Mijn partner houdt niet van kinderen
Hi allen,
Sinds een jaar heb ik nu een nieuwe vriend. Dit was mijn beste vriend voor ruim 3 jaar en sinds een jaar hebben wij nu een relatie.
Ik heb een dochter van 3. Mijn vriend houdt niet van kinderen en dat was allang duidelijk. Hij wilt dan ook zelf echt geen kinderen. Het is een grote verantwoordelijkheid en neemt veel tijd in beslag. Toch heeft hij de keuze gemaakt om met mij te gaan, want ik ben het waard en hij wilt het proberen.
Nu zijn we een jaar verder
Hij is wel het type dat voor heel veel dingen echt tijd nodig heeft door bindingsangst. Die tijd wil ik hem graag geven, maar hij komt soms met opmerkingen als ''als we ooit gaan samenwonen zou ik dat liever eerst samen willen en niet met een kind erbij'' ''het zou de relatie wel beïnvloeden als je dochter voltijd bij jou zou wonen (woont nu bij haar vader)''.
Hij zegt dat met tijd het allemaal wel komt.. Dat hopen we dan.
Mijn ex (niet de vader van mijn dochter, maar andere ex vriend) accepteerde mijn dochter meteen en er was verder geen issue. Bij mijn huidige vriend is dit even anders.
Moet ik hem de tijd geven om mijn dochter uiteindelijk te accepteren? Hoeveel tijd moet je iemand hiervoor geven. Ik vind het best moeilijk.
Als hij samen is met mij en me dochter gaat het erg goed, maar je merkt als mijn dochtertje even druk of vervelend is dat je het bij hem ziet opborrelen en hij zich irriteert.
Zal dit met tijd goedkomen? Is zijn best doen om alles te accepteren voldoende om de relatie voort te zetten? Hij is super trots op mij als moeder, maar vind het zelf lastig om te accepteren dat hij een plus papa wordt/is. Hij probeert het en doet ze best, maar is dit voldoende?
Moet ik hem de tijd gunnen?
En hij doet altijd ze best en al zal ze bij mij komen wonen, hij tijd nodig heeft maar dit zeker wel accepteerd. Alleen ik moet hem de tijd geven om hier allemaal aan de wennen etc.
Dit komt ook deels door zijn bindingsangst en adhd.
Hij weet al 3 jaar dat je een kind hebt (en als je beste vriend heeft hij toen vast ook wel eens gezien) en heeft al een jaar een relatie met jou. Hoeveel tijd wil hij nog hebben om te wennen dan?
Wat heeft bindingsangst trouwens te maken met wennen aan een kind?
Lexus schreef op 01-06-2023 om 12:11:
Even een vraag waar je natuurlijk niet op hoeft te antwoorden maar die misschien wel van belang is: waarom hebben jullie als ouders voor deze verdeling gekozen?
waarom stellen we deze vraag nooit aan vaders met een weekendregeling?
priss0308 schreef op 01-06-2023 om 12:00:
Heftige reacties, maar zeker advies die ik in mijn achterhoofd zal houden.
Het is allemaal niet zo extreem als jullie denken. Hij houdt van mijn dochter alleen heeft hij in het algemeen het niet zo met kinderen en moet hij wennen aan de situatie.
Aan de ene kant denk ik namelijk dat het niet meer dan logisch is, dat als je geen kinderen hebt en ook nooit heb gewildt, maar dan wel ervoor kiest om met mij te gaan dit ook wel iets betekend. En dat het logisch is dat je dan aan het idee moet wennen dat je nu een stief/plus kindje erbij hebt.
En hij doet altijd ze best en al zal ze bij mij komen wonen, hij tijd nodig heeft maar dit zeker wel accepteerd. Alleen ik moet hem de tijd geven om hier allemaal aan de wennen etc.
Dit komt ook deels door zijn bindingsangst en adhd.
