Mijn man wil niet scheiden en ik wel
Hey iedereen,
Het is niet gemakkelijk uitgelegd in het kort maar ik zal het toch proberen.
Mijn man en ik zijn 9 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen. In 2012 hebben ook een mooi huis gebouwd.
Nu is het zo dat er sindsdien ergens iets gebeurd is. Ineens besefte ik dat ik eigenlijk niet gelukkig was ondanks het feit dat ik alles heb om gelukkig te zijn. En ik voelde me daar zelfs schuldig over.
Toen ben ik beginnen denken wat me juist minder gelukkig maakt en ik ben er eigenlijk op uit gekomen dat mijn man ik uit elkaar gegroeid zijn.
Je moet weten dat ik nooit echt kon praten met mijn man (ik heb het wel ettelijke keren geprobeerd) want volgens hem zit het allemaal in mijn hoofd.
Mei vorig jaar zeg ik dat ik er liever een punt zou willen achter zetten. Eerst vele ruzies gehad waarbij ik egoïstisch (ik laat mijn geluk voorgaan op dat van hem en de kindjes...) en onredelijk was. Dan hier en daar toch eens een productief gesprek gehad en uiteindelijk dan therapie geprobeerd.
In het begin hielp de therapie wel. Vooral in het leren communiceren. Maar voor mij is er ondertussen zoveel gebeurd en ik ben er eigenlijk van overtuigd dat we beter uit elkaar gaan.
De grootste oorzaken van onze problemen liggen bij het niet kunnen communiceren over onze problemen.
Onze problemen bestaan eigenlijk uit 3 blokken:
Lichaam, seks en interesses
Lichaam: hij is in het sporten (fitness) begonnen. Ik zie dat niet graag een afgetraind lichaam en dat wist hij. Maar dat is iets wat nog gemakkelijk overbrugbaar is. Ik ben zeker en vast ook geen poppemieke.
Interesses: Ik turn en mijn kinderen beide ook. En dat is voor hem te veel. Ook begrijpelijk maar zorgt wel voor ettelijke discussies.
Seks: door zijn sport stelt hij ook zijn voeding daarop af. Komt er op neer dat hij heel veel zaken eet die testosteron bevorderend werken. Daardoor heeft hij een enorm grote lust naar seks.
Ikzelf heb dit absoluut niet en hij vind dat ik dat voor hem moet doen. Heb ik lange tijd ook gedaan tot huilens toe. Nu zit ik op een punt dat ik zelfs geen seks meer wil... Ik heb er een afkeer van. Ik zeg hem dat en het is alweer mijn eigen schuld omdat ik dat nooit gezegd heb (heb ik dus wel maar het zat in mijn hoofd). Nu zegt hij dat ik er absoluut mijn spiraal moet laten uithalen omdat dat ons seksleven zal bevorderen. Ik wil dit niet omdat ik weet dat dit er niets mee te maken heeft en nu ben ik weer de egoïst die het gemak van een spiraal laat voorgaan op mijn huwelijk (zijn woorden)
WAT MOET IK DOEN!
IK KAN NIET MEER.
Ik heb een goede vriend waar ik dit gelukkig wel allemaal eens aan kwijt kan, maar die kan ook niet echt helpen....
Ff zo
Hij heeft me eens achternagezeten en op het moment dat ik vast zat kwam ons zoontje net binnen en heeft hij zich ingehouden. Hij heeft ook reeds eens zijn woede uitgewerkt op een kussen en met een kom naar mijn hoofd gegooid.
Ik durf echt niet omdat hij zo kan omslaan. Als hij een beetje kan volgen waarom ik iets wil of niet wil zal hij eerst rustig reageren, maar al vrij snel wordt hij toch terug boos en beginnen de verwijten en beschuldigingen opnieuw.
Als hij rustig is, is hij dus voor rede vatbaar, tot op het punt dat hij boos wordt om een detail in het verhaal dat hem niet aanstaat en dan slaat hij terug volledig om. Zo heeft hij wel begrip getoond voor het feit dat ik mijn spiraal wil behouden, maar zegt hij wel dat hij dat een teken vind dat ik toch maar niet hard genoeg mijn best doe voor hem.
