Mijn ouders hebben geen actieve rol als oma en opa. In hoeverre heb ik hier een rol in?
Hoi iedereen,
Zoals de titel zegt, mijn ouders zijn niet echt heel actief met mijn kinderen. Ik merk dat ik het van mijn moeder beter kan hebben dan van mijn vader. Mijn moeder komt nooit bij ons, maar als wij bij haar komen is ze altijd liefdevol naar de kinderen. Ook stort ze af en toe een flink bedrag op hun rekening. Maar dagjes weg of echt een activiteit doen met de kinderen komt zelden voor. Mijn moeder heeft de zorg van mijn zus haar dochter jarenlang voor een deel op zich genomen, en daarom snap ik het ook wel een beetje dat ze 'klaar' is met bepaalde zaken.
Mijn vader woont een uur rijden van ons vandaan en toont eigenlijk heel weinig interesse in mijn kinderen. Hij woont samen met een leuke vrouw die me af en toe wel vraagt hoe het met ze is, maar mijn vader doet dit dus echt zelden.
Vroeger gaf hij als hij mijn dochter zag nog wel een knuffel, maar sinds corona is dat verwaterd en merk ik dat het contact tussen mijn dochter en mijn vader meer oppervlakkig is geworden. M. a.w., er is geen band. Mijn vader heeft mijn dochter ook nog nooit een dagje uit genomen, of een ochtend/middag. Gewoon helemaal niet. Komt ook eigenlijk zelden bij ons langs. Ik kom daar vaker over de vloer. Niet vaak, maar vaker dan hij hier komt.
Ik vraag me af of ik hier ook een aandeel in heb. Ik ben ook niet zo van het contact, maar we sturen weleens foto's van de kinderen in de groepsapp en daar wordt dan wel op gereageerd, maar gesloten. Voor de rest zoek ik weinig contact en hij dus ook. Ik vraag me weleens af of ik meer contact moet zoeken zodat hij misschien meer toenadering zoekt tot de kinderen of moet ik er gewoon mee leven dat het geen leuke opa is?
Graag wat licht op de zaak 
Vandaag dierentuin voorsteld, mijn zus en ik hadden aangegeven op dezelfde dag te kunnen. Mijn vader heeft dan blijkbaar een sportevenement waar hij een seizoenskaart voor heeft en deelde mee dat als het niet op een andere dag kon we maar zonder hem moesten gaan.
Ik weet niet hoe ik dit moet zien. Een beleefde afwijzing?
Nova1982 schreef op 05-04-2022 om 20:16:
Vandaag dierentuin voorsteld, mijn zus en ik hadden aangegeven op dezelfde dag te kunnen. Mijn vader heeft dan blijkbaar een sportevenement waar hij een seizoenskaart voor heeft en deelde mee dat als het niet op een andere dag kon we maar zonder hem moesten gaan.
Ik weet niet hoe ik dit moet zien. Een beleefde afwijzing?
Je kunt van alles gaan invullen. Jammer ook dat je het meteen negatief, als een afwijzing invult.
Maar hij geeft aan dat er dus kennelijk een alternatieve datum mogelijk wel past.
Je kunt je dus vader ook vragen: pa, wanneer zou je wel kunnen?
Een paar data vragen en dan kiezen wat ook voor jullie past.
En dan maar eens kijken hoe het is.
Jammer als je het meteen voorbij laat gaan door zijn reactie. Is dan ook weer jou/jullie keuze.
Geef het eens een kans. Zou ik zeker doen als je een grotere rol voor je ouders wenst.
Ik mis even het begin; heb je gezegd dat jullie graag samen (opa, kinderen, kleinkinderen) iets zouden doen? Wat vond hij daarvan? Heb je gezegd dat het belangrijk is voor jou is? Heb je gezegd dat je naar de dierentuin wil? Vindt hij dat leuk?
Inderdaad, hoe heb je het ingekleed? Ben je begonnen met de vraag of hij er zin in had om een dagje samen wat gezelligs te gaan doen? Dat het jou, je zus en de kinderen heel leuk lijkt om een dag samen op pad te gaan? En weet je of hij een dierentuin wel leuk vindt, houdt hij het fysiek wel vol, een hele dag op zijn benen staan? Of is een bezoek aan een kinderboerderij wel zat om mee te beginnen?
