbies van mijn vader: sleutelen aan gemotoriseerde tweewielers en het verbouwen/kweken van zijn eigen groenten.' Is er ruimte om in de tuin een tuinhuisje bij te bouwen?
Tsjor
Nee, helaas is daarvoor niet genoeg ruimte in de tuin.
misschien kunnen jij en je broers ook meehelpen met het zoeken voor een woning voor zijn vrouw, of doen jullie dat al? Dan ben je in ieder geval al met meer mensen aan het zoeken en ik weet niet of de kinderen van vrouw hier heel actief in zijn?
Voor wie nog geïnteresseerd is hier nog even een update:
Mijn vader heeft in zijn huidige woonplaats een seniorenwoning toegewezen gekregen en is daar onlangs naar toe verhuisd. Wel enkele concessies moeten doen zoals dat hij nu dan wel geen eigen tuintje meer heeft, maar als hij zijn achterdeur uitstapt en het achterterrasje oversteekt, staat hij in het park waar hij dus vanuit de woon- en slaapkamer op uitkijkt. En de volkstuintjes zijn op nog geen 100 meter verderop gesitueerd. Is op dit moment nog geen plek voor hem, maar hij staat er inmiddels wel al voor ingeschreven. Hij heeft zich in ieder geval ook aangesloten bij de club vrijwilligers die het park onderhouden. Ipv een schuurtje achter het huis heeft hij nog wel een zolderruimte boven zijn woonruimte, waar hij toch nog wat ruimte heeft om nog met zijn hobby in de techniek bezig te zijn. Hij is er zelf heel erg mee in zijn sas en vindt het een fijne en mooie plek om zijn laatste jaren rustig te kunnen en mogen vertoeven.
Dus uiteindelijk is het geduld hebben beloond en eind goed, al goed.
Wat fijn voor je vader en wat slim dat hij zich ook heeft aangemeld bij de groep vrijwilligers die het park onderhouden waardoor hij ook werkt aan een sociaal netwerk.
Dit zal jullie ook wel veel rust geven, nu het gedaan is met de onrust in hun relatie. Hopelijk kunnen ze nog vrienden blijven en elkaar opzoeken als een soort lat-relatie.