Het is echt niet zo gemakkelijk.
"Zo heeft hij wel begrip getoond voor het feit dat ik mijn spiraal wil behouden, maar zegt hij wel dat hij dat een teken vind dat ik toch maar niet hard genoeg mijn best doe voor hem."
En als je dan zegt: "Ik vind dat als jij aandringt dat ik mijn spiraal eruit moet halen (of: als jij aandringt om seks met mij te hebben terwijl ik geen zin heb omdat je helemaal niet lief voor mij bent), jij niet hard genoeg je best voor mij / voor onze relatie doet"?
Hoe reageert hij daarop?
Dus proberen weer een beetje weerstand aan hem te geven, het evenwicht een beetje terug te halen?
Of durf je dat ook niet te zeggen?
"Ik durf echt niet omdat hij zo kan omslaan. " Bedoel je daarmee dat je hem niet durft te zeggen dat je angst voor hem hebt?
Het klinkt niet goed.
Ik zou alles goed uitzoeken en voorbereiden om te vertrekken, maar als je zelfs niet tegen hem durft te zeggend dat je angst voor hem hebt, dan is het echt niet goed.
Angst
Ik heb inderdaad schrik om te zeggen dat ik schrik heb van hem.
Hij weet dit wel, als onze zoon binnenkwam dat gegeven moment, heb ik die vastgenomen en wou ik die niet meer lossen. Omdat ik wist dat hij die nooit fysiek kwaad zou doen. En toen vroeg hij of ik schrik had van hem. Ik antwoordde van wel en daar schrok hij een beetje van. Meer niet.
Ik kan mijn verhaal enorm goed spiegelen aan het topic 'mijn man dreigt met een vechtscheiding'. Alleen dat ik ook schrik heb voor fysiek geweld!
Maantje Mama
Je leeft dus gewoon op een mijnenveld.
Ik begrijp dat je schrik hebt. Maar hoe geheim is dit leven dat je leidt? Heb je ouders, broers, zussen, vriendinnen, tegen wie je dit kunt vertellen?
Ik kan aan je manier van schrijven opmaken in welk land je woont, ik weet echter niet wat daar aan mogelijkheden zijn, zowel juridisch als voor jouw veiligheid. Hier hebben we opvang voor vrouwen die uit een gewelddadige (ja, dat woord mag nu wel gebruikt worden na wat je schrijft) relatie komen. Ook kunnen we hulp vragen bij de huisarts die dan kan doorverwijzen naar een persoon die je kan ondersteunen, zowel praktisch als emotioneel.
Je weet wat je moet doen, dat is wel duidelijk. Maar de schrik en niet weten wat je moet doen en kunt verwachten houdt je tegen. Daarom: zoek steun. In je omgeving, professioneel. Want jij zit in een heel foute relatie met een heel foute man.
Kijk hier eens (en vergeet daarna je geschiedenis niet te verwijderen):
* http://carolienroodvoets.nl/publicaties/het-monsterverbond/index.html
En misschien herken je je hier wel in, al is de term "relatieverslaving" misschien verwarrend: https://www.norwoodgroep.nl/
Niks doen is geen optie, want dit gaat niet over. En je kind heeft er waarschijnlijk al e.e.a. van meegekregen, ook al houdt je partner zich bij hem in.
Sally
Ik heb dit reeds aan familie en vrienden. De meeste steunen me wel maar weten ook niet goed welke raad ze me kunnen geven. Ze begrijpen mijn schrik en ze luisteren. Dat is voor mij ook al een soort 'hulp'.
Ik zal dus eens echt op mijn tanden moeten bijten en doorzetten. In andere fora heb ik al gelezen dit best rustig, doch overtuigd over te brengen.
Op een moment slaag ik er wel in mijn moed bij elkaar te rapen, de vraag is alleen wanneer. Door de schrik stel ik dit altijd alleen maar uit....
Moeilijk.
Wanneer
Op het moment dat je ook echt weg kunt gaan.