Dat is het wel, alleen wil je dat blijkbaar niet zien omdat je verliefd bent. Bij de opmerking " Mijn vriend houd niet van kinderen, dat was allang duidelijk" gaan bij mij echt de nekharen overeind staan: Dat was namelijk het punt waarop je jezelf zou moeten realiseren dat hij geen relatiemateriaal is, maar lekker een goede vriend van je moet blijven. Jeetje, ik schrik er echt van dat je überhaupt er over nadenkt met hem verder te gaan en dat je alles daarna gaat lopen bagatelliseren.
Die opmerking over dat samenwonen ook. Ik mag toch hopen dat je daar direct geantwoord hebt: No way in hell dat dat gaat gebeuren. Je krijgt mij, dan ook mijn kind. Package deal. Wil je dit niet, kunnen we beter nu al stoppen.
Ysenda schreef op 01-06-2023 om 12:15:
[..]
waarom stellen we deze vraag nooit aan vaders met een weekendregeling?
Ik behoor niet tot jouw 'we' want ik stel die vraag altijd hoor
priss0308 schreef op 01-06-2023 om 12:04:
@roodvruchtje
Ik bedoelde meer een pluspapa. Uiteraard is haar biologische vader haar echte vader en dit zal nooit anders worden. We gaan goed met elkaar om. Ze is nu een jaar bij haar vader om te kijken hoe dat gaat. Ze is om de 2 weken 4 dagen bij mij en in de vakanties wat vaker.
Ik twijfel of ik haar weer bij mij wil laten wonen.
Mijn vriend is 26 (ik ben 25). Dus beide inderdaad nog wel jong. Hij heeft bindingsangst en adhd, daarom hou ik rekening met veel dingen. Dat hij geirriteerd is, dat heeft elke ouder wel is. Boos zal hij niet worden.
Hij geeft alleen dan aan dat het hem wat te veel wordt en hij het moeilijk vind hiermee om te gaan.
Weet je dat de risico's op evt mishandeling dan toenemen?
Waarom twijfel je of je haar bij je wilt laten wonen?
Waarom luister je niet naar je onderbuikgevoel? Je stelt de vraag hier niet voor niets, hoeveel rode vlaggen heb je nodig?( ik zeg niets over je vriend als persoon, ik ken m niet, maar wat in dit alles maakt dat je dit een goed idee vindt?
Wat nou als je ooit een tweede wil?
Wat als je dochter toch bij je komt wonen, waar stel je haar dan aan bloot, hoe aardig hij ook kan zijn? Begrijp je dat als hij overprikkeld raakt door haar aanwezigheid dat hij wellicht onvoorspelbaar kán reageren?
Ysenda schreef op 01-06-2023 om 12:15:
[..]
waarom stellen we deze vraag nooit aan vaders met een weekendregeling?
Deze reactie vind ik altijd zo flauw, daarnaast, ik zie deze vraag toch zeer regelmatig voorbij komen ook en tevens het negatieve commentaar daarop.
ALs iemand je laat zien hoe hij is, geloof hem dan.
Of het nou adhd, verlatingsangst, zweetvoeten of allergie voor kleuters is; deze man wil niet met je dochter in een huis wonen. Wil niet, kan niet, gaat niet; het zal niet gebeuren. En als hij het wel doet heeft hij jou al helemaal voorbereid dat je weet dat het aan jouw kind en zijn stempels ligt. Dus dan kan jij eraan sleuren en meisje tot stilte manen omdat Hij Er Geen Last Van Wil Hebben.
Stop met meegaan in zijn excuses en zie hem voor wat hij is; iemand met wie je veel kunt delen alleen niet je kind. Vind je kind belangrijk? Dan is het van belang dat hij zijn eigen woonplek aanhoudt.
Nou ik vind het wel wat strenge reacties hoor. Ik kan me er van alles bij voorstellen dat iemand die niet van kinderen houdt tijd nodig heeft om hieraan te wennen. Juist heel goed dat hij dit ter discussie stelt en zijn twijfels uit. Als je geen kinderen gewend bent en er ook nul affiniteit mee hebt dan kan ook "normaal" peutergedrag irritatie opwekken.