Mijn ouders, inmiddels bijna 80 en ruim 80, hebben nog een druk sociaal leven. Dus die kunnen ook wel eens niet. Nee is ook een antwoord he. Maar als je het belangrijk vindt, ga dan inderdaad op zoek naar een dag/datum dat je vader ook kan. Vraag hem dan wel of hij het echt wel ziet zitten, of dat het wat hem betreft niet zo hoeft. Want dan weet je waar je aan toe bent.
Jullie hebben gelijk, ik ben wat kort door de bocht. Ik zal het beter naar mijn vader toe formuleren waarom ik het voorstel.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me een beetje schaam. Een andere datum is namelijk prima.
Dat hele oma en opa gebeuren is onbewust een beetje eigen leven gaan lijden waardoor ik geen objectieve kijk meer heb op dingen. Fijn dat jullie me dit wel kunnen geven
Valeria schreef op 05-04-2022 om 11:13:
[..]
Dat zou ik alleen doen als ze ook leuk omgaan met de kinderen, en als je weet dat ze dat ook 24 uur volhouden.
Het lijkt me vreselijk voor een kind als het ergens moet gaan logeren bij mensen die er niet op zitten te wachten, die geen klik hebben met kinderen, en die niet weten wat ze al die tijd met een kind moeten doen.
Aan de andere kant kunnen de kinderen wel weer heel andere/geen verwachtingen hebben van opa en oma dan jezelf. Mijn ouders zijn niet dat je zegt van die gezellige, enthousiaste mensen, maar nogal van het glas is (half)leeg. Ze deden ook niks met de kinderen, behalve dat ze met ze naar de speelboerderij gingen en op een bankje toekeken en ijsjes kochten. Toch vonden onze kinderen het leuk bij opa en oma, want ze kregen veel lekkers en mochten ook de hele dag film kijken. Die leken tot een jaar of 10-12 helemaal geen last te hebben van de negatieve praat en geruzie van opa en oma. Nu ze ouder zijn merken ze dat wel, maar vinden ze het nog steeds leuk om er op bezoek te gaan (leuker dan wij zelf...).
Inderdaad... wanneer je vader aangeeft dat jullie ook best zonder hem kunnen gaan, is het natuurlijk een open deur dat je dan zegt dat jullie het juist leuk vinden wanneer hij óók meegaat. Maar dan stel je je best kwetsbaar op, vooral als het idee dat hij er weinig om geeft al in je hoofd zit.
Mijn kinderen zijn ouder en kijken eigenlijk nauwelijks om naar opa en oma. Soms gaan ze met ons mee op visite, maar eerlijk, dan zitten ze op de bank, er is een kort beleefdheidsgesprekje en vervolgens trekken ze zich terug op hun telefoon. Mijn ouders verwijten mij dat, ze vinden het onbeschoft en ik moet er iets van zeggen. Ze hebben ook sterk een 'stank-voor-dank' gevoel, omdat ze jarenlang 1 dag in de week hebben opgepast. In die periode waren de kinderen wel aanhankelijker, maar dat is ook passend bij hun leeftijd (leeftijd van jouw oudste). Ik vind het lastig ertussen te zitten en zeg dat ik het niet kan afdwingen. Ik weet het ook echt niet, vraag me af of ik steken heb laten vallen. Het kan ook andersom dus, wil ik er maar mee zeggen. En het zegt dus ook niks over de band tussen kleinkinderen en grootouders in de toekomst, als de grootouder wél investeert.
Ik vind er ook geen bal aan als ik bezoek krijg en deze mensen gaan op hun telefoon zitten. Wel drinken en wat lekkers neerzetten en dan amper een knikje krijgen als dank. Onbeschoft vind ik nog al heftig klinken, ik zou zeggen onbeleefd.
Eén familielid van mij (volwassen) zit ook constant op zijn telefoon, ik heb net zo lief dat hij niet komt. Ik zie alleen maar zijn kruin en een gebogen nek.