Maantje Mama
"Ik heb dit reeds aan familie en vrienden. De meeste steunen me wel maar weten ook niet goed welke raad ze me kunnen geven. Ze begrijpen mijn schrik en ze luisteren. Dat is voor mij ook al een soort 'hulp'."
Heel goed dat je dat gedaan hebt! Dan sta je er in ieder geval niet helemaal alleen voor!
vreselijk
wat een vreselijke situatie....
wat mij nog opviel...zijn gedrag kan ook voortkomen uit die "middelen"die hij gebruikt, teveel testosteron veroorzaakt ook agressief gedrag...
zolang hij dit dus blijft gebruiken zal dit niet afnemen.
Wat ik doe als ik iemand een vervelende of moeilijke mededeling moet doen...ik doe het op neutraal gebied, dus bijvoorbeeld op een rustig moment in een koffiebar o.i.d. met vreemde mensen in de buurt
Op vreemd gebied kunnen mensen zich vaak net iets meer inhouden.En zorg dat je na het gesprek een plek hebt bij vrienden waar je naar toe kan en zorg dat je kids veilig zijn.
Heel veel sterkte
Maantje mama
Is er een direct verband tussen middelengebruik en agressie?
Tsjor
Tsjor
Ik kan dat moeilijk zeggen. Hij neemt elke dag zijn supplementen maar hij is enkel agressief tijdens de ruzies.
Agressie
Ik denk dat Tsjor bedoelde: was je man al (zo) agressief voordat hij begon met die supplementen?
Angst
Maantje, ik las een keer dit over angst:
De 5 waarheden over angst:
1. De angst verdwijnt nooit zolang ik doorga met me te ontwikkelen.
2. De enige manier om van de angst om iets te doen af te komen is….. het gewoon te doen.
3. De enige manier om beter over mezelf te gaan denken is ….. te doen wat ik moet doen.
4. Niet alleen zal ik altijd angstig zijn als ik me op onbekend terrein begeef, maar iedereen heeft daar last van.
5. Het onder ogen zien van angst is minder griezelig dan leven met de onderliggende angst die voortkomt uit een gevoel van hulpeloosheid.
NB Bij 1 wordt bedoeld dat jij (en anderen!) vaker angstige momenten zullen blijven houden. Dat hoort er bij als je je ontwikkelt, omdat je dan steeds tegen nieuwe situaties oploopt, die angst kunnen inboezemen.
Misschien heb je wat aan bovenstaande tekst.
Ik zou als ik jou was je angst zeker serieus nemen, maar je er niet door te laten weerhouden te doen wat je moet doen.
De vraag is of je misschien je angst opzij moet zetten om een gesprek met hem te voeren over het feit dat je bang bent voor hem.
De tip om moeilijke gesprekken in een neutrale omgeving (bar of zo)te voeren, is een goede. Grote(re) kans dat hij zich dan inhoudt. Zou zoiets mogelijk zijn voor jou?
Of denk je dat hij zich dan op een later moment alsnog laat gaan?
Een mens lijdt het meest
https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/een-mens-lijdt-dikwijls-het-meest
"Een mens lijdt dikwijls 't meest
Door 't lijden dat hij vreest
Doch dat nooit op komt dagen.
Zo heeft hij meer te dragen
Dan God te dragen geeft."
Deze week nog met dochter doorgenomen. Ex kan zeer bedreigend overkomen, toch is het van belang om je eigen grenzen goed te bewaken en je niet te laten leiden door de angst. Je neemt wel veiligheden in acht.
Andere mensen zijn je veiligheid en afstand in tijd en ruimte kan helpen.
Ga geen discussie of gesprek aan met iemand die van het onderwerp zo opgewonden raakt dat je veiligheid in gevaar kan komen.
Ook je emotionele veiligheid. Doe dat wel op een veilige manier.
Neutraal terrein, samen met anderen, via digitale media.
Angst
Er zijn weinig zaken in het leven waar ik schrik van heb. Normaal ben ik iemand die mijn angsten onder ogen komt en zo verleg ik vaak mijn grenzen. Ik heb zo nooit echt schrik voor verandering. Daar bedoel ik mee dat ik geen schrik heb voor de verandering die zal plaatsvinden, ik red me wel dat weet ik.