In tegenstelling tot anderen, vind ik een jaar nog helemaal niet zo lang. Als het een fijne vriend is, dan zou ik hem zeker de tijd gunnen aan de situatie te wennen. Uit jouw verhaal begrijp ik dat jouw dochter sowieso niet bij jou woont. Dus die tijd is er. Dan moet er natuurlijk wel vooruitgang in zitten, want hij zal hoe dan ook jouw dochter moeten accepteren als hij met jou verder wil. Zij staat immers (hoop ik dan) op de eerste plaats.
Maar dat hij twijfels heeft en er ruimte voor vraagt, daar kan ik dus best begrip voor opbrengen.
rutiel schreef op 01-06-2023 om 12:47:
Nou ik vind het wel wat strenge reacties hoor. Ik kan me er van alles bij voorstellen dat iemand die niet van kinderen houdt tijd nodig heeft om hieraan te wennen. Juist heel goed dat hij dit ter discussie stelt en zijn twijfels uit. Als je geen kinderen gewend bent en er ook nul affiniteit mee hebt dan kan ook "normaal" peutergedrag irritatie opwekken.
In tegenstelling tot anderen, vind ik een jaar nog helemaal niet zo lang. Als het een fijne vriend is, dan zou ik hem zeker de tijd gunnen aan de situatie te wennen. Uit jouw verhaal begrijp ik dat jouw dochter sowieso niet bij jou woont. Dus die tijd is er. Dan moet er natuurlijk wel vooruitgang in zitten, want hij zal hoe dan ook jouw dochter moeten accepteren als hij met jou verder wil. Zij staat immers (hoop ik dan) op de eerste plaats.
Maar dat hij twijfels heeft en er ruimte voor vraagt, daar kan ik dus best begrip voor opbrengen.
Ik bedoel het niet streng in elk geval, maar wel de ervaring in omgeving dat als iemand dat niet wil, dat je dat serieus moet nemen.
Want hij kan nu al niet wennen ( 4dgn per 2 weken), dus fulltime??
Hij heeft na een jaar nog steeds geen verandering doorgemaakt. Het lukt nu waarschijnlijk omdat het maar af en toe 4 dagen is. Dus het lijkt misschien leuker dan het is.
Hij wil zonder het kindje samenwonen, vrij onrealistische gedachte lijkt mij.
Het is niet dat hij er blanco instaat en dat het om wennen gaat en dat hij dan ineens vol liefde de taak van "plusvader" op zich neemt; hij heeft dat al besloten.
rutiel schreef op 01-06-2023 om 12:47:
Nou ik vind het wel wat strenge reacties hoor. Ik kan me er van alles bij voorstellen dat iemand...
Bedankt!
Ik moet zeggen dat het inderdaad wat strenge reacties zijn. Samenwonen staat pas over 3+ jaar op de planning dus inderdaad genoeg tijd om te wennen. Opzich logisch dat iemand moet wennen. Ik snap de andere reacties ook, kies voor je kind en dat doe ik ook zeker als het erop aan komt.
Tot nu toe gaat alles goed. Hij zal mijn dochter nooit kwaad doen en mijn dochter heeft geen last van ''zijn gedachtes''. Hij doet het erg goed. Het gaat erom hoe hij er zelf in staat.
We praten er veel over. Hij kan de toekomst natuurlijk ook niet voorspellen dus we weten het niet hoe het zal lopen.
Maar gaan we nu al onze tijd in de relatie steken en het opbouwen van een band met mijn dochter om het vervolgens weer af te breken als hij er niet aan kan wennen.
dilemma's..
priss0308 schreef op 01-06-2023 om 13:10:
[..]
Bedankt!
Ik moet zeggen dat het inderdaad wat strenge reacties zijn. Samenwonen staat pas over 3+ jaar op de planning dus inderdaad genoeg tijd om te wennen. Opzich logisch dat iemand moet wennen. Ik snap de andere reacties ook, kies voor je kind en dat doe ik ook zeker als het erop aan komt.