Het enige waar ik dus wel angstig voor ben is mijn man. Ik kan echt niet inschatten wat hij zal doen zodra ik het hem gezegd heb. Er zijn in mijn opzicht 2 mogelijkheden:
1) hij wordt heel erg boos (en waarschijnlijk verbaal en/of fysiek agressief) en daarna zal hij er alles aan doen om zich te 'wreken' (mijn leven dus tot een hel proberen maken)
2) hij wordt heel erg boos (en waarschijnlijk verbaal en/of fysiek agressief) en daarna doet hij zich voor als een verwaarloosde puppy en kwijnt weg in zelfmedelijden.
Eerlijk gezegd vermoed ik dat het het eerste zal zijn.....
Ik weet dat ik ook deze angst onder ogen zal moeten komen, maar voorlopig lijkt het me nog niet te lukken.....
Ik voel me nu wel al iets beter omdat ik een lange tijd echt dat dat ik enorm in de fout ging (dat doet hij me toch elke keer geloven als er ruzie is en hij is heel erg overtuigend... en ik ben waarschijnlijk zo naïef dat ik hem ook altijd geloof)
Tsjor
Nee, voor hij die supplementen nam was hij beduidend minder agressief.
Eigenlijk is dat allemaal begonnen als zijn vader overleden is aan longkanker 9 jaar geleden.
Toen is hij helemaal veranderd. Hij wou een gezonde geest in een gezond lichaam hebben. En een gezond lichaam voor hem is een afgetraind lichaam zonder vet en een suiker en koolhydraat arm dieet, sporten en dus ook die supplementen om dat afgetraind lichaam in stand te houden....
Gezonde geest?!
"Hij wou een gezonde geest in een gezond lichaam hebben."
Kun je hem duidelijk maken dat die gezonde geest momenteel heel ver te zoeken is? Een agressieve man die zijn vrouw verkracht en bang maakt, dat is toch verre van gezond?!
Bij een gezonde geest denk ik aan een vriendelijke, uitgebalanceerde persoon met zelfkennis, zelfbeheersing en mededogen, niet aan een opgefokt en agressief "geval". Veel vechtsporttoppers doen aan mindfulness en meditatie, is dat niks voor hem?
Sporten met mate is gezond, maar topstoprt juist niet. Veel topsporters sterven juist jong. Ze plegen roofbouw op hun lichaam. Dat doet hij met zijn supplementen ook. Maar dat zal hij wel niet willen horen.
Eigen angst
Je verhaal zegt heel veel, alhoewel het natuurlijk lastig is om zo van een afstand af een verhaal te duiden. Zoals je het nu beschrijft lijkt hij vooral zelf vanuit zijn eigen angst voor de dood te reageren. Mocht het zijn dat de agressie te maken heeft met zijn dieet en de supplementen, dan wordt het ook allemaal wat lastiger, want dan heeft hij daar zelf weinig controle over. Hij zal zelf op dit moment niet inzien dat er een probleem is.
Heb je zelf wel eens nagekeken wat de supplementen zijn en in hoeverre die kunnen bijdragen aan een karakterverandering? Of besproken met de huisarts? Heb je met hem wel eens besproken dat je het jammer vindt dat hij zo veranderd is? Ben je zelf wel eens op de sportschool geweest? Is er een algemeen gesprek mogelijk over de vraag wat 'gezond' is?
Hij heeft een probleem gezien en een oplossing gezocht, maar hij ziet niet wat de gevolgen van die oplossing zijn. Het zou mooi zijn als je met hem terug kon gaan naar het oorspronkelijke probleem: jij bent bang om dood te gaan (aan longkanker?), dus wil je gezond leven, maar ik wil graag samen met jou uitzoeken wat gezond is.
Tsjor
Tsjor
Jammer genoeg moet ik zeggen dat gesprekken niet meer baten.
Ik heb over elk onderwerp dat je aanhaalt reeds gesprekken (ruzies) gehad met hem. Hij is er van overtuigd dat hij helemaal niet veranderd is.
Hij is er ook van overtuigd dat die supplementen niets verkeerd en enkel goed doen.
Als we het hebben over gezondheid hebben, denkt hij dat hij er alles van weet omdat hij vaak artikels leest op internet....
Ik heb al meer dan eens laten merken dat ik niet wil mee gaan in al dat 'over'gezonde gedoe. Ik leef ook graag gezond maar ik leef ook graag en dat begrijpt hij niet goed. Hij beweert ook te leven omdat hij soms zondigt in zijn dieet maar dat hij er daarna enorm over loopt te zagen vergeet hij. Ik heb hem dat 1 keer proberen zeggen en onmiddellijk was ik egocentrisch en niet met mijn gezondheid bezig en dergelijke.... Nu moet ik wel zeggen dat hij mij daarover nu wel redelijk laat doen.
Ik ben nog niet in de sportclub binnen geweest want hij traint tijdens zijn middagpauze. Ikzelf ben dan aan het werk ook. Het is ook een heel eind van onze woonplaats.
Hij ziet inderdaad niet in dat daar problemen zijn. Vaak zegt hij zelf: 'ale, ik ben nu toch niet onredelijk.' Als ik daar dan op reageer hebben we alweer ruzie waarin ik terug egoïstisch ben en zo verder....
Ik weet dat als ik het ga vertellen dat hij gaat zeggen dat ik mijn best niet gedaan heb voor mijn huwelijk. Dat ik dat mijn kinderen wil aandoen en dat ik het gewoon opgeef. Dat ik me geen 100% gegeven heb. (Hij is er trouwens van overtuigd dat gevoelens in een huwelijk onbelangrijk zijn.)
Ik weet dit omdat hij me dit allemaal in verscheidene ruzies reeds verweten heeft.
Andere man geworden
En wat gebeurt als je hem vertelt dat hij niet meer de man is met wie je verliefd op geworden bent, waar je mee getrouwd bent. Dat je deze man helemaal niet leuk, maar angstaanjagend vindt?
Heb je eigenlijk al eens met de huisarts gepraat over zijn veranderingen? Heb je de huisarts de supplementen laten zien?
Overigens hoeft geen mens zich 100% te geven. Je geeft je tot aan jouw persoonlijke grens. Die ligt voor iedereen anders. En die kan een ander niet voor jou bepalen.
Vindt hij werkelijk dat gevoelens er niet toe doen in een huwelijk?! Wat is dat nu voor idiote uitspraak? Waarom ben je dan getrouwd? Waarom doen zijn gevoelens er dan wel toe wanneer hij seks eist? Of bedoelt hij alleen dat jouw gevoelens er niet toe doen? Want daar lijkt het verdacht veel op...
gisteren
Gisteren terug een aanvaringetje gehad.
Komt er op neer dat hij mij alweer alles verweten heeft (en hij zei letterlijk: "ik kan niet anders dan u alles verwijten." Ik was de egoïst omdat ik mijn spiraal niet wou laten verwijderen (tot daar dus het begrip dat hij hiervoor toonde!!!) om te testen of mijn libido dan terug zou komen. Mijn antwoord was dat het niet aan de hormonen ligt, maar natuurlijk had ik terug ongelijk en hij wist het alweer allemaal beter....Eender wat ik ook zei, hij counterde me ALTIJD. Uiteindelijk dus terug gezwegen en gehoopt dat hij snel stopte met zagen....
Ik ben het zo moe, maar ik kan met hem niet in discussie gaan want dat is voor mij sowieso een verloren discussie. Dit is zo lastig!
AndereMoeder
Als ik zeg dat hij niet meer de man is waarop ik verliefd ben geworden, zegt hij dat dit helemaal niet waar is en dat hij nog niets veranderd is.
En dan mag ik inbrengen wat ik wil, ook dat countert hij met vanalles.