Tot nu toe gaat alles goed. Hij zal mijn dochter nooit kwaad doen en mijn dochter heeft geen last van ''zijn gedachtes''. Hij doet het erg goed. Het gaat erom hoe hij er zelf in staat.
We praten er veel over. Hij kan de toekomst natuurlijk ook niet voorspellen dus we weten het niet hoe het zal lopen.
Maar gaan we nu al onze tijd in de relatie steken en het opbouwen van een band met mijn dochter om het vervolgens weer af te breken als hij er niet aan kan wennen.
dilemma's..
Maar dat zou toch geen dilemma moeten zijn?
Max88 schreef op 01-06-2023 om 13:08:
[..]
Ik bedoel het niet streng in elk geval, maar wel de ervaring in omgeving dat als iemand dat niet wil, dat je dat serieus moet nemen.
Want hij kan nu al niet wennen ( 4dgn per 2 weken), dus fulltime??
Dit is dus inderdaad een beetje het dilemma waar ik mee zit. Gaat het ooit gebeuren dat dit veranderd.
Sommige mensen willen geen kinderen op hun 26e en als ze 30 zijn en wat meer gesetteld etc kan het wel opeens komen.
De hoop ligt een beetje hier dat hij er echt wel aan kan wennen en het wel goed komt en hij een goede plus papa kan zijn.
Maarja dat is maar hoop. Moeten we aan de hoop vasthouden en dat als we ooit gaan samenwonen +3 jaar dat hij er een volle 100% in staat.
Maar waarom moet hij dan een pluspapa zijn voor je kind?
priss0308 schreef op 01-06-2023 om 13:12:
[..]
Dit is dus inderdaad een beetje het dilemma waar ik mee zit. Gaat het ooit gebeuren dat dit veranderd.
Sommige mensen willen geen kinderen op hun 26e en als ze 30 zijn en wat meer gesetteld etc kan het wel opeens komen.
De hoop ligt een beetje hier dat hij er echt wel aan kan wennen en het wel goed komt en hij een goede plus papa kan zijn.
Maarja dat is maar hoop. Moeten we aan de hoop vasthouden en dat als we ooit gaan samenwonen +3 jaar dat hij er een volle 100% in staat.
Ik geloof meteen als je zegt dat het een prima partner hebt, dat voorop. Maar iemand met ADHD die zichzelf goed kent en na een jaar wennen nog steeds nee zegt, dan wacht je denk ik voor niets.
Ik snáp het wel, dat je wilt wachten, maar ik denk dat je het antwoord wel weet anders had je waarschijnlijk de vaag niet gesteld.
Sommige mensen hebben geen kinderwens anderen kennen zichzelf genoeg om te weten dat het voor hun eigen omstandigheden beter is om dat niet te doen.( prikkelgevoeligheid is een serieuze zaak, zeker omdat je kinderen niet even kunt parkeren omdat hij zijn dag niet heeft) En dan komt zo'n kleintje tussen jullie in te staan; dat is een te zware belasting om op haar bordje te krijgen.
priss0308 schreef op 01-06-2023 om 13:12:
[..]
Dit is dus inderdaad een beetje het dilemma waar ik mee zit. Gaat het ooit gebeuren dat dit veranderd.
Sommige mensen willen geen kinderen op hun 26e en als ze 30 zijn en wat meer gesetteld etc kan het wel opeens komen.
De hoop ligt een beetje hier dat hij er echt wel aan kan wennen en het wel goed komt en hij een goede plus papa kan zijn.
Maarja dat is maar hoop. Moeten we aan de hoop vasthouden en dat als we ooit gaan samenwonen +3 jaar dat hij er een volle 100% in staat.
Op hoop alleen bouw je je fundament op een moeras. Sorry, misschien niet eat je wilt horen maar anders zou ik oneerlijk moeten zijn. En je verdient een eerlijke reactie.