Als ik zeg dat ik hem niet graag meer zie zoals een vrouw haar echtgenoot graag hoort te zien, zegt hij dat dat zever is. Een huwelijk is in zijn ogen enkel een goede vriendschap na verloop van tijd. Dan zegt hij dat het normaal is dat verliefdheid over gaat. En dat ik blijkbaar enkel vlinders in mijn buik verwacht. Ik ben echter realistischer dan dat en als ik hem dit dan ook zeg, is zijn reactie: "Wat is dan het probleem?" Maar hij verwacht wel elke dag seks....
Hij snapt het echt niet, hoe zeer ik het ook probeer nog uit te leggen....
Huisarts
Heb je al eens met de huisarts gesproken? Wellicht wil hij samen met jou naar de huisarts gaan om te praten over de problemen in de seksuele relatie. Dan kan op die manier misschien ook naar voren komen wat de invloed is van de middelen die hij neemt. Heb je zelf een overzicht over die middelen, wat het is en hoe vaak hij het slikt?
Tsjor
tsjor
Nee, ik heb nog niet met de huisarts gesproken.
We zijn wel al eens in relatietherapie geweest. Toen werd het gebruik van middelen niet aangehaald. Het zijn uiteindelijk 'maar' voedingssupplementen.
Ik heb het wel eens gevraagd aan mijn man of hij daar bijwerkingen van ondervind (ik dacht dat de subtiele aanpak de beste was) en zijn antwoord was resoluut NEEN en hij vond het zelfs belachelijk dat ik er naar vroeg.
Gezamenlijk probleem
Als je wil werken aan een oplossing, dan is het altijd positief als je uit kunt gaan van iets wat jullie gezamenlijk als een probleem ervaren, en dat ligt op het gebied van seksualiteit. aangezien je best een donkerbruin vermoeden mag hebben dat het middelengebruik een voor jou negatief effect heeft op zijn wensen lijkt de huisarts me een prima basis om te beginnen. de vraag of het spiraaltje invloed heeft is bijvoorbeeld al een vraag waar de huisarts iets over kan zeggen. Wellicht wil hij doorverwijzen naar een seksuoloog, maar dat zijn vaak psychologen etc. Je moet iemand hebben die verstand heeft van de chemische samenstelling van mensen, zeg maar.
Ik hoop dat jullie samen die stap kunnen zetten. begin maar bij jezelf: jij wil erover praten met de huisarts en je wil graag dat hij meegaat. Nu maar hopen dat je een goede huisarts hebt. Eventueel meteen een dubbele afspraak maken, dan weet hij dat het geen enkelvoudige vraag is. Als het kan, zorg dan dat je een overzicht bij je hebt van wat hij slikt.
Tsjor
Mijn ervaring
Ik herken helaas heel, heel erg veel uit mijn verkeerd afgelopen huwelijk. Ik heb tot het uiterste volgehouden, en verder dan dat. Ik ging eraan onderdoor. Ik bleef hopen op verbetering. Uiteindelijk zei onze relatietherapeut een heel waar ding: deze man gaat niet veranderen. Hier zul je het mee moeten doen. Pas toen vielen de schellen me van de ogen, zo wilde ik niet mijn hele leven verder. Pas toen kon ik hem loslaten.
Ik denk wel dat je hem moet vertellen dat je grens bereikt is, dat je dit huwelijk op deze manier niet kunt verdragen. Zeg het dit soort woorden, dan zeg je niet dat je er geen zin meer in hebt, maar dat je moegestreden bent en dat je niet meer KUNT. Dat je uit deze situatie MOET stappen omdat je anders kapotgaat en hij en je kinderen hebben ook niets aan een kapotte vrouw.
Hij zal het vast en zeker van tafel vegen, maar dan heb je hem in elk geval gewaarschuwd dat er stappen aan zitten te komen.
Nog even een detail: in plaats van een hormoonspiraal kun je een koperspiraal laten plaatsen, dat heeft zeker geen invloed op je libido. Maar het lijkt me overduidelijk dat jouw gebrek aan libido voortkomt uit relatieproblemen, niet uit spiraalgebruik.
AndereMoeder
Bedankt voor jouw reactie. Deze betekent meer voor me dan je kan denken.
Ik weet dat ik hem moet zeggen dat ik moe gestreden ben, ik heb dit zelfs al eens gedaan. Zijn reactie was dat ik me niet genoeg gegeven heb. Dat ik me toch niet genoeg inzet want moest ik dat wel gedaan hebben kwam alles terug goed. Zo redeneert hij....
Ik zal er inderdaad aan onderdoor gaan. Gisteren en vandaag voel ik me alweer enorm slecht. Hij zal me niet begrijpen en verwijten en me waarschijnlijk op eender welke manier aanvallen, maar ik zal even van mijn hart een steen moeten maken denk ik.
Jammer genoeg is hij ook HEEEEEEEL erg rancuneus. Dus dat belooft voor de toekomst.
Ik besef dat het niet aan het spiraal ligt en dat heb ik hem ook verteld. Hij verwijt mij dan dat ik het zelfs niet wil testen. Volgens hem zit de rest van de relatie 'wel terug goed'. Als ik dan zeg dat dat voor mij niet het geval is reageert hij alweer met verwijten. Dat ik het niet eens probeer enzoverder...
Ik moet doorbijten deze keer denk ik. Hoe hard het ook zal worden. Maar dat is nu net zo immens moeilijk.
schuld bij jou leggen
Hij slaagt er tot nu toe elke keer weer in om de schuld bij jou neer te leggen. Dat zegt wat over hem.
Je weet wat je moet doen. Maar ik begrijp je schrik. Zoek daarom steun in je directe omgeving!
Ik snap het niet
Ik snap niet dat ik heel andere postings lees dan de meesten hier.
Ik lees vooral over communicatie problemen, vrij standaard in een relatie. Blijkbaar lezen veel mensen over een soort van monster, dat agressief is en verkracht.
Eerlijk gezegd krijg ik vooral het beeld van een man die wanhopig graag zijn relatie en gezin bij elkaar wil houden. Sex hoort voor hem erbij. Ook niet zo heel afwijkend.
Echter vrouw vindt zijn lichaam niet meer mooi en heeft moeite met het feit dat ze wat uit elkaar gegroeid zijn. Andere hobbies, life style.
Verder de 'standaard' dingen, vrouw wil praten, man wil sex.
Hem wordt verweten dat hij voedingssupplementen niet aan wil pakken om te kijken of hij daardoor meer sex wil, imo hetzelfde verhaal met spiraal van haar.
Ik zou er ook niet blij met zijn als mijn partner *gewoon* geen sex meer met me wil en dat niet verder wil onderzoeken met me. Dat je dan iei naar hormonen kijkt die je slikt lijkt me een open deur.
Scheiden is je goed recht. Maar pas op dat je niet naar de hele buitenwereld toe een beeld van je man gaat wegzetten waardoor hij goed klem komt te zitten. Iets van verwachtingen die zichzelf waarmaken etc..
blom
Ik begrijp wat je wil zeggen.
Het enige wat je misschien niet leest is dat mijn man absoluut niet voor rede vatbaar is. Wat ik ook zeg. Zijn idee is het juiste. Wat ik ook inbreng.
Maar eigenlijk omschrijf je het goed. Hij is wanhopig. Is dat dan goed? Moet ik het daar dan maar mee doen? Hem altijd maar verder zijn zin geven omdat hij anders wanhopig is? Of omdat hij me anders verkracht en fysiek geweld gebruikt?
Het is net dat dat ik beu ben! Wat voor een leven is dat dan? Dat ik altijd maar moet toegeven. Ik heb nu voor 1 keer voet bij stuk gehouden over mijn spiraal en dan ben ik degene die negatief ingesteld is en egoïstisch is.
Alles is begonnen met communicatie problemen. Maar nu zitten we daar al ver voorbij. De problemen zijn al veel erger dan enkel de communicatie die stroef loopt. Bij ons is communicatie eigenlijk alleen 1-richtingsverkeer!
Nou
Ik kan het mis hebben hoor, maar eigenlijk lees ik over jou hetzelfde...
Als je man je verkracht, is het een schoft.
Maar zeg eens eerlijk, heeft hij je verkracht?
Lees ik nl echt niet terug in je postings.
(je suggereert wel een hoop)
